Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |  odpowiedziała prędko i trochę niespokojnie, bo Witek przycupnął za
 2     1, 7 |       dziewczyna zarumieniła i niespokojnie na drzwi poglądała.~- A
 3     1, 8 |      ganku na Jagusiną chałupę niespokojnie spozierał - a zmierzchu
 4     1, 8 |       mieli i poglądali na mać niespokojnie.~- Trudno dom na boskiej
 5     1, 9 |  drzewa przydrożne chwiały się niespokojnie i cichy a bolesny szum gałęzi
 6     2, 24|         że milczał, kręcił się niespokojnie, zaglądał po kątach i raz
 7     3, 33|       już u Boryny? - zagadnął niespokojnie.~- Dyć zbieram się i zbieram,
 8     3, 35|      torby.~Hanka przybiegła i niespokojnie obracała papier, nie wiedząc,
 9     4, 37|     jeno co kokoty piały jakoś niespokojnie, a taka parna i duszna cichość
10     4, 38|     wola.~Skrzywił się i pytał niespokojnie:~- Odpiszą mu to jego morgi,
11     4, 40|       na rękę, bo zakręcił się niespokojnie, skubał wąsy i zaśmiał się
12     4, 43|     niej co trochę. Spytała go niespokojnie:~- Czy to już połednie?~-
13     4, 43|          pytała potem ździebko niespokojnie.~- A juści, obaczył mu jeno
14     4, 44|      wszystkim, ale kręcił się niespokojnie między gromadą przewąchując,
15     4, 44|    strażniki? - zapytał Grzela niespokojnie.~- Poszli jakby w stronę
16     4, 45|    dziedzic zakręcił się jakoś niespokojnie, zagadując o czym innym,
17     4, 45|    wójtów brat, rozpytując się niespokojnie, czy nie widzieli Rocha?
18     4, 45|       Cofnął się jakoś dziwnie niespokojnie, przetarł oczy i wstał.~-
19     4, 45|        na plebanię.~Zerwał się niespokojnie i poleciał prawie w dyrdy.~
20     4, 46| szepnął Grzela rozglądając się niespokojnie, przybladł i ciężko robił
21     4, 46|   siedząc w izbie nasłuchiwała niespokojnie.~Wyszło dobre parę pacierzów,
22     4, 46|       Kto tam? - wstrzymał się niespokojnie.~- Jesteśma! Swoi!~- Nogi
23     4, 47|    waju przygodziło? - spytała niespokojnie Hanka.~- A co, napiłam się
24     4, 47| wspominał Mateusza? - zagadnął niespokojnie Antek.~- Pomstuje na niego,
25     4, 49|    przynaglali rozglądając się niespokojnie po niebie, przycichli jakoś,