Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |       mróz; po stawie wlekły się ostatnie zrzedłe mgły i woda poczynała
 2     1, 5 |    warzył resztki zieleni i rwał ostatnie liście topolom pochylonym
 3     1, 9 |          gałęziach a rwał liście ostatnie i rzucał je w noc na zatracenie
 4     1, 9 |    rzucał je w noc na zatracenie ostatnie... tam jeno głosy jakieś,
 5     2, 13|       pół... zgoda?~- Rzekłem.~- Ostatnie słowo, trzydzieści i trzy!
 6     2, 13|          wypuszczę, co?~- Jak te ostatnie komorniki ostalim, jak te
 7     2, 15|        na odrobek, a nie, to się ostatnie bydlę sprzeda, a pókim żyw,
 8     2, 16|     zwykle przy mrozie, bo skoro ostatnie zorze się dopalały, niebo
 9     2, 16|          ochotnie wbiją gwoździe ostatnie, by się upewnić, że nie
10     2, 19|     wieczór się już był uczynił, ostatnie zorze zetliły się do cna,
11     2, 21|           a jeno szemrzą wzdychy ostatnie, tupoty, pogasłe brzmienia
12     2, 22|          trwali w cichości, póki ostatnie zarzewia nie zaczęły w nich
13     3, 26|       wsiach jeszcze niewidnych.~Ostatnie gwiazdy gasły kiej oczy
14     3, 26|         pod kamionkami tliły się ostatnie płaty śniegów, żółte bazie
15     3, 26|         pierwsze, ale zawżdy nie ostatnie, bo przy Kłębowej, jeno
16     3, 28|          a ząbków szkoda, ile że ostatnie...~Jagustynka cisnęła się
17     3, 30|        dróg dalekich trzęsły się ostatnie turkoty wozów i głosy zamierające
18     3, 30|     plecach.~A kiej się rozwiały ostatnie turkoty, padła na wieś dziwnie
19     3, 33|      strzykanie koników polnych.~Ostatnie stada do obór ściągały;
20     3, 34|          trzęsły się od głosów i ostatnie kwiaty z drzew leciały ~
21     4, 37| dosłyszała i ocierając te jakieś ostatnie łzy, co same skapywały,
22     4, 38|       już ściemniało na świecie, ostatnie zorze gasły, a wysokie,
23     4, 38|     urzeczona wpatrując się w to ostatnie wywarte i jaśniejące okno.~
24     4, 39|    polach. Jeszcze ktosik zwoził ostatnie zapóźnione pokosy siana,
25     4, 39|    pobielała na płótno, bo ją te ostatnie słowa ugryzły w samo serce;
26     4, 45|    spieki, nawet cienie parzyły, ostatnie kałuże wyschły, a do tego
27     4, 47|         palcach, umilając jej te ostatnie chwile, jak jeno poredzili.~
28     4, 49|         każdy.~Chyciły go jakieś ostatnie żałoście i myśli, kiej lute