Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |       Ino jeden ksiądz uszanuje człowieka, ino on jeden'...Niech ci
 2     1, 4 |       jako ten cień padający od człowieka...~- A gospodarstwo, a dzieci,
 3     1, 4 |     niedługo to i po zagonie na człowieka nie starczy!~- A dziedzic
 4     1, 7 |       cięgiem szkody czyni, a i człowieka uszanować nie uszanuje,
 5     1, 8 |        Śmierć nie wybiera,~Dziś człowieka - jutro jagnię~Równo jej
 6     1, 10|         wiórów prędzej niźli do człowieka.~A po obiedzie, skoro jeno
 7     2, 14|       nie uszanował, ale szkoda człowieka...~- A dyć mówili... że
 8     2, 15|         zamiata. Mówisz kiej do człowieka, a ta ni wyrozumie, ni rozważy,
 9     2, 15|    przeniesie!... Tak owstydzić człowieka na całe życie!...~- No,
10     2, 21|          Bieda łacniej przekuwa człowieka niźli kowal żelazo.~Zdumiał
11     2, 23|       juchy i tak ślepną, że na człowieka nie baczą. Na zwiesnę idzie.~-
12     3, 27|    sobie teraz przypomnieć, jak człowieka raz jeden widzianego.~Ale
13     3, 29|        ręce?...~Nad moc jednego człowieka się trudził pomagając i
14     3, 30|        a łacniej przecież zabić człowieka niźli go urodzić. Znałem
15     3, 30|      Prosto płakać, co się to z człowieka zrobiło! - rozpowiadała
16     3, 34|     wiarę?...~- Nie patrzcie na człowieka, jeno na jego uczynki.~-
17     3, 34|       dworze: ledwie spojrzy na człowieka, a już ciągotki biorą.~-
18     3, 34| wytrzymać nie mogę, jaże diabli człowieka bierą: ciasnota wszędy,
19     4, 37|        gospodarza, i poczciwego człowieka, i prawego katolika chowacie...
20     4, 40| Moiściewy! póki grzechu, póty i człowieka. Przeciech powiadają: bez
21     4, 40|         się dało, ale poczuwszy człowieka, jęły ostrożnie, z przekrzywionymi
22     4, 41|          bieda chybciej przeźre człowieka niźli rdza żelazo.~- Ciężki
23     4, 42|     kieby gapa w gnat, że nawet człowieka nie poznaje - wyrzekał markotnie
24     4, 42|     popsuło.~- Ale też lepszego człowieka nie naleźć na świecie.~I
25     4, 45|  powietrzu, a nikaj nie dojrzał człowieka ni ptaka, ni żadnego stworzenia
26     4, 45|     nich słucha, to jaże mrówki człowieka obłażą i jakby zarzewia
27     4, 46|      może!...~- Psiekrwie, żeby człowieka gonić jak tego psa zepsutego! -
28     4, 49|       jakie to ziółko!~- Szkoda człowieka, nama juści zrobił krzywdę,
29     4, 49|        żeby się ważyli wyganiać człowieka jak tego wściekłego psa.