Tom, Rozdzial

501     3, 34|       cudeńka wygadywać między sobą, zaś starsi na gwałt stroili
502     3, 34|           grała w oczach od kolorów, zaś w pośrodku, na podwyższeniu,
503     3, 34|              ile się jeno zmieściło. Zaś la większej przyozdoby nad
504     3, 34|            okna ginęły pod zielenią, zaś w snopki dachu nawtykała
505     3, 34|              do dołu po ziemniakach, zaś la obrony przed dziećmi
506     3, 34|              w rozpalonym powietrzu, zaś w kościele zaraz po sygnaturce
507     3, 34|         dziewczyny w biel przybrane, zaś w końcu wynosił się czerwony
508     3, 34|              szli pobok ze światłem, zaś baldach niesły gospodarze,
509     3, 34|          rzeką mieniącą się od farb, zaś środkiem, niby łódź na fali,
510     3, 34|           świegotały pod strzechami, zaś dzwony bimbały bezustannie;
511     3, 34|           się kolebać i rozdzwaniać.~Zaś kiej skończyli przed ołtarzami,
512     3, 34|        parniej się stało i duszniej, zaś słońce paliło niemiłosierniej,
513     3, 34|           się kręciły słupy kurzawy, zaś grzmoty rozlegały się coraz
514     3, 34|         Maryś, nocuj me; nocuj me!~ ~Zaś od pola wraz z rykiem stad
515     3, 34|           żałując jadła ni napitków, zaś biedniejsze powiedły swoich
516     3, 34|        kamratów swoich przyniewalał, zaś co urznęła muzyka, dziesiątki
517     3, 34|           wykupili co do jednego, że zaś w Górkach było inaczej,
518     3, 34|              Szymek jął pić na umor, zaś Jędrzych pijany do cna ryczy
519     3, 34|            jak mu kupców rozpędzimy, zaś nie...~Ale już Grzela nie
520     3, 34|            powywierane drzwi a okna, zaś pod ścianami na dworze też
521     3, 34|           karczmy i w cienie szła... Zaś pod ścianą było już coraz
522     3, 35|             przy Stachowej chałupie; zaś drudzy też poniechali swoich
523     3, 35|    rozwrzeszczała się przed chałupą.~Zaś Balcerkowa gruchnęła na
524     3, 35|           kaj było potrza - basował, zaś niejedną o dzieci zagadywał
525     3, 35|              ludzi, swoje im prawił, zaś tym, którzy nie miarkowali
526     3, 35|              się już nie przeciwiły, zaś gospodarze zaczęli wywodzić,
527     3, 35|     zaszumiały i sad się rozkolebał, zaś polem rozchodził się jeno
528     3, 35|             stójkę, wróciła do izby, zaś Rocho dopiero po odejściu
529     3, 35|             się zarówno rozradowany, zaś po jakimś czasie znowu zajrzał
530     3, 35|               to się i tak dowiedzą, zaś potem trzeba mówić, co go
531     3, 35|          dmuchał w niego ze strachu, zaś Szymek przeczekawszy z pacierz
532     3, 35|                 żebych cię...~Szymek zaś, ledwie już dychający, zbity
533     3, 35|            wiedząc, co z nim począć, zaś Jędrek, zebrawszy właśnie
534     3, 35|            cienie, ptactwo pomilkło, zaś czasami ruszyły zboża i
535     3, 35|             Szymek kiwał jeno głową, zaś Jędrzych leżąc przed nimi
536     3, 35|       mrowiły po nadbrzeżnej gładzi, zaś pomiędzy nimi zaczęły już
537     3, 35|         patrzała tęsknie przez okno, zaś Szymek, jak i przódzi, siedział
538     3, 35|           też nie wygraża pięściami, zaś o dziedziczce z Głuchowa,
539     3, 35|            tobie za Szymka i Nastkę, zaś druga chciałaby cię odciągnąć
540     3, 35|              przeczytać nie potrafi, zaś po ruskiemu też ani me,
541     3, 35|        wywalili się na środek drogi, zaś z tyłu pociągnęło nieco
542     3, 35|             wisiało pogodne i jasne, zaś skraje były tak przejrzyste;
543     3, 35|            się hardo, nieustępliwie.~Zaś la ochoty bili niekiedy
544     3, 35|    przypalone czerwieniały od maków, zaś ziemniaki ledwie co wschodziły.
545     3, 35|              i sterczących kominach, zaś pod ścianami, w chudych
546     3, 35|        dzieci kryły się po sieniach, zaś jakieś wielgachne, rude
547     3, 35|             też pada na paśnikach... zaś żaden człowiek nie uciecze
548     3, 36|            wypędzanych na pastwiska, zaś ktosik zaczął naklepywać
549     3, 36|              i wgniecione ślady nóg.~Zaś nim słońce wyniesło się
550     3, 36|         zwozić kamień na fundamenta, zaś kowal któregoś dnia powiedział,
551     3, 36|              jeść Nastka, wyrobnikom żaś Hanka z Jagustynką; przysiadły
552     3, 36|        wiatrak na górce koło figury, zaś karczmarz też pomaga narodowi
553     3, 36|             jakoś uspokoił i zasnął.~Zaś nazajutrz było tak samo,
554     3, 36|              cały naród tam ciągnął, zaś rzędy chłopów, rozdzianych
555     3, 36|             puszyste, białawe kłęby.~Zaś na ziemiach wszelkie stworzenie
556     3, 36|         namyśle pogrzebał w kominie, zaś potem, jak stał, boso i
557     3, 36|          lśniąc czarniawymi piórami, zaś owsy i jęczmiona, ledwie
558     4, 37|            zmarło Maciejowi Borynie.~Zaś w chałupie zaspali ździebko
559     4, 37|            garściach zaciskał piach; zaś oczy otwarte szeroko patrzyły
560     4, 37|             go płachtą przykryli.~Że zaś w mig rozniesło się po wsi,
561     4, 37|          przyklękał i pacierz mówił, zaś drudzy łamiąc rozpacznie
562     4, 37|       zmieści - szepnęła Jagustynka, zaś Jagata przerywając pacierze
563     4, 37|            nad stawem kiej oszalałe, zaś po drogach w szarych tumanach
564     4, 37|             zamknięte, bo niedziela, zaś po drugie, co się przez
565     4, 37|            już przeszli do kościoła, zaś u Borynów zrobiło się całkiem
566     4, 37|    polśniewały kiej ta woda głęboka, zaś jasnozielone owsy, gęsto
567     4, 37|              do zezuwania trzewików, zaś drogi tak się zamrowiły
568     4, 37|              przechładzać powietrze, zaś na glinianych pokrywach
569     4, 37|          piersi i modlił gorąco, kto zaś medytował kiwając smutnie
570     4, 37|            się w izbie i w sieniach, zaś do okien cisnęło się tyla
571     4, 37|                 przechwalał.~Kobiety zaś poszły do organisty, boć
572     4, 37|          przemian i biadoląc.~Drudzy zaś, sąsiedzi, że w izbie było
573     4, 37|        chrapiąc, jaże się rozlegało.~Zaś ta letnia, krótka noc przechodziła
574     4, 37|              wynoszące się ze ziemi, zaś poniektóre drzewiny, samotnie
575     4, 37|         zaglądały rozchwiane drzewa, zaś one wysmukłe, gibkie malwy
576     4, 37|          wąsów i zaciął konie.~Hanka zaś wzięła się ostro do roboty,
577     4, 37|            Jagna nie odrzekła, Hanka zaś wyniesła w opłotki żarcie
578     4, 37|            przestając ani na chwilę.~Zaś wkrótce po południu nadszedł
579     4, 37|        jednej nodze kieby na stróży.~Zaś deszcz nie przestawał ani
580     4, 37| przechłodzonym, pachnącym powietrzu, zaś Gulbasiaki skrzykiwały dzieuchy
581     4, 37|             niepowstrzymanym rostem.~Zaś w kościele ksiądz odprawił
582     4, 37|         półkoszki wymoszczone słomą, zaś Jagustynka tajnie, bych
583     4, 37|           zawodząc płaczem i jękami, zaś pobok i kaj gdzie kto wziął
584     4, 37|              żalnym, cichym płaczem, zaś rozchwiane zboża kolebały
585     4, 37|           się bił i kajał skruszony, zaś wszystkich omroczył ciężki,
586     4, 37|        rzewliwie, na nic nie bacząc.~Zaś proboszcz pociągnął nosem
587     4, 37|              się w piersi a kajał...~Zaś ksiądz, odsapnąwszy nieco,
588     4, 37|              mruknęła któraś z boku, zaś Płoszkowa obcierając oczy
589     4, 37|         jakby skarżąc się niebiosom, zaś znad świeżej mogiły te wszystkie
590     4, 37|        pacierz mówił za pomarłe, kto zaś jeno się błąkał wśród mogił
591     4, 37|            której czego nie zbrakło; zaś po chłopskiej stronie organista,
592     4, 37|         bełkocząc skołczałym ozorem. Zaś poniektóry jeszcze niekiedy
593     4, 37|               którą mu Józka podała, zaś dziedzic pogadawszy z tym
594     4, 37|             trzeci obu się przeciwił zaś insi mamrotali:~- Niech
595     4, 37|          albo i krzykał z gorącości.~Zaś u Borynów, skoro uprzątnęli
596     4, 37|         zgoła grobowe cichoście.~Oni zaś siedzieli rozdygotani coraz
597     4, 38|         grubachnym głosem powiada...~Zaś drugi, nieco pomniejszy,
598     4, 38|         płóciennymi dachami nakryte.~Zaś skoro dzwony zabimbały,
599     4, 38|              młode pszeniczne kłosy, zaś rozkwitłe lny spłynęły rozniebieszczoną
600     4, 38|           zmawiając się ze somsiady, zaś dziewuchy i chłopaki cisnęły
601     4, 38|              swoje pieśni proszalne, zaś w samych wrotniach cmentarza
602     4, 38|            grubachny głos organisty, zaś potem ciągnęły się długie,
603     4, 38|         niejeden kiwał się klęczący, zaś drudzy wychodzili się rzeźwić,
604     4, 38|                                      Zaś po procesji, kiej znowu
605     4, 38|          siedziały kobiety i dzieci, zaś rude, opasłe Miemce z fajami
606     4, 38|               dziedzic rzucił rubla, zaś dziedziczki sypnęły srebrem,
607     4, 38|        czterdzieści groszy położyła; zaś kiej przystanął przed Jagusią
608     4, 38|         zabrać gospodarkę?~- A mogą, zaś kiejby nie chwaciło, to
609     4, 38|          przepuszczając ani jednego, zaś temu ślepemu z psem wetknęła
610     4, 38|          dzisia barzej naprzykrzone, zaś każden człowiek gadał z
611     4, 38|              nawoływał do cukierków, zaś jeszcze indziej nawet wstęgi
612     4, 38|           szarpnęły się przy wozach.~Zaś na plebanii proboszcz wyprawiał
613     4, 38|          patrzy albo skręca o staje. Zaś inszy wysuple ten grosz
614     4, 38|            pociągał z kumami, któren zaś szedł do kościoła lebo i
615     4, 38|          ogonami.~- A juści, gdzieby zaś taki krowy pasał - przeczyła
616     4, 38|               przepijając a gwarząc, zaś w alkierzu zebrali się co
617     4, 38|             jedno, to zaraz odpisze, zaś potem omentra rozmierzy,
618     4, 38|      bałuszył i ozorem ledwo ruchał, zaś Kobus, któren cały czas
619     4, 38|              obtulał ją ciepłą rosą, zaś ze sadów tryskały kiej niekiej
620     4, 38|      wrzaskiem kąpiące się chłopaki, zaś po obejściach trzęsły się
621     4, 38|         wrzasnęła.~Skrzypki umilkły, zaś dziad cosik se umyślił,
622     4, 38|             lampą popijając herbatę, zaś Jasio chodził po pokoju
623     4, 38|             nieco na grubej książce, zaś potem przyklęknął pod oknem,
624     4, 38|         dokoła i znowu się zamodlił.~Zaś z nią działo się już coś
625     4, 39|          wróble ćwierkały za oknami, zaś ze smętarza raz po raz jakaś
626     4, 39|            podzięce obłapiać kolana, zaś Józka przypadła mu nawet
627     4, 39|              z wiatrem niewiada kaj, zaś pod młynem jakaś baba tak
628     4, 39|           Wszędzie bieda aż piszczy, zaś u komorników to już prosto
629     4, 39|      mruknęła stara dosyć spokojnie, zaś Jaguś rozczerwieniła się
630     4, 39|           komin srodze zamedytowana, zaś Jaguś, chociaż jeszcze miała
631     4, 39|        chmura trzaskająca piorunami.~Zaś Hankę słowa te poraziły
632     4, 39|          wodząc za nią oczami.~Jagna zaś, nie zważając na nią, już
633     4, 39|          Grzeli sielnie żałowano, co zaś do Jagusi, wieś się rozpołowiła,
634     4, 39|          wozów trzęsły się nad wsią, zaś po drogach, nad stawem i
635     4, 39|       swojemu i skrycie się cieszyć.~Zaś potem klękając do pacierzów
636     4, 40|    pobrzękując łańcuchami uździenic, zaś krowy nie powiązane na noc
637     4, 40|            podwiniętym pod skrzydło, zaś w opłotkach bieliły się
638     4, 40|            rozgłośniej na całą wieś, zaś potem zaśpiewały skowronki,
639     4, 40|          nogami kiej rzemienne pasy, zaś gdzieniegdzie tak było grząsko,
640     4, 40|             ze szczętem.~- W Modlicy zaś wyschła do cna, musiały
641     4, 40|              i całować po rękach, on zaś rzekł żartobliwie:~- Nie
642     4, 40|              wstęgą do zawiązywania, zaś la dzieci przywiózł pierników
643     4, 40|     uśmiechał zacierając ręce, Antek zaś jeno pogwizdywał.~- Zarobiliśta
644     4, 40|       podając nawet gorzałkę i piwo, zaś na dojadkę postawiła z pół
645     4, 40|            obiecując się na wieczór, zaś ona spytała nieśmiele męża:~-
646     4, 40|               potem do pustej obory, zaś jeszcze potem do stodoły
647     4, 40|            pragnęła z nim poleźć, on zaś mijając bróg, już odnowiony
648     4, 40|              się ludzie kiej mrówki, zaś jeszcze wyżej, w nieprzejrzanych
649     4, 40|              kieby ta owca zbłąkana.~Zaś po ziemiach baraszkował
650     4, 40|         uciekły cicho jak złodzieje.~Zaś potem, że siedział jakby
651     4, 40|        przeróżne myśle i spominania, zaś jakiś głos kwardy i karcący,
652     4, 40|       wydzierając się piskliwą nutą, zaś Hanka kluski zagniatała
653     4, 40|     zakrzyczały i poleciała do nich, zaś Antek ruszył w podwórze
654     4, 40|              i ważnie nauczał.~Tamci zaś pogadywali jeszcze o tym
655     4, 40|            baby się jeszcze poredzę; zaś trzeci zaczyna skamłać,
656     4, 40|          przyobiecując pójść za nim, zaś Kłąb mu rzekł:~- Nad narodem
657     4, 41|            samej śmietany, poczekaj.~Zaś kiej się nałożył do syta
658     4, 41|               a przyorywał Antek.~Że zaś ziemia gliniasta, mimo niedawnego
659     4, 41|         bruzdami wydziobując glisty, zaś gniady źrebiec, szczypiący
660     4, 41|            ogona i skoczył w bok, on zaś orał dalej cierpliwie, tyle
661     4, 41|       brzemionami drzewa na plecach, zaś w końcu wlekła się Jagustynka,
662     4, 41|              zadzierając o kamienie, zaś pod lasem tak się był zarył
663     4, 41|                jazgotała zajadle, że zaś i sąsiadka dłużną nie ostawała,
664     4, 41|           gałęzi, aż ziemia jęczała, zaś sześciu chłopa obciesywało
665     4, 41|             kuł znowu z zajadłością, zaś Antek pogrążył się w niepokojące
666     4, 41|             kole udojów i obrządków, zaś na wsi jaże się trzęsło
667     4, 41|               jedne oczy mu gorzały, zaś w wychudzonej twarzy taiło
668     4, 41|          Nastusine łzawe szepty. Oni zaś deliberowali, jak by mu
669     4, 41|          dziecko płakało pod ścianą, zaś z podwórza rozlegał się
670     4, 41|         grubaskie pohukiwania bąków, zaś nad polami wisiała taka
671     4, 41|              Antek jeszcze nie spał, zaś kiej biały dzień jął mu
672     4, 41|          siekier i trzeszczenie pił; zaś w bujnych trawach poręby
673     4, 41|           przyobiecał zrzynów i łat, zaś ślub Nastusi odłożyli, póki
674     4, 42|          zamajaczyła bielona ściana, zaś staw tyla jeno przezierał
675     4, 42|            nie śmiejąc się poruszyć, zaś stara nie doczekawszy się
676     4, 42|              kępa olch lub jałowców, zaś po dołkach i młakach sitowia
677     4, 42|           byś portki ozdzierało, co?~Zaś do kamionek odwiecznych
678     4, 42|        bacząc na każde skinienie, on zaś, nałożywszy się do syta,
679     4, 42|            rosła kieby na drożdżach, zaś kiedy Mateusz przyszedł
680     4, 42|            uprzątał wióry i śmiecie, zaś pan Jacek przybrał się,
681     4, 42|          miarkuje, o czym powiedają.~Zaś nazajutrz w niedzielę już
682     4, 42|             suchymi ozorami mleć.~Że zaś już była ździebko napita,
683     4, 42|         trefności, jaże uszy więdły, zaś kiedy i Jambroż dorwał się
684     4, 42|             sączący flachy do sucha, zaś młodzi postanowili zaraz
685     4, 42|             hardo potoczył ślepiami.~Zaś kiej już sami ostali, Nastusia
686     4, 43|          przymilkła nagle i zasnęła, zaś Witek już całymi godzinami
687     4, 43|              przyleciała z podwórza, zaś Józka śmiała się do rozpuku.~-
688     4, 43|             świecie cięgiem prażyło, zaś czym bliżej ku żniwom, tym
689     4, 43|           ziemi, jęczmiona pożółkły, zaś żyta schły przed czasem,
690     4, 43|              nie można było dojrzeć, zaś stronami poszły grady.~Burza
691     4, 43|           był jeszcze rano do gminy, zaś wójtowa srodze lamentowała
692     4, 43|           rzeźwe i chłodnawe, ludzie zaś wychodzili spuszczać wody
693     4, 43|       pomiatał nim, kto jeno chciał, zaś teraz jawił cię całkiem
694     4, 43|             powrotem do siostry.~Ona zaś wlekąc lękliwymi oczami
695     4, 43|             cosik pod wiszącą lampą, zaś organisty siedziały przed
696     4, 44|         wieża szarzała skroś gałęzi, zaś czarne ramiona krzyżów wychylały
697     4, 44|             nawet go w rękę całował, zaś poniektóry i tę ostatnią
698     4, 44|     przyobiecali, co jeno chciał, on zaś na odchodnym brał co znajomszych
699     4, 44|            wielce sfrasowany, pisarz zaś dalej wywoływał ludzi, a
700     4, 44|              jeden krowi ogon reszta zaś narodu, splątana kiej grochowiny,
701     4, 44|         mocno i jakoby przykazująco, zaś w drugiej kupie pod drzewami
702     4, 44|          każden się głowił z osobna, zaś wszystkie obzierali się
703     4, 44|  Przytwierdzali mu tak samo myślące, zaś stary Płoszka po długim
704     4, 44|          jeno jak go matka nauczyła! Zaś na ostatku to wam jeszcze
705     4, 44|   przesuwanych sprzętów i bieganina, zaś w jakieś Zdrowaś zjawił
706     4, 44|         stanęli na czele swoich wsi, zaś wójt zasiadł za stołem,
707     4, 44|        oświecać i bronić przed złem. Zaś w końcu wyliczał, ile potrza
708     4, 44|              do tego samego, młynarz zaś pyskował najżarliwiej, nie
709     4, 44|          jeno komu ślina przyniesła.~Zaś naczelnik siedział, jakby
710     4, 44|              wytrząchając pięściami, zaś raz po raz ktoś wyrywał
711     4, 44|             jeno dawał wątrobie, kto zaś la samego sprzeciwu się
712     4, 44|           odkrzykiwał:~- Jest! Jest!~Zaś po sprawdzeniu wójt wlazł
713     4, 44|            wielu świarczyło to samo; zaś gorętsi jęli się skrzykiwać.~-
714     4, 44|       musieli się poodsuwać na boki, zaś naczelnik przeczytawszy
715     4, 44|              i kazał jechać.~Wszyscy zaś poszli do karczmy i po drugim
716     4, 45|           jaj i klatka z kurczętami, zaś w dodatku droga była piaszczysta
717     4, 45|             rzeczy i rad odpowiadał, zaś w końcu rzekł pobłażliwie:~-
718     4, 45|          środkiem widniał pas nieba, zaś po ziemi skrzyła się rozmigotana
719     4, 45|             osik, jałowców i grabów, zaś miejscami świerkowe zagaje
720     4, 45|        klaczy zagrała wątroba.~Antek zaś poszedł w swoją stronę,
721     4, 45|       brzózek jakaś bryka zakurzona, zaś na kraju boru stał Jasio
722     4, 45|              Bryka stała pod figurą, zaś on rozmawiał se z jakąś
723     4, 45|     odpowiedzieć czy też nie chciał, zaś ona szepnęła trwożnie:~-
724     4, 45|     nieustannie machający kropidłem, zaś Jambroż skradając się bokami,
725     4, 45|            trybularza niby z komina, zaś ksiądz piął się w górę i
726     4, 45|             tego i nie wypowiedzieć, zaś skoro przeszła pierwsza
727     4, 45|              ta zasypiająca ptaszka, zaś Jasio przychylony nad nią
728     4, 45|         księżyczek mój serdeczny!~On zaś potem długo stał pod jakąś
729     4, 45|              chodzili za nią oczami, zaś parobcy zaczęli się znowu
730     4, 45|         serce łomotało kieby młotem, zaś indziej, gdy w drugim pokoju
731     4, 46|        żandarmami wszedł do chałupy, zaś strażnicy rozlecieli się
732     4, 46|         wziął zaraz rychtować brykę, zaś Grzela z Mateuszem, la zamydlenia
733     4, 46|         szkapy zmordujesz!~Tymczasem zaś Rocho przebrał się chyłkiem
734     4, 46|          siwej, umęczonej głowie, on zaś jął mówić głosem pełnym
735     4, 46|             psie naszczekiwania, oni zaś siedzieli niemi, dziwnie
736     4, 46|             nie popłakali z żalu, on zaś przyklęknął, odmówił krótką
737     4, 46|         tylko Antek z Jagusią, tamci zaś przepadli kajś pod borem.~-
738     4, 47|            sadów wykręcano powrósła, zaś prawie pod każdą chałupą
739     4, 47|        nowina, lecz się nie odzywał, zaś Hanka z Kłębową szczerze
740     4, 47|           wychodził penetrować pola, zaś bogatsze już się oglądali
741     4, 47|             oglądali za najemnikiem.~Zaś na pierwszego ruszył organista,
742     4, 47|             chwaląc przed kobietami, zaś czepek nawet przymierzyła
743     4, 47|              ino zajrzał do chałupy, zaś poniektórym dzieciom, cisnącym
744     4, 48|      mimowolnych przewin i pokuszeń.~Zaś rano przy mszy nie śmiał
745     4, 48|              tym zwiesnowym słońcem.~Zaś kiedy trumnę spuszczali
746     4, 48|           bledszą i dziwnie zbolałą, zaś oczy podsiniałe i, jeszcze
747     4, 48|          Odprowadzała ich cała wieś, zaś wozy zawalone tobołami szły
748     4, 49|      wszyćkie prośby i przekładania, zaś Jędrzych na jakąś pogrozę
749     4, 49|              więcej pastwić nad nią, zaś Jagusia wzięła się prasować
750     4, 49|            borami jakby się łyskało.~Zaś między ludźmi już się srożyła
751     4, 49|            się jej czepił całą mocą, zaś cały się jej ujął jakby
752     4, 49|       chałupach lub uciekło na pola, zaś reszta, pozbierana nad stawem
753     4, 49|         brama smętarza była zawarta, zaś we furtce stojał Jambroż
754     4, 49|          krzywdę... ścierpcie ino...~Zaś Jagusia w postronkach, na
755     4, 49|        rzeźwym, pachnącym powietrzu.~Zaś w Lipcach wróciło wszystko