Tom, Rozdzial

 1     2, 21|     przeboleć i darować!~Nie, nie poredziła. Jak to, ma żonę i dzieci,
 2     2, 24|         jedno słowo do niego, nie poredziła, tak zapiekłą miała duszę
 3     2, 25|           sprząc między nimi, nie poredziła przemóc zawziętości ni żalów,
 4     2, 25|      począć ze sobą? co? Kiej nie poredziła żyć jak drugie kobiety,
 5     2, 25|        chodzą pogodzeni. Nie, nie poredziła tego, mierziło się jej życie
 6     2, 25|           o jego odmienności, nie poredziła tak jasno kalkulować, ale
 7     3, 27|          aż ją dziw brał, jako to poredziła przemóc i przemogła, i doczekała
 8     3, 27|           dulczyć - cóż, kiej nie poredziła i godziny w chałupie wysiedzieć?
 9     3, 29|     złości, że to jej przemóc nie poredziła.~Przez to już cały wieczór
10     3, 30| przywodziła do opamiętania, hale! poredziła się utulić, kiej właśnie
11     3, 30|           ją dojrzał.~I uciec nie poredziła, nogi jakby się ziemi czepiły
12     3, 30|      pacierz przestojała, nim się poredziła ruszyć z miejsca.~- Urzekł
13     3, 31|          łaziła za Cygankami. Nie poredziła wyzbyć się jakiejś głuchej
14     3, 32|          taki dygot, co zębów nie poredziła zewrzeć; a drugie kobiety
15     3, 32|           uciekać do dom, ale nie poredziła: żal jej było ostawiać procesję,
16     3, 33|         trusia, gęby ozewrzeć nie poredziła. Toć go sponiewierała kiej
17     3, 36|           kieby na uwięzi, że nie poredziła odbieżyć chorego jak przódzi.~
18     4, 37|          na lód, że ledwie dychać poredziła.~- Nie wiedzieliście to? -
19     4, 37|        puściła ni jednej łzy, nie poredziła krzyczeć, a jeno chodziła
20     4, 37|          plecami, jeno co już nie poredziła zebrać się na modlitwę,
21     4, 38|      przytrzymało za nogi, że nie poredziła oderwać się z miejsca, więc
22     4, 39|           bez pamięci. Ledwie już poredziła nabrać powietrza zbielałymi
23     4, 39|          zadraśniętego ambitu nie poredziła zapomnieć, że raz po raz
24     4, 40|           tchu brakowało i ledwie poredziła przemówić, rzekła spokojnie
25     4, 40|  utęsknione dzieciątko.~Długo nie poredziła przemówić, ale cóż to mogła
26     4, 48|       niego oczów, ale mało wiele poredziła wymiarkować, wiedziała bowiem
27     4, 48|   śpiewają coś takiego, czego nie poredziła sobie przypomnieć - i tak
28     4, 49|     pustych żłobach, boć staranie poredziła zaradzić wszystkiemu, jeszczek