Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |          wyrzekania i znowu spytał o Jasia...~- I cóż, do urzędu pójdzie?...~-
 2     2, 16|          Trzech Króli.~- Ojciec ma z Jasia niezgorszą wyrękę, bo to
 3     3, 29|            kto dojrzał organistowego Jasia, któren z klas na święta
 4     4, 43|           nad drugiego, juści kromie Jasia, ale Jasio...~Westchnęła
 5     4, 45|           twarz.~- Wyszłam naprzeciw Jasia, tylko go patrzeć, jak nadjedzie.~-
 6     4, 45|            wyminąłem go pod lasem.~- Jasia! to już jedzie? - zakrzyczała
 7     4, 45|            po jego odejściu zawołano Jasia na plebanię. Ociągał się,
 8     4, 45|              koszuli, ale dojrzawszy Jasia przysłoniła piersi rękami
 9     4, 45|           tamtą noc wiośnianą.~Ale i Jasia jakby ciągnęło za nią, bo
10     4, 45|            się rozmodlonymi oczami w Jasia, któren biało przybrany,
11     4, 45|         mogła w każdej porze obaczyć Jasia i topić się w jego oczach
12     4, 45|            niechcący natknęła się na Jasia, siedział pod kopcem granicznym
13     4, 45| naśmiechliwymi ślepiami.~- A to pana Jasia szukają po całej wsi - rzekła
14     4, 46|         Antka, wójta i już najbarzej Jasia! Prosił i zaklinał na wszystkie
15     4, 46|              męką, ale kiej spomniał Jasia, podniesła hardo głowę.~-
16     4, 46|              i niesąc się myślami do Jasia, że już same wargi lśniące
17     4, 47|             lekkiemu skonaniu.~Tylko Jasia, skoro zajrzał w jej martwe
18     4, 48|               zaraz po mszy ruszą...~Jasia drażniła nieco ta rozmowa,
19     4, 48|               co do tych gwiazdów... Jasia se tera namówiła...~Oprzytomniał,
20     4, 48|                 Bojałam się, co pana Jasia już nigdy nie obaczę...~
21     4, 48|               sieroce łzy patrzyła w Jasia kieby w to słońce, juści,
22     4, 48|             kaj ostatni raz widziała Jasia, i zapiekłymi od męki oczami
23     4, 49|                Jezus Maria! Biły go! Jasia biły! - zerwała się gotowa
24     4, 49|           nieszczęście. Nawet mojego Jasia zwieść chciała, chłopiec
25     4, 49|            kajś uciekać, lamentuje i Jasia przyzywa. ~- Jakże Dominikowa?~-