Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |     myśli - straszyć, tom rzucił nań patykiem i idę ku domowi
 2     1, 3 |          ino raz w raz poglądała nań, to w ten świat i te dalekości
 3     1, 5 |       już przed Godami, więc się nań wszyscy szykowali należycie.~
 4     1, 7 |    ujrzawszy Mateusza popatrzyła nań srogo, na przywitanie nie
 5     1, 9 |     próżno z obiadem i wieczerzą nań czekali. ~I dzisiaj wstał
 6     1, 10|             myśłał.~Ale przyszły nań wspomnienia, wypełzły skądściś,
 7     1, 10|          swojej, już tam czekali nań wszyscy... Milczeli, ino
 8     1, 12|          ale zapominał słów, sen nań spadał raz po raz, a ciąg
 9     1, 12|        Już nie zasypiał, bo bóle nań przyszły nowe, wślizgiwały
10     2, 13|          przyszło, samo z siebie nań spadło i tak porwało z nagła,
11     2, 15|        chudoby, będziecie się to nań źlili za szczekanie?...~-
12     2, 16|           że niech ino zagwizdał nań po swojemu, to ptak chodził
13     2, 20|     niektóry, co niech jeno ziąb nań chuchnie, a wnet owarzy
14     2, 21|        na sercu.~Stary spoglądał nań z przerażeniem, żegnał się,
15     2, 22|        Panienka święta spojrzała nań gniewnie i rzekła:~Wieki
16     2, 24|    płomień, ale wnet rzucali się nań chłopi z osękami, dusili
17     2, 24| poszeptywał do sąsiada wskazując nań ukradkiem.~Śpiewali już
18     2, 24|         z oczami księdza; któren nań wciąż spoglądał, że to wyższy
19     2, 24|       spod samego nieba, spadają nań srogie potępienia słowa
20     2, 25|       przytwierdzał, boczono się nań, patrzono zyzem, niechętnie,
21     2, 25|         niech Bóg broni!~Poszedł nań Stacho Płoszka, by go wstrzymać,
22     3, 27|    ziewał, nie bacząc na syczące nań gąsiory.~- Hale! próżniaczysko,
23     3, 28|   pokręciło albo rozchorzał, gdy nań urok rzuciła.~Pracowali
24     4, 45|    taczek i wlókł się poglądając nań łzawie.~- Będzie dobry urodzaj,
25     4, 45|          świat śliczny, kiej się nań patrzą rozmiłowane oczy!~