Tom, Rozdzial

501     3, 36|              a coś zgoła niepojętego jakby wstało gdziesik i szło ciężkimi
502     3, 36|           pióra jęczmion trzęsły się jakby w płaczu i gorącymi całunkami
503     4, 37|            czy za nim lecą, że Hankę jakby cosik tknęło.~- Wyjrzyj
504     4, 37|             chycił za gardło i serce jakby się zakrzepło na lód, że
505     4, 37|             pomyśleć.~- Prawda, a tu jakby na złość i Rocha nie ma.~-
506     4, 37|           Jambroży - namawiał kowal, jakby chcąc się go pozbyć.~- Ochfiarowałem
507     4, 37|           jaże wszystkie sady i pola jakby się z wolna pogrążały w
508     4, 37|              żywiącego dechu, leżała jakby prześmiechając się leciuśko
509     4, 37|              coraz ciszej i senniej, jakby z tych ciężkich turbacji
510     4, 37|            ciąży nad nami... - gadał jakby do siebie, a chociaż nie
511     4, 37|              duszna cichość stanęła, jakby się miało na odmianę.~Do
512     4, 37|             schmurzyło się całkiem i jakby jeszcze barzej ścichło,
513     4, 37|            leżała w głębokim śpiku i jakby na samym dnie ciemnicy,
514     4, 37|             noc przechodziła szybko, jakby się jej kajś śpieszyło zdążyć,
515     4, 37|              w Borynową twarz, która jakby się ździebko ożywiła, jakby
516     4, 37|          jakby się ździebko ożywiła, jakby się budził z ciężkiego snu
517     4, 37|       szeleścić, trząchać, kołysać i jakby zaglądać w Borynową siną
518     4, 37|       trzęsło się, łkało i zanosiło, jakby w przytłumionym; srogim
519     4, 37|           długo i z lubością, dysząc jakby z dziękczynieniem.~- Bóg
520     4, 37|             świat z wolna oniemiał i jakby się zasłuchał w ten trzepot
521     4, 37|           szare niebo wisiało nisko, jakby wsparte na tych wielgachnych
522     4, 37|             chyliły się coraz niżej, jakby do nóg przypadając gospodarzowi
523     4, 37|           bezwolnie pochylali głowy, jakby pod nieubłaganą kośbą śmierci,
524     4, 37|             zatopiony w smutkach, że jakby szedł sam w pustce niezmiernej
525     4, 37|             zapatrzył się gdziesik i jakby widział przez oczy zaszklone
526     4, 37|      przywtórzyli skwapnie i gorąco, jakby czepiając się zestrachanymi
527     4, 37|      janielskie dosłyszał i dzwonki, jakby na Podniesienie, a odrzecze
528     4, 37|              takim żałosnym płaczem, jakby to na nią sypiały się te
529     4, 37|        ciężkie, sypkie strugi ziemi, jakby to nad nią huczały te posępne
530     4, 37|            te posępne głosy dzwonów, jakby to nad nią płakali...~A
531     4, 37|                 A dzwony wciąż biły, jakby skarżąc się niebiosom, zaś
532     4, 37|             obciera się o ściany, to jakby ktoś klamki zatargał i ciężko
533     4, 37|          drzwi; w izbie przycichło i jakby zamarło, nikt się nie poruszył,
534     4, 37|             niekiej, kręcił ogonem i jakby się do kogoś przyłaszał,
535     4, 38|        ździebko wymiękło, tak gęsto, jakby tam niebo się kładło, kwitnęły
536     4, 38|         niejednemu kulasy drygały, a jakby do wtóru i dziady usadowieni
537     4, 38|         warem straszliwym i wszystko jakby pomdlało z onej spieki,
538     4, 38|           ruchu, ledwie już zipiąc i jakby się z wolna gotując w tym
539     4, 38|           potem ciągnęły się długie, jakby oniemiałe z żaru chwile
540     4, 38|            Rocho jakoś se poredzi, a jakby nie, to musi się szukać
541     4, 38|              Naraz kajś w końcu wsi, jakby na moście przy młynie, zaturkotały
542     4, 38|             jarzyły i brody trzęsły, jakby ze złości. Poglądali w naród
543     4, 38|           dobrze baczę.~Ale dziedzic jakby nie dosłyszał powiedając
544     4, 38|             w tacę, podniesła oczy i jakby zdrętwiała ze zdumienia,
545     4, 38|             młody, smukły i śliczny. Jakby ją urzekł tymi jarzącymi
546     4, 38|            suka.~I poszła śpiesznie, jakby uciekając, a Płoszkowa zaśmiała
547     4, 38|      jękliwie skamłał o wspomożenie.~Jakby ją kto pchnął nożem, ale
548     4, 38|           kłoniło ku zachodowi, upał jakby ździebko sfolżał, to chociaż
549     4, 38|       nasłuchał organów i śpiewań, a jakby się cały wykąpał w onym
550     4, 38|             Mówił jeszcze cosik, ale jakby utonęła w jego oczach i
551     4, 38|               Jak widzę płakanie, to jakby me kto nożem żgnął!~Zrównał
552     4, 38|              Spojrzała oczami, co to jakby mu do nóg leciały z podzięką.~-
553     4, 38|          Miarkujeta, co?~Przycichli, jakby ich kto z nagła oblał zimną
554     4, 38|           łyska, a nos drze do góry, jakby cięgiem kichał! Kołtuniarze
555     4, 38|       zorzach, aż czuby zbóż i sadów jakby się pławiły w czerwieni
556     4, 38|               tak ją cosik ponosiło. Jakby ją kto za włosy wyciągał,
557     4, 38|          rzeki, pod olchy wyniosłe i jakby śpiące, ale ten szum zdał
558     4, 38|           żałośnie.~A Jagusine serce jakby kto ścisnął i tak boleśnie,
559     4, 38|          nieco uniesła, ale ją cosik jakby przytrzymało za nogi, że
560     4, 38|         powstał, wychylił się cały i jakby patrząc na nią zawołał:~-
561     4, 38|          dech, serce przestało bić i jakby zdrętwiała w jakimś świętym
562     4, 38|             okno. Przejął ją chłód i jakby operlił srebrną rosą jej
563     4, 38|           uroczysta, święta cichość, jakby to zadumanie kwiatów przed
564     4, 39|              wystawieniem! Jakże, to jakby nowe nadziały i całkiem
565     4, 39|     deliberując o działach.~Skądciś, jakby z pól, kaj ludzie osypywali
566     4, 39|            powiedziała:~- Oglądacie, jakby co ubyło!~- Nie kupuję kota
567     4, 39|    wzdychliwa, oczy miała połyskliwe jakby od niedawnego płaczu, a
568     4, 39|       wzgardliwe oczy. Zakręcił się, jakby kijem dostał przez ciemię,
569     4, 39|         warknęła stara.~Ale wójtowa, jakby rada z okazji, ciepnęła
570     4, 39|           bardziej podnosiła głowę i jakby na przekór, z rozmysłem
571     4, 39|              izbie zrobiło się cicho jakby w grobie.~Dominikowa jaże
572     4, 39|       ugryzły w samo serce; poczuła, jakby ją naraz sto nożów przebiło
573     4, 39|              Hankę słowa te poraziły jakby na śmierć; biły ją do krwie,
574     4, 39|    spędzanego bydła, gdy naraz Hankę jakby tknęło jakieś postanowienie,
575     4, 39|             opłotki.~Hankę zemgliło, jakby ją kto trzasnął między oczy,
576     4, 39|           bych dała spokój, bo Jaguś jakby ogłuchła na zaczepki, a
577     4, 39|          jeno przez czystą zazdrość!~Jakby wraził kij między osy, tak
578     4, 39|              pora! - mówiła chłodno, jakby całkiem bez radości, a wójt
579     4, 40|               to na drodze, to nawet jakby pod samą chałupą. Nasłuchiwała
580     4, 40|              baczenie na wszystko! A jakby Antek wrócił, daj znać na
581     4, 40|       przycinki. - A dyć to człowiek jakby szedł do nieba, tak mu jest
582     4, 40|            zbył się bied a turbacji. Jakby się potem na nowo narodził!~-
583     4, 40|          przemówić, rzekła spokojnie jakby nigdy nic:~- Róbcie tu same,
584     4, 40|           Hanka szła wciąż jednako i jakby z rozmysłu pogadując z napotkanymi,
585     4, 40|             urodny, mocarny, pański, jakby zgoła kto drugi, pojąć tego
586     4, 40|           pedział o jego śmierci, to jakby me kto kłonicą zdzielił,
587     4, 40|          cicho i tak błogo na duszy, jakby po tej świętej spowiedzi
588     4, 40|              gospodyni.~- Obiad suty jakby na weselu - żartował Rocho.~-
589     4, 40|          papierosa rzucił spokojnie, jakby od niechcenia:~- Dominikowa
590     4, 40|          stoi właśnie złamany patyk! Jakby się odpisała u rejenta,
591     4, 40|             boru. Wieś ostała za nim jakby na samym dnie, pławiła się
592     4, 40|          jeszcze gędziły i cichuśko, jakby się skarżąc na wisusa.~Antek
593     4, 40|          leszczyn i osik trzęsły się jakby w zimnicy. Dzięcioły kuły
594     4, 40|             dębami zamigotała żołna, jakby kto cisnął kłębkiem zwiniętej
595     4, 40|               Zaś potem, że siedział jakby w odrętwieniu, zapatrzony
596     4, 40|            przewalał się po zbożach; jakby polśniewał mięciuśką, wilgotną
597     4, 40|      mięciuśką, wilgotną runią traw; jakby toczył się strumieniem po
598     4, 40|              zapachem sianokosów; to jakby z ptakami leciał kajś wysoko,
599     4, 40|        niepojętą do słońca; to znowu jakby się stawał szumem pól, kolebaniem
600     4, 40|          przyśpiewki.~Szedł z wolna, jakby ociężony spominkami, gdyż
601     4, 40|              dój!~- A to się drzesz, jakby cię kto ze skóry obłupiał! -
602     4, 40|          dalej, jeno co już ciszej i jakby lękliwiej:~Kazała cię matka
603     4, 40|        chałup, staw mruczał niekiedy jakby wzdychając, a wszędy pod
604     4, 40|                 Kto? Antek Boryna! A jakby i on nie przywiódł wsi do
605     4, 40|          poszewki, to myła się długo jakby na jakie wielkie święto,
606     4, 41|          rwały się postronki.~Antek, jakby wrośnięty w imadła, orał
607     4, 41|              i kurzył papierosa, ale jakby przez coraz głębszą mgłę
608     4, 41|              takiej biedzie! A latoś jakby wszystko złe zwaliło się
609     4, 41|       szczekania! Juści - ale dodała jakby trwożniej i niespokojniej -
610     4, 41|            przypochlebiając mu się i jakby ciągnąc za język, ale milczał
611     4, 41|          wzgardliwie, boć wyglądała, jakby ją kto wyciągnął spod łóżka,
612     4, 41|              ale kuł niestrudzenie i jakby z zajadłością.~- Komuż to
613     4, 41|          taka! - myślał ze wzgardą i jakby z żalem, ale naraz przystanął
614     4, 41|        ostatni! - szeptał błagalnie, jakby do niej. Długo potem przecierał
615     4, 41|           mleko la ochłody.~Skądciś, jakby ze sadu, sączyło się ciche,
616     4, 41|           płacząc na przemian, zgoła jakby pijany radosną nadzieją.~
617     4, 41|            po drugiej stronie stawu, jakby przed Balcerkami, a przenikliwy
618     4, 41|              odmawianiu pacierzy, iż jakby nie widział, co jego konie,
619     4, 41|      Czekałam i czekałam!~Głos miała jakby schrypniętyod rosy.~- Mogłem
620     4, 41|              głowę na jego piersiach jakby na tym matczynym sercu,
621     4, 41|             nią zakręcił i poleciała jakby na dno jakowegoś raju, a
622     4, 41|              sobie precz.~A w Jagusi jakby już wszystko wygasło ze
623     4, 41|              sobie rzekł uroczyście, jakby na świętej spowiedzi:~-
624     4, 41|              z taką zapamiętałością, jakby się chciał zarobić na śmierć,
625     4, 41|           Pałasze brzęczą na drodze! Jakby pytały, na wsi jestem!~Skoczył
626     4, 41|           jęknął w trwodze. ~Wszyscy jakby zmartwieli ujrzawszy na
627     4, 41|              klękając przed obrazami jakby do uroczystej przysięgi.~-
628     4, 42|        nasłuchując, gdyż w opłotkach jakby ktosik chodził z cichym
629     4, 42|            za młynem i naraz pognał, jakby go cosik popędzało, nie
630     4, 42|           Szymek, nie bacząc na nic, jakby się zapamiętał w pracy,
631     4, 42|           zwyczaju do każdej rzeczy, jakby do czegoś żywego.~Jął się
632     4, 42|           rozmierzał tyką.~- Miejsce jakby wybrane pod karczmę - zauważył
633     4, 42|          rychło nie spędzisz - rzekł jakby przeciw słońcu i dojrzawszy
634     4, 42|          chycił za łopatę i krzyknął jakby srodze zgniewany.~- Bój
635     4, 42|            Juści, co moja! - gadał i jakby nie wierząc oczom dotykał
636     4, 42|            coraz rzadziej, gdyż wieś jakby się zmówiła na ich wspomożenie.
637     4, 42|    uwiązawszy go pod chałupą uciekał jakby oparzony.~Śmiali się niemało
638     4, 43|               Basiuchny! Baś! Baś!~I jakby zasnęła, tak leżała spokojnie,
639     4, 43|       upieszczając, ale zając beknął jakby rozdzierany i wyrwał się
640     4, 43|             jeno mógł: to przepiórki jakby złotem oprószone, to jeża,
641     4, 43|          bawiło, bo często patrzała, jakby nie miarkując, i odwracała
642     4, 43|          wciąż było bez chmur i całe jakby w szklanej, białawej pożodze,
643     4, 43|          zaroiły się roje błyskawic, jakby kto zamigotał ognistymi
644     4, 43|        wyjaśniać, to znowu grzmiało, jakby tysiące wozów pędziło po
645     4, 43|    błogosławi! - westchnęła Jagusia, jakby z cichym żalem, przyglądając
646     4, 43|             świecie i ciasno - rzekł jakby do siebie.~Zajrzała mu pytająco
647     4, 43|       nieznaki jakąś chwilę, uciekła jakby goniona, aż kajś na topolową,
648     4, 43|         przez nią cicho i ostrożnie, jakby nie chcąc płoszyć człowieczego
649     4, 43|         została jeszcze na przyźbie, jakby już do cna zagubiona w dumaniach
650     4, 43|             I kłoniła się bezwolnie, jakby nad jutrem, jakby chcąc
651     4, 43|         bezwolnie, jakby nad jutrem, jakby chcąc dojrzeć, co la niej
652     4, 44|              jakoś na uboczu, stojąc jakby z rozmysłem na oczach strażników
653     4, 44|             się jednak nie poruszył, jakby nie dosłyszeli.~- Niech
654     4, 44|             przetarł okulary i rzekł jakby do siebie:~- Pan naczelnik
655     4, 44|             w sobie, kuląc się jeno, jakby pod ciężarem nowego podatku,
656     4, 44|            kiej niekiej kiwnął głową jakby przytakująco i oczy przecierał,
657     4, 44|              Zaś naczelnik siedział, jakby nie słysząc niczego, szeptał
658     4, 44|           nad głowami kiej kamienie. Jakby ich zły opętał, tak się
659     4, 44|           Szkołę uchwalcie.~Ścichło, jakby makiem posiał, strach padł
660     4, 44|            przeszedł kości, że stali jakby podrętwieli spozierając
661     4, 44|              że naczelnik groził, to jakby wiedział już o Rochu - ktoś
662     4, 44|        Grzela niespokojnie.~- Poszli jakby w stronę Lipiec.~Grzela
663     4, 45|              kałuże wieś była pusta, jakby wymarła, i słońce tak doskwierało,
664     4, 45|              jęło wszystko głuchnąć, jakby zalane słonecznym ukropem.
665     4, 45|            ugorów pociągało niekiedy jakby z wywartego pieca.~Antek
666     4, 45|         ciarki przeszły, i już szedł jakby przez wrzące, białawe płomienie.
667     4, 45|           buciary, grzęznąc w piasku jakby w tym gorącym popiele.~Pokręcone
668     4, 45|         trawka choćby najmarniejsza, jakby w oną godzinę Południca
669     4, 45|              strażnika się ulękną... jakby im przykazali posłuchać
670     4, 45|             drzewa stojały bez ruchu jakby zapatrzone w niebo, a przez
671     4, 45|        topolową, gdy naraz posłyszał jakby znajome głosy, rozejrzał
672     4, 45|            rozmigotane druty. ~Jasio jakby nie zrozumiał, gdyż dojrzawszy
673     4, 45|        pszczoły opadały coraz niżej, jakby zamierzając opaść na który
674     4, 45|    kilkadziesiąt uli rozbrzęczanych, jakby w każdym się roiło.~A kiedy
675     4, 45|              będzie.~- Ależ krzyczy, jakby ją ze skóry obdzierał.~-
676     4, 45|              bliska w jej otwarte, a jakby niewidzące oczy.~- A te
677     4, 45|       lipeckie to było dziecko, więc jakby w krewieństwie ze wszystkimi.~
678     4, 45|           noc wiośnianą.~Ale i Jasia jakby ciągnęło za nią, bo chociaż
679     4, 45|              tak wielce rozmodlona i jakby wniebowzięta, że spoglądał
680     4, 45|         jakiejś lubej mocy, dała się jakby wodom spienionym, co ją
681     4, 45|              na kogo.~- A wystrojona jakby na odpust.~- Jakże, do samego
682     4, 45|             urywane szmery stworzeń, jakby stłumione westchnienia,
683     4, 45|              stłumione westchnienia, jakby wołania, idące kajś spod
684     4, 45|               idące kajś spod ziemi, jakby chichoty strwożone, lały
685     4, 45|          stojącym we brzozowym gaju, jakby o dziedzicowym synu, któren
686     4, 45|          tych pobożnych śpiewaniach, jakby je kto wypominał z ambony,
687     4, 45|       chociaż wpatrzona była w niego jakby w ten obraz najśliczniejszy
688     4, 45|            mrówki człowieka obłażą i jakby zarzewia nasuł do piersi.
689     4, 45|              zdążył odrzec, bo nagle jakby wyrosła spod ziemi Kozłowa
690     4, 46|           boru pod krzyżem zabielały jakby kapoty.~- Kto tam? - wstrzymał
691     4, 46|         wypłynął i leciał po niebie, jakby ulicą białych chmur postożonych
692     4, 46|              ciężko obwisły Chrystus jakby błogosławił okrwawionymi
693     4, 46|           cisi, jeszcze zasłuchani a jakby opici jego słowami i tak
694     4, 46|        słowami i tak jakoś uroczyści jakby po wielkiej przysiędze.~-
695     4, 47|          rwetesów, że wieś wyglądała jakby przed jakimś wielkim świętem.~
696     4, 47|              zbożem do mielenia, ale jakby na utrapienie, tak mało
697     4, 47|             duszy.~A Mateusz wił się jakby w kleszczach i jak mógł,
698     4, 47|            upalne, po wzgórkach żyta jakby się prosiły o kosy, a jęczmiona
699     4, 47|           jakoweś dalekości, zapadła jakby w głęboką duszną modlitwę,
700     4, 47|           cały świat.~A Jasio stanął jakby rażony piorunem.~
701     4, 48|             zerwał i zaczął krzyczeć jakby do wszystkiego świata:~-
702     4, 48|          domowi, gdy naraz posłyszał jakby z pasieki jakieś przyduszone,
703     4, 48|             u drugiej byłeś...~Jasio jakby z nagła ogłuchł i zatrząsł
704     4, 48|          Wstrząsnął się gwałtownie i jakby się broniąc przed czarami
705     4, 48|       cichuśko ze swego miłowania... Jakby na świętej spowiedzi otwarła
706     4, 48|             Anioł Pański, i wszystko jakby się zamodliło cichym dziękczynnym
707     4, 48|               i z niebem w oczach, i jakby w niebiańskich otęczach
708     4, 48|   niebiańskich otęczach nad głowami.~Jakby msza się w nich odprawiała,
709     4, 48|                 Jagusia szła za nimi jakby urzeczona, gdy naraz organiścina
710     4, 48|       podnosił się tumanami, że szli jakby w tych szarych, duszących
711     4, 48|               myślała czując w sobie jakby poczynanie się śmierci,
712     4, 48|       szerokiej, piaszczystej drodze jakby śladów jego kroków, choćby
713     4, 49|             roboty, ale Jagusia była jakby głucha na wszyćkie prośby
714     4, 49|        wszystkie rany duszy spłynęły jakby tą żywą, serdeczną krwią.~
715     4, 49|              noc była późna, księżyc jakby całkiem zatonął w zwałach,
716     4, 49|            nie dziwota, że cała wieś jakby się wściekła ze złości,
717     4, 49|              całej prawdy!~I odeszła jakby nie chcąc się zdradzić,
718     4, 49|         ledwie już dysząc od złości.~Jakby iskra padła na prochy, tak
719     4, 49|             iść musiał.~Karczma była jakby nabita, że trudno już było
720     4, 49|            Słońce wlekło się blade i jakby obrzękłe, duszno było na
721     4, 49|            na burzę, kajś nad borami jakby się łyskało.~Zaś między
722     4, 49|             prawie nic nie widziały, jakby już wszystek był tam, przy
723     4, 49|         przysiadł pod żytnią ścianą, jakby się wparł w ziemię, jakby
724     4, 49|            jakby się wparł w ziemię, jakby się jej czepił całą mocą,
725     4, 49|          mocą, zaś cały się jej ujął jakby w żelazne pazury i zdzierżył,
726     4, 49|              surowy, prawieczny głos jakby tej ziemie i tych ludzkich
727     4, 49|    pozbierana nad stawem w gromady i jakby opita złością, wrzała coraz
728     4, 49|       strasznie patrzał gotując broń jakby do strzału, że poniechawszy
729     4, 49|   nieszczęsna ponad wszystko, leżała jakby już nie słysząc ni czując,
730     4, 49|          nich bowiem niecierpliwość, jakby opamiętanie, że już prawie
731     4, 49|  rozpaczliwie drzewa, krzaki i zboża jakby rwiąc się do ucieczki, ale
732     4, 49|      wyniesło się na parę chłopa, to jakby zmówieni wszyscy zaczęli
733     4, 49|             żniwne pola, zrobiło się jakby święte nabożeństwo znojnej,
734     4, 49|         ziarnem.~Wieś ostała pusta i jakby wymarta, chałupy były pozawierane,
735     4, 49|     Dominikowej stojały opuszczone i jakby zapomniane; ziarno się już
736     4, 49|            jej ciemię, a do tygodnia jakby ręką odjął! Dały mi tę wodę