Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |       porozrzucane ogromne białe chmury niby zwały śniegów, nawiane
 2     1, 5 |          i zaraz się schowało za chmury; a już przed wieczorem sposępniało
 3     1, 10|         spoglądając po niebie... Chmury gnały nisko, bure, ciężkie,
 4     2, 13|        zaciągać coraz mroczniej; chmury wypełzały ze wszystkich
 5     2, 13|         od wschodu wywlekały się chmury płaskie, zrudziałe, przekrwione,
 6     2, 13|        rozlewała mętna, dusząca: chmury opadały coraz niżej, zwalały
 7     2, 13|           wściekłą zgrają biły w chmury, rzucały się na ciemnice
 8     2, 13|          szumy, świsty, kurzawa.~Chmury, stratowane ostrymi kopytami
 9     2, 20|         szumiał, wielkie ciężkie chmury gnały po niebie stadami,
10     2, 21|       niebie kłębiły się ogromne chmury i przewalały się kiej wody,
11     2, 23|   osypujące ich mokrym śniegiem; chmury skłębione, ciężkie zaczęły
12     2, 23|    Pociemniało znowu na świecie, chmury się zawarły w gąszcz nieprzeniknioną,
13     2, 24|         nim i przewalały, jak te chmury pędzące po niebie.~- Nie
14     3, 27|     szronem, a drzewa stały kiej chmury przebielone.~Wieś jeszcze
15     3, 27|    drzewach po wodzie, kaj i owe chmury zdały się płynąć zanurzone
16     3, 29|    rozrywały się niskie, białawe chmury i niebo galanto modrzało.
17     3, 30|      wybuchały krwawe, skłębione chmury. Nie było wiatru i ogień
18     3, 32|         górą; białe, przezłocone chmury szły po niebie stadami,
19     3, 33|         się z zieleni kiej białe chmury opylone zorzami; pszczoły
20     3, 36|          wisiały ciężkie gradowe chmury i wiater zrywał się kołujący.~
21     3, 36|      pustek srebrzyste skrzydła, chmury spały kajś niekaj, pozwijane
22     4, 37|    obrazy borów, kieby te czarne chmury wynoszące się ze ziemi,
23     4, 40|         Szło to przez niego niby chmury, że nim co pojął, już inne
24     4, 43|           a napęczniałe sinością chmury nadciągały ze wszystkich
25     4, 43| drobniejszy, z jakiejś ostatniej chmury zwieszającej się nad wsią
26     4, 45|   świecić, szumiały zboża, białe chmury przepływały wysoko, wysoko,
27     4, 45|      bory dalekie i te wędrujące chmury, i ta przenajświętsza hostia
28     4, 49|           a kajś z wysoka, przez chmury, ciemnicę i rozwieję przelatywały