Tom, Rozdzial

 1     1, 10|        przejrzał jego zamysły i gotów jeszcze wydać przed starym.
 2     1, 10|         co zrobi? Sklął mnie, a gotów zrobić, com redził... to
 3     1, 10|       za ramię, to za orzydle i gotów był bić... ale stary jeszcze
 4     2, 13|       że choćby na całą wieś, a gotów się był rzucić!...~Już nie
 5     2, 13|        same ręce, którymi teraz gotów był ją rozdzierać. Ale żalu
 6     2, 13|         Antek się rozsierdził i gotów był sprzedaży poniechać,
 7     2, 16|      nie ruszył, a z biednym to gotów się był kapotą ostatnią
 8     2, 19|        że jak się rozochoci, to gotów całej karczmie fundować !~
 9     2, 19|        wzbierała taka burza, że gotów się był ważyć na wszystko,
10     3, 26|     mieć z niej nie będzie, ale gotów się jeszcze kłopot nawiązać.~
11     3, 28|     choć przy kościele służy, a gotów się by i z grzychem pokumać,
12     3, 33|       przeciek chłopa! I ksiądz gotów go jeszcze wypomnieć z ambony!
13     3, 34|         na zwiady przyleciał.~- Gotów teraz iść słuchać pod okno.~-
14     4, 37|        światem; widzisz go, sam gotów do złego, to myśli, co i
15     4, 38|    zagadnął któryś.~- Mówił, co gotów choćby jutro. Zgodzimy się
16     4, 39|      wspominając o tobie. Nawet gotów był sobie zrobić co złego,
17     4, 39|     musi już wiedzieć i jeszcze gotów ją wykrzyczeć przy ludziach.
18     4, 40|          to za nią w cały świat gotów.~- Oj prawda, bydlę się
19     4, 40|        w tych dziwnych minutach gotów był paść na ziem, przywrzeć
20     4, 40|     ostanę!~Prężył się w sobie, gotów dźwignąć się na to nowe
21     4, 41|       płomia wzburzyły krew, że gotów był lecieć za nią i brać
22     4, 41|    jakbyś wiedział, co niejeden gotów czekać choćby do słońca,
23     4, 41| pieniędzy...~Antek już sto razy gotów był prasnąć wszystko i uciekać,
24     4, 44| naczelnik może się rozgniewać i gotów wam jeszcze popsuć zgodę
25     4, 45|   zakrzyczał wygrażając kijem i gotów już choćby do zabijania.~
26     4, 45|        ten łan źrałej pszenicy, gotów się dać sierpom, ptakom
27     4, 46|         wiela i każden tak samo gotów dać żywot dla sprawy...
28     4, 47|       niebodze co przygodzi, to gotów ją choć i zakatrupić! A