Tom, Rozdzial

 1     1, 10|     powiedział, byle coś rzec.~- A Jasiek taki zmyślny do lementarza,
 2     1, 11|             mój Jezus!~Co krok, to Jasiek się rozczapierzał i bęc
 3     1, 12|           za rękę trzymał.~Dopiero Jasiek, z przezwiska Przewrotny,
 4     1, 12|       myślą, że mu kto wierzy...~- Jasiek, coć dadzą w pysk, bierz,
 5     2, 20|         zaraz wsunął się nieśmiało Jasiek, Przewrotnym nazywany z
 6     2, 20|           na plebanii, a przyleci!~Jasiek koniecznie chciał się dowiedzieć
 7     2, 22|           się nieco uspokoiło.~- A Jasiek Przewrotny, nie poznaliście
 8     2, 22|              Powiadacie, jakby już Jasiek całkiem był głupi!- broniła
 9     2, 24|     Borynów parobek, a przybębniał Jasiek Przewrotny.~Hulano ochotnie
10     3, 26|        parobków jeden ino głupawy, Jasiek Przewrotny !~A tu i czas
11     3, 29|           ino gardzieli starczyło. Jasiek wiódł wszystkich, bo chociaż
12     3, 29|           odbyć pochowek, gdy wtem Jasiek walnął łopatą w garnek,
13     3, 30|           śmiechem wybuchając, ale Jasiek się nie stropił, strzyknął
14     3, 33|         jako ten zły, luty wicher. Jasiek był poczciwy, ale zawzięty
15     3, 33|        ozorów złych nie utniesz... Jasiek wróci, to się i tak dowie.
16     3, 33|     Mateusza odpraw, póki czas, to Jasiek nie uwierzy, stęsknił się
17     3, 33|            póki czas. Nie bój się, Jasiek też nie ułamek... A kochanie
18     3, 33|        gadania ni pogrozy.~- Wróci Jasiek, to mu ją oddam, jeszczek
19     3, 33|          mi o tym.~- To ci nowina! Jasiek powraca! - zawołał bezwolnie.~
20     4, 42|        długo, a któregoś zmierzchu Jasiek przywiódł im swojego Kruczka
21     4, 47|         godziną przyszedł z wojska Jasiek!~- Tereski chłop! A dyć
22     4, 47|         niego, że niech Bóg broni! Jasiek mu tego nie przepuści, nie!~-
23     4, 47|        cień szła za mną. Niechże i Jasiek się nią nacieszy. Nie kochanie
24     4, 47|          czekała na niego matka.~- Jasiek wrócił - szeptała zatrwożona -
25     4, 47|          gdyż mu się uwidziało, że Jasiek siedzi na przełazie.~Ale
26     4, 47| najlepszemu! Mój Boże, mój Boże! A Jasiek taki poczciwy, nawiózł mi
27     4, 47|        ścianą, gdy wyszedł ze sadu Jasiek i przystąpiwszy do żony