Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |    twarze, ale nic to - robota, śmiechy, wesołe słowa nie ustawały
 2     1, 7 |   jakoby w ulu przed wyrojem, a śmiechy szły, a przekpiwania a robota
 3     1, 7 |   przysiadł do jadła, rozmowy i śmiechy podniosły się na nowo.~Tylko
 4     1, 11|        z druhnami, że ino pisk, śmiechy i babie wrzaski odpowiadały.~
 5     1, 11|     rozśpiewane, że i łza przez śmiechy płynie, i serce śpiewa radością,
 6     1, 12|        tam już szła siarczysta, śmiechy, wesołość, zabawa, a raz
 7     2, 16|         powietrzu kieby muzyka, śmiechy rozgłośne, wesołe leciały
 8     2, 20|         robiła się taka zabawa, śmiechy, radoście - aż miło, bo
 9     3, 30|        grudzi, a piski, wrzawa, śmiechy się zatrzęsły, aż na całą
10     3, 30|      drogi i obejścia, wrzaski, śmiechy, przegony narastały coraz
11     3, 30|         że ludzie się roili, że śmiechy i krzyki trzęsły się nad
12     3, 31|     wrzały przyciszone szepty i śmiechy buchały wesołe; dziewki
13     3, 32|       kipiący.~Buchnęła wrzawa, śmiechy, cmokania, płacze radosne
14     3, 32| pryskały w gąszczach rozognione śmiechy, ściszone słowa lub te pacierze
15     3, 32|        ich głosy i przytłumione śmiechy. ~Zawróciła nagle i już
16     3, 34|      wymarła; nie rozlegały się śmiechy ni śpiewki, jak zawdy w
17     3, 35|    turkotami wozów i rozmowami, śmiechy dzwoniły w powietrzu, szli
18     3, 36|          dzwoniły kosy, buchały śmiechy wesołe i wszędy szła ochotna,
19     3, 36|        ktosik grał na fujarce i śmiechy rozdzwaniały się kajś niekaj,
20     4, 38|         i roznosiły się brzęki, śmiechy a takie zapachy, jaże niejeden
21     4, 44|          co siwa, hę?~Gruchnęły śmiechy i wraz zaczęli się odwracać
22     4, 44|     roznosiły się brzęki szkła, śmiechy i jakieś smaki wiercące
23     4, 44|     huknął Antek, zatrzęsły się śmiechy, a on wołał rozjuszony:~-
24     4, 45|         się w stawie, kajś znów śmiechy się zatrzęsły, to ryki krów,
25     4, 48|      rozpalone szepty, ściszone śmiechy i całunki.~- ...że już i
26     4, 49|      zamętu; urągliwe wyzwiska, śmiechy i przekleństwa posypały