Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |          ciepnął na kratę, bo ani kroku po dobroci ustąpić nie chciała.~-
 2     2, 14|          na śniegu, przyspieszyła kroku, bo późno już było, zasiedziała
 3     2, 15|          i stróżował go na każdym kroku, ino przyczepić się nie
 4     2, 15|            i co dnia przyspieszał kroku, by go nie ujrzeli zasłuchanego,
 5     2, 15|        pilnują i śledzą na każdym kroku jak złodzieja, jakby się
 6     2, 20|           dogryzała jej na każdym kroku, nawet Witek bojał się pleść
 7     2, 20|     pilnie stróżował Jagusi, że i kroku nie mogła zrobić, by za
 8     2, 20|      skrzyni pozamykał, na każdym kroku pilnuje, dobrego słowa nie
 9     2, 20|        przyczepiała się na każdym kroku, a tak nieraz boleśnie karciła,
10     2, 20|        strzegli, bo zły na każdym kroku się czai, a do piekła namawia.
11     2, 21|      niebu. ~Zaczęła przyspieszać kroku, bo tak wiało na tych podleśnych
12     3, 27|          było wyrywać i na każdym kroku pilnować, że dzień nie przeszedł
13     3, 29|       gdyż jeszcze barzej zwolnił kroku, często przystawał, chroniąc
14     3, 29|  opuszczenie widać było na każdym kroku: płoty się ano waliły miejscami,
15     3, 29|        było niełacno, a na każdym kroku taka marnacyja, że aż za
16     3, 32|       podniebienia!~Przyśpieszyła kroku uciekając od jego śmiechu,
17     3, 32|        choć się chwiała na każdym kroku, zaglądała po kątach źląc
18     3, 32|       puścił, przyśpieszał jednak kroku.~Wiater skądciś zawiał,
19     3, 33|       Cięgotki go wzięły, zwolnił kroku przed chałupą.~- Ozgniewała
20     3, 35|  Opuszczenie było widne na każdym kroku i niedbalstwo.~- Prosto
21     4, 42|         matczynej chałupy zwolnił kroku, pilnie nasłuchując, gdyż
22     4, 45|          kiej Antek zwolnił nieco kroku, chycił się taczek i wlókł
23     4, 45|        Jagusia, chociaż na każdym kroku spotykała te przyczajone,
24     4, 46| Pryczkówna.~Jagusia przyśpieszyła kroku, w niemałej już trwodze
25     4, 46|     odrzekła, przyśpieszając jeno kroku, ale nie dał się wyprzedzić,
26     4, 47|         się z nią ożenić. Zwolnił kroku i rozliczał se w myślach,