Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |      szczotką wschodzącego żyta.~- Kawał pola, a przyległo do mojego,
 2     1, 7 |            bo do lasu było jeszcze kawał drogi, ale że już tych świętych
 3     2, 13|          zwaliła, we młynie udarła kawał dranicowego dachu, a co
 4     2, 14|            znalazła bochen chleba, kawał słoniny i z dobre pół garnca
 5     2, 20|            wyjechać, bo do powiatu kawał drogi. Witek, idź zaraz
 6     2, 21|           z miejsca na lewo, przez kawał starej dębiny, ale ciężko
 7     2, 22|            wiater, deszcz, błocko, kawał drogi, a do tego diabli
 8     2, 24|           mięso albo choćby po ten kawał kiełbasy lub sperki, jeno
 9     3, 26|          Borynowa pszenica, sielny kawał! Juści!... bo to nie gospodarz
10     3, 27|      choćby i stary postronek albo kawał deski z garści trza mu było
11     3, 28|            Wybiegła śpiesznie.~Ale kawał wieczoru się przewlekło
12     3, 28|            cała kiszka, kiełbasa i kawał boczku la Magdy, la kowali,
13     3, 29|            nieśmiało podsuwając mu kawał deski, bo w błocie po kostki
14     3, 29|         poszycie. A tu noc, do wsi kawał drogi, wszyscy śpią i ani
15     3, 29|       chleba dźwigając pod pachą i kawał słoniny w papierze.~Hanka
16     3, 29|           jak i wasze, to urznęłam kawał zjadłam! - odpowiedziała
17     3, 32|          już rwała do komory rznąć kawał świniny la niego, że już
18     3, 33| przeżywiali ode żniw do żniw. Taki kawał wybranej ziemi, w sam raz
19     3, 34|        chlustało mu w oczy i coraz kawał modrego nieba się odsłaniał.~
20     4, 37|         chociaż przeszło już spory kawał czasu od południa; to jednak
21     4, 41|         oczami mierzył pole, spory kawał leżał jeszcze do zaorania.
22     4, 42|      zmiłuj, co to były za gronta! Kawał dzikiego ugoru, pełen dołów
23     4, 42|        odparła Sikorzyna dając jej kawał płótna.~Jak się dorobisz,
24     4, 42|            spod zapaski niezgorszy kawał słoniny.~I nanieśli jej
25     4, 45|      doszedłszy pod dworski ogród, kawał za wsią, przysiadł w cieniu,
26     4, 47|         zaraz i kiej odeszli spory kawał drogi, opowiedział.~Mateusz
27     4, 47|     jeszcze dobre kropidło i spory kawał gromnicy, i obrazek Częstochowskiej
28     4, 49|         trzeciemu zachce się wyjąć kawał ściany, to w końcu chałupa