Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          wypasiona kiej jałowica, biała na gębie, a ślepie to ma
 2     1, 2 | chłopakowi w usta, bo popłakiwał, białą, pełną pierś i z trwogą
 3     1, 2 |        worki z pierzem. Wyciągnął białą sukmanę i pas czerwony,
 4     1, 2 |          się odział w nową kapotę białą, wyszywaną na wszystkich
 5     1, 2 |           nią pękają... a piękna, biała na gębie, a urodna kiej
 6     1, 3 |      kasztanowaty łeb ze strzałką białą na czole i rżała cicho.~-
 7     1, 3 |    mamrotał: "...Świnia matczyna, biała cała, a ino kiele ogona
 8     1, 4 |       wysokie, zasznurowane aż po białą pończochę czerwonymi sznurowadłami,
 9     1, 4 |          korali, co otaczały jej, białą, pełną szyję - pęk różnobarwnych
10     1, 5 |        sznur korali, obwinęła nim białą szyję we cztery rzędy i
11     1, 6 |       spadała na dół i rozbita na białą miazgę, kłębiła się i jaśniała
12     1, 11|          kieby ta tęcza; spódnica biała rzęsisto zebrana w pasie,
13     1, 11|          z komory Jagusię nakrytą białą płachtą i usadziły ją w
14     2, 13|        całkiem zginął pod nawałą, biała równia, nieobjęta, chłodna,
15     2, 13|         ino ta przeogromna pustka biała i martwa, zastygła w śniegach.
16     2, 19|       Marysia, na podziw wyrosła, biała, rzepiasta dziewka i pierwsza
17     2, 21|   śmignięcie kamieniem, nic, jeno biała, rozkłębiona, przewalająca
18     2, 21|       całe góry śniegów i niby tą białą chmurą prał w drzewa, aż
19     2, 21|     Ojcowe! - szepnęła dojrzawszy białą łysicę źrebicy i ruszyła
20     3, 27|        się jako ten świątek z ową białą brodą i wzniesionymi oczyma,
21     3, 28|    trwożnie twarzami, że jeno jej biała gęba, sucha i poradlona,
22     3, 28|       niosąc ostrożnie, w chustkę białą owiązane, miseczki z podarunkami.~-
23     3, 29|          stół, nakryty cieniuśką, białą płachtą, której wręby oblepiła
24     3, 32|       tarnin, że wynosił się kiej biała kopa, nastroszona kwiatami
25     3, 32|       tylko niegdzie leżała jakaś biała chmura, kieby owca na modrawych,
26     3, 34|        pięcie.~- Galanto, kiej ta biała gąska! - odrzekł z podziwem.~-
27     4, 37|        miał wdziany co najlepszy: białą kapotę, którą se był sprawił
28     4, 40|          niebieskich polach jakaś biała chmurka, kieby ta owca zbłąkana.~
29     4, 44|        dachu krążąc roztrzepotaną białą chmurą.~- Mołczat! - zakrzyknął