Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        dobrotliwie i zaraz znowu przystanął przy kopaczkach.~- Szczęść
 2     1, 4 |     rozeznanie i żałość taka, aż przystanął, oglądał się dookoła, pochylał
 3     1, 7 |          zwierza, któren z nagła przystanął:~- Pójdź tu, Burek, przespieczniejszyś
 4     1, 10|         jasne i wesołe jakieś... przystanął, aby spojrzeć ino ten jeden
 5     1, 10|          niego i opadły wnet, bo przystanął na środku, obejrzał się
 6     2, 15| przeszedł i biorąc już za klamkę przystanął nagle, posłyszał prawienie
 7     2, 20|          Jagny nigdzie nie było. Przystanął pod okapem w cieniu nieco
 8     2, 23|         wielgachną wiązkę słomy, przystanął na mgnienie, posłuchał i
 9     2, 25|          chcieli, dopiero Boryna przystanął przy struchlałych i ryknął,
10     2, 25|         spóźnił się wielce, więc przystanął na skraju boru, by złapać
11     2, 25|       przedostał się do Boryny i przystanął o parę kroków za drzewem.~
12     3, 28|         wieprzkowi z boku. Naraz przystanął, rękę odwiódł, przechylił
13     3, 29|       zapobieży?...~Ksiądz naraz przystanął do Weronki i rzekł:~- A
14     3, 36|   swojego poszedł za nim.~Maciej przystanął przed domem i skrobiąc się
15     3, 36|         nim, zaskomlał cosik, że przystanął, westchnął głęboko i rzekł
16     3, 36|       się długi szmat podorówki, przystanął przed nim wodząc zdumionymi
17     3, 36|    Ostańcie z nami! Ostańcie!...~Przystanął zdumiony, zdało mu się,
18     4, 38|        groszy położyła; zaś kiej przystanął przed Jagusią i zabrzęknął
19     4, 39|          O samym mroku jakiś wóz przystanął przed opłotkami.~Wyleciała
20     4, 40|         skarżąc na wisusa.~Antek przystanął pod lasem na ugorze i znowu
21     4, 41|         jakby z żalem, ale naraz przystanął pod jakimś drzewem i stojał
22     4, 41|    złoście i głupie podjudzania.~Przystanął w miejscu, kaj był zakatrupił
23     4, 45|         zawędrowała z gęsiami? - przystanął obcierając spotniałą twarz.~-
24     4, 45|        jakiś czas obejrzał się i przystanął.~Jagusia szła za nim o parę
25     4, 46|   Dosięgali już borów, gdy Rocho przystanął i wziął ją za rękę.~- Jaguś! -
26     4, 48|          Nie dojrzał nikogo, ale przystanął i słuchał z zapartym tchem.~- ...
27     4, 49|      przed kościołem cały pochód przystanął.~- Trza ją zewlec do naga