Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |           ziemi żółte ziemniaki i rzucał do kosza, przed się stojącego.~
 2     1, 3 |           który ptaszek wyfruwał, rzucał się za nim, biegł kilka
 3     1, 3 |   zbierała, aż poklinał z cicha i rzucał szmatami po izbie a butami.~-
 4     1, 3 | dzielącymi izbę na dwie połowy, i rzucał łbem niby koń, kiej go giez
 5     1, 9 |          a rwał liście ostatnie i rzucał je w noc na zatracenie ostatnie...
 6     1, 11|           raz muzykantom złotówki rzucał, bych smyczków nie żałowali,
 7     1, 12|          do jadła, jeno szczekał, rzucał mu się na piersi i skamlał
 8     2, 13|        dobrej myśli, bo raz w raz rzucał pecyną na dzieci, baraszkujące
 9     2, 14|         formę, wyjmował opłatek i rzucał na niski stołek, przed którym
10     2, 19|          z boku komina, popijał i rzucał tym słowem wesołym do znajomków,
11     2, 19|        jaką piosneczkę muzykantom rzucał i no-~sił się wskroś ciżby,
12     2, 19|         mdlały ręce, pieniądze im rzucał, przynaglał grać i tańcował,
13     2, 20|      gryzła, że nie mógł wyleżeć, rzucał się na łóżku,. klął z cicha,
14     2, 20|          i użerał jak wściekły, a rzucał się na każdego, że niejednego
15     2, 24|       zakrzyczeli i insi, a kowal rzucał się między ludzi, podjudzał,
16     2, 24|        ich mowy, kużden się rwał, rzucał, krzykał, co mu sił starczyło,
17     2, 24|            olbrzymiał, błyskawice rzucał oczami, wznosił ręce, i
18     2, 25|     krzykiem, z nową wściekłością rzucał się do bitki.~Prali się
19     2, 25|           mający, to pierwszy się rzucał w pojedynkę na całe kupy,
20     3, 27|   trzepała trzy po trzy i Pietrek rzucał jakie słowo, a w końcu i
21     3, 30|    cieniów i lśnień, które zachód rzucał przez drzewa.~Chłód mroków
22     3, 31|          i ze wzdychem serdecznym rzucał święte, rodne ziarna, posiewał
23     3, 34|        urznęła muzyka, dziesiątki rzucał grajkom, Nastkę wpół ujmował
24     3, 34|       było na darmo, kiejby groch rzucał na ścianę, że w końcu Mateusz
25     3, 36|       ślepie tarł ze śpiku, a kto rzucał niekiej jakieś zbędne słowo,
26     4, 44|    gorzałce do cna straci wiater.~Rzucał kto niekto jakie słowo kolące,
27     4, 45|         raz... dwa... trzy... - i rzucał się na taczkę z krzykiem