Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |  grzmotnął go pięścią w zad, aż koń uskoczył w bok i zarżał.~-
 2     1, 3 |      połowy, i rzucał łbem niby koń, kiej go giez ukąsi, bo
 3     1, 4 |    wesoło:~- Krzepki jucha kiej koń, zdałby mi się taki na chłopa...~
 4     1, 5 |       ten dzieciak posłuszna... koń taki, że i drugi człowiek -
 5     1, 6 |     ciężki, bo stromy i śliski, koń utykał i co krok przystawał
 6     1, 6 |        tak potężnie podparł, aż koń ruszył z kopyta i zatrzymał
 7     2, 15|    zapamiętał i chodził jak ten koń w kieracie, co i nie popędzany,
 8     2, 22|       kogut piał, owce beczały; koń rżał, a przewodził im ktosik
 9     2, 22|     owsem pasł, a nie dogodził, koń robić nie chciał, uprzęże
10     2, 22|         i do pokory nagiąć, ale koń ciągnąć nie chciał, sprał
11     2, 22|         co wlazło, i przymusił; koń robił, jeno że sobie to
12     2, 22|   Lipowe drzewo wesoło śpiwa,~A koń na baranie ogonem kiwa."~
13     3, 28|   kręcił się przed stawem ślepy koń księdzowy ciągając na płozach
14     3, 29|    chodził kiej chłop napity, a koń co trocha do stajni zawracał,
15     3, 31|        go niemało.~- Piękny był koń, krzepki jeszcze, kiej dziecko
16     3, 32| zaniesła:~- Haruję cięgiem kiej koń, a wy krzyczycie: Jagnie,
17     3, 32|      kuraska... wróci, synka na koń wsadzi... cicho, maluśki:
18     3, 32|        brzegu do stawu, jeno co koń mądrala nie dał się zażyć
19     3, 32|    wywiedła go na drogę, ale że koń wystraszony stracił wiatr,
20     3, 34|         przed Borynowym krzyżem koń się rzucił w bok, jażem
21     3, 36|         robił, czynił, jako ten koń po latach chodzenia w kieracie
22     4, 37|       zgoła nieprzytomni.~Naraz koń zarżał we stajni, Łapa ostro
23     4, 39|        gruchnęli śmiechem, gdyż koń się wyrwał, skoczył do stawu
24     4, 41|         A juści, droga ciężka i koń ledwie już kulasami rucha.~-
25     4, 42|    robił niestrudzenie kiej ten koń w kieracie, nie bacząc na