Tom, Rozdzial

 1     1, 12|         niecoś zepchnęła roboty, zajrzała do Kuby.~- Dopomóżcie, poredźcie -
 2     2, 17|     Matki nie było, rankiem pono zajrzała i powróciła do wójtowej,
 3     2, 17|      prawie zaczęła się krzątać, zajrzała do krów, przecedziła mleko,
 4     2, 18|    wkrótce Józka, a za nią zaraz zajrzała Wawrzonowa, to któryś z
 5     2, 18|          Nawet za szopę pod bróg zajrzała, nie było nikogo... Uspokoiła
 6     3, 27|          był na świecie galanty.~Zajrzała aż za opłotki na drogę czarniawą,
 7     3, 27|        przebierane do sadzenia i zajrzała pod szopę, kędy składali
 8     3, 27|       przygładziła sobie włosy i zajrzała w lusterko, wiszące na okiennej
 9     3, 27|           by się same zabawiały, zajrzała do parkocących garnków i
10     3, 28|   gorzkie wywody Hanka i wyszła.~Zajrzała do ojca na drugą stronę,
11     3, 28|       Hanka zrazu jeno raz jeden zajrzała do nich czatując w izbie
12     3, 28|        nie podnosząc oczu.~Hanka zajrzała do sieni, nie było go; zajrzała
13     3, 28|  zajrzała do sieni, nie było go; zajrzała na swoją stronę, jeno Bylica
14     3, 30|          i przytłumione rozmowy.~Zajrzała przez okno do izby rozświetlonej:
15     3, 31|          stajnię, zaś powracając zajrzała na ojcową stronę, czy już
16     3, 32|   odprowadzał...~Do stajni potem zajrzała, ale jakby po nową zgryzotę -
17     3, 32|  zwariowana wyglądała swojego...~Zajrzała do matki. Jędrzych był jeno,
18     3, 33|       strony pojechały do sądów.~Zajrzała zaraz do Kozłów, że to Bartek
19     3, 34|          kumy się porozchodziły, zajrzała na drugą stronę, niby to
20     3, 35|         w jakiś czas po obiedzie zajrzała do nich Hanka, jeno że jakaś
21     3, 36|          je na ręce i pohuśtując zajrzała do chorego.~- Antka ino
22     4, 37|   leciały taplać się w kałużach.~Zajrzała do krów i świnie wypędzała
23     4, 38| Przytuliła się w cień pod płot i zajrzała do środka.~Organistowie
24     4, 43|        chałupie nie było nikogo, zajrzała do niej Jagusia przynosząc
25     4, 43|           rzekł jakby do siebie.~Zajrzała mu pytająco w oczy.~- Cóż
26     4, 47|        mróz mnie przejął, jakbym zajrzała do grobu. Nie mówią do się,