Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |     idźcie - szeptał zakłopotany podnosząc ją z ziemi.~Zebrała drżącymi
 2     1, 1 | Jagustynka~- Kto? - spytała Anna podnosząc się.~- A stara Agata.~-
 3     1, 1 |  szeptały do siebie kopiąc i nie podnosząc głów.~- A bo to on jeden...
 4     1, 10|          damy! - wrzasnęła Hanka podnosząc się na nogi.~- A ty czego?
 5     1, 11|    roboty!~- Pogoda to? - pytała podnosząc ociężałą głowę.~- I jaka,
 6     2, 14|           odpowiedział cicho nie podnosząc oczów, bo choć prawda, że
 7     2, 16|         dachu - odezwał się Roch podnosząc się drzwi otwierać.~Jagustynka
 8     2, 20| dobrotliwie i całkiem miętko nie podnosząc oczów na Jagnę:~- Chcesz
 9     2, 21|          Jezu! - jęczała w sobie podnosząc rozpalone nigdy nie wysychającymi
10     2, 25|     powiedam? - krzyknął groźnie podnosząc pięście. - Prawdę powiedam!
11     3, 26|   starczyło!~Westchnęła żałośnie podnosząc się na nogi.~Dziwnie jednak
12     3, 27|      będzie miała! - rzekł Witek podnosząc się od jadła.~- Głupi! -
13     3, 28|      Maciejowi - objaśniała, nie podnosząc oczu.~Hanka zajrzała do
14     3, 31|         gorliwie, głów nawet nie podnosząc, iż ani spostrzegli dobrodzieja,
15     3, 32|       gdzie zaś bydło zaryczało, podnosząc ciężkie, rogate łby, a kajś
16     3, 33|  pierwszym; kwiaty się otwierały podnosząc do słońca ciężkie, zwilgocone
17     3, 33|    biedom wydoli - szepnął stary podnosząc się z ławy.~Podnieśli się
18     3, 33|    cichuśkim, żalnym skrzybotem, podnosząc wypłakane oczy ku niemu.~
19     3, 35|             szepnął dobrotliwie, podnosząc na nią oczy. ~Przystanęła
20     3, 35|   ścierwie, odpłacę! - wybuchnął podnosząc pięście.~- Odpłać, Mateusz!
21     3, 35|       powariowali? - wołał stary podnosząc ręce. - Wzbraniacie nam
22     4, 40|    glamiąc oślinionymi gębulami, podnosząc ku niej ciężkie, rogate
23     4, 40|     myśle od wszystkich, zawołał podnosząc się z miejsca:~- Dobrze
24     4, 40|     sprawił, mój Jezu! - jęknęła podnosząc łzawe oczy ku niebu, w najszczerszej,
25     4, 40|    Wygnałam ją! - rzekła twardo, podnosząc na niego oczy.~Ściągnął
26     4, 41|        złego zrobił? - mamrotała podnosząc w niebo groźne, pytające
27     4, 44|        wraz zaczęli się odwracać podnosząc oczy na dach kancelarii,
28     4, 49|             odrzekła niechętnie, podnosząc zgorączkowane oczy.~- Ciekawaś