Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         swoje krzywdy i jeszcze głośniej popłakiwały, ale nie można
 2     1, 7 |   liście i mówiła szybko, coraz głośniej, żeby i drugie słyszały: -
 3     1, 10|        wodopoju inwentarza szły głośniej, a skrzypy wrótni i studziennych
 4     1, 11|        że był już napity, coraz głośniej mówił, wypuczał się, pięścią
 5     2, 13|        chocia wrzeszczeli coraz głośniej i coraz zapalczywiej bili
 6     2, 16|      podnosił i tak ściskał, że głośniej grały śniegi pod trepami
 7     2, 19|         od nich i unikano, czym głośniej krzyczeli, w gąszczu bowiem,
 8     2, 24|       się tak skończy - podjęła głośniej.~- Co się dzieje, mój Jezus!
 9     2, 24|       jej grzechy.~Gadały coraz głośniej i coraz zawzięciej potępiały
10     3, 28|          co?- wrzeszczała coraz głośniej.~- Nie powiadałem wama wczoraj,
11     3, 29|      jedna przez drugą, a coraz głośniej.~- Jeno dojrzałam strażników,
12     3, 31| kuropatki skrzykiwały się coraz głośniej, to zajączek często kicał,
13     3, 32|         puszczą! - Przywtórzyła głośniej, jakby już wychodząc myślą
14     3, 32|       naród, choć śpiewał coraz głośniej, w dyrdy już sunął i oczy
15     3, 34|         mu się rozlecą! - dodał głośniej, bliżej się podsuwając.~-
16     3, 34|       przepijali, a raili coraz głośniej i coraz bełkotliwiej.~Noc
17     3, 34|       pod ścianą było już coraz głośniej, gadali wszyscy razem, że
18     3, 35|         nie spostrzega. Zagadał głośniej do Rocha:~- Mateusz rozpowiada,
19     3, 35|      nie ulękli, krzycząc coraz głośniej i całą kupą się przysuwając.~
20     4, 37|         miech, pacierze trzepał głośniej niźli Jagata i wypominał
21     4, 37|   przedzwaniały swoje pacierze, głośniej zabełkotały wody i poruszyły
22     4, 37|         chcieli!... - ozwał się głośniej tocząc dokoła oczami. -
23     4, 38| zapowietrzone! - krzyczał coraz głośniej i tak nieprzystojnie wszystkim
24     4, 43|          a Szymek gwizdał coraz głośniej.~- Widno z tego, co wam
25     4, 44|       wyglądał na drogę i coraz głośniej przynaglał chłopów zasypujących
26     4, 44|         stron, a coraz śmielej, głośniej i hardziej.~Na ten wrzask
27     4, 44|          głosujmy!~Wrzało coraz głośniej; gdy Grzela wystąpił i powiedział
28     4, 49|     Wygnać! - wrzeszczeli coraz głośniej.~Prawił jeszcze Grzela,