Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |      starości, a czasem brzozy w białych koszulach, z rozplecionymi
 2     1, 4 |        dzieci, szli gospodarze w białych kapotach, podobni do ogromnych
 3     1, 4 |          upajający zapach; stado białych gołębi łaziło po zielonym,
 4     1, 5 |        od czerwonych wełniaków i białych kapot chłopskich.~Tyla narodu
 5     1, 11|        wełniaków, chustek, kapot białych - jakoby ten zagon, rozkwitłymi
 6     2, 13|          polatujących paździerzy białych i powietrze stawało się
 7     2, 16|         w kościele, tulił się do białych ścian, obrastał ołtarze,
 8     2, 16|         książkami, w czepeczkach białych, wiązanych pod brodę, i
 9     2, 18| przesylabizował wodząc palcem po białych, wielkich literach. - To
10     2, 21|    światem kieby te chusty pełne białych, a kłujących paździerzy,
11     2, 21|          cztery ogromne brzozy w białych gzłach, z obwisłymi niby
12     2, 22|         gdzie królewny zaklęte w białych gzłach w księżycowe noce
13     2, 23|       raz po raz wyfruwały stada białych obłoków, uciekających chyżo,
14     3, 29|          gdzie znów stado gołębi białych nad polami czerwonymi, a
15     3, 31|    wełniaków, pasiastych portek, białych kapot, koni przygiętych
16     3, 32|        ino miało się wyłupać zza białych chmur, że już polśniewały
17     3, 32|          niekaj kępami żółtych i białych kwiatków.~Chorągwie wiały
18     3, 33|      leżały nieprzeliczone stada białych chmur.~I wiater się już
19     3, 36|         modry cień zesuwał się z białych ścian, wody stawu polśniewały
20     4, 37|       Kajś niekaj boby tysiącami białych ślepiów stróżowały przy
21     4, 38|        już leżały ciepłe kożuchy białych mgieł i czajki śmigały nad
22     4, 38|   chociaż tknąć ustami tych jego białych rączków, bych jeno klęczeć
23     4, 40|      kobiece przyodziewy i stada białych gęsi pasły się na wąskich
24     4, 41|          chocia był rozdziany do białych portek i koszuli, pot też
25     4, 43|         niebie przeciągały stada białych chmur, zaśpiewały ptaki,
26     4, 46|    leciał po niebie, jakby ulicą białych chmur postożonych rzędami,