Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         z krzykiem z jej rąk, i bić skrzydłami, że puch się
 2     1, 3 |     siana, aż parskać zaczęły i bić kopytami, a potem przyniósł
 3     1, 7 |       jakże, z babą się to miał bić i pośmiewisko z siebie dla
 4     1, 10|   gardziel, dusić, rozdzierać i bić aż do śmierci!...~Ale kogo?...
 5     1, 10|      chciał bieżyć za tobą...~- Bić mnie... dałbym ja mu bitkę,
 6     1, 10|    przyskakiwać do się, grozić, bić pięściami w stół, wykrzykiwać
 7     1, 10|       to za orzydle i gotów był bić... ale stary jeszcze się
 8     1, 11|       śmierci tańcować, hołubce bić i ostro, po mazursku pokrzykiwać: "
 9     2, 21|     dymów i skier. Dzwon zaczął bić na trwogę i krzyki się wzmagały.~-
10     2, 22|        zaczęła znowu wyklinać i bić, co ino wlazło! Robiła też
11     2, 23|       takt głosów, co zdały się bić tęczowymi skrzydłami i gwiezdnym,
12     2, 24|     wichurą, i jął się kolebać, bić kiej fala o płoty, przeć
13     2, 25|   pobiegł na dzwonnicę i zaczął bić w dzwon kieby na pożar...~
14     2, 25|         sklął ich, chciał nawet bić i swoje robił z całej mocy.~
15     2, 25|        przepierać a zataczać, a bić o drzewa, bo się już byli
16     3, 26|        się zrywać, skrzydełkami bić, w niebo się drzeć i śpiewać
17     3, 28|        co było na podorędziu.~- Bić się chcesz! bij! popróbuj
18     3, 33|      hardo, kłócili ząb za ząb, bić się nie pozwolili, a żadnych
19     3, 33|          Jaże cierpła z gniewu, bić by jeno ten pysk niepoczciwy,
20     3, 34|    zawyły wichry i pioruny jęły bić jeden za drugim, grzmoty
21     3, 34|     kijem po synów, chciała ich bić i siłą do domu zabierać,
22     3, 34|      przelewki, że płaci, ale i bić gotowy.~Roztańcowała się
23     3, 35|        w kudły, a drugą zaczęła bić po twarzy i głowie, kopać
24     3, 35|         przeczuć~Dzwony zaczęły bić, naród wychodził z kościoła,
25     3, 36|     rzucił się na słupy, gotowy bić i zabijać, lecz nim uderzył
26     4, 38| przytaiła dech, serce przestało bić i jakby zdrętwiała w jakimś
27     4, 39|  nieczłowiekowy żal, że chciała bić głową o ścianę i krzyczeć
28     4, 49|        nie bacząc na to jęła ją bić, niby kijem, przypominkami