Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |         osłonił te serca skruszone i łzami, westchnieniami, krzykiem
 2     1, 8 |           Jędrzych i płakał rzewnymi łzami.~Wkrótce nadeszła stara
 3     1, 9 |              płonęły szklisto, jakby łzami skamieniałymi - zęby zacinał,
 4     1, 9 |           płakał rzewnymi, sierocymi łzami..:~- Matulu! Matulu! - skamlało
 5     1, 12|       szeptów, nabrzmiałych prośbą i łzami, rwał się i rozsypywał niby
 6     2, 21|              nigdy nie wysychającymi łzami oczy ku niebu. ~Zaczęła
 7     2, 22|            jego spotkanie i gorzkimi łzami zapłakała!~Kieby piorun
 8     2, 25|            jej duszę i napełnił oczy łzami, że zachciało się jej płakać
 9     2, 25|              I Rocho przyszedł, i ze łzami przekładał podobnie - nie
10     2, 25|             osędzielizny, kieby tymi łzami pokrapiał.~Naraz Boryna
11     3, 26|               I długo pacierz mówiła łzami go polewając gorzkimi, długo
12     3, 30|            się do pustych domów i ze łzami przegryzać będą ten placek
13     3, 30|          naraz znajome twarze i oczy łzami przeszklone... Nawet Jaguś
14     3, 30|            białe karty lała ciężkimi łzami, aż ją matka szturchaniem
15     3, 31| przenajświętszej radości, co to jeno łzami skapuje cichymi, wzdychem
16     3, 31|         Lipcom okazaną... - wołał ze łzami, całując chylące mu się
17     3, 31|             biedoto, kamienie gryź i łzami popijaj! Owczarz jeno stoi
18     3, 31|         Zbiły się w kupkę i rzewnymi łzami płakały, w głos wyrzekając,
19     3, 32|             sobie w oczy przeszklone łzami a bólem ociężałe i śpiesznie
20     3, 35|           ściana, oczy się przyćmiły łzami, rozwiedła ręce i z ciężkiem
21     3, 36|         osypując ich rosą kieby tymi łzami.~Wiater jął ździebko przegarniać
22     4, 37|         widział przez oczy zaszklone łzami ojców swoich, dziadów i
23     4, 41|              te oczy zalane gorzkimi łzami, te kochane a tak przesmucone
24     4, 42|             nie bacząc na rozjarzone łzami oczy Tereski stróżujące
25     4, 45|           głos mu nasiąkł żałością i łzami.~- Całkiem mi dobrze, paniczku.
26     4, 45|        nabrzmiałą do bólu, tymi jeno łzami, co jej same spływały z
27     4, 47|           szeptać tkliwe, przesiąkłe łzami, a pełne dobrości słowa:~-
28     4, 48|         piersiami, a oczy nalały się łzami, przejął go jakiś dygotliwy