Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |           wartała, żegnała się, bo ciężka była, zapaliły się w niej
 2     1, 6 |       jakby przestał, tylko mokra, ciężka mgła wisiała, że oddychać
 3     1, 9 | przenikliwy szum płynął za nimi.~- Ciężka zima będzie! - mówili ludzie. ~-
 4     2, 13|          przewiane.~- Siedźcie, za ciężka la was robota, ja odkopię.~
 5     2, 14|         nie będę, robota jest, ale ciężka, przy obróbce drzewa pod
 6     2, 14|       najmniej!~- To ani chybi, na ciężką zimę znak.~- Przeciech mrozy
 7     2, 15|   niezgorsze, tylko że robota była ciężka dla niewłożonego, to się
 8     2, 15|            to mu się mierziło, nie ciężka praca, nie wichry złe, skrzytwy,
 9     2, 18|          przysuwał się do ognia.~- Ciężka zima latoś - szepnął.~-
10     2, 18|          Wiecie sami które, a zima ciężka, śniegi, mrozy, niejednemu
11     2, 20|             nie pomstowania, a ino ciężka cichość, złowrogo przyczajona
12     2, 22|         mrok to jeno, noc smutna i ciężka, przez którą chyba dopiero
13     2, 25|          noc - na próżno.~Głęboka, ciężka skrucha i ten żal serdeczny,
14     2, 25|            jaki taki oczy ozwarł i ciężką, senną jeszcze głowę podnosił,
15     3, 26|           serdecznie.~Ścieżka była ciężka, nierówna, zawalona świeżymi
16     3, 26|            ją przemrozić czy co... ciężką zimę tu przeszła... - medytowała
17     3, 30|     pojękiwał stary.~- Wziął za to ciężką pokutę, ciężką! Toście i
18     3, 30|         Wziął za to ciężką pokutę, ciężką! Toście i najstarsi we wsi,
19     3, 30|       trupem nie padła... To za tę ciężką służbę kole jego dobra,
20     3, 34|          trzęsły od naporu. Walili ciężką, rozśpiewaną ciżbą głów
21     4, 37|      smutnie głową i obcierając tę ciężką, żalną łzę, że szmer pacierzy,
22     4, 40|   wszystkich przewin i grzechów...~Ciężką mu była ta spowiedź i zgoła
23     4, 41|       ustawały, robota bowiem była ciężka i znojna, ale kwardą i czujną
24     4, 41|       szmaciarz! ~- A juści, droga ciężka i koń ledwie już kulasami
25     4, 41|           juści - pomyślał unosząc ciężką głowę i opadł z powrotem,