Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |        srogi, rychtyk podobny do dziedzica z Drzazgowej Woli, a w pośrodku
 2     1, 8 |        Sprzedał! Prawo jest i na dziedzica, i na kużdego, prawo jest... -
 3     2, 13|             Po co mają przegrać! Dziedzica z Woli skarżą, sądzi dziedzic
 4     2, 13|       oni drugą porębę kupili od dziedzica, tę na Wilczych Dołach,
 5     2, 17|         najpierwsi pomstowali na dziedzica...~- Bom myślał, że nasze
 6     2, 19|        by się wstawił za nimi do dziedzica.~Długo nie było ich widać,
 7     2, 19|           a sielnie pomstował na dziedzica, w czym mu najgłośniej wtórował
 8     2, 19|          się wstawiać za nimi do dziedzica, a naprzeciw, odwracano
 9     3, 29|          to im drogę narządzą.~- Dziedzica by zaprzęgły!~- Same by
10     3, 30|    Kozłowa zbiera się iść prosić dziedzica...~- Głupia, dziedzic to
11     3, 30|     Niemcy ano na Słupi wykupiły dziedzica i teraz się stawiają...
12     3, 30|     prędko.~- Hi... hi... zmogły dziedzica... Mój Jezu, a pożywiłybv
13     3, 30|         lipeckie krzywdy Pan Bóg dziedzica ogniem pokarał.~Do późna
14     3, 34|          i kazał mu z nim iść do dziedzica. Nawet Weronka się przeciwiła,
15     3, 34|    gospodarze zebrali, poszli do dziedzica i przełożyli, czego chcą:
16     3, 35|       swoje, to ja już pojadę do dziedzica i będę go namawiał.~I tyle
17     3, 36| powiedział, że Miemcy zaskarżyli dziedzica o pieniądze, a Lipce o gwałt.~
18     4, 38|    kupili się coraz gęściej kole dziedzica. A on rad temu wielce, pogadywał
19     4, 39|       Antka. Mnie się śpieszy do dziedzica, bo tam już na mnie czekają -
20     4, 39|         z czym chłopi powrócą od dziedzica.~Mateusz wracający z tartaku
21     4, 41|       coraz głębszą mgłę widział dziedzica skaczącego na koniu po podleskich
22     4, 41|        to powieda, bych kupić od dziedzica na Podlesiu ze sześć morgów
23     4, 41|         co głowić, a jeno iść do dziedzica i kupować!~- Poczekaj, Antek,
24     4, 42|          sześć morgów kupione od dziedzica.~- Przygarnę ja was, sieroty
25     4, 43| szczodrzej, toć Antek zaręczył u dziedzica za nasz grunt, a i w niejednym
26     4, 44|       przekpiwali.~- Hale, że to dziedzica jeszcze nie widać - dziwował
27     4, 45|          parskanie, a dojrzawszy dziedzica jadącego konno podszedł
28     4, 47|        Magda, kowal już kupił od dziedzica dwadzieścia morgów na Podlesiu,