Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |          się nieznacznie i wyszedł naprzód. Jaguś sama szła do domu,
 2     1, 8 |          to nieobyczajnie wiedzieć naprzód, nie od dziewosłębów.~-
 3     1, 10|        zaprowadził do stawu, to ją naprzód wypuścił no, i zapodziała
 4     1, 11|           dzień raźno potoczył się naprzód.~Przymrozek w nocy był niezgorszy,
 5     1, 11|    drużbami chodził, skoczył teraz naprzód.~- Gospodarzu, a to muzyka
 6     1, 12|       czego chce... a. on wybiegał naprzód, siadał w progu stajni i
 7     2, 13|        ławicami lodów, a parły się naprzód z dziką mocą, z głuchym
 8     2, 16|            ze Stachami, puścił ich naprzód, a sam ostał przy ławkach,
 9     2, 19|           zapamiętale, wywiódł się naprzód, przegonił wszystkich i
10     2, 24|       Kozłowa jęła się przedzierać naprzód i krzyczeć wniebogłosy:~-
11     2, 24|           Ludzie zaczęli się pchać naprzód, że ani myśleć było o wyjściu,
12     2, 25| nieubłaganą kośbę.~Bo rębacze szli naprzód nieustannie, rozwiedli się
13     3, 26|           cisnęła się ta ona nigdy naprzód, między możne i władne,
14     3, 28|           Hanka.~Jaguś cisnęła się naprzód kieby do kłótni, ale dała
15     3, 30|   przeszedł i podała się piersiami naprzód, czekała, iż ją obejmie
16     3, 31|           w kółko, to gdziesik już naprzód wybiegać z krzykiem, kiej
17     3, 32|       nogach pokręconych, wypierał naprzód ogromną, ślepą twarz.~Policzki
18     3, 32|          kilkanaścioro rzuciło się naprzód.~- Stać! Nabożeństwo pierwsze -
19     3, 33|        kobieta stoi.~Potoczyła się naprzód śpiesznie, właśnie i organista
20     3, 34|           młodsi puścili się nieco naprzód topolową, a wszyscy z wielką
21     3, 36|           popychały go znów gdzieś naprzód; motał się w one złudy jak
22     4, 41|         osieł: chcesz, bych ruszył naprzód, to ciągaj go za ogon! Pewnie
23     4, 44|          trącać łokciami, wypychać naprzód, drapać, spozierać na się
24     4, 44|      naporem gromady pchającej się naprzód, aby posłuchać naczelnika,
25     4, 45|        ślepiami, gdy wypinając się naprzód wzdętymi piersiami podawała
26     4, 45|             buchnęła wyrywając się naprzód.~- I będzie cie miał kto
27     4, 46|             bo Grzela puścił brata naprzód, a sam obejrzał bryki, stojące