Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |        zwrócił się do ołtarza i padł na kolana - jęk przeleciał
 2     1, 4 |       zrywając się z ławki, ale padł zaraz, bo Hanka ujęła go
 3     1, 9 |    dróżkach.~Smutek przejmujący padł na wszystkie dusze; jakaś
 4     2, 15|    cofnął się na dawne miejsce, padł na worki i bezmyślnie patrzył
 5     2, 15|        Mateusz niby kloc ciężki padł we wodę.~Rejwach się uczynił
 6     2, 16| zakołysał, pochylił i na kolana padł przed majestatem Pańskim.~
 7     2, 19|     dziwota, że ciężki frasunek padł na dusze. Zbierali się po
 8     2, 19|     drzewo leżące przed domem i padł w śnieg, rychło się jednak
 9     2, 22|     Niebieską, strach go wziął, padł na kolana, ryknął płaczem
10     2, 23|        w nich nagle, jakiś cień padł na dusze i zmącił jasne
11     2, 23|         całą mocą i razem z nią padł na ziemię, ale nim się porwał,
12     2, 25|        pomiarkował, bo ten głos padł mu lodem na serce, aż się
13     2, 25|         a tak ponuro, aż strach padł na serca, że ludzie strwożeni,
14     2, 25|          wyleciał w powietrze i padł w śnieg, pod nogi, iż ledwie
15     2, 25|     snopek wymłócony, aż Stacho padł nieprzytomny. Skoczył doń
16     2, 25|         podniósł ręce do góry i padł kiej kloc na ziemię...~Antek
17     3, 27|      rękoma, cosik zamamrotał i padł, że trza mu było nożem zęby
18     3, 27|       strasznie, wyprężył się i padł w tył, oczy mu się zwarły,
19     3, 28|     uszy, aż świńtuch z kwikiem padł na przednie nogi, a potem
20     3, 36|    Majestatem Przenajświętszym.~Padł i pomarł w onej łaski Pańskiej
21     4, 37|        leżał na twarzy, jak był padł w skonania czasie, a rozkrzyżowany
22     4, 37|       że pada rozłupane, tak on padł pod srogą kosą śmierci.~
23     4, 37|         o nieboszczyku, jako to padł za wszystkich... I wołał
24     4, 42|       Szymek dziw mu do nóg nie padł w podzięce a zdumieniu,
25     4, 42|         z paradą usadził, matce padł do nóg, szwagra ucałował,
26     4, 44|     jakby makiem posiał, strach padł na wszystkie, mróz przeszedł
27     4, 46|       odmówił krótką modlitwę i padł na twarz, i zapłakał obejmując