Tom, Rozdzial

  1     1, 2 |        sprawy, co ma być jutro.~- Ja zaś se poczekam, panie wójcie.
  2     1, 3 |            był jasny i chłodny, a że zaś przymrozek orzeźwił powietrze,
  3     1, 3 |         zaglądali do środka, kobiety zaś przykucnęły pod bielonymi
  4     1, 4 |              odpocząć rade i musi. A zaś przy stole zasiedli gospodarze
  5     1, 5 |       ostawianych na chowanie, Antek zaś z Witkiem, że to leda dzień
  6     1, 5 |          krowinę albo i ciołaka, kto zaś gnał przed sobą maciorę
  7     1, 5 |    wystrzyżone barany, gdzieniegdzie zaś bieliło się stadko gęsi
  8     1, 5 |       przeliczyć, ni objąć - gdzieby zaś tam kto poradził.~A najpierwej
  9     1, 5 |             bułek, kukiełek...~Gdzie zaś i kto przeliczy, i spamięta
 10     1, 5 |              łbie łupało od wrzasku.~Zaś w pośrodku rynku dookoła
 11     1, 5 |           kiej głupie.~Gdzieniegdzie zaś pomiędzy wozami i kramami
 12     1, 5 |              ogrzejesz...~- Gdziebym zaś z wami szła na wódkę!...~-
 13     1, 5 |             chorujecie?~- I... gdzie zaś, w piersiach mę cięgiem
 14     1, 5 |           dala z organistami.~Boryna zaś powracał do Antka wolno,
 15     1, 7 |            coraz większą kupę. Antek zaś szatkował nad wielkim cebrem
 16     1, 7 |             i kości przeciągnąć, kto zaś spojrzeć w niebo, czy się
 17     1, 7 |              spytać, ale gdzie by to zaś mogła, wvśmiałby ją jeszcze....~
 18     1, 9 |            ten ptak zamknięty! Antek zaś gorzał w mękach coraz boleśniejszych
 19     1, 10|       żałosne rżenie kobyły...~Antek zaś poszedł w dół wsi, ku młynowi,
 20     1, 10|             po chwili.~- I... cóż by zaś! - odparł cicho Antek, wsparł
 21     1, 10|              i poszedł na dół.~Antek zaś po odejściu kowala jął rznąć
 22     1, 10|       jednego słowa nie rzekł, Hanka zaś wlekła się za wozem, starszy
 23     1, 11|          nadzieją w sercu...~- Co by zaś markotno miało być! Ino,
 24     1, 11|              Jagustynki.~Z pierwszej zaś izby wynieśli wszelki sprzęt
 25     1, 11|     przysłonięty modrą płachtą, cały zaś pułap i belki, poczerniałe
 26     1, 11|              kijem za nimi leci, abo zaś i procesję całą, z księdzem,
 27     1, 11|           Muzyka grała polskiego, bo zaś ciągnęli od domu do domu
 28     1, 11|         zapraszali do wnętrza, gdzie zaś śpiewaniem odpowiedzieli -
 29     1, 11|              przedniejsi.~Na ostatek zaś całą drogą waliła wieś cała.~
 30     1, 11|              się zakotłowało.~Boryna zaś ino mocniej Jagnę ujął,
 31     1, 11|            nocy!~Słuchał to ich kto?~Zaś po pierwszej izbie Jagusia
 32     1, 11|           wieczerzą oglądali.~Starsi zaś poradzali, wójt, że był
 33     1, 11|           Jedzże, siaki taki!~Muzyka zaś zasiadła pod kominem i przygrywała
 34     1, 11|              dyskursa ciągnęli, insi zaś obłapiali się z przyjacielstwa,
 35     1, 11| przyjacielsku napić i nagadać.~Młódź zaś wysypała się w opłotki,
 36     1, 11|          wszędy prosili - zajączkiem zaś była Józia Borynianka.~Śmieli
 37     1, 11|             powrósłami po słabiźnie.~Zaś na dokończenie młynarzowa
 38     1, 12|             cichymi oczyma, drzwiami zaś wywartymi buchał szeroki
 39     1, 12|              wianie dostawała.~Teraz zaś, może w pacierz po zachodzie,
 40     1, 12|             na słomę dostać.~Kobiety zaś, choć to nasienie najbardziej
 41     1, 12|             darł się do sieni, naród zaś w cichości a z powagą porał
 42     1, 12|        brząkało w kolejkach.~Jagusia zaś cięgiem zapraszała i prawie
 43     1, 12|          świecie nie wiedział ~Józka zaś, że to poczciwe było dziewczątko,
 44     1, 12|           dalej, aż tam...~...Aż tam zaś, gdzie już nie dosłyszy
 45     1, 12|            duszy wszelkiej...~...Tam zaś, gdzie ino pachnące lilie
 46     1, 12|          gdzie wieczny dzień.~...Tam zaś, gdzie ino ciche modlenie
 47     1, 12|                                  Dom zaś tańcował wciąż i weselił
 48     2, 13|        skostniałe i przemarzłe, mróz zaś wżerał się ostrymi kłami
 49     2, 13|          klucze ptaków wielgachnych; zaś od wschodu wywlekały się
 50     2, 13|          kogo potrzeba gnała, drugie zaś po chałupach siedzieli i
 51     2, 13|         ozorami a nawyrzekać; chłopy zaś młóciły zawzięcie, spoza
 52     2, 13|              nie tak swarliwe, niebo zaś się wyrównało kieby to pole
 53     2, 13|        świętych obrazów na ścianach, zaś drąg z ubierem rozwieszonym
 54     2, 13|             do dnia śnieg przekopał, zaś kopczyk z ziemniakami tak
 55     2, 13|            chałupą gonił, nie zdążył zaś i pomyśleć, bo Hanka ano
 56     2, 13|           się nieco rozgrzali.~Hanka zaś wytarła krowie ognojone
 57     2, 13|              dołu śnieg, a handlarze zaś szwargotali między sobą
 58     2, 13|         czekały przed karczmą, Hanka zaś z dziećmi odprowadzała krasulę
 59     2, 13|           Wam coś jest?~- I... co by zaś miało być... - puśćcie do
 60     2, 13|              wiał po karczmie, Antek zaś siedział, popijał z wolna,
 61     2, 14|              poczęstował. O Antkowym zaś długu ni o nim samym nie
 62     2, 14|              przed gankiem; u Kłębów zaś, co w podle księdza siedzieli,
 63     2, 14|       okręcając papierowymi paskami, zaś w głębi już niedojrzanej
 64     2, 14|         praktykuje?...~- Gdzieby tam zaś na młynarczyka się sposobił!
 65     2, 14|           przypiecku i zasnął, Hanka zaś wyporządziła kółko, siadła
 66     2, 15|           żółtymi trocinami. Mateusz zaś uwijał się niestrudzenie,
 67     2, 15|               a wciągało nowe, dwóch zaś drugich rozcinało niedorznięte
 68     2, 15|            roboty wygonić...~Antkowi zaś tak o robotę nie chodziło
 69     2, 15|       wszyscy jeść do młynicy. Antek zaś, że dobrze znał się z młynarczykiem,
 70     2, 15|            bogaczami bywa...~Antkowi zaś zarówno wszystko było, ani
 71     2, 15|            ssie mu duszę, ssie...~On zaś ani słowa nie rzekł, źle
 72     2, 15|             śmiać albo i markocić; a zaś po różnych chałupach w długie
 73     2, 15|              była, komu smutek, komu zaś ni jedno, ni tamto - a wszyscy
 74     2, 15|           się topór na sęku, a potem zaś, zaraz z przypołudnia, drzewo
 75     2, 15|             ranka nie doczeka.~Antek zaś, kiedy Mateusza wynieśli,
 76     2, 16|   prościuteńko, jakby strzelił, okna zaś chałup grały tak w słońcu,
 77     2, 16|              szczury w stajni.~Rocho zaś, którego na całe święta
 78     2, 16|              oknem na skrzyni, Jasio zaś tak się wpatrzył w Jagnę,
 79     2, 16|         cieszy cię to, widzę?~- Coby zaś miało cieszyć, mało to kłopotów?
 80     2, 16|              oleju konopnym, później zaś pszenne kluski z makiem,
 81     2, 16|               zboża także... bociany zaś kieby wrosły w niebo z rozłożonymi
 82     2, 16|            nie potrafił.~A tymczasem zaś Witek, głęboko tknięty słowami,
 83     2, 16|     północkiem na kolędy.~Na drugiej zaś stronie mył się i pucował
 84     2, 16|            światłem buchające, naród zaś płynął przez nie i płynął
 85     2, 16|              ludzie z Przyłęka, szli zaś jak ten bór sosnowy wyrośnięci,
 86     2, 16|            przed sam ołtarz.~Za nimi zaś, prawie już na ostatku,
 87     2, 16|             i modlił żarliwie.~Potem zaś, gdy się msza skończyła,
 88     2, 17|      powróciła do wójtowej, Jędrzych zaś dym puszczał w komin, a
 89     2, 17|       pierwsza umaczała palce, Hanka zaś nie odrzekła pozdrowieniem
 90     2, 17|         Przeszkadza to wama?~- Co by zaś, uważam ino, miarkuję i
 91     2, 17|               ów nos ucierał, tamten zaś oczy, bo tabaka była krzepka,
 92     2, 17|            jakie słowo rzucił, drugi zaś rozważnie i z namysłem odrzekał-
 93     2, 18|         wrzecion na motowidło, stary zaś powrócił do roboty, ale
 94     2, 18|             więc sam poszedł, Boryna zaś, ubrany do wyjścia, łaził
 95     2, 18|             garbami śniegów; miejsce zaś było nieco otwarte, to wiatr
 96     2, 18|             i majaczyły pniami. Pola zaś naokół zasnute były bielmem,
 97     2, 18|         biegnącą za stodołami.~Witek zaś pobiegł do chałupy.~Boryny
 98     2, 19|            zwali, i fundował będzie.~Zaś prócz tych przynęt były
 99     2, 19|             tartaku siekierą, którzy zaś, gdzie się ino zdarzyła
100     2, 19|         śniegach szły skrzenia. Mróz zaś brał srogi i podnosiła się
101     2, 19|           światem całym.~W chałupach zaś ognie zapalali i spieszyli
102     2, 19|     przebierał na przewiady, a insze zaś, którym nie było do zmówin
103     2, 19|             im gorzała pachniała. Że zaś i babom cniło się ostawać
104     2, 19|              się pokręciła.~Na izbie zaś, pod ścianami, przy stołach
105     2, 19|      przystało na zmówinach.~Wszyscy zaś często a nieznacznie naglądali
106     2, 19|        przezwisko nosił, z rozmysłem zaś to czynił, bo domyślali
107     2, 19|          Socha z Małgośką, a za nimi zaś, kto ino miał ochotę.~Ale
108     2, 19|            sobie:.. nie, gdzieby tam zaś - wypierał się przeglądając
109     2, 19|              dziwowano temu. Mateusz zaś, że sobie był podpił niezgorzej,
110     2, 19|          poznać po sobie.~W karczmie zaś zabawa już szła rzetelna,
111     2, 19|          przepijają harakiem, drudzy zaś słodką, od jednych Kłąb
112     2, 19|            pieski rozniesły, Pryczek zaś ma obertelek od świątecznych
113     2, 19|      dowodził, święta używał.~Muzyka zaś rznęła siarczyście i tany
114     2, 19|             byli na chrzcinach, syna zaś nie spostrzegł, chociaż
115     2, 19|             rozglądał w tłoku.~Antek zaś już nie spuszczał oczów
116     2, 19|         zielone a białe pasy, stanik zaś z modrego aksamitu, dziergany
117     2, 19|            krzykał la zachęty!~Antek zaś hulał zapamiętale, wywiódł
118     2, 19|           grało weselem a mocą; basy zaś pobekiwały drygliwie do
119     2, 19|              trzaskały hołubce; flet zaś przegwizdywał i wabił kiej
120     2, 19|            mroźną, zimową noc.~Antek zaś hulał wciąż na przedzie,
121     2, 19|              myśleli: upadnie! Gdzie zaś, on już stał, już znowu
122     2, 19|           grzecznie prosili.~Antkowa zaś gromada zabawiała się z
123     2, 19|              na drzwiach znaczył.~Że zaś całej kompanii zaczęło w
124     2, 20|              chodził za Jagną... Ona zaś była jakaś blada, zmizerowana,
125     2, 20|             pod bróg! Nie śmiała się zaś pytać nikogo. Już się jej
126     2, 20|             wrócił do chałupy, Jaguś zaś myśląc, że skoro wstał,
127     2, 20|     deliberowała nad nimi. Wieczorem zaś, kiedy był Rocho, kowal
128     2, 20|              po jej woli. Wieczorami zaś umyślnie się przenosiła
129     2, 20|      wszystko po kolei, organiściaki zaś szli wpodle przyśpiewując
130     2, 20|             szła z tyłu.~Skończywszy zaś wrócił do izby i przysiadł
131     2, 20|          mówię wam, grzeszy!~- Gdzie zaś, jenom ją chciał nieco przykrócić,
132     2, 20|           się zanosił...~O zmierzchu zaś, kiej ksiądz już ze wsi
133     2, 20|             na każdy ruch Jagny, ona zaś ani na to oczymgnienie nie
134     2, 20|            rada ze swojej roboty, że zaś zimą nie było wiela co robić,
135     2, 20|          gorzały kiej w chorobie. Że zaś nikogo bliżej nie dopuszczał
136     2, 20|        świata nie dojrzał, a po nich zaś bywały dnie spokojne, ciche
137     2, 20|             pod ścianami wygrzewali.~Zaś w Lipcach szło swoim odwiecznym
138     2, 20|              przeznaczone.~Tymczasem zaś co niedziela grzmiała muzyka
139     2, 20|          wyprawiali galantą...~Gdzie zaś zbierano się wieczorami
140     2, 20|             naradę do młynarza.~Wójt zaś, widząc, że nie poradzi,
141     2, 20|           szkoda na to czasu, to wam zaś chcę powiedzieć, cośmy we
142     2, 20|             że zwózka zwózką, sprawa zaś o las osobno; nim zgoda
143     2, 21|        przetarta w żarnach, po równo zaś zrywał się coraz mocniejszy
144     2, 21|     załzawione od wiatru oczy, potem zaś w dyrdy śpieszył cicho pojękując:~-
145     2, 21|              wytrzymać z zimna; baby zaś ostawały nieco i szły wolno,
146     2, 21|      kuropatew, i rajcowały z cicha, zaś na jej wołania Filipka mruknęła
147     2, 21|              biły z dołu od śniegów, zaś w górze, przez strzępiaste
148     2, 21|         przewalająca się ćma. Wicher zaś wciąż parł ku borowi, odbijał
149     2, 21|       wszędzie przewiewało do kości, zaś głębią straszno było iść,
150     2, 21|       ramiona ją strasznie bolały, a zaś ten węzeł płachty, zakręcony
151     2, 21|         ginących bez ratunku, czasem zaś, ale rzadko, bo zapominała
152     2, 21|       zestrachanej pokorności, stary zaś wciąż zagadywał i pytał,
153     2, 21|         Wygnaliście nas, to gdziebym zaś śmiała przyjść.~- Głupiaś,
154     2, 21|             spanie legł cicho, Hanka zaś przędła dalej rozmyślając
155     2, 21|              nad jego radami.~Czasem zaś wyglądała oknem, czy Antek
156     2, 22|           przyszła Walentowa; po tej zaś Sikorzyna, chuda kiej mietła,
157     2, 22|            cedzący, zadychliwy, Kłąb zaś, jako człowiek ludzki, mądry
158     2, 22|            kto na skrzyniach, którym zaś, jak parobkom, Kłębiaki
159     2, 22|       powrósła przy drzwiach, reszta zaś parobków rozwalała się po
160     2, 22|            mieszkał i jadał, Mateusz zaś witał się z niektórymi,
161     2, 22|             łokieć wywalonym, do rąk zaś miał przywiązane kije, okręcone
162     2, 22|            za boki brali, niedźwiedź zaś wciąż baraszkował, figle
163     2, 22|        pogwarzali wesoło, dziewczyny zaś z Józką na czele, jako najśmielszą,
164     2, 22|          różańca cudowności. Jagusia zaś całkiem nie mogła prząść,
165     2, 22|            odpoczywał zmęczony, a że zaś wszystkich dusze ogarnięte
166     2, 22|      pacierzem dziękczynnym.~Jagusia zaś była jakby wniebowzięta,
167     2, 22|           czeladź go odbiegła.~Potem zaś przyszły takie susze, że
168     2, 22|         wszystkie drzwi i okna, wraz zaś zleciała się cała hurma
169     2, 22|    Przywtarzali jej z cicha.~A potem zaś z wolna zaczęli pogadywać
170     2, 22|        parobkom zagadki ucieszne, że zaś ktosik powiedział, jako
171     2, 22|            znaczyć skrzypce.~Tereska zaś powiedziała jeszcze trudniejszą:~- "
172     2, 23|          całą ścianę brogu...~Boryna zaś przygięty, straszny kiej
173     2, 23|                                  Oni zaś wnet pomiarkowali, co się
174     2, 24|            kiej głownie, na chlewach zaś i szopie dachy pozrywano
175     2, 24|           nie ruszył z miejsca, baby zaś jęły sobie trepami podsuwać
176     2, 24|        rzuciłyby się do niej.~Chłopi zaś w drugiej kupie poredzali
177     2, 24|              staw ku młynowi, reszta zaś stała bezradnie jak to stado
178     2, 24|    naszczekiwał i docierał...~Boryna zaś nie pokazał się ani razu
179     2, 24|           jakby kto pokrzyw polizał.~Zaś o samym południu przyjechał
180     2, 24|              po Antka poszli, drudzy zaś przysięgali, że strażników
181     2, 24|           cały świat poszedł, a insi zaś zasię znowu co innego pletli.~
182     2, 24|           znowu co innego pletli.~To zaś ino było prawdą, że Witek
183     2, 24|          długo pamiętliwy, nazajutrz zaś wszystko powróciło do dawnego,
184     2, 24|            niziny i obejścia, nocami zaś brały przymrozki, że trudno
185     2, 24|               zapustnego wtorku. ~Że zaś ostatki były półświątkiem,
186     2, 24|              za różnościami, głównie zaś po mięso albo choćby po
187     2, 24|         głosy chłopaków...~Wieczorem zaś po kolacji zrobili muzykę
188     2, 24|              kiej lustra, oszroniałe zaś drzewa roziskrzały się w
189     2, 24|              radośnie, gdzieniegdzie zaś staruch jaki wystawał pod
190     2, 24|          ciekawych nieulękła, śmiało zaś, choć ze drżeniem, skręciła
191     2, 24|              tę matkę rodzoną.~Stary zaś posłyszawszy głos sam wyszedł
192     2, 24|              ludzkiej żyć muszę.~Gdy zaś Witek wyszedł, wybuchnął
193     2, 24|         szarzały resztki dnia, dołem zaś, w ciemnościach gdzieniegdzie
194     2, 24|       śpiewał w jeden głos, chwilami zaś urywały się głosy, ścichały
195     2, 24|            męki Panajezusowej.~Antek zaś nic nie słyszał, bo z wolna
196     2, 24|          bijatyki, pijaństwa - mówił zaś tak gorąco, że zatrzęsły
197     2, 25|             ziemią od świtu do nocy, zaś niekiedy, jeśli z burych
198     2, 25|        sadzawkami w obejściach, a że zaś śnieg co dnia barzej topniał
199     2, 25|         mościć przejścia słomą.~Noce zaś tak samo były ciężkie do
200     2, 25|   potrzebującego było tyla, zarobków zaś żadnych i u nikogo, gospodarze
201     2, 25|       powieźli je na cmentarz, potem zaś febry i gorączki, to insze
202     2, 25|              odmianę idzie, staruchy zaś wyłazili pod ściany nagrzewać
203     2, 25|            napełnił po brzegi, drogi zaś widziały się jakby z topionego
204     2, 25|             uździenic na świat, gęsi zaś uciekały z jaj i przekrzykiwały
205     2, 25|             dziećmi po błocie.~Naród zaś postawał w opłotkach i mrużąc
206     2, 25|             się rozlegał, wzburzenie zaś rosło niepomiernie, niepokój,
207     2, 25|             wrócili jeszcze, na wieś zaś całą padła cichość wzburzona
208     2, 25|           czy nie wracają...~Kozłowa zaś podjudzała naród, co ino
209     2, 25|        wieczorowych obrządków, stary zaś przyszedł nieco później,
210     2, 25|              że w dyrdy pobiegła, on zaś sam również poszedł w podwórze
211     2, 25|            je bowiem miłował.~Boryna zaś jakby pozdrowiał od tej
212     2, 25|            swoich dziesięć, na krzyk zaś każden podnosiła taki wrzask,
213     2, 25|            tych grzechów jego, gdzie zaś, jeśli czasem rozmyślała,
214     2, 25|             i błoto wyrzucane, a ona zaś chyba tyla, by jeno słychać
215     2, 25|        przybladły szroniejące, głosy zaś, choć przyduszone, szły
216     2, 25|        puszczając do środka, Kłębiak zaś Wojtek miał przykazane naglądanie
217     2, 25|              nie pokaże.~Przed domem zaś, w opłotkach, a nawet na
218     2, 25|       pięścią w stół.~Niecierpliwość zaś rosła w czekających z minuty
219     2, 25|             najgłośniej i pomstował, zaś wskroś gąszczu uwijali się
220     2, 25|             dla pokrzepienia, drugie zaś piwo la ochłody pili, a
221     2, 25|           nie postanowiwszy.~Mateusz zaś wraz z Kobusem i Antkiem,
222     2, 25|              nie złodzieje; niejeden zaś krzyczał przez sen, powiedając
223     2, 25|            robił z całej mocy.~Dzwon zaś bił wolno, bezustannie a
224     2, 25|            drogami ku dworowi, Antek zaś któren był od samego zjawienia
225     2, 25|       poćwiertowanym trupom podobne, zaś strugi żółtych trocin rozsączały
226     2, 25|             i pognał przodem; za nim zaś, gdzie kto ino wziął miejsce,
227     2, 25|       ustępowali przed siłą, a naród zaś krzykał groźnie, następował
228     2, 25|          nich i wypierał w bór.~Insi zaś rozbiegli się po porębie
229     2, 25|            śladu nie zostało.~Boryna zaś, skoro rębacze ustąpili
230     2, 25|          prał, gdzie popadło; za nim zaś, kiej ten bór wichurą gniewu
231     2, 25|      ostatniej chwili się zjawił, że zaś chłop był jak byk, mocarz
232     2, 25|        leżało pokrwawionych, a insze zaś zmordowane, osłabłe, chyłkiem
233     2, 25|             jak ino poredzili. Antek zaś przysiadł na ziemi, targał
234     2, 25|            kiej go przenosili, Kobus zaś był tak pobity, że się ruchać
235     3, 26|       śpiączką morzone.~Na wschodzie zaś, jako zarzewie roztlewające
236     3, 26|          coraz widniej na światłość, zaś wsie, potopione w mrokach
237     3, 26|   rozpoznanych w szarościach.~Słońce zaś było już ino, ino...~Aż
238     3, 26|     serdecznych dziękczynień.~Słońce zaś urastało wciąż, wynosiło
239     3, 26|            chłodnym powietrzu, gdzie zaś pod kamionkami tliły się
240     3, 26|    bursztynowe paciorki, w zaciszach zaś albo i pod nagrzanymi kałużami
241     3, 26|           przypomniane z nagła...~Że zaś dzień był już duży i mgły
242     3, 26|            się nad strzechami, gdzie zaś szyby przebłyskiwały w słońcu
243     3, 26|             dachówki plebanii. Wokół zaś, jak jeno dojrzeć, stały
244     3, 26|             między chałupami.~Bliżej zaś, dokoła wsi, wielgachnym
245     3, 26|         latosie podorówki, miejscami zaś w dołkach siwiały wody i
246     3, 26|          jensze wyobrażenia Pańskie, zaś nad tym całym światem, zaklęsłym
247     3, 26|     eksportował na cmentarz.~Gdzieby zaś to mogło być!... Nie każden
248     3, 26|            krzykiem gęsi, na drogach zaś, jeszcze nieco błotnych,
249     3, 26|     miejscami już przesychająca, abo zaś kieby ten chudy cień, od
250     3, 26|         naprawić! - mruczała.~Wpodle zaś Pryczki siedziały w starej
251     3, 26|         warkocze z ogniłych łbów, to zaś pod ścianami one lilije
252     3, 26|            piszczących gąsiąt, stare zaś z sykiem i gęgotem dyrdały
253     3, 26|         dmuchając w łyżkę, a Kłębowa zaś przysiadła w progu i oganiając
254     3, 26|          zabrali do kreminału, Antka zaś Borynowego w postronki przykazali
255     3, 26|           cięgiem ucierając...~Potem zaś krzątając się pilnie kiele
256     3, 26|             to Antka z macochą. Nowe zaś przewiny idą, stają się
257     3, 26|              do znajomków, powróciła zaś, kiej już u Kłębów siedzieli
258     3, 26|            niemało temu nadziwowali.~Zaś kiej już noc zapadła, że
259     3, 26|   poświęcanym rozdała każdemu, potem zaś sznury paciorków dziewuchom,
260     3, 27|            drzew w modre obleczenia, zaś resztki nocy czaiły się
261     3, 27|              zaspanymi oczyma.~Dzień zaś roznosił się z wolna białawą
262     3, 27|             niewidną monstrancją.~Że zaś przymrozek był z nocy, to
263     3, 27|              jaśnią bielonych ścian, zaś po omglonej gładzi stawu
264     3, 27|             grzęd skwapliwie, koguty zaś piać wzięły rozgłośnie.~
265     3, 27|             pacierz zadrzemać.~Hanka zaś poszła jeszcze do stodoły,
266     3, 27|      bursztynowe, grubachne chojary; zaś wszystkie ziemie jakoby
267     3, 27|          podorędziu ze szmat, resztę zaś zdała na Weronczyną opiekę
268     3, 27|             oprzesz, kruszyno?~Gdzie zaś to był i czas na długie
269     3, 27|            wolą, rozumem a mocą.~Ona zaś ni dojadła, ni dospała,
270     3, 27|          przebudziło to Jagny, stary zaś tak samo leżał, jak go była
271     3, 27|           zwoził, zamrzeć musi, a ma zaś ozdrowieć, i bez niczyjej
272     3, 27|          wieczorami wracała...~Józka zaś tyle go jeno doglądała,
273     3, 27|        siebie wyszarpie; tymczasowie zaś kowal, co ino upatrzył,
274     3, 27|                Słuchacie to?~- Co by zaś nie! - okryła ramiona zapaską,
275     3, 27|              przeciech była - Maciej zaś, chociaż w domu był kąśliwy
276     3, 27|             sobie nie mogła.~Do tego zaś często, coraz częściej nawiedzały
277     3, 27|          strachem i męką; na ostatku zaś ukrzywdził ją jeszcze tak
278     3, 27|    niebieskich dymów buchały w górę, zaś na drodze, po drugiej stronie
279     3, 27|      przykucał na ziemi Witek, Józka zaś pojadała stojący pilnując
280     3, 27|              siedzi z drugimi, Antek zaś osobno.~- I... tak jeno
281     3, 27|          nabite spęczniałymi pąkami, zaś olchy, staw brzeżące, niby
282     3, 27|         zagadać otwarcie, a ubocznie zaś, tak, by nie miarkując niczego
283     3, 27|           wzmagać w gromadzie, gdzie zaś i płacz głośny, a gdzie
284     3, 27|     żałośliwe się wyrwało...~A potem zaś na wieś poszedł wstępując
285     3, 27|             wywiezą pod mogiłki albo zaś i wtedy, kiej to wojna przetratuje
286     3, 27|            nie uspokajały, naprzeciw zaś, bo cięgiem wzrastało poczucie
287     3, 27|        posiedzieć przy chorym, Hanka zaś z Józką udały się do chlewu
288     3, 27|           pogadywały różności, Józka zaś z Nastką i z Jaśkiem Przewrotnym
289     3, 28|        gramoląc się z barłogu.~Hanka zaś, pełna myśleń o Jagnie,
290     3, 28|         poszli za nim w podwórze, on zaś z Pietrkiem wywodził z chlewu
291     3, 28|        pomagała, co ino mogła, Józka zaś rada czepiała się bele czego,
292     3, 28|         przewalał się po sadach albo zaś nawet sypały śnieżne krupy
293     3, 28|            cierpliwie czekać. We wsi zaś najbarzej ją trwożyli, że
294     3, 28|            strach zatykał, a do tego zaś i Magda po jego odejściu
295     3, 28|         pięścią pokutnie, a drugiemu zaś flaszkowy pobrzęk to czyni,
296     3, 28|              wzbronić nie śmiała.~Że zaś Jambroża odwołał księży
297     3, 28|             nie czekając.~Jagustynka zaś dopiero nazajutrz rano się
298     3, 28|             z gnojowiska. W podwórzu zaś było prawie pusto, jeno
299     3, 28|          drzwi z całej złości.~Jagna zaś ostała na izbie, ruchać
300     3, 28|      Zadyszał się tą przemową, Hankę zaś przejęła taka żałość i strach,
301     3, 29|              zgoła gorzej nie mogło.~Zaś nie to było najgorsze, że
302     3, 29|            godów wesela i radości...~Zaś wszędy po sąsiedztwach,
303     3, 29|         Lipiec na kryjome przewiady.~Zaś w niedzielę po sumie albo
304     3, 29|           kieby piaskami rozwianymi, zaś nad kościołem jakieś stado
305     3, 29|            leźć w oczy urzędom.~Gwar zaś był coraz wrzaskliwszy,
306     3, 29|            rozwścieczonych. Kobusowa zaś uwijała się po bokach, próżno
307     3, 29|           polu ustrzelili!...~- Mnie zaś do sądu podali, że się sadze
308     3, 29|           się powrotu strażników.~Że zaś w tę porę przedzwonili południe
309     3, 29|    przystając przed chałupami.~Rocho zaś prędko wszedł do sołtysowego
310     3, 29|          robią, co im przykazali, on zaś wie, jako we wsi ostały
311     3, 29|             zwijały a dziewczyniska, zaś trafił się chłopak, to jeszcze
312     3, 29|             przypinasz do roboty!...~Zaś u Płoszków, stryjecznych
313     3, 29|          słowo lub i pogroza...~Taki zaś dobry był i spółecznie czujący,
314     3, 29|  przeżywienia czekało co niemiara.~A zaś to wszystko, od czasu wzięcia
315     3, 29|              waliły miejscami, gdzie zaś przez odarte dachy krokwie
316     3, 29|         wylegiwały maciory, a co się zaś pochyliło, co oberwało,
317     3, 29|             jakby we wojnie.~- Co by zaś, jeno na każdego przychodzi
318     3, 29|         schowała się przed nim. Młyn zaś tak turkotał, wody z takim
319     3, 29|            mogły sięgnąć oczy, niebo zaś wisiało wysokie i ciemne,
320     3, 29|          krwawymi postronkami, potem zaś deszcz spadł ulewny. Nawet
321     3, 29|          Mówili, że na pogodę idzie.~Zaś we wsi lament powstał i
322     3, 29|             w dyrdy pobiegła, ludzie zaś, rychło zwiedziawszy się
323     3, 29|        rupiecie potrzaskane.~Weronka zaś siedziała pod ścianą na
324     3, 29|             słabnące już szlochanie, zaś na twarzach, ledwie widnych
325     3, 29|           dobrość i miłosierdzie, on zaś przeżegnał ją błogosławiący
326     3, 29|            się z hukiem... Na dworze zaś tak wiało, że na nogach
327     3, 29|              czymś rozprawiał.~Naród zaś babski, ugwarzywszy się
328     3, 29|           strzępiastych chmur, dołem zaś role rozlewały się w roztocz
329     3, 29|        wichurę wyłamane.~W powietrzu zaś było tak cicho, że drzewiny,
330     3, 29|         rozchodził się na całą wieś.~Zaś nad wygładzonym, lśniącym
331     3, 29|      kobiecie samej się cni, Mateusz zaś był blisko, na podorędziu,
332     3, 29|           rwetes i krętanina, dzieci zaś wypędzane z chałup, by nie
333     3, 29|        pochmurzone niebo.~Po oborach zaś ryczały inwentarze, żłoby
334     3, 29|             smakowitych różności.~Że zaś nie wszędzie mieli szabaśniki
335     3, 29|      powystawiane pod ściany.~Wszędy zaś taki gwałt panował i krętanina,
336     3, 29|             przywędzona, w mniejszym zaś saganie kiełbasy parkotały,
337     3, 29|      kończyli jeszcze roboty.~Sobota zaś przyszła całkiem ciepła
338     3, 29|             w siatce od serów, drugi zaś chłopak wlókł pobok na postronku
339     3, 29|       omiecione z pajęczyn, Jagusine zaś łóżko pięknie chustką przykryte.~
340     3, 29|         postrzępionej wełny. Dopiero zaś pierwszym kołem legły chleby
341     3, 29|            karwas głowizny, wszystko zaś poubierane jajkami kraszonymi,
342     3, 29|         sadów zapalone światła, górą zaś na niebie jasnym wyrzynał
343     3, 30|       szykowania konia i bryki, sama zaś zajęła się przygotowaniem
344     3, 30|         mienił się w ogniach, drzewa zaś, kiejby spławione w zieleni,
345     3, 30|              białymi ścianami, gdzie zaś dziewczyny czesały się w
346     3, 30|             długiej chwili. ~- Gdzie zaś!... do miasta zabrał się
347     3, 30|          cosik kiele kogutka, dzieci zaś baraszkowały razem z pieskami
348     3, 30|        granie organów w kościele.~Że zaś powracały już niektóre z
349     3, 30|              biegli nowin posłuchać.~Zaś po nieszporach, o samym
350     3, 30|          szyby rozgorzały, od miasta zaś coraz więcej nadjeżdżało
351     3, 30|          skrzydła rozkładać, do tego zaś zapiał Gulbasiak, jaże się
352     3, 30|              poszła na swoją stronę, zaś Rocho siedział przed domem
353     3, 30|            gwiezdnych migotów, dołem zaś, nad ziemiami wynosił się
354     3, 30|                                      Zaś nazajutrz, w świąteczny
355     3, 30|             i ganiając po sadach, że zaś ich dużo było i dorosłych,
356     3, 30|           wniebogłosy wrzeszczała... Zaś potem, dobrawszy jeszcze
357     3, 30|           woza omaszczona. Na drugie zaś prażonych jagieł im postawili...
358     3, 30|              swoje się żywią, któren zaś nie ma grosza, pacierzem
359     3, 30|          jeść nie skończywszy, stara zaś o Kozłowej zaczęła mówić.~-
360     3, 30|        Leżała ledwie dychając, stara zaś octem wycierała jej skronie
361     3, 30|            twarzą do izby, w komorze zaś, zawdy mrocznej, widno było,
362     3, 30|         kowala w chałupie nie ma, co zaś robić, moja to sprawa z
363     3, 30| przepowiadając, a myśląc o Antku, że zaś cicho się zrobiło, bo stary
364     3, 30|          cosik z nimi uredzał, Józka zaś znowuj rozpowiadała o dziedziczkach,
365     3, 30|      sąsiedzkie rozpowiadać, głównie zaś o tym podkopie pod komorę
366     3, 30|         torbeczki przez plecy, Witek zaś tulił pod pachą skrzypice
367     3, 30|         organistów pociągnęli.~Potem zaś już chałupy nawiedzali wraz
368     3, 30|              latały z dyngusiarzami, zaś jeszcze insi w pola szli
369     3, 30|             w sobie, paliły ją oczy, zaś omdlałe nogi stulały się
370     3, 30|      pośrodku i rznął na skrzypcach, zaś przed szynkwasem kolebał
371     3, 30|             i z cicha gwarząc, gdzie zaś spać się rychlej wybierali,
372     3, 30|         pierwszym miejscu siedziała, zaś pobok pękata, wyszczekana
373     3, 30|     wyszczekany, jak mało któren, że zaś był już zdziebko napity,
374     3, 30|               izba się zatrzęsła, on zaś śmiał się najgłośniej, jaże
375     3, 30|           gorzałkę posyłała do Żyda.~Zaś u Borynów jeszcze siedzieli
376     3, 30|           dżdże rosiste i ciepłe.~On zaś, prawie niewidny la oczu,
377     3, 30|              ciszej a rzewliwiej, że zaś go noc całkiem okryła, to
378     3, 30|             już się stłoczyła.~Pożar zaś urastał co chwila, folwark
379     3, 30|          czuby drzew i dachy młynicy zaś staw jakby kto potrząsł
380     3, 30|              oczy i dusze odemstą...~Zaś od karczmy rozlegał się
381     3, 31|            sadzie chwiały od wiatru, zaś przez wywarte drzwi do sieni
382     3, 31|              w kumy proszeni, z tyłu zaś kusztykał Jambroży nie mogąc
383     3, 31|              słowa nie wypuścił. ~Że zaś dzieci do sieni się naszło
384     3, 31|            rozwścieklonymi ślepiami, zaś Płoszkowa poredzała z cicha
385     3, 31|            niczego nie wynieśli, czy zaś co inszego nie zginęło,
386     3, 31|          kiej spłoszone kokoszki, że zaś już większość w polach robiła
387     3, 31|            się na świat Boży...~Szły zaś i drugie, do tamtych zgoła
388     3, 31|            przy sadzeniu ziemniaków, zaś po piaszczystych rolach
389     3, 31|       świergotało zapamiętale, dołem zaś od pól ciepły wiater pociągał,
390     3, 31|            matka potem nie rozpozna, zaś cegłą ścierają jaże do kości
391     3, 31|          pozamykali oborę i stajnię, zaś powracając zajrzała na ojcową
392     3, 31|             strachem o swój dobytek.~Zaś Balcerkowa siedziała przed
393     3, 31|            osobna czuwali, wszystkie zaś dziewki poszły spać do stajni
394     3, 31|          nastał iście pogrzebowy, że zaś i pogoda się przemieniła,
395     3, 31|           między chałupami, chłopaki zaś skrabały się po drabinach
396     3, 31|       zajadle świergotało po sadach, zaś głosy ludzkie cichły, ciężko
397     3, 31|         nadchodzącym zewsząd, dzieci zaś jak zawdy wrzask podniesły,
398     3, 31|            któryś przypadnie, po wsi zaś rwetes się czynił: wystawiali
399     3, 31|            odgadując potrzeby, Jagna zaś, jakby całkiem głowę straciła,
400     3, 31|          wodziły nad stawem, starsze zaś zasiadłszy z gospodarzami
401     3, 31|   spulchnione, czekające role...~Tak zaś wszyscy pracowali gorliwie,
402     3, 31|       dzieuchami zażartował, indziej zaś to wróble stado, na zasiany
403     3, 31|            prędzej i lekciej, chłopy zaś za honor sobie miały, co
404     3, 32|        rzuciła z nowiną do sąsiadów, zaś Balcerkówny rozkrzyczały
405     3, 32|             się ku nim rwać, ślepiec zaś nasłuchiwał pilnie, kij
406     3, 32|       powietrzem kiejby na zwiady, a zaś wrony uciekały z kalenic
407     3, 32|       zawzięcie całą wieś obgadując:~Zaś Hanka szła od przełazu chyłkiem
408     3, 32|          najlepsze Jagusin wieprzek, zaś kury grzebały w pośladzie,
409     3, 32|            że ani sposób iść było.~A zaś potem, choć przyszła nieco
410     3, 32|          jakby ośnieżonych kwiatami. Zaś wieś galanto pogłośniała;
411     3, 32|            wrzaskliwie w podwórzach, zaś dzieciska, puszczone dzisia
412     3, 32|             róży polnej podobną.~Ona zaś szła prawie bezwolnie, jakby
413     3, 32|            przejmujące bicia młotów, zaś ludzkie głosy i cały ten
414     3, 32|             mogły i kwitnąć, i żyć - zaś oderwane podpory i sobie
415     3, 32|         palcach wspinając.~- Gdzieby zaś tak rychło... nie zdążą
416     3, 32|     pieniądze też oszukuje na wadze. Zaś potem już z Kozłową na spółkę
417     3, 32|       tęskliwie za mur, na topolową, zaś ślepy dziad siedział wraz
418     3, 32|         uradziłby lecieć tyla drogi, zaś wójt, sołtys i któraś z
419     3, 32|           przyłączało się po drodze, zaś na ostatku młynarz z kowalem
420     3, 32|     dziewczyny i co młodsze kobiety, zaś w końcu, w pojedynkę albo
421     3, 32|      widniały kobiety wśród zieleni, zaś płomyki świec drżały skrami
422     3, 32|     okwiecone drzewa rzucały cienie, zaś lipecki staw wybłyskiwał
423     3, 32|           krzyżem na niebie świecił.~Zaś po prawej ręce idących rozlewały
424     3, 32|       obraziki, ubrane firaneczkami, zaś z boku tuliła się wypróchniała,
425     3, 32|   wrzaskliwie: "Módl się za. nami" - zaś dzieciska wyparły się na
426     3, 32|      przyklękając na zagonach, gdzie zaś bydło zaryczało, podnosząc
427     3, 32|        bruzdę, i oczy wypatrywała...~Zaś Jagusia, idąca wpodle matki,
428     3, 32|       jeszcze nutę wyciągali, mnogim zaś zrobiło się pilno zgwarzać
429     3, 32|         wywodzili, od ludzkich oczu, zaś dzieuchy spłonione kiej
430     3, 32|     roztrzęsały się brzaski złotawe, zaś na polanach samotne drzewa
431     3, 32|             mówił czapę zdejmując, a zaś wszystkim zarówno dusze
432     3, 32|          dzieci wieszały się dokoła, zaś Tereska żołnierka, czerwona
433     3, 32|            pytel, bo utrudzeni byli, zaś chłopy rozpytywały z cicha
434     3, 32|              role długimi prętami, a zaś przy krzyżu, na rozwidleniu
435     3, 32|             ziemiami, na zielonkawym zaś niebie rozżarzały się zorze
436     3, 32|             a gwarnie walili, każden zaś chłop krzyżem świętym witał
437     3, 32|            różności wypytywał.~Kiedy zaś już sobie podjedli do sytu,
438     3, 32|         spozierały z dala na siebie.~Zaś potem, narządzając wspólnie
439     3, 32|              kwilenie czajek. Ziemię zaś otulały mroki, że jeno kajś
440     3, 32|             tonących w ciemnościach, zaś drogi, przysłonione cieniami
441     3, 32|              całunkom, i radościom. ~Zaś na moczarach żaby zarechotały
442     3, 33|           znowu się budziło do życia zaś gdziesik z ziemie, ze dna
443     3, 33|            Bydło ryczało po oborach, zaś wszędy przed progami a w
444     3, 33|       cochając się o płoty i drzewa, zaś owce z zadartymi łbami pobekując
445     3, 33|             drogę, kaj się podzieli.~Zaś pokrótce za nimi i gęsiarki
446     3, 33|              i przegadał z kumami, a zaś drugie spychali jeno co
447     3, 33|        znojnej pracy zaprzęgając.~Że zaś dzisiaj akuratnie wypadał
448     3, 33|               śpiesznie wyprowadzał, zaś drugie szły la zgwarzenia
449     3, 33|             na zwiesnę pognała... Że zaś bieda ma długie nogi a ostre
450     3, 33|     poprowadził na powróśle, somsiad zaś jego, Józek Wachnik, maciorę
451     3, 33|             wołał i karami straszył, zaś gospodynie też się wybierały
452     3, 33|        biadoliły kajściś pod płotem, zaś indory gulgocąc rozczapierzały
453     3, 33|             co się stało z Maciejem.~Zaś Tereskę te ciepłe, poczciwe
454     3, 33|            srożyła się coraz barzej, zaś Kozłowa z rozmysłu nieco
455     3, 33|         kudły się wczepiła pazurami, zaś wójt jął prać pięściami,
456     3, 33|            pojechali skargę podawać. Zaś dopiero w jaką godzinę ruszyli
457     3, 33|            niekiedy swoje.~Pan Jacek zaś siedział jak zawdy na progu,
458     3, 33|             Płoszce, a i mądrala. Że zaś przy tym sprawny był do
459     3, 33|              na zięcia przysposobić, zaś niejedna dziewczyna już
460     3, 33|        przebierny! nie strujesz się!~Zaś przy kapuście wyrzekał na
461     3, 33|              złoto takie dzieuchy! A zaś jeszcze drugie mają la mnie
462     3, 33|              mnie, Maciuś, do mnie!" Zaś matki wtórzyły: "Do Kasi
463     3, 33|      obciesywania podpór do chałupy, zaś Kłąb fajkę zapalił i na
464     3, 33|           się do dołu z ziemniakami.~Zaś potem cosik ostro pykał
465     3, 33|            krewniaków ostać powinna, zaś Kłębom, niby to z przyjacielstwa,
466     3, 33|          córkami też tam pociągnęła, zaś Kłąb z Mateuszem i chłopakami
467     3, 33|           spacerował Witkowy bociek, zaś wiater przysłaniał gałęziami
468     3, 33|                I z tym się rozeszli.~Zaś drudzy tegoż jeszcze dnia
469     3, 33|            wrychle zapomnieli o nim, zaś jeśli zdarzyło się komu
470     3, 33|              w Borynowej chałupie...~Zaś na wsi kotłowało się kiej
471     3, 33|          jakoby co niebądź widzieli, zaś niejeden radził jeszczek,
472     3, 33|           rozum i bogactwa dufający, zaś młynarz, wiadomo, co la
473     3, 33|        stawali gadać o niej, a insze zaś już do karczmy się przebierały
474     3, 33|            różny sprzęt gospodarski, zaś w karczmie przed szynkwasem
475     3, 33|            ślepiami, a nie odrzekli, zaś potem i Grzela, wójtów brat,
476     3, 33|              i prawdę wyłożył. ~Było zaś tak: dziedzic był winien
477     3, 33|          strugi wysychały, ziemniaki zaś, choć zrazu niezgorzej ruszyły,
478     3, 33|          było w chałupach wytrzymać.~Zaś przez te gorąca, przez kłopoty
479     3, 33|       organistą pojechali na odpust, zaś Jambroży tak się spił z
480     3, 33|           długie, przeciągłe poryki. Zaś naród śpiewał, wpatrzony
481     3, 33|           lube, rzewliwe zawodzenia, zaś niedaleko ze zbóż ozwały
482     3, 33|          Mało to już takich uciekło! Zaś Hanka mogłaby jechać potem
483     3, 33|           strażnicy nie zmiarkowali, zaś wtedy i za tysiące go nie
484     3, 33|          niskie mgły pokrywały łąki, zaś nad żytami wisiał płowy
485     3, 34|           dawno nie widzianego.~A on zaś szedł, jak zawdy na kiju
486     3, 34|       głowiny przygładzał poczciwie, zaś do kobiet pierwszy zagadywał,
487     3, 34|             i rady jakiejś zasięgał, zaś drugi chciał się wyżalić,
488     3, 34|            komornicami i Jagustynką, zaś Pietrek pojechał do lasu:
489     3, 34|               a i to na ręce patrzą, zaś w urzędzie się przez grosza
490     3, 34|         dzień nie mija przez kłótni; zaś wójt broni Dominikowej,
491     3, 34|              jodłowej i świerczaków, zaś Jagustynkę z Józką zarno
492     3, 34|              naszej stronie u wójta, zaś po tamtej u młynarza i przed
493     3, 34|       zbożach, i za ptakami patrzył.~Zaś przed chałupą i pod trześniami
494     3, 34|      miedzami ruszył ku borom.~Rocho zaś potem u Weronki siedział
495     3, 34|          brzask kończącego się dnia.~Zaś z powodu jutrzejszego święta
496     3, 34|        budził, Jagna w pola uciekła, zaś pana wójta ledwie na wóz
497     3, 34|          zazdrość jeszcze dokładają, zaś po prawdzie to nie wiadomo,
498     3, 34|               wybiegając aż na pola. Zaś w chałupach też było podobnie,
499     3, 34|          cosik długo w noc uredzali. Zaś nazajutrz jeszcze rozgłośniej
500     3, 34|         parzył w nogi kiej zarzewie, zaś ze ścian ściekały żywice,