Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         coraz ostrzej brzmiały w cichym, omroczonym powietrzu.~Sygnaturka
 2     1, 3 |           Dominikowa a zeznawała cichym, nabożnym głosem i przysięgała
 3     1, 4 |        Dominikowa rozwodziła się cichym, nabożnym głosem o dobrodzieju,
 4     1, 5 |    Pomogę ci, Jaguś... - szepnął cichym głosem i poszedł przodem,
 5     1, 6 |       Jaguś, przyjdź... - prosił cichym, przyduszonym głosem.~-
 6     1, 6 |          wolno i długo, aż stara cichym, drżącym głosem zaśpiewała: ~ ~
 7     1, 9 |        raz kijaszkiem wągielki i cichym głosem mówił: ~...Nie straszno
 8     2, 13|       patronce dobrej śmierci, o cichym, omdlałym zaraniu, spadły
 9     2, 13|  wyczutym szeleście, w tym locie cichym, w tej białości martwej,
10     2, 16|  różaniec i zaczął z niej czytać cichym a głęboko wzruszonym głosem:~-
11     3, 27|         ździebko ruchające się w cichym dychaniu; przez rozchylone,
12     3, 27|      musiała być w połowie, bo w cichym i jakoby wrzącym wiosną
13     3, 30|    niewidny la oczu, uroczystym, cichym głosem powiadał:~- "Po zimie
14     3, 32|          roznosiły się z wolna w cichym, przejrzystym powietrzu,
15     3, 34|      leżał. Rozruchane gałęzie z cichym poszumem chwiały się nad
16     3, 34|          coś miarkował, aż rzekł cichym, ważnym głosem:~- Toć i
17     3, 35|        niejednemu wezbrało serce cichym żalem i obawą, niejeden
18     3, 36|        śpiewać i pola przemówiły cichym strzykaniem koników i głosami
19     4, 37|       pławiły się trzepotliwie w cichym, nagrzanym powietrzu. Jakiś
20     4, 37|        się rosy niby tym żalnym, cichym płaczem, zaś rozchwiane
21     4, 38|        strawy. Łapa kręcił się z cichym skowytem, a dziadoski piesek
22     4, 42| opłotkach jakby ktosik chodził z cichym a nieustającym mamrotem.~-
23     4, 43|      westchnęła Jagusia, jakby z cichym żalem, przyglądając się
24     4, 46|        przesiane światłem, lelki cichym, krętym lotem przewijały
25     4, 48|     wszystko jakby się zamodliło cichym dziękczynnym pacierzem za