Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |      oczy ześlizgiwały mu się z czerwonych liter i leciały po ogromnych,
 2     1, 1 |       pożółkłych brzóz i klonów czerwonych, rozwiązały się im języki.~-
 3     1, 2 |        zachód bił w niego. Pęki czerwonych georginii wychylały się
 4     1, 3 |    osiczyna drżąca tulił się do czerwonych, potężnych pni tak zwartych
 5     1, 3 |      jako ten zagon pełen maków czerwonych i kłosów żytnich, co go
 6     1, 4 |       stały bukiety papierowych czerwonych kwiatów... a ze ścian i
 7     1, 5 |    stronach, ino się mieniło od czerwonych wełniaków i białych kapot
 8     1, 5 |         a na nich zwoje kiełbas czerwonych i grubych kiej liny, wały
 9     1, 11|  wstążek, piór pawich, kwiatów, czerwonych portek, pomarańczowych wełniaków,
10     2, 15|    żółtym kożuszku, w trepach i czerwonych pasiatych portkach, wsparł
11     2, 15|       ino te białe zęby grały w czerwonych wargach jako sznur paciorków...
12     2, 18|        kare całkiem, w siatkach czerwonych, z piórami na łbach, a brzękadła
13     3, 29|         Jagusia szerokiem pasem czerwonych wystrzyganek. Na środku,
14     3, 30|  cmentarza do topolowej, całą w czerwonych ogniach zachodu, szedł ktosik
15     3, 30|      uśmiechem, zęby mu grały w czerwonych wargach, smukły był, rosły
16     3, 30|      się krwawym deszczem, a od czerwonych łun, co jak ogniste płachty
17     3, 31|         wodą, jaże roiło się od czerwonych wełniaków, pasiastych portek,
18     3, 32| drożynie, kiej różaniec uwity z czerwonych, pasiastych wełniaków.~Rzeka
19     4, 38|   rozgorzałymi oczami, a z warg czerwonych polał się cichy lśniący
20     4, 40|       pełen wiśni już przez pół czerwonych, i grzędy, kaj rosły cebule,
21     4, 41|         i napić się z tych warg czerwonych, pić na umór ten miód słodki,
22     4, 42|        łakomiej sięgał jej warg czerwonych niźli dwojaków.~- A zdradź
23     4, 43|    Pociągnęła do Borynów niesąc czerwonych jagód la Józki, a że właśnie
24     4, 45|   złociste pająki po mchach, po czerwonych jagódkach, rozsypanych jak
25     4, 45|        uśmiech na rozchylonych, czerwonych wargach.~Zaraz po kościele