Tom, Rozdzial

  1     1, 1 |             spytał ciszej, lękliwiej jakby...~- Wypędzili was Kłębowie,
  2     1, 1 |          Walek, wyciągnął błyszczący jakby ze srebra pług, uniósł go
  3     1, 1 |              ku wsi, leżącej nisko i jakby zatopionej w czerwonawych
  4     1, 1 |              przetaczało na zachód i jakby rozżarzone biegiem szalonym
  5     1, 1 |            gospodyni?~- La siebie... jakby na komornym u ojca siedzą,
  6     1, 2 |              łeb i porykiwała długo, jakby o ratunek, boleśnie, aż
  7     1, 2 |        buchnęły płaczem, bo granula, jakby czując śmierć, uniosła z
  8     1, 2 |           powodu.~Nie odrzekł nawet, jakby nie słyszał, że ona nie
  9     1, 2 |          złota i posypywały, na staw jakby pyłem miedzianym, że wody
 10     1, 2 |            wieczora. Chałupy malały, jakby się przypłaszczały do ziemi,
 11     1, 2 |             przypłaszczały do ziemi, jakby się tuliły do drzew sennie
 12     1, 2 |             na taflę czarne cienie i jakby ramą obejmowały brzegi,
 13     1, 3 |              dziobkam i szczebiotały jakby dziękczynienia~A Łapa siedział
 14     1, 3 |              i rozczapierzyła palce, jakby go chycić chciała.~Ale Bartkowa
 15     1, 3 |        poruszała bezzębnymi wargami, jakby się modliła po cichu; czasem
 16     1, 3 |           Długo nie rzekli ni słowa, jakby się tą niemotą mocując ze
 17     1, 4 |          sercu poczuł taką gorącość, jakby mu kto zarzewia nasuł za
 18     1, 4 |          jego twarz i głowę, całkiem jakby się unurzał w stawie przed
 19     1, 4 |            przecedzony głos muzyki i jakby echa pokrzyków.~- Tańcują
 20     1, 4 |              tak wolno ku zachodowi, jakby se też krzynkę odpoczywało
 21     1, 4 |          młynarz słuchać go musi, bo jakby nie... to on zna takie sztuki,
 22     1, 5 |            całe Lipce się wybierały, jakby na odpust jaki.~Bo jarmark
 23     1, 5 |        chłopskich.~Tyla narodu szło, jakby wieś cała wychodziła.~Szli
 24     1, 5 |          pazuchę, ale się wstrzymał, jakby go coś tknęło, bo tylko
 25     1, 5 |               sczezła gdzieś do cna, jakby się w ziemię zapadła; jął
 26     1, 5 |             przepitą, a głos cienki, jakby dzieciątka.~Pisarz pracował,
 27     1, 5 |              a było ich tam niemało, jakby kto cały kram posuł tymi
 28     1, 5 |            napocząć nie napocznie, i jakby nigdy nic, najspokojniej
 29     1, 5 |            nie poprosili, bo od rana jakby nic w gębie nie miał.~-
 30     1, 5 |         szumiała głucho i pojękiwała jakby z zimna, szedł Jambroży
 31     1, 6 |             bory.~Wsie poczerniały i jakby silniej przywarły do ziemi,
 32     1, 6 |               że wszystko wydało się jakby sennym majaczeniem, a smutek
 33     1, 6 |            Pod wieczór to już było i jakby się ździebko mroczeć zaczynało,
 34     1, 6 |           rozmiękłej ziemi i rowach, jakby kto ziarnem sypał.~- Józia !
 35     1, 6 |             konia widać było, deszcz jakby przestał, tylko mokra, ciężka
 36     1, 6 |           jej stało, oczy ją paliły, jakby zasypane zarzewiem, tchu
 37     1, 6 |      układała sobie resztę ,bo Jaguś jakby nie słyszała jej słów, przędła
 38     1, 6 |               przędła machinalnie ,i jakby jej nie obchodził los własny,
 39     1, 6 |              deszcz uderzał w szyby, jakby kto przygarścią piasku rzucił,
 40     1, 7 |           drogi, a ulecieć nie mógł, jakby nogami wrośnięty w ziemię.
 41     1, 7 |              świata? - rzekła stara, jakby go dopiero spostrzegając.~-
 42     1, 7 |            mruk.~- Czerwono w izbie, jakby od makowych kwiatów! --zawołał
 43     1, 7 |             Prawda, że to Dominikowa jakby drugą chałupę ma na plebani
 44     1, 7 |            ciął po strunach, że nuta jakby sama wychodziła... pobożne
 45     1, 7 |                 pobożne pieśnie grał jakby la tego wędrownika; któren
 46     1, 7 |      uciętymi włosami, utkwił blade, jakby wypłakane oczy w ogniu i
 47     1, 8 |              to o owym.~- A to ziąb, jakby już na mróz szło - zaczął
 48     1, 8 |              to zmiarkował, iż Jaguś jakby już jego.~- A Pan Jezus
 49     1, 8 |      przyjmowała, zimno i obojętnie, jakby to nie jej zmówiny były
 50     1, 8 |            kto stawiał.~A Boryna był jakby oczadziały z uciechy, pił,
 51     1, 9 |        stadami, że niebo pokryło się jakby sadzą rozwianą, a głuchy
 52     1, 9 |      pacierze za zmarłych.~Wieś była jakby zatopiona w ciężkiej, żałośliwej
 53     1, 9 |          większe i płonęły szklisto, jakby łzami skamieniałymi - zęby
 54     1, 9 |            się ckno zrobiło w dołku, jakby już miał ostatnią parę puścić...
 55     1, 9 |             był już przytrząsł świat jakby popiołem szarym, błyskały
 56     1, 9 |              kiej te ptaki oślepłe i jakby skamlały~o zmiłowanie...~
 57     1, 9 |              szukam... Jezus, Mario! Jakby mnie kto kłonicą przez ciemię
 58     1, 9 |              wśród mogił... Cmentarz jakby się napełniał cieniami...
 59     1, 10|                    krzyknął ugodzony jakby w samo serce.~- Są takie
 60     1, 10|             do izby.~Przywitali się, jakby nigdy nic nie zaszło pomiędzy
 61     1, 10|          gnały nisko, bure, ciężkie, jakby obłocone, niby stada niemytych
 62     1, 10|             zaczęły piać po płotach, jakby na zmianę.~- We młynie prędzej
 63     1, 10|           trzęsły i głos miał słaby, jakby ptaszęcy, a w piersiach
 64     1, 10|               bo wpadła Jagustynka i jakby od niechcenia mówiła:~-
 65     1, 10|         pełni, aż łuny biły nad nim, jakby pożar buchał gdzieś w głębi
 66     1, 10|    wypowiedzieli, a żgało go w serce jakby nożem...~- Nie daruję ja
 67     1, 10|             cały staw roziskrzył się jakby żywym srebrem, drzewa rzucały
 68     1, 10|           Antek i na to nie odrzekł, jakby nic nie słyszał...~- Józka,
 69     1, 10|          ludzie wychodzili z domów i jakby procesją ich odprowadzali.~
 70     1, 11|            tego, a teraz, a teraz... jakby strach nią owładnął i tak
 71     1, 11|           jak woda i raz w raz biła, jakby o kamień jaki, o przypomnienia...~
 72     1, 11|       światłem, że ziemia błyszczała jakby oroszona, okna buchały płomieniami,
 73     1, 11|    przydrożne rowy pobłyskiwały wodą jakby szybami - wszystek świat
 74     1, 11|     przygasał.~Ale w Lipcach huczało jakby na jarmarku.~Jak tylko przedzwonili
 75     1, 11|       siarczyście i szli tak szumno, jakby się młody bór zerwał i z
 76     1, 11|            im ręce mdlały, ale Jaguś jakby zaczęła dopiero, mocniej
 77     1, 11|           przez stoły.~Jagusia jedna jakby nic nie jadła, próżno ją
 78     1, 11|            niewiniątka zgorszysz, to jakby mnie samego; tak stoi w
 79     1, 11|         pijcie do mnie! Usadziły się jakby na swojem - pijcie no, dobre
 80     1, 11|             kręgi, co się roztaczały jakby od uderzeń światła, widne
 81     1, 11|            zbiły naprzeciw i smutno, jakby z płakaniem w głosach zaśpiewały:~
 82     1, 11|           szedł; zadudniało z nagła, jakby sto cepów biło w boisko,
 83     1, 11|              największy pęd brać, że jakby sto wrzecion, pełnych różnobarwnej
 84     1, 11|              gdzie kobieta; nic, ino jakby kto tęczę rozsypał i bił
 85     1, 11|       wstawał od lasów i przeciągał, jakby rozdmuchując rzednące ciemności;
 86     1, 11|             świergotał, figle czynił jakby na sprzeciw bębenkowi, któren
 87     1, 11|       śpiewały zrazu mocno a górnie, jakby głosu probowały, a potem
 88     1, 11|            krótką, migotliwą, ostrą, jakby sto par trzasnęło hołubcami
 89     1, 12|              go coraz bardziej, więc jakby na odegnanie zaczął szeptać
 90     1, 12|            tak wierciły, tak piekły, jakby kto żywym ogniem rany przysypywał,
 91     1, 12|             i za rękaw ciągał, dziad jakby nie słyszał i nie wiedział,
 92     1, 12|             tak już pozostał sam, bo jakby o nim zapomnieli.~Witek
 93     1, 12|            Rafałów... rajcuje jucha, jakby miał kluski w gębie... księża
 94     1, 12|              wołał?~- Bojałem się... jakby się dowiedziały, na zajączka
 95     1, 12|       miejsce i byłbym zdrowym?...~- Jakby kto ręką odjął... ale do
 96     1, 12|      pachwiny, a po całym boku czuł, jakby mrówki łaziły, nie zważał
 97     1, 12|           kuli chodzi... Powieda, że jakby ręką odjął... Ale Boryna
 98     1, 12|      rozlegały się krótko i dudniały jakby spod wody.~Młódź podśpiewywała
 99     1, 12|         tańcowali, z wolna jeszcze i jakby od niechcenia; jedna Nastka
100     1, 12|              i tak mądrze kierowała, jakby już nie wiada od kiela na
101     1, 12|             Zmęczył się i zamilkł, i jakby zasypiał.~Józka odeszła
102     1, 12|         niósł w ćmę jakąś wrzawliwą, jakby pod wody szumiące... na
103     1, 12|    rozśnieżyło na dobre.~Śnieg sypał jakby przez gęste sito, padał
104     1, 12|          drzewa, płoty i ziemię całą jakby podbielonym, szarawym przędziwem
105     2, 13|           wody i toczyły się leniwo, jakby strachem stężałe, ziemia
106     2, 13|          prześwitujące gdzieniegdzie jakby ogniem, a szły jedna za
107     2, 13|              i rojowisk strasznych - jakby pełne tego gmerzącego robactwa;
108     2, 13|        robactwa; a jeszcze i z góry, jakby z wygasłego słońca, spadały
109     2, 13|          oczy wód pomdlały, wszystko jakby zdrętwiało i stanęło w zdumieniu
110     2, 13|              powstrzymane, rwały się jakby z łańcuchów i rozskowyczoną,
111     2, 13|           kopytami wichrów, uciekały jakby chyłkiem na bory i lasy,
112     2, 13|          odprawiała diabelskie gody, jakby się naraz ze sto chłopa
113     2, 13|        trzaski, łomoty i hurkotania, jakby tysiące pustych wozów a
114     2, 13|            się brała, w drzwi tłukła jakby łbem, że niejedne puściły,
115     2, 13|            wrzaskliwe dni Lipce były jakby wymarłe; wichura hulała
116     2, 13|       ociepliło się zdziebko, wichry jakby zdychały, bo ino od czasu
117     2, 13|           tak nisko się opuściło, iż jakby się na przydrożnych topolach
118     2, 13|         zamilkło wszystko, ogłuchło, jakby przed cudem stanęło i przychylone
119     2, 13|        gęstwę, raźno, hukliwie. Wieś jakby się przebudziła, ruch powstał,
120     2, 13|            jeszcze niekiedy, ale tak jakby kto worek z mąki wytrzepywał
121     2, 13|           cicha, zakrzepła i martwa, jakby już całkiem z wszelkiej
122     2, 13|            mrok leżał gruby jeszcze, jakby kto wapno zmieszał na poły
123     2, 13|       zawziętości - tak mocno czuli, jakby się to stało w tym oczymgnieniu.~
124     2, 13|        słodkich wspominków o Jagnie, jakby jej nigdy nie miłował, jakby
125     2, 13|         jakby jej nigdy nie miłował, jakby nie brał w te same ręce,
126     2, 13|             wieś odwróciła od niego, jakby go nie znali, jakby przybłęda
127     2, 13|           niego, jakby go nie znali, jakby przybłęda był ze świata,
128     2, 13|               kiej na nią nie zważa, jakby całkiem nie widział nic
129     2, 13|           pies zły abo i spojrzy, że jakby kto mrozem oblał duszę -
130     2, 13|              ino on mówił dalej.~- A jakby zbrakło paszy, to się dokupi.~-
131     2, 13|             to chałupa Bylicowa była jakby na wzgórku, to wieś widniała
132     2, 13|             modrzały niecoś z bielm, jakby tam chmura wisiała.~Ale
133     2, 13|            zagrała wątroba pomstą.~- Jakby kogo z chałupy na mogiłki
134     2, 13|     zajęczały, i ginęli, przepadali, jakby wskróś tej bielizny pędzili...
135     2, 13|     oszroniałych gałęzi, co splątane jakby sklepienie czyniły, jakoby
136     2, 13|     Przygasła mu dusza, omgliła się, jakby te szrony przysypały go
137     2, 13|               Zapomniał o wszystkim, jakby z nagła duszę zgubił, pamięć
138     2, 13|         gdzie iść... co się stało? - jakby w sen na jawie się pogrążył
139     2, 14|             wnet zgasło i omroczało, jakby śnieg narastał i sposobił
140     2, 14|              i zginęło pod topolami, jakby się zapadły w tej śniegowej
141     2, 14|         ojcowego domu.~-...Juści, że jakby w chlewie siedzimy, juści! -
142     2, 14|        bierze, a cały dół rozwalony, jakby go świnie spyskały .Idźcie
143     2, 14|          dzieci skwierczały z cicha, jakby przygłodne nieco, nie przyciszała
144     2, 14|             parę pacierzy przyjdę, a jakby Antek wrócił, to kapusta
145     2, 14|          prędzej, gwiazd przybywało, jakby je kto rozsiewał pełną garścią,
146     2, 14|          owiec, śliczna wełna,..~- A jakby wam było potrzeba mąki,
147     2, 14|            szopą ostry szczyt brogu. Jakby jej wrosły nogi w lód, że
148     2, 14|       wszelaki zamarł, że tylko coś, jakby szelest drgających gwiazd,
149     2, 14|           szelest drgających gwiazd, jakby tętna ziemi przemarzłej,
150     2, 14|             tętna ziemi przemarzłej, jakby senne dychanie drzew zmartwiałych -
151     2, 14|             Wolno powracała, ciężko, jakby ją przygniatało do ziemi,
152     2, 14|          utraty tchu i przytomności; jakby ją wilki goniły, wpadła
153     2, 14|          miesięczną, mroźną twarzą i jakby pobrzękiwała w szybki, i
154     2, 14|        pogięte stare ściany łupnęły, jakby kto strzelił, to belka niektóra
155     2, 14|           ołtarz.~Ulżyło jej bardzo, jakby się wyspowiadała i ten Sakrament
156     2, 14|          młynem, wiecie, gęsty ślad, jakby całe stado szło na ukos
157     2, 14|             z północka, a szum cichy jakby wiatru zahuczał nad chałupą.~-
158     2, 15|           juchy, że niech Bóg broni, jakby krzemieniem nabijane, rzadki
159     2, 15|           ślepiami błyskał, a znowu; jakby z rozmysłem, do wszystkiego
160     2, 15|          siwozielone, a te brwie, to jakby krychę pociągnął przez całe
161     2, 15|             ale dla ludzi zrobił się jakby miększym i wyrozumialszym,
162     2, 15|             wolna przycichła dusza i jakby skrzepła na lód, że zgoła
163     2, 15|         rzekł nikomu, nie wyrzekał i jakby o wszystkich krzywdach zapomniał
164     2, 15|           cichych; przejmujących, co jakby z mrozów dźwięczały, jakby
165     2, 15|           jakby z mrozów dźwięczały, jakby z tej przedświtowej szarości
166     2, 15|  przedświtowej szarości się rodziły, jakby z tych zórz miedzianych
167     2, 15|          każdym kroku jak złodzieja, jakby się zmówili na niego - nieraz
168     2, 15|        wskróś. Bolały go te oczy, bo jakby świdrem szły przez duszę,
169     2, 15|         duszą całą.~Ino on jeden był jakby poza wsią, poza ludźmi i
170     2, 15|       wyciągnął rękę i rzekł miętko, jakby z żalem:~- Czekałem, że
171     2, 15|       krzyczał, poganiał, a z nim to jakby wyraźnie zwady szukał, że
172     2, 15|              się prawie na workach i jakby drzemał nieco ze znużenia.~
173     2, 15|          koła trzepały się tak mocno jakby sto kobiet prało kijankami
174     2, 16|             to obwalił drzewa sadzią jakby tymi szklanymi strużynami
175     2, 16|       wyłupało i świeciło na modrym, jakby oprzędzonym w cieniuśkie,
176     2, 16|              ryki, a nawet ten śnieg jakby radośniej skrzypiał pod
177     2, 16|              słupami a prościuteńko, jakby strzelił, okna zaś chałup
178     2, 16|            odwracał za Jagną, bo też jakby jeszcze urodniejszą była
179     2, 16|           śniegi gorzeć się zdawały, jakby zarzewiem posypane - ale
180     2, 16|        szarych, śnieżystych mrokach, jakby się rozlała, że ani ujrzał
181     2, 16|           niebo zaczęło się zasnuwać jakby dymami sinymi i całkiem
182     2, 16|              była, tuż nad wschodem, jakby się rozdarły bure opony,
183     2, 16|           nabożnie i tak uroczyście, jakby między nimi leżało to święte
184     2, 16|         śpiew prawie przechodził, że jakby tę świętą litanię wygłaszał,
185     2, 16|              rzeki stanęły... słońce jakby zakrzepło... wiatr zmartwiał...
186     2, 16|       Przyklęknęli przy największej, jakby przy matce całej obory;
187     2, 16|   przystrojone w jodły i świerki, że jakby gęsty bór wyrósł w kościele,
188     2, 16|         duszami, wiarą i głosami, że jakby jeden głos śpiewał i bił
189     2, 16|        wzdychał, płakał - a oni byli jakby poza światem całym, nie
190     2, 16|               ale uniosła się nieco, jakby już iść chciała tam... gdzie
191     2, 17|              nie przychodził, a jeno jakby zmora zwaliła się na nią
192     2, 17|                   aż się podnosiła i jakby szła w sobie, szła:.. chyłkiem
193     2, 17|          strachem patrzała na nich i jakby wśród zbójów się czuła.~
194     2, 17|       porwała się na pierwsze słowa, jakby ją kto żgnął w same serce,
195     2, 17|             i tak ją uderzyła oczami jakby kamieniem.~Aż jej łzy stanęły
196     2, 17|         która przystanęła na wprost, jakby chciała co rzec, ale ino
197     2, 17|         drzwiom... szła... ale cosik jakby ją ułapiło za kark i przytrzymało
198     2, 17|             pilnuj tu domu, Jaguś, a jakby się kto dowiadywał, rozgłaszaj,
199     2, 18|            tumanie mroczenia.~A wieś jakby przecknęła z odrętwienia,
200     2, 18|         porwała się z miejsca nagle, jakby ze strachem wybiegła na
201     2, 18|             zaskrzypiał na podwórzu, jakby kto szedł z prawej strony
202     2, 18|              rozmyślać.~Ciepnął się, jakby go giez ukąsił w słabiznę.~-
203     2, 18|              uczyniło się tak cicho, jakby kto makiem posiał, kużden
204     2, 19|      obejściach, bo parzyło w twarze jakby rozpalonym żelazem i dech
205     2, 19|     muzykanty pobrzękujący niekiedy, jakby od niechcenia, bo się jeszcze
206     2, 19|            rąbania, ale żaden z nich jakby nic nie słyszał, tak siedzieli
207     2, 19|        ślepiami i przechodzi wpodle, jakby nie pojstrzegając.~Mateusz
208     2, 19|            tak pazurami pobronowała, jakby mnie kto pyskiem po cierniach
209     2, 19|              kochanie: ożenić się, a jakby ręką odjął. Znalazłaby się
210     2, 19|             A Jaguś też była całkiem jakby utopiona w lubości i w zapamiętaniu!
211     2, 19|        świecie nie wiedział i prosto jakby się dzisiaj zapamiętał,
212     2, 19|         obzierała się ze zdumieniem, jakby poratunku szukając, uciekać
213     2, 19|             było trzaskanie żerdek i jakby cichy, przejmujący skowyt
214     2, 20|           Dominikową się nie użalał, jakby się nic nie stało.~Rozchorzał
215     2, 20|           prosto tak wszystko robił, jakby nie ona była gospodynią,
216     2, 20|         kazał mieć baczenie!~A Jagny jakby nie było, przędła dnie całe,
217     2, 21|          czasami cichość się czyniła jakby w kościele, kiedy to z nagła
218     2, 21|         wtedy nieruchomy, oniemiały, jakby wsłuchany w grzmotliwą wrzawę,
219     2, 21|       wściekłym rykiem, aż bór drgał jakby przebudzony, otrząsał się
220     2, 21|           prostował, podnosił, szedł jakby, przyginał ciężko i uderzał
221     2, 21|        zieleniły się pólka mchów, to jakby przytajone przed zimą żółkłe
222     2, 21|       skrzypiał zardzewiałym głosem, jakby litości prosił i poratunku.
223     2, 21|            ma, Boga się nie boi, toć jakby z rodzoną matką się sprzągł!
224     2, 21|     skrzydłami, rozkrzyczane. Wicher jakby już tracił na mocy, przycichał
225     2, 21|          pękało ze świstem i wrzawą. Jakby tym kotłem gotującym się,
226     2, 21|               rozdzierały powietrze, jakby krzyki ptaków zbłąkanych,
227     2, 21|             w zawieję, że go porwała jakby w pazury, aż bek się rozległ
228     2, 21|     Strasznie się jej dłużyło, droga jakby nie miała końca, a ciężar
229     2, 21|              się, jak mogła, a wciąż jakby zapadała na samo dno tej
230     2, 21|              i przyzywy dziecińskie, jakby to jej Pietruś wołał!~I
231     2, 21|            przecierpianym i przez to jakby stężałym w chropawą grudę
232     2, 22|              patrząc nawet na Jagnę, jakby jej nie dojrzał, choć siedziała
233     2, 22|           Tereska żołnierka.~- Hale, jakby o tobie co dnia nie pyskowała
234     2, 22|              Kobusowa.~- Powiadacie, jakby już Jasiek całkiem był głupi!-
235     2, 22|            łąkami jakiś dwór sielny, jakby cały ze śrebła, szyby miał
236     2, 22|            wychodzi ktosik ku niemu, jakby sam gospodarz! Jezus ci
237     2, 22|       jest-li w żywych jeszcze!~Hej! jakby morze powstało wałem nieprzeniknionym,
238     2, 22|       dziękczynnym.~Jagusia zaś była jakby wniebowzięta, tak czuła
239     2, 22|          śnieg skrzypi pod nogami!~- Jakby na ścianę się skrabał!~Zmartwieli
240     2, 23|           cudów i marzeń, że płynęli jakby z korowodem tych dziwów,
241     2, 23|            drgał w powietrzu, płynął jakby od borów zatopionych w nocy
242     2, 23|         wskroś cieniów, to znowu noc jakby zawierała powieki, mroki
243     2, 23|            przysłony cieniów, pękały jakby gromem rozprute i przez
244     2, 23|          drgały rozprysłe, pełzające jakby głosy, jakby blaski, jakby
245     2, 23|               pełzające jakby głosy, jakby blaski, jakby echa jakieś
246     2, 23|           jakby głosy, jakby blaski, jakby echa jakieś zgubione, widma
247     2, 23|           darli się wprost pazurami, jakby chcąc wyrwać z siebie wnętrzności
248     2, 23|         rozlegał się szybki szelest, jakby skrzydeł podnoszonych do
249     2, 23|               Zające gdziesik blisko jakby za kamionką, pod którą siedzieli,
250     2, 23|        chyłkiem, to znikały całkiem, jakby się pod ziemię zapadły,
251     2, 23|          mętu...~...To była chwilami jakby ciężkim, druzgocącym warkotern
252     2, 23|           szepnął zdumiony m głosem, jakby spostrzegając ją przy sobie.~-
253     2, 23|         przeszły; ale gdzieś z boku, jakby na tej samej dróżce, zaskrzypiał
254     2, 23|              światłości pogasły, noc jakby przymknęła powieki i zapadła
255     2, 23|        słychać było ciche, ostrożne, jakby wilcze kroki... Cień jakiś
256     2, 24|            ksiądz!~Tłum się zatargał jakby na uwięzi, zakołysał i runął
257     2, 24|             rozglądali się po sobie, jakby przecknięci z głębokiego
258     2, 24|               bo tak odpowiadała, iż jakby kto pokrzyw polizał.~Zaś
259     2, 24|           był przestał padać i brało jakby na przymrozek, bo choć chmurzyska
260     2, 24|          przewlekały między sobą, że jakby po tych ostrych cierniach,
261     2, 24|          wychylić za chałupę, słońce jakby się gdziesik zatraciło w
262     2, 24|        postękując z cicha.~Antka też jakby nie było, wychodził równo
263     2, 24|              miała duszę z żałości i jakby na kamień stężałą.~Dopiero
264     2, 24|          przebudziła się; przecknęła jakby ze snu strasznego, ale tak
265     2, 24|            bo choć dawną duszę miała jakby zetloną na proch, to w sercu
266     2, 24|              wyrzekała na dolę, nie, jakby te rzeczy umarły dawno i
267     2, 24|              krzyków jego ni złości, jakby obcym, a tak dalekim się
268     2, 24|         czasami drgało w niej cosik, jakby ostatni płomyk dawnego miłowania,
269     2, 24|              próśb i błagań, z duszy jakby raną otwartą płynął strumień
270     2, 24|     osędzieliznie, a tak pamiętliwe, jakby z jej serca wyrosło, z jej
271     2, 24|           bez namysłu, że zwinął się jakby nożem pchnięty, ale Hanka
272     2, 24|            nożem pchnięty, ale Hanka jakby się naraz wściekła, zalały
273     2, 24|      płomieniem buchnęło.~A do tego, jakby na złość wszystkim, z Jagną
274     2, 24|               pod strachem zawdy, bo jakby w niej do cna struchlało
275     2, 24|             się do niego przeniesła.~Jakby go kłonicą ździelił przez
276     2, 24|              przede mną! - pomyślał, jakby mu kto żywego ognia nasypał
277     2, 24|          głęboka cisza, że zapadał i jakby leciał gdziesik w jakąś
278     2, 24|        trzeba~- zahuczał kościół, że jakby z jednej, niepojętej jakiejś
279     2, 24|           leciały na niego z hukiem, jakby cały kościół się walił,
280     2, 24|             walił, obejrzał się jeno jakby za ratunkiem, ale luz się
281     2, 24|             głowę, bo w tym momencie jakby przejrzał i zrozumiał winy
282     2, 24|        począł krzyczeć i ogarnęło go jakby szaleństwo gniewu i nienawiści,
283     2, 24|            zawahał i wszedł ostro, i jakby nigdy nic, przystąpił do
284     2, 24|          wszędzie było to samo.~Więc jakby dla próby ostatniej, by
285     2, 24|             okien, patrzył zdumiony, jakby ją po raz pierwszy widział,
286     2, 24|            zagradzała go zewsząd, że jakby ruszyć się nie mógł i wyrwać
287     2, 25|              i nie dziwota, że Lipce jakby przepadły w tych roztopach,
288     2, 25|         naokół i cichość w całej wsi jakby wymarłej, tyle jeno było
289     2, 25|               drogi zaś widziały się jakby z topionego złota uczynione,
290     2, 25|     oniemiałe, czarne, martwe, a już jakby dychające ciepłem i wezbrane
291     2, 25|            dale przymglone, zdziebko jakby osnute pajęczynami, że oko
292     2, 25|            Całkiem na to nie zważał, jakby mu obcą była, a nie żoną
293     2, 25|             Nie pilnował jej nawet i jakby całkiem nie stał o nią.
294     2, 25|           bowiem miłował.~Boryna zaś jakby pozdrowiał od tej pory,
295     2, 25|           wrzało w chałupie cięgiem, jakby sobie oboje w nim upodobali,
296     2, 25|              Antka, choć go miłowała jakby jeno ze strachu i rozpaczy,
297     2, 25|              a radością, a jeno szła jakby z musu niewolenia, a i bez
298     2, 25|    sztywniała mu nieraz w ramionach, jakby piorunem z nagła rażona,
299     2, 25|             jeśli oddała całunki, to jakby z musu, i jeśli odrzekła
300     2, 25|          Czuł ci to dobrze, czuł, to jakby mu pokrzyw nakładli za pazuchę,
301     2, 25|            padła z płaczem okropnym, jakby się świat cały nad nią zawalał.~
302     2, 25|             poniesła zapamiętałość i jakby dziki bitkowy szał ogarniał,
303     2, 25|         ostawali już przed chałupami jakby w skamienieniu, tak zasłuchani,
304     2, 25|       błyskawica zamigotała kosa, że jakby na rolę ciągnął naród, jeno
305     2, 25|            dosięgnąć, aż zadudniało, jakby kto groch na podłodze kijem
306     2, 25|             pary nie puścił.~A potem jakby się zapamiętał, że już nie
307     2, 25|             i długo patrzał w Antka, jakby sobie nie wierząc, aż głęboka,
308     3, 26|             ofiarę dnia, że wszystko jakby z nagła padło w proch przed
309     3, 26|          ledwie przysiadując nieco i jakby zgarniając ten świat wszystek
310     3, 26|           Lipce jawiły się przed nią jakby na dłoni, leżały nieco w
311     3, 26|             Jezu kochany, zamrę... - jakby się tłumaczyła lękliwie
312     3, 26|          niekiedy, ale obwąchawszy i jakby snadź poznając swojaczkę,
313     3, 26|        nagich padający na ziemię, że jakby jej nikto i nie spostrzegał.~
314     3, 26|             szybach; ściany jaśniały jakby z nowa pobielone; obejście
315     3, 26|          zagadując o tym i owym, ale jakby nie słyszała pogwary, rozdygotana
316     3, 26|             bociek na jednej nodze i jakby naglądał psów, baraszkujących
317     3, 26|          tygodnie, a mnie się widzi, jakby to wczoraj się stało. Ostał
318     3, 26|             wszystkie, bo wydał się, jakby mu dur do łba przystąpił
319     3, 26|            dobre czy co?~- Juści, że jakby na to przychodziło!~- A
320     3, 27|          przywieźli. Czasem się jeno jakby budził, Jagny wołał, za
321     3, 27|        Uważajcie pilnie na Hankę, bo jakby chyciła przed nami, już
322     3, 27|           okryła ramiona zapaską, bo jakby ją obmacywał tymi złodziejskimi
323     3, 27|             z izby nie ruszał, a jej jakby nie dojrzał, choć wciąż
324     3, 27|           wargami, a oczy mu chodzą, jakby chciał cosik rzec...~I tak
325     3, 27|          pociechy, a kaj wstąpił, to jakby jasnością napełniały się
326     3, 27|            bełkotał jeszcze cosik, i jakby próbował się podnieść.~Hanka
327     3, 28|           potopionych w szarudze, że jakby za szybą zapoconą majaczyły
328     3, 28|          znów ponosiła.~- Ojcowy, to jakby było Antkowy, bo skoro ociec
329     3, 28|             zapłatę - dodała ciszej, jakby grożąc.~Milczenie padło
330     3, 28|        zarazem beczki ze zbożem, ale jakby na złość Jagna ni krokiem
331     3, 28|        starczy na picie...~Ale Hanka jakby nie słyszała przemyśliwając
332     3, 29|           wiatru za grubsze drzewa i jakby nic dokoła nie widzący,
333     3, 29|                  To wszystko patrzy, jakby się na Lipcach mściły za
334     3, 29|           się, bo zawżdy byli z sobą jakby we wojnie.~- Co by zaś,
335     3, 29|             dygocie i roztrzęsieniu, jakby leda mgnienie rozlecieć
336     3, 29|           czyste, bo ino kajś niekaj jakby śniegiem przyprószone, i
337     3, 29|              strugami wód łyskającą, jakby tymi szybami.~Skowronki
338     3, 29|              tak cicho, że drzewiny, jakby obwiane jeno puchem pierwszej
339     3, 29|             kościele, że czarno było jakby od sadzy na klonach i lipach
340     3, 29|          skręcała właśnie w opłotki, jakby uciekając przed Żydowicą,
341     3, 29|             wełniak odwracając twarz jakby zawstydzona.~- Może wójtowa
342     3, 29|       odezwała się więcej ani słowa, jakby z rozmysłem drażniąc. Nawet
343     3, 29|            Nawet przyszła na kolację jakby nigdy nic i z uśmiechem
344     3, 29|              było jakoś na świecie i jakby ciszej. W nocy przyszedł
345     3, 29|             wsadzaniem do pieców, że jakby o całym świecie zapomniały,
346     3, 29|             i ścieżka pod okapem, że jakby opasała chałupę w żółtą
347     3, 29|          południa zrobiło się na wsi jakby święto, jeszcze tu i owdzie
348     3, 29|             ociągała się z wyjściem, jakby na coś oczekując, że wciąż
349     3, 30|     przednich ławek.~Kościół już był jakby nabity, ściżbiony naród
350     3, 30|              z nagła objęła kościół, jakby tego zwiesnowego przypołudnia,
351     3, 30|              w sobie tak zalękniona, jakby to jeszcze tam była, w komorze
352     3, 30|           skowyczał za leda powodem, jakby w niej pomarł nagle, tak
353     3, 30|              bladym, wysokim niebie, jakby śpiewając wszemu światu
354     3, 30|             się ku chatom i lękliwie jakby poglądając w puste izby,
355     3, 30|            nimi kiej kokosz, a Rocho jakby ździebko zadrzemał.~- Skończyliście
356     3, 30|            zatętniało przed chałupą, jakby to stado źrebaków przeganiał
357     3, 30|              drzewinach, że szemrały jakby pacierzem cichuśkim; ludzie
358     3, 30|           trwożnie na Hankę, a Jagnę jakby coś podrzuciło z miejsca,
359     3, 30|       posłyszała gdziesik w podwórzu jakby głuche skamlenie, a nic
360     3, 30|            kupry dźwigają na zadzie, jakby te indory, kiej se ogony
361     3, 30|           człek do niej przyprze, to jakby do pieca gorącego... - powiedział
362     3, 30|             to je palicami zagrabia, jakby w garście chciał ująć i
363     3, 30|           tocząc rozpalonymi oczyma, jakby zaczepki dla udręczonej
364     3, 30|         prężąc... i ledwie dysząc...~Jakby i w niej wiosna zaśpiewała
365     3, 30|            uciec nie poredziła, nogi jakby się ziemi czepiły i oczu
366     3, 30|      Posmutniała wieś i przygłuchła, jakby do ziemi barzej przywierając
367     3, 30|             i dachy młynicy zaś staw jakby kto potrząsł bladym zarzewiem.~
368     3, 30|          pożaru, a wieś wciąż stała, jakby ten żywy mur w ziemię wrosły,
369     3, 31|              taką rzecz powiedzieli, jakby im we łbie zamroczyło; przemyjcie
370     3, 31|                 Chrzciny bez ojca to jakby grzech bez odpuszczenia-
371     3, 31|           wyszywa.~- Pora na zabawę, jakby w chałupie brakowało roboty!~-
372     3, 31|            wynoszenie się ździebeł i jakby słyszał cichuśkie szmery
373     3, 31|        gorzałka, iż ludzie czuli się jakby pijani; drzewiny kurczyły
374     3, 31|         samego świtania zadeszczone, jakby zgrzebnym przędziwem obmotane,
375     3, 31|        równiuśkie, drżące nici szare jakby się odwijały z jakiegoś
376     3, 31|      szerokie, na pola nieobjęte, co jakby morzem ziem wieś całą okrążały,
377     3, 31|             że wynosiły się rankami, jakby we srebrze skąpane złote
378     3, 31|        opuszczonych.~Że zdawało się, jakby bory, chylące się nisko
379     3, 31|            nawet Magda, a o Rochu to jakby słuch za- ginął: jak pojechał
380     3, 31|             siedziała przed stajnią, jakby przy tym katafalku, zapuchła
381     3, 31|   rozpowiadając, że ani śladu nikaj, jakby kamień rzucił we wodę.~Wójt
382     3, 31|           myśląc o nocy najbliższej.~Jakby na szczęście przed samym
383     3, 31|              ręce wyciągał gdziesik, jakby chciał kochaniem objąć wszystek
384     3, 31|         parobków i tak wystrojonych, jakby na zmówiny, a nie do roboty
385     3, 31|            zaczęli wyjeżdżać w pola.~Jakby to uroczyste świątko uczyniło
386     3, 31|        święta cichość ogarnęła pola, jakby się rozpoczęło nabożeństwo
387     3, 31|       odgadując potrzeby, Jagna zaś, jakby całkiem głowę straciła,
388     3, 31|             do pośpiechu przynaglał, jakby i ekonom nie poredził lepiej.~
389     3, 31|             iż pod jego okiem robota jakby szła prędzej i lekciej,
390     3, 32|        uciekając od jego śmiechu, co jakby kłami chwytał za serce.~
391     3, 32|        przełazu.~- Zadufana w sobie, jakby już na całej gospodarce
392     3, 32|       obwisłe i przemoczone gałęzie, jakby nabite zbielałym już pąkowiem
393     3, 32|       wydawały się dziwnie niemrawe, jakby zamorzone.~- Ady byś choć
394     3, 32|         Dorabiać się w najemników to jakby wilki zgodził do owiec wodzenia.
395     3, 32|           stajni potem zajrzała, ale jakby po nową zgryzotę - ano klacz
396     3, 32|           izbie rozpalonym wzrokiem, jakby za ratunkiem, nie wiedząc
397     3, 32|              na bok, twarzą do okna, jakby patrząc na Jagnę, czeszącą
398     3, 32|               Mnie! mnie! - skoczyła jakby biczem podcięta.~- Przyczepiacie
399     3, 32|        wrzask podnosił się w sadach, jakby ośnieżonych kwiatami. Zaś
400     3, 32|       samiutką krawędzią, przystawał jakby na złość, łeb spuszczał,
401     3, 32|             serce ją cosik ścisnęło, jakby żal cichy.~- Na księdza
402     3, 32|           zaś szła prawie bezwolnie, jakby urzeczona jego oczyma jarzącymi,
403     3, 32|    truchlejąc z dziwnej słodkości...~Jakby ją sen zmorzył nagły i tym
404     3, 32|    Rozglądała się dokoła, oczy trąc, jakby ze snu wyrwana.~- Jezu,
405     3, 32|        zaprowadził...~Otrząsnęła się jakby z tych parzących, spojrzeń
406     3, 32|          prawie, a niech spojrzy, to jakby kto drugi wpół objął, jaże
407     3, 32|             ją ktosik niespodzianie.~Jakby ją kto przez ciemię zdzielił,
408     3, 32|               Przywtórzyła głośniej, jakby już wychodząc myślą i oczekiwaniem
409     3, 32|             ludzie przyklękli kołem, jakby przed ołtarzem, na którym,
410     3, 32|         jałowców, rosnących z kraja, jakby na straży pól rodnych. Wygon
411     3, 32|         Ziemniaki którejś komornicy, jakby w krowę przyorywała.~- Przecież
412     3, 32| przytrząśniętych. Wieś leżała niżej, jakby we dnie michy wielgachnej,
413     3, 32|            im powschodziły, a równe, jakby siewnikiem posiane.~- Modliczaki
414     3, 32|             drzewa jęły się kolebać, jakby kłaniając i do nóg się chyląc
415     3, 32|      nadchodził, niebo się wyniesło, jakby wzdymając w rozzłoconą,
416     3, 32|              w gąszczach, i cały bór jakby w ogniach stanął i w krwawych
417     3, 32|             pola ozimin, chylące się jakby pod nogi gospodarzom z chrzęstem
418     3, 32|              Tylko Hanka poczuła się jakby za całym światem. A toć
419     3, 32|           wrzaskiem radosnym. Ale on jakby jej nie dojrzał... Nim go
420     3, 32|      strzegąc się już oczu niczyich.~Jakby ją kto wodą zimną. oblał,
421     3, 32|           bułance za jakimiś ludźmi, jakby rozmierzającymi role długimi
422     3, 32|      śmiechów.~Kobiety, rozognione i jakby oszalałe z wrzasku, jęły
423     3, 32|          bacząc na nikogo pracowała, jakby się chcąc zarobić i tak
424     3, 32|              dając się na jego wolę, jakby nawet rada temu, że ją jakaś
425     3, 32|        paliły światła, że co chwila, jakby z niewytłomaczonego musu,
426     3, 32|        drzewa pospane, sady szarzały jakby wapnem skropione, a bijące
427     3, 32|       Zawróciła nagle i już w dyrdy, jakby goniona przez wszystkie
428     3, 32|           zaświergoliła tęskną nutą, jakby do wtóru tym szeptom i całunkom,
429     3, 33|           jakieś kulasy i wykrętasy, jakby muchę uwalaną w czernidle
430     3, 33|            rzekła powstając.~Tereska jakby się zachłysnęła płaczem,
431     3, 33|          zapłakanymi oczyma biegając jakby za ratunkiem.~- A może ino
432     3, 33|       chustki zawinęła.~U organistów jakby nikogo nie było: drzwi stały
433     3, 33|        wrzaski podniesły ją na nogi.~Jakby przed wójtową chałupą rozlegała
434     3, 33|        zazwyczaj i zgodliwa kobieta, jakby się dzisiaj wściekła, srożyła
435     3, 33|             Brakuje jednego! Szukam! Jakby pod ziemię się zapadł! Dyć
436     3, 33|              twarz podartą pazurami, jakby ją kto pobronował, że choć
437     3, 33|             woda, zboża i sady stały jakby w słońce zapatrzone, że
438     3, 33|            był i wyrosły kiej dąb, a jakby król wszystkich we wsi parobków,
439     3, 33|         usłyszał, śmigając przez sad jakby poszczuty.~- Zła osa, ścierwo! -
440     3, 33|            śmiech. Nie pomiarkował i jakby rad wieści, powiedział spokojnie:~-
441     3, 33|            łzy: dusza się jej darła, jakby każdy grosik pruła sobie
442     3, 33|       Ostańce!"~Ale się nie odezwał, jakby nie rozumiejąc tych skamłań,
443     3, 33|              Kłąb za rękę go biorąc.~Jakby nic nie wiedział, nasłuchiwał
444     3, 33|       ogromnym głosem, podniósł ręce jakby w obronie i zwalił się na
445     3, 33|            jakiś w milczeniu zgrozy, jakby z grobu wyszli.~- Każdemu
446     3, 33|       zdarzyło się komu spomnieć, to jakby o nieboszczyku.~Co prawda,
447     3, 33|        Powstrzymali go, bo i Niemcy, jakby poczuwszy groźby, wzięli
448     3, 33|    biadolenia też nic nie pomogły.~A jakby na dobitkę; upały szły coraz
449     3, 33|            jaże chałupy się skryły i jakby do ziemi przycupnęły, dachami
450     3, 33|          stawał przeciw drugiemu, że jakby piekło zrobiło się we wsi.
451     3, 33|              ze wszystkiej mocy - że jakby zaraza na wieś padła, tyle
452     3, 33|           mimo próśb i błagań robiła jakby na złość. Wolała bowiem
453     3, 33|               obwisłe warkocze brzóz jakby się lały ku ziemi, zboża
454     3, 33|              i wraz też słowiki jęły jakby próbować gardzieli, wyciągać
455     3, 33|              cichuśko a przejmująco, jakby to te żytnie, rdzawe kłosy
456     3, 33|       zaniesły, aże cichło, a struny jakby tchu nabierały, wtedy nieprzeliczony
457     3, 33|           Witek siedział pod ścianą, jakby stróżując gospodyni, na
458     3, 33|              wciąż na jednym miejscu jakby przykuta.~- Jezu, uciekać
459     3, 34|      rozumiał, gdyż potrząsł głową i jakby niechętnie odwrócił się
460     3, 34|           odszedł.~- Prawda, co ojcu jakby już lepiej? - pytała Hanka.~
461     3, 34|            pierwszemu się zawierzam. Jakby Michał...~- Nie rozgłoszę,
462     3, 34|           będziesz, nie bój się...~- Jakby do żywej osoby mówi - szepnął
463     3, 34|       chlustały ku drogom i miedzom, jakby już ino, ino wylać się miały;
464     3, 34|          cosik zmiarkować, bo rzekła jakby niechcący:~- Jagna bez grzechu
465     3, 34|             coraz mocniej, ale naród jakby na to nie baczył; gdyż już
466     3, 34|              niesły gospodarze, jeno jakby na złość Lipczakom, same
467     3, 34|            tak krzepko i rozgłośnie, jakby kto walił młotami we słońce,
468     3, 34|         ogródkach; przemiękła ziemia jakby się rozpaliła w słońcu;
469     3, 34|             juści taką prawdę rzekł, jakby obuchem zwalił w ciemię.~-
470     3, 34|         tupoty a siarczyste pokrzyki jakby wrzątkiem przepełniały izbę
471     3, 35|          czekając, co powie, ale on, jakby nie wiedząc, co rzec, zamruczał
472     3, 35|             Wójtowa kochanica!~O! to jakby ją noże przeszyły i wstyd
473     3, 35|          policzkach, prostowała się, jakby jej z dziesięć lat ubyło.~-
474     3, 35|        skamleniem i w oczy zaglądał, jakby cosik miarkując, szepnęła
475     3, 35|          brodę wsparł na pięściach i jakby zastygł, okrwawiony, w siniakach
476     3, 35|           Mateuszowego papierosa, co jakby niebieską pajęczyną wynosił
477     3, 35|          szepnął zjadliwie Grzela.~- Jakby naród buntował przeciw urzędom,
478     3, 35|             godnym porządku ciągnęIi jakby za procesją, bo jeżeli któremu
479     3, 35|            Niemcy się ani poruszyli, jakby nic nie słysząc, a jeno
480     3, 35|              diabłów!~Skoczyli naraz jakby ukropem polani, wrzask buchnął,
481     3, 36|            raptem, przecierał oczy i jakby słuchał, ale wnet się zwalił
482     3, 36|      zaciągnąwszy pierzynę na głowę, jakby zasnął znowu.~Nie było z
483     3, 36|               Juści, wyschła prawie, jakby szczotkę kosił.~- Rosa obeschnie,
484     3, 36|              więdnących.~Pogoda była jakby wybrana na sianokosy, bo
485     3, 36|       niebiosy", ale latoś stało się jakby na przekór. Miasto deszczów
486     3, 36|             zboża, sady i domy stały jakby ogarnięte białym płomieniami;
487     3, 36|               kiej buchnęły zapachy, jakby cała ziemia była trybularzem,
488     3, 36|           nieprzejrzane.~A niekiedy, jakby wyrywając się ze strasznego
489     3, 36|         Tereskę przywartą do płota i jakby na kogoś czekającą.~Mateusz,
490     3, 36|             jeno wody szemrały cosik jakby przez sen, a drzewiny, pławiące
491     3, 36|        brzaskach, zadrgały niekiedy, jakby się im dzień marzył, czasem
492     3, 36|         Boryna poruszył się na łóżku jakby przecykając, wraz też i
493     3, 36|          gmerząc palcami we świetle, jakby chcąc zebrać w garście ową
494     3, 36|            podłodze.~Wyjrzał oknem i jakby się budził z ciężkiego snu,
495     3, 36|           robót, to sprawy dawne, to jakby odgłosy tego, co się dokoła
496     3, 36|            Sad, porznięty światłami, jakby zastąpił mu drogę, srebrzące
497     3, 36|              leżały operlone rosami, jakby zasłuchane w milczeniu.~
498     3, 36|            głęboki sen odpoczywania, jakby dychały niekiej cichuśkim
499     3, 36|          chwilę trudów człowieczych, jakby wynoszony z nawrotem na
500     3, 36|           ziemi pustą garścią siał - jakby już jeno siebie samego rozsiewał