Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |     uciekać, ale już gospodarz chycił go krótko za kark i drugą
 2     1, 3 |        bo ją był Łapa Borynowy chycił na zwiesnę, a tak kwiczała,
 3     1, 4 |       ptaszków, com je w sidła chycił, zaniesłem dobrodziejowi
 4     1, 7 |        nie zdążyła, bo Mateusz chycił ją wpół, przycisnął mocno
 5     1, 8 |     komory, bo nie wiada czemu chycił ją płacz, że aż przez ścianę
 6     1, 12|  pokraki!~Jędrzych zaklął ino, chycił pierwszą z brzega i powiódł,
 7     2, 13|        przenikał kości, strach chycił za gardziele, dusze padły
 8     2, 15| skoczył jak ten wilk wściekły, chycił go jedną ręką za orzydle,
 9     2, 16| odedniu mróz był znowu krzepko chycił, a że przyszedł po paru
10     2, 16|        odległe, że jeszcze nie chycił całkiem, nie rozeznał skąd
11     2, 16|    mógł mówić więcej, płacz go chycił, żal i to poczucie winy,
12     2, 18|      że Łapa szczekał na nich, chycił go któryś za grzbiet i rzucił
13     2, 19|    podszedł, ale na to Mateusz chycił go za rękę i zniewolił,
14     2, 25|     mizerota, której topór nie chycił, dygotała trwożnie - a wszędy,
15     3, 26|        wzieni...~Płacz ją taki chycił żałośliwości pełen, że dziw
16     3, 32|      zniechęcenie i taki płacz chycił za gardziel, że wsparłszy
17     3, 33|      trocha:~- Pies by się nie chycił za taką kaszę: jak uwędzona!...~-
18     3, 34|      sielnie się potaczał, ale chycił przy szynkwasie któregoś
19     3, 35|        ją pięścią między oczy, chycił za boki i rzucił kiej ocipką
20     4, 37|   nieprzytomne oczy. Strach ją chycił za gardło i serce jakby
21     4, 40|        Mało co, a byłbym którą chycił la Pietrusia!~Wrony wylazły
22     4, 40|      łbem opuszczonym, Pietruś chycił się rączynami grzywy, zabił
23     4, 41|        wóz! - rozkazał krótko.~Chycił się znowu pługa i jakiś
24     4, 42|         to porwał się na nogi, chycił za łopatę i krzyknął jakby
25     4, 45|     Antek zwolnił nieco kroku, chycił się taczek i wlókł się poglądając
26     4, 45|      przypiekało niezgorzej! - chycił ją za gardziel jakiś radosny
27     4, 47|      zdały cygaństwa... Topora chycił na mnie... myślałam, że