Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |     widział, a wdowieństwu daj spokój, to nie na twój rozum -
 2     1, 11|       było.~- Jaguś! A dałabyś spokój tym cudakom, druhen ino
 3     1, 11| odpowiadała krótko i dała wnet spokój nalepianiom - brakło jej
 4     2, 17|    rozmodlone śpiewy, w święty spokój ekstazy i piła takie zapomnienie
 5     2, 20|      dawna radosna wrzawa, ten spokój wewnętrzny i ta cicha, głęboka
 6     2, 21|  dawnej Hanki. Dziwny, mrożący spokój bił od niej, a jakaś moc
 7     2, 24|  któren go obraniał zrazu, dał spokój, a jeno w końcu rzekł:~-
 8     3, 28|      kieby do kłótni, ale dała spokój, zakręciła się jeno po izbie,
 9     3, 28|    takim głosem, że Magda dała spokój, pogadywała jeno niekiedy
10     3, 28|     więc choć po niewoli, dała spokój odkładając swoje zamysły
11     3, 28|       potrza...~Wysilał się na spokój.~- Przede mną cyganiliście,
12     3, 29|        się miało, aż Rocho dał spokój szukaniu i zaraz poszedł
13     3, 30|    wciąż popychały.~- Dajta mu spokój, jakże... - przyciszała
14     3, 32|       wyjechać na rolę~Udawała spokój:~- Ranny deszcz i starej
15     3, 32|    zbraknie kobietom!~Dała już spokój krzykom. - Prawda, dziewczyna
16     3, 34|        Antek Boryna...~- Dajta spokój, chłopaki! Gulbasiak łże
17     3, 34|    wszystko wiedzą.~- Dajta mu spokój, robi swoje bez nas, to
18     3, 34|        wywieźli za kopce i był spokój...~- Żydzie, całą kwaterkę
19     3, 35|     głęboko zniechęcony.~- Daj spokój, Grzela, nie trafisz z niemi
20     3, 35|    zwiesnę, w radość, w dziwny spokój, że niejednemu wezbrało
21     3, 36|   chciała go okadzać.~- Dajcie spokój, jeszcze ogień zaprószycie.~
22     4, 37|   podjęła go za nogi.~- Dajcie spokój! Takim człowiek jak i wy! -
23     4, 38|      ich przytrzymali.~- Dajta spokój, chłopaki, niech odejdzie
24     4, 39|      zwodziła, co!~- Dajcie no spokój, Pietrowa! - wtrąciła się
25     4, 39|        ją skrzyczeć, bych dała spokój, bo Jaguś jakby ogłuchła
26     4, 40|        w gospodarce. Dajcie no spokój, nie la dziękowań przywiezłem -
27     4, 45|       rozebrał chłód i głęboki spokój lasu, że przysiadłszy kajś
28     4, 49|    strapieniami, że stara dała spokój i wzięła się do różańca.