Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |     postrzępione.~A pod nimi, jak okiem ogarnąć, leżały szare pola
 2     1, 9 |         wysoko, wysoko, że ledwie okiem rozeznał i ledwie uchem
 3     2, 13|            przepadły pola, że ani okiem uchwycił, zginęły drogi,
 4     2, 13|  puszystym kożuchem i leżały, jak okiem sięgnąć, modrawą i ogłuchłą,
 5     2, 16|      czyniło na tych nie objętych okiem równiach śnieżnych, a tylko
 6     2, 18|        czerwoną, długą krychę nad okiem, nos długi, krzaczastą,
 7     2, 19|       dookoła taką gęstwą, że ani okiem uchwycił ni rozpoznał, gdzie
 8     2, 20|          nic się nie ukryje przed okiem sprawiedliwości Bożej, nic!
 9     2, 22|         nie ukryje się przed Jego okiem...~- Ni nawet najtajniejsze
10     3, 29|         po sąsiedztwach, kaj jeno okiem dosięgnąć, robili tak pilno,
11     3, 30|       pieskami przed gankiem, pod okiem Bylicy, któren czuwał nad
12     3, 31|     bawiącymi się przed domem pod okiem Bylicy, a po drugiej stronie
13     3, 31|           odgłosy robót. Kaj jeno okiem sięgnął za kopce graniczne,
14     3, 31|  gospodarzy tęskniące, a toć, jak okiem sięgnął, od borów chmurnych
15     3, 31|          słonecznej jaśni, że jak okiem sięgał po lipeckich ziemiach,
16     3, 31|           serdecznie, iż pod jego okiem robota jakby szła prędzej
17     3, 34|         pola zielone, i dalekości okiem nieobjęte, i chałupy, i
18     3, 35|          dłoni, a w zieleni borów okiem mógł rozeznać żółte pnie
19     3, 35|            pola się zieleniły jak okiem sięgnąć, na pastwiskach
20     4, 37|     ogarnęło go władnym, żywiącym okiem i skryło się w skołtunione
21     4, 38|          że jak jeno było sięgnąć okiem, na wszystkie strony, po
22     4, 38|  zapatrzone w słońce, a dołem jak okiem sięgnąć leżały pola zielone,
23     4, 39|          papieru, ale jeno rzucił okiem, zawołał: - Zła nowina!
24     4, 40|          świat czerwonym, gorącym okiem, gdy zaczęły się schodzić
25     4, 41| popatrzywszy to jednym, to drugim okiem, jął kuć w bochny łykając
26     4, 49|           jeno było można sięgnąć okiem, w straszliwym skwarze,