Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |      jakoż po bacie prawa już równo ciągnęła, a gdy konie doszły
 2     1, 1 |      wszystkich pomstowała.~A równo z nimi jakaś dziewczyna
 3     1, 3 |        i szumi, a potem staje równo kłos przy kłosie. To znowuj
 4     1, 3 | sprawą, kieby skiba za skibą, równo i dość spokojnie, czasem
 5     1, 3 |       frasobliwie po gęstych, równo obciętych włosach; głupowaty
 6     1, 5 |    stodołach.~Lipce martwiały równo, jako te pola okólne, co
 7     1, 7 |       głowę, okoloną długimi, równo nad czołem uciętymi włosami,
 8     1, 8 |      człowieka - jutro jagnię~Równo jej popadnie...~- Jeszczem
 9     1, 12|     gęste sito, padał prosto, równo, jednostajnie, bez szelestu
10     2, 13|   spływającego tak cicho, tak równo, tak słodko, kiej te wiśniowe
11     2, 13|     dom. '~Śniegu było prawie równo z dachem, bo dom stał na
12     2, 15| Poszedł zaraz, bo trzeba było równo z dniem stawać na robocie.~
13     2, 15|       ino na pół przysłonięte równo obciętymi, ciemnymi, prawie
14     2, 16|       bo Witek też się zjawił równo z gospodarzem.~- Zawierajcie
15     2, 16|       część by przyszła, a po równo z drugimi, może i na całym
16     2, 19| drzewin latem, bo w jednakim, równo zielonym gąszczu stoi przywarty
17     2, 20|      I tak szedł czas wolno i równo, jako te godziny na zegarze,
18     2, 21|       przetarta w żarnach, po równo zaś zrywał się coraz mocniejszy
19     2, 24|     jakby nie było, wychodził równo ze świtem, a wracał późną
20     3, 28|       patrzeć.~- Nie bój się, równo z dniem nie przykusztyka,
21     3, 29|    Witek z ogródka, gdzie już równo ze świtaniem rozbijał na
22     3, 30|      talerzach, że każdemu po równo wypadło po kawale kiełbasy,
23     3, 30|     włosy obciął, jak drugie, równo nad czołem i koszulę na
24     4, 37|     któryś.~Jakoż i padał tak równo, rzęsiście i spokojnie do
25     4, 38|  drugi ma zdychać z głodu? Po równo musi być ziemi la wszystkich!
26     4, 42|       nazajutrz.~I przyjechał równo ze słońcem, a Szymek zaraz
27     4, 46|     zadygotały ręce, ale ciął równo, akuratnie, raz za razem,
28     4, 49|       nie odprawił i wyjechał równo ze świtem, zamęt podniósł