Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |   uciekła, ino wciąż przede mną leciała - aż do samej chałupy -
 2     1, 7 |      znaleźć nie mogła i robota leciała z rąk, a ona zapatrzała
 3     1, 7 |    dziewczyna całkiem zmiękła i leciała przez ręce kiej woda, ale
 4     1, 11|  zaczynała sprzątać, ale robota leciała jej z rąk, a ona stała długo,
 5     1, 12|       weselem wiecznym.~I wyżej leciała, dalej, dalej, aż tam...~...
 6     2, 16|         zda się rosła w oczach, leciała, pryskała światłem, jarzyła
 7     2, 17|  zabudowań, i tęskliwymi oczami leciała we świat, na białe, śnieżne
 8     2, 17|        trzy, a nie dokończywszy leciała na drugą stronę, ale już
 9     2, 18|    pasma, a stary, że mu robota leciała z rąk z niecierpliwości,
10     3, 28|          Z żalem juści niemałym leciała w podwórze, całą złość wywierając
11     3, 28|       język nie ciągał, i znowu leciała na wieś, niosąc ostrożnie,
12     3, 30|      sprawili, aż matka z kijem leciała na pomoc; przyparli też
13     3, 30|     choć się prosiła i z bekiem leciała na skargę do Hanki.~- Skarży
14     3, 32|        w kosy, niejedna w dyrdy leciała po gorzałkę, bo Żyd, ucieszony
15     4, 37|         a ostawała, i co trochę leciała za dom, na przełaz i nic
16     4, 37|   przyniewalał Józkę, aby z nim leciała na Sobótki, ale mu powiedziała
17     4, 37|      ptak po klatce i co trocha leciała do Hanki, ale widząc, jako
18     4, 40|       ranne wstają zorze!~Pieśń leciała nisko po rosie, wsiąkając
19     4, 40|     bliska poznała Józkę, która leciała, jak jeno mogła, już z dala
20     4, 41|    przegarniała go raz po raz i leciała obtaczać bochny i wynosić
21     4, 41|      przełazem, jeno piesneczka leciała za nią i ze żyta mignęła
22     4, 41|     zawołał za nią, widząc, jak leciała przez zagony kiej cień i
23     4, 43| zawołała przez płot i zniknęła.~Leciała do brata niosąc mu cosik
24     4, 43|  posłyszeć jakie słowa o Jasiu.~Leciała też spragniona o nim wieści,
25     4, 43|  porywając się nagle jak ptak i leciała, porwana wszystką mocą oczekiwań
26     4, 48|       kieby ptak rozświergotany leciała nad omroczone pola, we wszystek