Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |         całą wieś, że niech Bóg broni dostać mu się na jęzór.
 2     1, 5 |         to, że niech ręka boska broni, prawie mu iść na doktora.~-
 3     2, 15|      sękate juchy, że niech Bóg broni, jakby krzemieniem nabijane,
 4     2, 20|        rośnie.~- Któren swojego broni, nie krzywdzi!~- Jeno byście
 5     2, 20|    wystraszony.~- I niechaj Bóg broni, by mi wlazł kiedy w pazury
 6     2, 22|    dzisiaj, że niech ręka boska broni! Kobiety na pół żywe przywlekły
 7     2, 25|        i tak prał, że niech Bóg broni!~Poszedł nań Stacho Płoszka,
 8     3, 27|   zawzięci na nią, że niech Bóg broni; był wójt, któren był swoje
 9     3, 28| rozebrało. Człowiek nie kamień, broni się przed sobą choćby tą
10     3, 29|         pyskowały, że niech Bóg broni!...~- Jakże, ten się drapie,
11     3, 31|     uprzykrzonych, że niech Bóg broni; łaziły żebrząc, wróżyć
12     3, 32|   przeszła krzyże, że niech Bóg broni...~- Czeka ją jeszcze niejedno...
13     3, 32|         breweryje, że niech Bóg broni! Starsze, z długachnymi
14     3, 32|        I spaprane, że niech Bóg broni! - westchnął ksiądz żałośnie.~-
15     3, 32|            Ale niech ręka boska broni od miemieckich somsiadów!~
16     3, 33|       kłóciły się, że niech Bóg broni! Wójtowa, cicha zazwyczaj
17     3, 34|     mija przez kłótni; zaś wójt broni Dominikowej, opiekunem był
18     3, 34|       ją starannie.~- Niech Bóg broni takiej doli! - myślała potem
19     4, 38|     Bylicy! Gorąc, że niech Bóg broni, to pewnikiem śpi se kajś
20     4, 41|         szkodniki, że niech Bóg broni, rady nie mogę sobie dać
21     4, 45|        a nicowały, że niech Bóg broni, nie mogły jej bowiem darować,
22     4, 46|     gniewnie.~- A już niech Bóg broni, żeby się wójt dowiedział -
23     4, 47| Pomstuje na niego, że niech Bóg broni! Jasiek mu tego nie przepuści,
24     4, 49|    tobie wygadują, że niech Bóg broni!~Rozpowiedziała szeroko,
25     4, 49|        wszystkich, że niech Bóg broni, jakże, bieda wszędy jaże