Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |           prawdę.~- Prawdę?... Samą czystą kiej szkło prawdę rzeknę,
 2     1, 5 |       ześniedzieje... Ale, pszenica czysta jak złoto.~- Może być, ale
 3     1, 11|           wyglądał; wystrzyżony, do czysta wygolony, przystrojony weselnie -
 4     1, 12|             już chory na śmierć, na czystą śmierć...~- Zamrę?~- W boskiej
 5     2, 13|           kobieta zabiega, ale sama czysta krzywda go piekła kiej ogień
 6     2, 15|          tego Pana Boga kocham, tak czystą prawdę rzekłem.~- Lis jucha;
 7     2, 16|            Dominikowej nie widziało czystą prawdą, bo ją sobie w głowie
 8     2, 16|        stronie mył się i pucował do czysta Pietrek a przebierał całkiem,
 9     2, 19|               rzucił pogardliwie.~- Czystą prawdę rzekłeś, ale widzi
10     2, 20|            wszystko to robiła przez czystą złość do całego świata!
11     3, 26|             to grosz jaki albo i tę czystą koszulę, a roboty innej
12     3, 27|          Hanka wyiskawszy dzieci do czysta zaprowadziła je na słomę
13     3, 29|              a przed domami myli do czysta obrazy, powystawiane pod
14     3, 30|             Witkiem domywali się do czysta; tylko stary Bylica zabawiał
15     3, 30|      żółtozielonych, wygolił się do czysta, włosy obciął, jak drugie,
16     3, 31|          podać im na stole pokrytym czystą płachtą.~Sielnie ich obserwowała,
17     3, 32|     rozplecionymi warkoczami, a tak czysta i drżąca w sobie, kiej ta
18     3, 33|           od świtania pucują się do czysta, kosy we wstęgi pletą i
19     3, 34|      litości przyokryła ją zapaską. Czysta sodoma. Stara jestem, a
20     4, 37|             Macieja przyodziewali w czystą koszulę.~- Pomarli! - jęknęła
21     4, 37|              wyczesany i ogolony do czysta, jeno na policzku miał długą
22     4, 37|      kobiety, wyskrzybując miski do czysta i strzegąc się Hanki, która
23     4, 38| wyelegantowany, prosty, wygolony do czysta, w kapelusie na bakier i
24     4, 38|             mówię! - wołał - sprawa czysta jak złoto.~- Obiecanka cacanka,
25     4, 39|       sprawiedliwości, a jeno przez czystą zazdrość!~Jakby wraził kij
26     4, 41|         Strażnicy wymietli miskę do czysta, przepili jeszcze gorzałką
27     4, 45|              ma...~Jasio miał duszę czystą kieby ten najbielszy kwiat,
28     4, 47|     nagotowała na tę porę ostatnią; czystą płachtę pod siebie i świeże