Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |    prostował się, jak mógł, i z góry, wyzywająco prawie patrzył
 2     1, 4 |      pobożnie w ołtarz, gdzie u góry był Bóg Ociec, siwy Pan
 3     1, 5 | szerokie drabiny, zawieszone od góry do dołu czapkami.~Gdzie
 4     1, 5 |        i gdzie się dało, leżały góry bochnów wielkich jak koła,
 5     1, 7 |    jastrząb paskudny, co bije z góry w ustałego ptaszka, tak
 6     1, 8 |      skończy; spodziewali się z góry, że nastąpią bitki a procesowanie,
 7     1, 10|    zwalał na zachód, i stożył w góry przeogromne. Zimno się robiło,
 8     1, 11|      lisa przebrali w kożuch do góry wełną Jaśka, z przezwiska
 9     2, 13|       północy czarne, olbrzymie góry, postrzępione, podarte,
10     2, 13|         robactwa; a jeszcze i z góry, jakby z wygasłego słońca,
11     2, 13|        na siebie, stożyły się w góry przeogromne i zalały niebo
12     2, 15|      gdyby zechciał brzuchem do góry wylegiwać - wylegiwałby
13     2, 16|          spode łba patrzący i z góry, a kobiety swoje, jakoby
14     2, 21|       niezmożony, zgarniał całe góry śniegów i niby tą białą
15     2, 22|         przyodziany w kożuch do góry wełną, z czapą wysoką, przysmolony
16     2, 22|   wielgachnego! gdzie ludzie do góry nogami chodzą, gdzie płoty
17     2, 25|    zakrzyczał, podniósł ręce do góry i padł kiej kloc na ziemię...~
18     2, 25|        zachrzęściała, uniósł do góry i tłukł nim o drzewa potąd,
19     3, 28|       już teraz Żyd nie żądał z góry pieniędzy, a jeno skwapliwie
20     3, 28|        puszczasz! - krzyknęła z góry na Jagnę otwierając drzwi.~-
21     3, 29|          wsiadła zaraz na nią z góry o mięso. ~- A zjadłam!...
22     4, 38|      zadem łyska, a nos drze do góry, jakby cięgiem kichał! Kołtuniarze
23     4, 40|       Pietrek krzyknął na nią z góry:~- Psiachmać! Pora jeszcze,
24     4, 40|         samemu wylegiwać się do góry pępem! Bez to, co żadnemu
25     4, 43|        ratowaniu, paliła się od góry do dołu kieby ta kupa zwalonych