Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |          rękach złożonych jak do pacierza, oczów nie spuścił z sędziego
 2     1, 4 |    baczenie na inwentarz i uczył pacierza Witka - często pokrzykiwał
 3     1, 4 |        bój się o źróbkę, a patrz pacierza...~Kończył wreszcie, ale
 4     1, 11|         To nawet na książce tego pacierza rozebrać nie potrafią...
 5     1, 11|      taka nauka!~- Matki niechaj pacierza uczą, szkoła nie od tego,
 6     2, 18|          Lofer dzieucha, że tego pacierza w chałupie nie usiedzi.~-
 7     2, 18|         za nabożeństwo.~- A mnie pacierza uczył i strzylać uczył,
 8     2, 20|      ćwiartkę, jął przesłuchiwać pacierza Józkę i Witka.~Tak galanto
 9     2, 20|          pytał, kto ich uczył.~- Pacierza to mię nauczył Kuba, a katechizmu
10     2, 25|   Antkowi równy, nie wytrzymał i pacierza, borowy go zmógł, sprał;
11     3, 26|     naleźć różańca, ni tych słów pacierza, które się rozsuły po duszy
12     3, 26|      kościół albo to jakie słowo pacierza głośniejsze.~Od lampki płonącej,
13     3, 26|      krzyże postawić... że nawet pacierza nie będzie miał kto zmówić
14     3, 27|     nalazłszy to zagubione słowo pacierza poszła w podwórze naglądać
15     3, 27|          w piersi na dokończenie pacierza.~Zeźliła się jeszcze bardziej,
16     3, 29| westchnęła składając ręce jak do pacierza.~- Zleciały się kiej sroki,
17     3, 30|       nie mogła się przyłożyć do pacierza, trzęsła się w sobie tak
18     3, 31|   czekają.~- Psiachmać, że to ni pacierza spokojności! Hale cóż, urząd
19     4, 37|        modły.~- Pilnujcie lepiej pacierza. Hale, żałoście wyciąga
20     4, 37|         bierąc się z powrotem do pacierza.~Kajś w pobliżu cosik zatrzeszczało,
21     4, 38|   przeżegnał się, złożył ręce do pacierza, podniósł oczy ku niebu
22     4, 41|    śmiały z mojej mowy i naszego pacierza...~- A poganiny zapowietrzone,
23     4, 41|      zapowietrzone, śmiały się z pacierza.~- Tom każdemu z osobna
24     4, 42|          mu się czas, że jął się pacierza, ale co jeno tknął ręką
25     4, 42|         i klęknął pod krzyżem do pacierza, ale nie trzepał na pytel,
26     4, 43|      gorące słowa nieskończonego pacierza:~- Przyjedzie, przyjedzie!~
27     4, 44|         nie przerobią, boć żaden pacierza ni między sobą nie będzie