Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |         gazetę.~- I... to i taka kowalowa gazeta! - rzekł urągliwie
 2     1, 4 |    więcej. Przecież to i Józka i kowalowa, i Grzela, i my - wyliczała.~-
 3     1, 10|          po obiedzie, skoro jeno kowalowa weszła z dziećmi i jęła
 4     1, 10|          na obiad nie przyszedł.~Kowalowa postanowiła zatem czekać
 5     1, 10|            powiedziała tak ostro kowalowa, aż Jagustynka się obraziła
 6     1, 10|        żałował niczego- szepnęła kowalowa rozżalonym głosem.~- Nie
 7     1, 10|    proszeniem - rzekła nieśmiało kowalowa.~- A czemuż to i twój nie
 8     1, 10|        wiedząc, od czego zacząć. Kowalowa chrząkała i przyciszała
 9     1, 10|          tego zapisu... - jąkała kowalowa.~- Zapis zrobiłem, a ślub
10     1, 10| odpiszcie na nas - zaczęła cicho kowalowa.~- Głupiaś! Widzisz ją,
11     2, 16|  przetrzyma.~Pogadała po cichu z kowalową i pobiegła do chorej, że
12     2, 17|        ile że i weszła akuratnie kowalowa z dziećmi.~- A gdzież to
13     3, 26|        ale kowala ani widu, jeno kowalowa, rozdziana do koszuli, kopała
14     3, 27|       kobiety, wraz też przyszła kowalowa posiedzieć przy chorym,
15     3, 29|          widząc, że ni Jagna, ni kowalowa nie pomyślały o starym,
16     3, 29|       Dopiero gdy Jagna poszła z kowalową i dosłyszała kowala idącego
17     3, 30|      drogach. A wkrótce nadeszła kowalowa z dziećmi i odwiedziwszy
18     3, 30|    ściszył głos oglądając się na kowalową. ~- Jakżeby... Niemało dokazywał
19     3, 30|       nim zapomniała! - wtrąciła kowalowa.~- Kostucha ta o nikim nie
20     3, 30|         wsi nie ciasno! - rzekła kowalowa.~- Prawda, a kiej się chłopaki
21     3, 30|      rozgadała się niespodzianie kowalowa, ale kiej Rocho chciał ją
22     3, 30|         razu pomiarkowała, że to kowalowa być musi robota; gorąc ją
23     3, 30|       stryjeczna chorego, była i kowalowa z najmłodszym przy piersi,
24     3, 36|         trup. Siedziała przy nim kowalowa nieodstępnie, a Jagustynka
25     4, 47|           lecz natknąwszy się na kowalową, siedzącą przed zawartą
26     4, 47|       zapłakała na młynarza.~Ale kowalowa ozwała się z prześmiechem:~-