Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |         na oścież; a że wejść nie śmiał, cofnął się pod wielki klomb,
 2     1, 4 |          przy progu, bo nijak nie śmiał wejść na pokoje, poglądał
 3     1, 4 |  ślicznościach, że ruchać się nie śmiał, ino klęczał wpatrzony w
 4     1, 5 |          z radości, ino śmieć nie śmiał, to nadział czapę i poszedł
 5     1, 6 |          słowo ucieszne i sam się śmiał najbardziej, bo chłopaki,
 6     1, 7 |         mu czoło; tęgo robił, ale śmiał się cięgiem i przekpiwał,
 7     2, 15|  zagadywał, rozrządzał, naganiał, śmiał się, przekpinki powiadał
 8     2, 16|         zwalili na nas zakalca! - śmiał się Boryna rozgrzewając
 9     2, 18|           dowiadywać się, ale nie śmiał, ludzie się kręcili dokoła,
10     2, 19|       raźniej grała, przytupywał, śmiał się w głos do chłopaków,
11     2, 19|         nakłaść, a mimo zmęczenia śmiał się najgłośniej i rad się
12     2, 21| przerażeniem, żegnał się, ale nie śmiał się odezwać, bo Hanka miała
13     3, 27|           strzegł, by jej kto nie śmiał nie poszanować.~Nie rozumiała
14     3, 28|          gorzałce pomoczyć, co? - śmiał się zacierając ręce.~- Jeszczech
15     3, 30|       kiej grad wraz ze śmiechem; śmiał się zarówno i skoczył, by
16     3, 30|        izba się zatrzęsła, on zaś śmiał się najgłośniej, jaże ten
17     3, 31|         guślarka z Dominikowej! - śmiał się wójt.~- Pacierz pomaga,
18     3, 33|         kiej mu kły spróchnieją - śmiał się Kłąb.~- Albo kiej się
19     3, 33|      rządziła, tyle lat nikto nie śmiał się jej przeciwić ni w poprzek
20     3, 34|          z wójta, no! to chwat! - śmiał się Wachnik Adam.~- Odpokutuje
21     4, 40|          ziemniaków z barszczem - śmiał się wesoło. - Jeno la Rocha
22     4, 42|      myślach.~Jeno Szymek się nie śmiał, bo ułapiwszy Jędrzycha
23     4, 44|           głosować; to nie będzie śmiał się przeciwić.~Ale już nie
24     4, 45|      święconej wodzie nie pasą! - śmiał się pohuśtując brata, któren
25     4, 45|         dziewczyn.~- Zaśby ta kto śmiał, dyć bym go przepędziła
26     4, 48|            Zaś rano przy mszy nie śmiał nawet podnieść oczów na