Tom, Rozdzial

18204     2, 20|              twardo stał przy swoim, a na zakończenie powiedział:~- Dobry człowiek
18205     4, 49|               ręką odjął! Dały mi tę wodę zakonnice w Przyrowie.~- Bóg wam zapłać!
18206     1, 12|                   tobie miał... - mruczał zakopując się w słomę, a pies legł
18207     4, 49|              posiniało kiej wątroba, kurz zakotłował wielgachnymi kłębami, topole
18208     4, 47|                 ją w domu czeka. ~- Znowu zakotłuje się w Lipcach, przeciek
18209     3, 32|                 karczmów na rozjazdach! - zakpiła po swojemu Jagustynka. ~-
18210     3, 28|                  kłótni, ale dała spokój, zakręciła się jeno po izbie, wzięła
18211     1, 8 |            wraziłem mu bagnet w kałdun... zakręciłem, że ino chrupnęło... pierwszy!...
18212     2, 25|              oczach pociemniało i tak się zakręciło w głowie, że stał długą
18213     3, 33|                  drogę kiej snopy wichurą zakręcone, aż w końcu, zmagając się
18214     2, 21|                  a zaś ten węzeł płachty, zakręcony w kij, wrzynał się w gardziel
18215     1, 1 |              kochany - w tyli świat!... - zakreśliła kijaszkiem łuk od wschodu
18216     3, 28|               krótkim obiedzie, jeno tęgo zakropionym, bo Jambroż wyrzekał żałośliwie,
18217     4, 45|                   rwać, aż furman skoczył zakryć im ślepie, gęsi się rozleciały,
18218     2, 20|               będzie jeździł po kolędzie.~Zakrzątnęli się zaraz od rana koło porządków,
18219     1, 12|                 zawżdy mało!~Po nich kury zakrzekorzyły przed progiem, a wielki,
18220     2, 16|                   Żaden krzyk nie rozdarł zakrzepłego milczenia pól, żaden głos
18221     1, 2 |             świeciły jeszcze zorze łunami zakrzepłej krwi i ostygłego złota i
18222     2, 14|               przerwał, gdy które dziecko zakrzyczało przez sen lubo rzuciło się
18223     1, 11|          trzasnęło hołubcami i sto chłopa zakrzykało z pełnej piersi, aż dech
18224     3, 33|              puszczą, a jeszcze w kajdany zakują - zakończył poważnie.~-
18225     4, 45|                cieniu brzózek jakaś bryka zakurzona, zaś na kraju boru stał
18226     1, 3 |                 kolisto na drogę abo i na zakurzone osty, co zaognionymi oczami
18227     1, 11|                  i wnet uciekali do sieni zakurzyć papierosa abo i te ściany
18228     4, 44|                  i pognał, ino się za nim zakurzyło.~- Łapaj złodzieja! Łapaj!~-
18229     2, 24|                 wszyscy byli pewni, że go zakutego w kajdany powiezą do kreminału,
18230     4, 45|                lubością; kajś ze sadzawki zakwakała kaczka i rozchodziło się
18231     3, 35|                   się chłopaki abo kaczki zakwakały.~Drogi leżały puste i rozmigotane
18232     2, 24|                 jakich się dopuszczali: a zakwardziałość w grzechach, niepamięć przykazań
18233     4, 44|                 jak wam kozaków po wsiach zakwaterują, to kto będzie brał baty?
18234     3, 34|                   chałup. ~- Na tymczasem zakwateruję się u Macieja, jużem to
18235     3, 30|                 ku ołtarzowi albo i płacz zakwilił pisklęcy, żałosny, z tej
18236     3, 26|                   A po nich wnet i czajki zakwiliły jękliwie na moczarach.~Boćki
18237     3, 27|          napełniały się izby, a w sercach zakwitały nadzieje i dufność krzepiła
18238     2, 17|           kwiatuszka, a przez noc całkiem zakwitnęła, patrzcie !~Przyniosła ostrożnie
18239     4, 41|          różnoście o Jagusinych smutkach, żalach i opuszczeniu. Mówiła gorąco,
18240     4, 39|                 przyjacielstwa wam radzę, załagódźcie tę sprawę! Zrobię, co jeno
18241     3, 29|            jeździć. Pójdę do niego, niech załagodzi sprawę, by sztrafów nie
18242     3, 35|                 Maciej był, to i miał kto załagodzić, mieli się słuchać kogo.~-
18243     2, 16|       podniesionym batem - świat się cały zaląkł w to oczymgnienie i skamieniał!~
18244     4, 43|                  kulasy spętane, a ślepie zalałem jej smołą.~Bawili się ptakiem
18245     4, 49|               wszystkiemu winowata, ona - zalamentowała rozpacznie. - Ten tłuk sobaczy,
18246     2, 24|             zalegał gęstwą środkową nawę, zalana potokami światła, a wciąż
18247     4, 48|                   Jasio musiał siedzieć i załatwiać za proboszcza przeróżne
18248     2, 20|                 to człowiek i chciałby to załatwić po sąsiedzku...~- Wilcze
18249     4, 40|                duszno i gorąco, zły fetor zalatywał od kacząt nocujących pod
18250     4, 40|           podartych słonecznymi pazurami.~Zalatywało grzybami, żywicą i rozprażonym
18251     4, 38|                 się spać, jeno od karczmy zalatywały dalekie pokrzyki i brzękliwe
18252     2, 19|                 aż się pocą, tak prawią i zalecają swoich kawalerów:~Ten ma
18253     1, 11|                  wszystkich dziewczyn się zalecał, a mocno głupawy, ale że
18254     2, 15|                   przyjacielstw, zmawiań, zalecanek wystawań przed chałupami,
18255     3, 30|                  i zawżdy chocia portkami zaleci... - szepnęła Jagustynka
18256     4, 40|                   skoro dogrzało słońce i zaleciało mi ziemią, to myślałem,
18257     4, 47|                 ją na tę drogę ostatnią i zalecił Jasiowi pozostać do końca,
18258     2, 19|                   gwizdaniem i szli kupą, zalegając karczmowe sienie i przyzby,
18259     4, 49|            Zarówno mi jedno!~Odsunął ręką zalegających mu drogę i wyszedł nie patrząc
18260     3, 30|               kapustą, zboże powysypywane zalegało ziemię razem ze szmatami,
18261     4, 44|         gospodarzy, z cicha przypominając zaległe podatki, nie zapłaconą składkę
18262     3, 31|                   pole, że to w chałupach zaległej robocie ledwie poradził.~
18263     1, 11|          Dominikową siedział, a co starsi zalegli ławy i kąty i poredzali,
18264     3, 35|            naszykuję!~I wszystkie progiem zaległy przeciwko namowom, głuche
18265     1, 4 |                   takie sztuki, że robaki zalęgną się w skrzyniach... woda
18266     4, 39|             wspiera, to już wójtom dobrze zaleją sadła za skórę.~- Że to
18267     2, 24|                się robił dookoła, dojrzał zalękłe i groźne twarze, odsuwające
18268     2, 23|           przywarci do siebie, oniemieli, zalękli, wpatrywali się w bezdenną,
18269     2, 24|                lasom, przystawał chwilami zalękły i słuchał głosu, który mu
18270     2, 23|                 no, przykucnij! - szepnął zalękłym głosem.~Przywarli do kamionki
18271     4, 47|                zapłakane oczy i dygocąc w zalęknieniu, jęła rozpowiadać o śmierci
18272     3, 30|                   trzęsła się w sobie tak zalękniona, jakby to jeszcze tam była,
18273     4, 46|                doma? - pytał wójt, wielce zalękniony.~Antek obrzucił spojrzeniem
18274     2, 18|                  zaczęła wołać Pietrka, a zalęknionym i czatującym wzrokiem przebiegała
18275     2, 22|          wszelkich, i krzywd, i płakań, i żaleń, i czekań - a otwarły się
18276     1, 10|        dokumentnie... Na nic tam złości i żalenia się po kątach, trza w oczy
18277     4, 41|                  się z robotą i nim Hanka zalepiła piec, zabrała troje dwojaków
18278     4, 37|                   od Jambrożowej brzytwy, zalepioną papierem. Ubier też miał
18279     1, 3 |              jednym zacięciem na brodzie, zalepionym papierem, przez który sączyła
18280     3, 33|                   świni tłuszcz ci ślepie zalewa, toś nie dojrzała!... ~-
18281     3, 34|                  i w te słoneczne bryzgi, zalewające mu oczy raz po raz.~Rocho
18282     1, 10|                 wsparła się o okap i jęła zalewanym przez łzy, nieprzytomnym
18283     2, 13|                 już powstrzymać bolesnego zalewu żałości ni łez, uciekła
18284     1, 10|         zapodziała się... Ślepa przecież, zalezie gdzie między płoty i jeszcze
18285     2, 21|                    a płakać nie będzie ni żalić się nie będzie, ni o poratunek
18286     3, 35|                 cię wtedy może posłucha - żalił się smutnie.~- Takie już
18287     2, 15|                  w komorze? raz mi się to żaliła na niego?~- Łżesz jak ten
18288     2, 19|                 cóż, skamlali, narzekali, żalili się, a rady nijakiej nie
18289     3, 36|              zakrzyczały żałośnie. Wiater załkał mu nad głową. Mgły owijały
18290     4, 37|             straszna pieśń, pieśń śmierci załkała nad głowami smutkiem bezbrzeżnym
18291     3, 31|                 utrapieniu, wzdychający i żalni, ze strachem myśląc o nocy
18292     3, 36|                   I płakała wtedy jeszcze żalniej, smutniej i boleśniej, jako
18293     4, 37|                   cichły w przejmujących, żalnych jękach, aż dusze mdlały
18294     4, 37|             rozpacznie ręce przystawali w żałobnej cichości, do cna w sobie
18295     1, 9 |            pustych polach; ponurym głosem żałoby wołały w ten dzień smętny,
18296     4, 37|                  chorągiew z kościotrupem załomotała na wietrze kiej ten ptak
18297     2, 21|                  tylko ptak jaki niekiedy załopotał wskroś mroków.~A czasami
18298     2, 13|                   proch ,lute przerażenie załopotało nad wszelkim stworzeniem -
18299     3, 29|                umęczenia serc w biedzie a żałościach...~Już siwy zmierzch zasiewał
18300     1, 9 |               jakby zatopiona w ciężkiej, żałośliwej ciszy jeno jękliwe, proszalne
18301     4, 37|                  ozwał się znowu, jeno co żałośliwiej:~- I pomarł chudziaczek,
18302     3, 26|                      Płacz ją taki chycił żałośliwości pełen, że dziw jej serce
18303     1, 12|                  człowieczego płakania ni żałosnego skrzybotu duszy wszelkiej...~...
18304     2, 13|                targań marznących drzewin, żałosnych głosów ptactwa szukającego
18305     2, 13|               chłopem była, mój Boże, nie żałowałaby pazurów, a to choćby kulasy
18306     2, 13|                      postronek ci za rogi założą... poprowadzą... we świat
18307     4, 39|                  się ze wszystkich sił.~- Załóżcie mu pieprzu pod ogon, to
18308     3, 29|                odebrał pług i rznął skibę założną, przyuczając zarazem trzymania
18309     3, 31|              wczas narządzone; konie, już założone do wozów, rżały przed domami.~
18310     3, 32|                   ślepego konia księżego, założonego do beczki na saniach, chcąc
18311     3, 29|                Hanka przykazała Pietrkowi założyć do wozu gniadą.~- Ja w deskach
18312     2, 22|                   na gospodarzowe pole, i założyły do pługa, któren stał w
18313     4, 41|              zabrał więc pług na sanice i założywszy wałacha pojechał do dom
18314     4, 49|               Płoszkowa i dalejże niby to żałująco wyrzekać i trzeć suche ślepie.~-
18315     4, 41|                jeno słoniną nie szafuj.~- Żałujecie to?~- Zaśby. Ale co za tłusto,
18316     4, 37|                raz i drugi, a potoczywszy załzawionymi oczami rzekł donośnie:~-
18317     4, 41|              wszystko leżało rozbabrane i zamączone, a Hanka kłóciła się z kimś
18318     1, 11|                   by się znowu wynurzyć i zamajaczyć na mgnienie przed drugą
18319     4, 47|          wystraszony i tak się tym srodze zamartwił, że zasiadłszy w progu do
18320     4, 49|                 Pietrek z wozem cosik się zamarudził, że już nie czekając na
18321     2, 14|               paląca i padała na wełnę, i zamarzała tam w krwawy różaniec boleści.~
18322     2, 13|               gęstwą nieprzeliczoną by ta zamarzła poświata, jakoby wszystkie
18323     2, 16|             mroczały gąszcze, połyskiwały zamarzłe strumienie.~Chłód przejmujący
18324     2, 14|              ścieżynkę utorowaną środkiem zamarzłego stawu i biegnącą ku młynowi
18325     2, 25|                 się ścięły, że pełno było zamarzłych kałuży kiej tego szkła potrzaskanego,
18326     3, 27|                 się miał z czym do chałup zamawiać...~- Był to z tym i u was! ~-
18327     3, 31|                     Pacierz pomaga, ale i zamawianie nie zaszkodzi, wiadomo! -
18328     3, 29|                Antek z Jagną. Głęboko się zamedytowała.~- A jak Mateusza wzieni,
18329     4, 39|             zapatrzyła się w komin srodze zamedytowana, zaś Jaguś, chociaż jeszcze
18330     2, 22|               imię, dzieci z nią miał, na zamek powiódł krakowski i tam
18331     1, 9 |                  się im z dusz umęczonych zamętem i podnosili twarze zakrzepłe
18332     2, 13|                jesienne; oślepłe, głuche, zamętne, a pełne strzępów mgieł
18333     1, 6 |             własny, tak nie myślała o tym zamężciu.~A bo to jej źle było przy
18334     4, 47|             człowieczego bólu i jaże mnie zamgliło - rozpłakała się i jęła
18335     3, 32|           puszczając niekiedy, a we świat zamglony tęsknie spoglądając...~-
18336     3, 34|               dziedzicem się pogodzić i w zamian morgi lasu zażądać po cztery
18337     3, 29|             półsztuczek, że to głównie na zamianę wycyganiała za owe fryzki
18338     4, 49|                  strzału, że poniechawszy zamiaru ruszyli dalej na topolową.~
18339     3, 34|                młynarzów, przed plebanią, zamiast u wójta, i przed Borynami,
18340     4, 44|             słuchaj, płać i czapką ziemię zamiataj.~- Pokrótce to bez pozwoleństwa
18341     1, 4 |               zatykając ręce za pas i tak zamiatając krzywą nogą, że kurzawa
18342     1, 9 |                  że długie warkocze brzóz zamiatały po mogiłach, a białe ich
18343     1, 8 |          Dominikowej.~W izbie było widno, zamieciono, czysto - spodziewali się
18344     2, 23|            Odwilga będzie.~- Juści, śnieg zamiękł.~Zające gdziesik blisko
18345     3, 32|              dochodził i głosy pozdrowień zamienianych z przechodzącymi.~- Taki
18346     1, 1 |                   A każdy pochwalił Boga, zamienił słów parę i szedł w swoją
18347     3, 33|                    że targa się, stracha, zamiera, aże raptem oczy ozewrze
18348     3, 30|            ostatnie turkoty wozów i głosy zamierające w pustych oddalach.~- Boga
18349     3, 33|               kawę jął czytać.~Słuchała z zamierającym sercem, bo właśnie mąż jej
18350     2, 23|              chwilami przytajali oddechy, zamierali z trwogi i przywarci do
18351     2, 22|                włosy się podnosiły, serca zamierały z trwogi, zimny dreszcz
18352     4, 45|                opadały coraz niżej, jakby zamierzając opaść na który z domów,
18353     3, 35|                  po obiedzie, do kościoła zamierzał iść, ale dojrzawszy, iż
18354     3, 29|                gdyż Hanka jeszcze dzisiaj zamierzała tam posiać rozsadę. A gdy
18355     3, 26|              Płoszków dom, na dwie strony zamieszkany.~Potem Balcerków posiedzenie;
18356     2, 17|           skopkach, rzuciła kurom ziarna, zamietła izbę, uprzątnęła, co było
18357     4, 44|                właśnie jako ten bór, kiej zamietliwy wiater powieje.~Nikto głosu
18358     2, 17|                 ostro, z kopyta, aż sanie zamietły.~
18359     2, 25|              kiejby piorunami, sto pięści zamigotało w powietrzu i sto gardzieli
18360     3, 36|              świergotów powracał i w krąg zamilkłych na. chwilę trudów człowieczych,
18361     1, 4 |                  pijany a zląkł się jej i zamilknął ,bo wiedziała o nim różne
18362     1, 3 |                  zeźlony odrzekł ostro:~- Zamilknij, suko, bo ci gnatki porachuję,
18363     2, 20|             źróbka łazi po stajni, trzeba zamknąć w gródce, bo kopnie ją wałach
18364     4, 49|                Ostała tylko organiścina i zamknąwszy się z nią, cosik ważnego
18365     2, 22|                   oddał. Sama Najświętsza zamknęła mu oczy, pobłogosławiła
18366     4, 37|              wiedzą... ale raz, co dzisia zamknięte, bo niedziela, zaś po drugie,
18367     3, 28|                  wyczytał to z jej twarzy zamkniętej i z oczu zbyt przyczajonych
18368     4, 40|                   przeschnie, żeby se nie zamoczyć kulasów - szydziła Hanka.~-
18369     4, 37|                    wyrzekła nieco żalnie.~Zamodliła się znowu na długą chwilę,
18370     4, 48|              Pański, i wszystko jakby się zamodliło cichym dziękczynnym pacierzem
18371     4, 37|                klęczała kornie cała wieś, zamodlona i zasłuchana w te długie,
18372     4, 38|               murem wraz z matką i wielce zamodlonej, ale nie nalazłszy sposobnego
18373     4, 38|                    na której jakiś zwierz zamorski, czerwono przystrojony i
18374     1, 7 |                   samo i kowal opowiada o zamorskich krajach, co ino w gazetach
18375     3, 31|              podrzutków...~- By je głodem zamorzyć, jak to było z tamtymi dwa
18376     4, 43|                  wymruczała nad nią jakąś zamowę, okadziła wysuszonym rozchodnikiem
18377     1, 12|                    Cóż ja ci poredzę? Co? Zamówiłabym, okadziła, a bo to pomoże?...
18378     4, 48|                  do Częstochowy?~- Wotywę zamówiły na czwartek, to juści, zaraz
18379     4, 39|             żałobną mszę za duszę Boryny, zamówioną przez rodzinę w oktawę jego
18380     3, 28|                  zaglądała do chorego, to zamówiwszy się o coś, wlazła do komory.~-
18381     4, 45|                 szukacie bitki, dobrze... zamówta se jeno przódzi podwody
18382     3, 32|                  baczyli...~- Niech ociec zamrą, to się pokaże, czy u siebie
18383     3, 30|                  czytał, póki wieczór nie zamroczył ziemi, a potem powiadał
18384     2, 21|                całkiem ustał, a może by i zamroził się na śmierć pod drzewem,
18385     4, 46|                zaś Grzela z Mateuszem, la zamydlenia oczów, poszli szukać Rocha
18386     2, 19|                   przypominał, iż karczmę zamyka, nie słyszał i nie rozumiał
18387     3, 33|                   wójt.~- Psy se wściekłe zamykaj, boś od tego, babę swoją
18388     1, 2 |             poszedł do ciemnego alkierza, zamykając drzwi za sobą, odsunął ż
18389     2, 16|                   po to, by ostać samej i zamyślać się o Antku.~Jasio go jej
18390     4, 41|                Sporo czasu mówił o swoich zamysłach i nadziejach, czepił się
18391     4, 44|              lepsza od żadnej. A o jakiej zamyślacie, nie dadzą. Trudno, głową
18392     2, 25|                    straszyć, że za to, co zamyślają, cała wieś pójdzie w kajdany
18393     4, 48|                  To może ona dlatego... - Zamyślił spominając jej gorące całunki,
18394     1, 11|                 takie, a wszystko, co ino zamyśliła abo na co spojrzała... że
18395     4, 41|               organisty.~- Pokrótce to se zamyślisz o dworskiej kanapie! - zaśmiał
18396     3, 34|               odwodzić od tych zuchwałych zamysłów. Przekładał, jakie to z
18397     2, 15|                  wypatroszyć ją z każdego zamysłu, i przejrzeć na wskróś.
18398     4, 43|                   brata niosąc mu cosik w zanadrzu.~Zastała Nastusię przy krowie
18399     2, 17|                  zbója, nie ukrzywdzą się zanadto! - mruknął stary, ale zły
18400     4, 46|                   z ławy.~Urzędnik wraz z żandarmami wszedł do chałupy, zaś strażnicy
18401     4, 46|                   furmanów, przyjrzał się żandarmom siedzącym w ganku i jakoś
18402     4, 46|                   to do was, Antoni, walą żandarmy! Już są nad stawem...~-
18403     1, 11|              ustawiać.~Ale gospodarze nie zaniechali lasu, jakże, bolączka to
18404     2, 17|               Józkę i Witka, aż się stary zaniepokoił, przysiadł do niej, zaczął
18405     4, 46|           siedzącym w ganku i jakoś mocno zaniepokojony poleciał do Mateusza zajętego
18406     4, 40|                   rzekł:~- Niech chłopaki zaniesą, za ciężko, widzę, na ciebie!
18407     2, 24|                    na jakie pół stajania, zaniesione były opalonym poszyciem,
18408     3, 28|                  kiełbas, i trajkotała.~- Zaniesłam wójtom, teraz poletę do
18409     1, 4 |                    com je w sidła chycił, zaniesłem dobrodziejowi sześć i dali
18410     4, 37|                   najpierwsi gospodarze i zanieśli na wóz, w półkoszki wymoszczone
18411     3, 33|            ustawali, kiej słowiki tak się zaniesły, aże cichło, a struny jakby
18412     3, 31|                 ślepiami, a zaraz całkiem zaniewidział.~- I podobno ludzi, w co
18413     2, 19|                  Rzepeczaki, którzy mieli zanocować, i pan Jacek przygrywał
18414     1, 2 |                  i kolację, a chcecie, to zanocujcie...~I wójt siadł do miski,
18415     3, 27|                   chmury zdały się płynąć zanurzone w niebieskościach, po wszystkim
18416     1, 1 |                 pustych i po dachach wsi, zanurzonej w sadach.~- I... nie wypędzali...
18417     1, 5 |                 którym do pół boków leżał zanurzony.~- Za trzydzieści pięć sprzedajcie,
18418     1, 3 |           nieporządki w podwórzu.~Skazany zaocznie.~Potem o pobicie chłopaka
18419     1, 3 |                   i na zakurzone osty, co zaognionymi oczami kwiatów hardo patrzyły
18420     3, 35|                      Juści, jedna Antkowa zaopiekowała się nią poczciwie, nie cofając
18421     1, 2 |                  dobra a i grontu dosyć - zaoponował dziad.~- Ni, Grzegorzowa
18422     3, 31|                 cóż z tego, kiej pola nie zaorane, nie obsiane, nie obrobione
18423     4, 41|              spory kawał leżał jeszcze do zaorania. Jurzył się też w sobie
18424     3, 31|                   gnój od niej wywiezie i zaorze, ale po cztery dni odrobku
18425     1, 12|                    co?~Znalazł za pazuchą zaoszczędzoną na weselu kiełbasę i wtykał
18426     3, 30|            zafrasowała się bardzo, ale że zapachnęła kiszka przysmażona, siadła
18427     3, 30|                śmierdzą...~- Żeby jej tak zapachnęło to łajno diabelskie!~- Niech
18428     1, 4 |                wyjść, ale jucha harak tak zapachniał, że jaże w nosie wierciło,
18429     4, 42|                   ta smaków nagotowali, a zapachniała kufa okowitki, to by się
18430     4, 37|               szmerem.~Ochłodło znacznie, zapachniały drogi, ptaki zaczęły śpiewać
18431     4, 40|            odechce.~- Moiście! Jak chłopu zapachnie kiecka, to za nią w cały
18432     3, 32|                 białe kapoty mgliły się w zapadających, modrawych cieniach.~A pokrótce
18433     3, 32|                 tak grząsko, że po kostki zapadali. Osłaniając światło rękoma;
18434     1, 10|               które niecoś rzekło i znowu zapadało głuche, ciężkie, niepokojące
18435     1, 9 |                  stary cmentarz.~A tam na zapadniętych grobach cicho było, pusto
18436     3, 33|                   cię pierwej do kozy nie zapakował! - krzyknął wójt.~- Psy
18437     3, 34|          kreminału! - wybuchnął Grzela.~- Zapakują, to i puszczą, wiekować
18438     4, 45|                   pod obrazy, i świecę mi zapalą...i księdza sprowadzą...
18439     3, 33|                  odeszła, jął znowu fajkę zapalać.~- Psiachmać baba... Potrza,
18440     3, 36|               Poszli zaraz, jeno Mateusz, zapalający coś długo papierosa u Jagusi,
18441     1, 3 |                 jeszcze, w oknach chałupy zapalały się krwawe brzaski zórz,
18442     3, 33|                  A Adam Kłębiak szepnął z zapalczywością:~- Pchnę w kałdun tego j
18443     2, 19|                   wrzało przeciwko, coraz zapalczywsze koło ich otaczało, że to
18444     2, 19|                   chłop suchy, mały a tak zapalczywy, że cięgiem się podrywał,
18445     1, 7 |                   rąk jej nie puszczał.~- Zapalę światło! - zawołała, że
18446     1, 7 |                   prędko i szła do komina zapalić światło, bojała się, żeby
18447     4, 47|           modlitwę za konających, Kłębowa zapaliła gromnicę, umierająca powtarzała
18448     1, 12|                 Przeniosłem go na wyrko i zapaliłem latarkę, żeby wody poszukać,
18449     4, 37|                   już wszystko...~Dyć ino zapalim, przeskoczym ogień i przylecim -
18450     3, 27|                 był niezgorzej podjadł, i zapaliwszy od głowni papierosa wyszedł
18451     2, 23|                wiązką dziurę... trzasnęła zapałka i ogień w mig rozbłysnął
18452     1, 2 |               długo pocierał zwilgotniałe zapałki o portki, nim zapalił.~Pykał
18453     3, 32|             podtykając pod chrapy wiecheć zapalony, że konisko zestrachane
18454     3, 33|                  figury świeczek i lampek zapalonych, wraz jęli klękać nabożnie.~
18455     2, 20|                 mnie kiej z kukły jakiej, zapamiętajcie to sobie.~- Bójcie się Boga,
18456     3, 33|                pleciuchom gęby pozatykał: zapamiętaliby! A już kobiety la drugich
18457     2, 22|                   przejęta takim mocnym a zapamiętałym wzruszeniem, że niechby
18458     4, 41|               ogniem na to jedno mgnienie zapamiętania, na tę jedną tylko minutę
18459     2, 19|               gdzieś we świat wszystek, w zapamiętanie - to i tańcowali tak ogniście,
18460     1, 11|               domem i rzucali się w tan z zapamiętaniem, z szaleństwem, jakoby w
18461     2, 18|                   rzemieniem pogrzeję, to zapamiętasz.~- Kiej prawdę mówię...
18462     2, 24|                    ni dał sobie co mówić, zapamiętywał się coraz barzej, jeszcze
18463     4, 40|                 dygotem, że już nie mogąc zapanować nad strachem porwała się
18464     1, 9 |          szelestów i głosów przejmujących zapanowało wśród mogił... Cmentarz
18465     2, 16|                   do jednej, w podwójnych zapasach i w czepcach pookręcanych
18466     3, 28|              szlachtować! Izbę mi całkiem zapaskudzą - wykrztusiła, w pąsach
18467     4, 40|                żółciznami - kupiła siemię zapaskudzone i nie przewiała!~Wstrzymał
18468     3, 28|                nią uciecze. Miałam niecoś zapasnego grosza; myślałam: na zwiesnę
18469     4, 47|           pieczeniu chlebów i sposobieniu zapasów, a z tego wszystkiego zrobiło
18470     2, 22|                   zapasce i z wrzecionami zapasowymi pod pachą; potem przyszła
18471     3, 32|             myślała o Antku, we świat się zapatrując daleki...~Pogoda się też
18472     1, 7 |               robota leciała z rąk, a ona zapatrzała się w staw rozchlustany,
18473     1, 1 |                lasom.~Ksiądz ocknął się z zapatrzenia, bo długi, żałosny ryk rozległ
18474     2, 22|                   i z tych oczów bladych, zapatrzonych gdziesik w zaświaty - słuchała
18475     3, 31|                  wszystek plac ludźmi się zapchał i zaprzęgami. Chłopi, świątecznie
18476     3, 34|                  Borynów; droga się w mig zapchała, jaże płoty trzeszczały,
18477     4, 46|                 już słońce zaszło i drogi zapchały się stadami pędzonymi z
18478     3, 34|                 gośćmi.~Izba była ciasna; zapchana rozbabranymi betami, w których
18479     2, 16|                chusty kobiet.~Kościół był zapchany do cna, aż do tego ostatniego
18480     4, 41|              Pańskiego na twoją intencję. Zapędź mi konie do stajni, późno!
18481     2, 25|                   jezdeśta, to niech waju zapędzają, kaj chcą...~- Nie dać się,
18482     4, 37|                 roboty ni drugich do niej zapędzał, leżał se martwy, cichy,
18483     4, 43|               izby, zaraz go rozeznała.~- Zapędziłeś maciorkę? Cóż pedziała Nastusia?~-
18484     3, 33|                   w oborze, gęsi były nie zapędzone na noc i źrebak gonił się
18485     2, 23|                   do środka i dym gryzący zapełniał jamę, porwali się z krzykiem,
18486     2, 21|              Ziemista, spopielała szarość zapełniała głębię, śniegu prawie nie
18487     1, 2 |           świerczyny i czerwonawe światło zapełniało ogromną, mroczną po kątach
18488     3, 28|              wyparzaniem statków, aż para zapełniła całą izbę.~- Czekałem na
18489     2, 13|                 piski ucieszne i przegony zapełniły wieś całą, aż Rocho zaprzestał
18490     4, 37|                   ten straszny, nigdy nie zapełniony dół, w któren z wolna a
18491     2, 13|                karczmy wymijając parę sań zapełnionych ludźmi, ale choć pilnie
18492     3, 31|                jedne! - krzyczała, srodze zaperzona.~Gospodynią była po Borynach
18493     2, 17|                   na zapowiedzi poniesie!~Zaperzyła się o to Nastka i jęła przegadywać,
18494     2, 20|                 księdza i te jego szczere zapewnienia, tym więcej się rozjaśniał,
18495     2, 21|            sprawie ze dworem, którą wbrew zapewnieniom wójta przegrał i jeszcze
18496     4, 37|                 zdążyć, nim pierwsze kury zapieją, świece też dopalały się
18497     1, 11|              wyganiać? Teraz dopiero będą zapiekać a pomsty szukać!... A nie
18498     4, 37|                   praktyk! A jemu Jagusia zapiekała do żywego mięsa, dzieci
18499     2, 25|               nakładli za pazuchę, tak go zapiekło, aż szepnął z wyrzutem bojaźliwym:~-
18500     2, 21|             palących łez, pełen żywych, a zapiekłych w boleści głosów.~- Wstydu
18501     4, 48|                    warknęła groźnie matka zapierając mu sobą drzwi.~- Dlaczego
18502     2, 14|                     to mi się w żywe oczy zapierała wszystkiego! Juści, zobaczyłam,
18503     4, 45|               przejmowały warem, dygotem, zapierały dech i prężyły w takich
18504     2, 19|            sołtysównie, pewnikiem dzisiaj zapije sprawę i wszystko ze starym
18505     1, 8 |                przódzi, nie my, grzeszni! Zapiliśmy, prawda... a mnie tak jakoś
18506     3, 29|                wyszła stamtąd, coś pilnie zapinając stanik; oczy jej gorzały
18507     2, 13|                   swoim, kijem, a starszy zapinał chałat.~- Za telachną krowę!...
18508     1, 6 |                 części mają...~- Ale może zapisać to, co jego... jakże?...
18509     1, 10|                  to przyślim -~- A czego?~Zapisaliście całe sześć morgów!~- Bom
18510     3, 28|                 jakże, tylachna gruntu ma zapisane... A nie wiecie to, jaka
18511     1, 8 |              zrobić, co?~- Zapis! A co po zapisie, co moje, to i jej...~-
18512     4, 41|                jak te moje robaki kochane zapiskają: babulu, jeść! a nie ma
18513     1, 4 |                   czasem skrzypka z nagła zapiskała cienko jakoby ptaszek wabiący
18514     1, 8 |                    A to ci, Jaguś, Maciej zapisują te sześć morgów przy, drodze -
18515     1, 10|                 prawie służym, a on obcej zapisuje, leda komu...~- Kłócił się
18516     3, 26|                zaczęły sądzić, wypytywać, zapisywać, a naród po kolei brać pod
18517     4, 46|               chciwością.~- A to będą was zapisywały do wojska - zaśmiała się
18518     3, 31|                macał drżącymi rękoma.~- A zapisz me do śtrafu, zapłacę i
18519     4, 45|               przysłali do was z wódką? - zapiszczała któraś z dziewczyn.~- Zaśby
18520     4, 45|               pchał tak wartko, jaże koło zapiszczało i kurz się podniósł. Żyd
18521     1, 5 |                 twardym, żeby mu aż żebra zapiszczały- zaraz byłaby sprawiedliwość.~-
18522     4, 39|               zabije skrzydłem i żałośnie zapiuka...~Aż Pan Jezus zlitował
18523     4, 43|                    pogładź ptaszki, to ci zapiukają, pogładź.~- Jakże, mam to
18524     3, 30|               cierpienia wszyćkie - nic w zapłacie: ni jednego słowa łaski,
18525     3, 36|           pozwalał paść w porębach, które zapłaciły po pięć rubli z ogona.~Juści,
18526     4, 49|                 na wspomożenie pana wójta zapłacim po trzy ruble z morgi, ale
18527     1, 12|                  Ale kulasem za tę spółkę zapłacisz...~Obejrzał raz jeszcze
18528     4, 44|                 kundle i barany. I dobrze zapłacita za posłuch, ale niech was
18529     4, 44|        przypominając zaległe podatki, nie zapłaconą składkę na sąd albo jeszcze
18530     3, 36|                 mówi: "Zacznij sianokosy, zapłaczą wnet niebiosy", ale latoś
18531     4, 42|               człowieku, dzisia, bo jutro zapłaczesz! - i gonił ślepiami kieliszek.~
18532     3, 30|                  wznosi przygięte, jałowe zapładnia.~Alleluja! Alleluja! Alleluja!...~
18533     1, 6 |            wiośnie budziło ciepłe słońce, zapładniało życiem, wstrząsało dreszczem
18534     1, 1 |            lusterku przegląda, a warkocze zaplata.~- I patrzy ino, kogo by
18535     3, 32|                   się świątecznie; wstęgi zaplatając w kosy, niejedna w dyrdy
18536     3, 31|                    że tak za darmo, przez zapłaty, za jedno Bóg zapłać chcą
18537     1, 11|              wszystkich oczy; włosy miała zaplecione nad czołem, w nich koronę
18538     1, 4 |            jeszcze, gdzie znowu czesano i zapletano warkocze, gdzie wytrzepywano
18539     3, 32|                zapleść!~- Mogłam, ale nie zapletłam!~- Jagna, wy tak ze mną
18540     4, 48|                pęknąć miało... - Oczy jej zapłonęły taką świętą zgrozą i nieubłaganiem,
18541     4, 46|                  wiarą, że w dwójnasób mu zaplonuje.~- Juści, chciałby się to
18542     2, 20|                   próbował się nie dawać, zapobiegał, by się to po wsi nie rozniesło,
18543     3, 31|               drugich, jako ten gospodarz zapobiegliwy i o wszystkim jednako baczący,
18544     3, 29|                  kiej się już złe stanie? zapobieży?...~Ksiądz naraz przystanął
18545     3, 36|               kożuch, niejeden dobrze się zapoci - rzekł Mateusz stając na
18546     3, 28|               szarudze, że jakby za szybą zapoconą majaczyły ruchającymi się
18547     3, 28|               śmierci, to jeszcze się kaj zapodzieją albo kto obcy złapie.~-
18548     3, 36|                  wołał:~- Kajście mi buty zapodzieli! - dawajcie prędzej.~- Zaraz
18549     3, 35|                 żałoście się w niej kajść zapodziewały, a wstawał natomiast srogi
18550     2, 21|                   i dzieci, a o wszystkim zapomina la tamtej. To ją kieby rozpalonymi
18551     1, 12|               drogę i Roch siadł.~- A nie zapominajcie o Kubie, trzeba go przypilnować! -
18552     1, 10|                  ten pacierz, bych go nie zapomnąć.~W kuźni czerwono było od
18553     1, 12|                Nie ostawię go samego, nie zapomnę..~Wnet jednak zapomniał;
18554     3, 27|                się oczyści.~- Akuratnie i zapomniałam dać mu po połedniu...~-
18555     1, 9 |              pusto i mroczno - tam leżeli zapomniani, o których i pamięć umarła
18556     2, 24|                   taki psi czas prędzej i zapomniano o pożarze, ile że ni Boryna,
18557     4, 41|                  leżał bez tchu w upojnym zapomnieniu i w słodkiej pieszczocie
18558     3, 32|                 zdumiała.~- Myślałach, że zapomstujecie, a wy w bek, no, no!...~-
18559     4, 45|                    że nie ma już kresu ni zapory la jej mocy i kochania.~
18560     3, 35|                 Nie chceta zgody, to wama zapowiadamy przed Bogiem i ludźmi, jak
18561     3, 34|                posłuchają!~- Toteż im się zapowie, że jeśli nie posłuchają
18562     2, 13|                  A najrychlej przyleciały zapowiednie wici.~Jakoś wnet po świętej
18563     3, 35|                  cała wieś ucieka kiej od zapowietrzonej, a nikto w obronie nie stanie.~
18564     3, 31|          zaszlochała Filipka.~- Nama jako zapowietrzonym nikto się nie pokwapił wspomóc...~-
18565     3, 30|                  chwała Bogu nie wziął... zapóźnił się... - przyciszyła głos.~-
18566     4, 39|            Jeszcze ktosik zwoził ostatnie zapóźnione pokosy siana, że zapach
18567     2, 15|            Abramka na piwo; to Jagustynka zapozwała znowu dzieci do sądów o
18568     4, 49|                   co włożyć, niejeden się zapożyczył, aby jeno dociągnąć do żniw,
18569     4, 40|                  tylam się wyczekała...~- Zapracowała się kobieta - ozwał się
18570     4, 41|             świecie! - jęknął i strasznie zapragnął jeszcze raz ją widzieć,
18571     4, 47|                   zasiadali do wieczerzy, zapragnęła jajecznicy, juści, że jeno
18572     1, 11|                    drużbeczkowie, dokoła;~Zapraszajcie dobrych ludzi do stoła!~
18573     1, 11|                  wynosili gorzałki, gdzie zapraszali do wnętrza, gdzie zaś śpiewaniem
18574     3, 31|                   kiej gospodynie do mich zapraszały, tak sielnie honorując chłopów,
18575     1, 11|              krupnik, miodem i korzeniami zaprawiony, a reszcie szczodrze stawiali
18576     4, 44|               prędko podatek i do domu! - zaproponował wójt.~- Więc cóż, wszyscy
18577     1, 2 |                 by Ambroży co poradził? - zaproponowała któraś.~- Prawda, na chorobach
18578     1, 8 |               wzajemnie.~- Na wesele mnie zaproście, to wam takiego "Chmiela"
18579     2, 17|              gromada, tośwa przyszli waju zaprosić na naradę.~- Wszystkie przyjdą?...~-
18580     4, 42|             większych gospodarzy, chociaż zaprosinom nie odmówili, a wspomogę
18581     2, 16|                  Czekałam, że mnie dzieci zaproszą... czekałam... w chałupie
18582     1, 11|                   wsi pobliskich, kto był zaproszon.~Słońce się już przetoczyło
18583     3, 36|              Dajcie spokój, jeszcze ogień zaprószycie.~Burknął niespodzianie,
18584     4, 46|                  i rzekł głośno:~- Witek, zaprowadź konie do Szymka na Podlesie
18585     2, 20|                    że kiecką chłopa dalej zaprowadzi niźli psa sperką, bo pies
18586     3, 27|               wyiskawszy dzieci do czysta zaprowadziła je na słomę przed doły,
18587     4, 46|                   nie było słychać.~Antek zaprzągł konie, włożył w brykę jakąś
18588     2, 16|           Nieprawda, zdaje się wam ino! - zaprzeczała gorączkowo.~- Nie cieszy
18589     1, 3 |                   się za kratę z krzykiem zaprzeczań i złorzeczeń, a Dominikowa
18590     2, 22|                kupy diabłom się za żywota zaprzedali, a żaden z nich się nie
18591     3, 33|                   ciężkiej, znojnej pracy zaprzęgając.~Że zaś dzisiaj akuratnie
18592     1, 6 |                skrobał się po kołtunach i zaprzęgał konia.~- Spiesz się, Szymek,
18593     3, 31|                sprawy wszelkie, bo robota zaprzęgała w twarde jarzma i do ziemi
18594     1, 10|              plebanię... - Ale w dzień ją zaprzęgali... a dzisiaj Magda czy Walek
18595     3, 31|                 plac ludźmi się zapchał i zaprzęgami. Chłopi, świątecznie przyodziani,
18596     2, 25|             krzątanina, przybierania się, zaprzęgi, wyciągania sań, rżenie
18597     3, 29|                   do żydowskiego woza nie zaprzęgła! - krzyknęła za nią Hanka
18598     3, 29|                  narządzą.~- Dziedzica by zaprzęgły!~- Same by się wzięły do
18599     3, 33|                  nie poznawał, że w końcu zaprzestali.~- Jemu tylko pacierze o
18600     2, 24|                   zmilkły muzyckie głosy, zaprzestano tańców, dopito spiesznie
18601     4, 49|                  nawozem po wręby desek i zaprzężony we dwie czarne krowy, rzucili
18602     4, 38|               Jechali w kilkanaście bryk, zaprzężonych w tęgie konie; pod płóciennymi
18603     2, 18|         wszystkich otworzy! A tu pono się zaprzysiągł, że ani jednego Lipczaka
18604     3, 31|                 jakby przy tym katafalku, zapuchła z płaczu i ledwie już zipiąc,
18605     2, 21|                   poodmrażaną, oczy miała zapuchłe od płaczów, a usta zacięte
18606     3, 33|                   i paru pacierzy, wójt z zapuchłym pyskiem wraz z kobietą,
18607     4, 49|                 wójtowej.~Wyszła do nich, zapuchnięta od płaczu, a tak zbiedzona,
18608     4, 45|               onej godziny, kiej kostucha zapuka i powie: pódzi, duszo umęczona.~-
18609     2, 16|             skończyli jeszcze, gdy ktosik zapukał do okna.~- Nie puszczać
18610     2, 22|              srodze i przemokła do nitki; zapukała prosząc pokornie, bych ksiądz
18611     3, 34|               póki większego korzenia nie zapuści...~- Pleć zboże, póki chwasty
18612     1, 2 |                  Boryna stanął w cieniu i zapuścił wzrok w izbę.~Lampka tliła
18613     2, 24|                dni parę aż do ostatniego, zapustnego wtorku. ~Że zaś ostatki
18614     2, 24|                  znak, że to już północ i zapustom koniec; wnet zmilkły muzyckie
18615     4, 42|                  przeciskającej się przez zapuszczone stawidła młyna.~Na drogach,
18616     4, 37|                 żałośnie, aż święty Pietr zapyta:~- Któżeś to i czego potrzebujesz?~-
18617     3, 33|               troską, aż raz ośmielił się zapytać parobka.~- Pietrek, prawda
18618     1, 7 |            siostra.~Podniosły się ciekawe zapytania ze wszystkich stron i wszystkie
18619     3, 30|                  i ogniem nabrzmiałe niby żar-ptaki rwały się z krzykiem wesela
18620     2, 14|             prawda, dyć Weronka a tkaniem zarabia tyle, że jeszcze i ten grosz
18621     1, 7 |                 nie trzymał całkiem, choć zarabiał sporo bo wszystko zaraz
18622     4, 42|          deliberowałem i wszyćkiemu najdę zaradę! - Odsunął puste dwojaki,
18623     4, 49|               Juści, co ten zbój poredził zaradnie wszystkiemu! - westchnęła
18624     4, 44|                 Ale już nie było nijakiej zarady. Pomocnik zaczął wywoływać
18625     2, 14|                zaraz by się jęła roboty i zaradziła wszystkiemu. Nie skamlałaby
18626     4, 37|                pocieszyć.~- Płakaniem nie zaradzisz. Nama też nieletko, ale
18627     2, 13|               śmierci, o cichym, omdlałym zaraniu, spadły pierwsze krótkie,
18628     2, 22|               Przenajświętsza i gwieździe zarannej podobna... Kobieta padła
18629     2, 20|                 stada wśliźnie, wszystkie zarazi! A z tych zmawiań przeciwko
18630     3, 27|             otwartego; prawda, bo niby po zarazie widziało się w Lipcach,
18631     3, 30|                nabierał w połę świńskiego żarcia z cebratki, a ostro nastawała:
18632     3, 26|                  przodek od wozu i niecoś zardzewiałych pługów leżało pod ścianami
18633     2, 21|                 sobą o drzewa i skrzypiał zardzewiałym głosem, jakby litości prosił
18634     3, 33|            trefnie przysolił, jaże śmiech zarechotał na ogrodach, że niejedna
18635     3, 32|                     Zaś na moczarach żaby zarechotały wielkim chórem, niekiedy
18636     4, 43|                razy szczodrzej, toć Antek zaręczył u dziedzica za nasz grunt,
18637     3, 32|           przyklęknęli w półkole i wraz z żarliwą i dziękczynną modlitwą łzy
18638     4, 45|              radowała jej niespodzianej i żarliwej pobożności.~- Powiem ci,
18639     4, 38|                się też nie ciszej, a jeno żarliwiej wtórował, wysoką nutę brał,
18640     4, 45|                  tych opowiadań z jednaką żarliwością, lecz skoro Jasio ruszył
18641     4, 45|              najsłodszą, i najdufniejszą, żarliwy krzyk serca rwący się w
18642     1, 2 |                   się do sieni i wsadzały żarłoczne ryje do cebratek, gdzie
18643     2, 21|                  kasza ledwie przetarta w żarnach, po równo zaś zrywał się
18644     4, 49|             niczym i jutro z rana jadę do Żarnowa na cały dzień!~Wieczór uczynił
18645     2, 13|                jeżeli chcesz... to juści, zarób sobie...~- Bóg zapłać, weźcie
18646     2, 20|               polu roboty zaczną, jak nic zarobicie ze sto rubli.~- Kiedy zaczynacie
18647     2, 15|             organisty wziąć...~- A może i zarobię tyla, że starczy, nie bucz
18648     2, 13|                  złoty groszy dwadzieścia zarobił na dzień, na sól by było,
18649     4, 41|              rachować.~- Jeszczek do żniw zarobiłbym ze trzysta złotych!- rzekł
18650     3, 31|             politycznie, jako jeszcze nie zarobili na sutsze jadło. ~Wrychle
18651     1, 4 |               jeno wypił nie medytując.~- Zarobiliście w lesie?... - pytał Jankiel
18652     4, 40|                   zaś jeno pogwizdywał.~- Zarobiliśta sobie na gościniec. Rocho
18653     4, 45|                   jak stare, już niektóre zarobiły miodem po ćwierć ula! Wyroiło
18654     4, 43|                  z czystej gryczanej mąki zarobionej obficie świeżym niesolonym
18655     2, 19|               pomniejsi, którzy zarówno o zarobki nie stali, byli takoż jensi,
18656     3, 36|                   rozbiegła po dworach za zarobkiem, a gospodarze, zatykając
18657     2, 25|                 potrzebującego było tyla, zarobków zaś żadnych i u nikogo,
18658     1, 11|                    i nierozplątana gęstwa zaroiła się w izbie, bo jedni za
18659     1, 12|                 bo łydka była poszarpana, zaropiała, noga spuchła jak konew.~-
18660     4, 48|                 sad od pasieki, na wąską, zarosłą dróżkę i spacerował trącając
18661     3, 32|                drogą wzdłuż lasu, niskimi zaroślami jałowców i sośnianej młodzi.~
18662     3, 32|                patrząc za rzekę w niziny, zarosłe żółtą, zeszłoroczną trzciną
18663     1, 6 |                   z szumem wskroś gęstych zarośli, siniejących niby chmura,
18664     4, 45|              sprobował wszystko obrócić w żart.~- Ha! ha! sławno, a to
18665     3, 34|                chałup zachodził i niby to żartami gadał:~- Udał się nam wójt,
18666     4, 43|                   miał będziesz odmianę - żartowała.~- Żeby to me chciała, którą
18667     3, 30|                chciało tykać i kijaszkiem zaruchać.~Witek ich prowadził rej
18668     3, 30|         maluśkiego wozika, że skoro Witek zaruchał długim dyszelkiem, kogut
18669     4, 45|              srodze.~Organiścina chybciej zaruchała drutami wpatrując się jakoś
18670     1, 7 |                   oczy, aż się dziewczyna zarumieniła i niespokojnie na drzwi
18671     3, 31|               nazajutrz, ledwie się niebo zarumieniło zorzami, jeszcze w świtowych,
18672     3, 33|                   wargach i cała gębusia, zarumieniona kiej jabłuszko, a śliczna,
18673     1, 11|                  białe zęby połyskiwały w zarumienionej twarzy; tańcowała niezmęczenie,
18674     4, 45|            wywartych na przestrzał, cosik zaruszało się w kącie, a jakiś głos
18675     4, 44|           rozjuszony:~- Albo niech im gęś zaryczy. Jak to zrobią, to uchwalim
18676     1, 9 |                widm... gąszczem mrocznych zarysów... gędźbą rozjęczonych a
18677     2, 14|                sad, z którego występowały zarysy budynków, białe rozsrebrzone
18678     3, 36|                już kwiliły kajś niekaj, a żarzące się od wschodu powietrze
18679     3, 32|             donosili ziemniaki na pole! - zarządzała Hanka wyzierając na komornice,
18680     3, 32|                  idą. Bieżyjcie z nimi, a zarządźcie, co potrza. Ja ostanę w
18681     1, 11|                się to zmierziło rychło,   zarządziły zabawę w gry różne, bych
18682     2, 22|                 do borów, borów nie było! Zarżało konisko boleśnie, odpowiedziały
18683     3, 36|                    poklepując konie, jaże zarżały, potem do krów wsadził głowę,
18684     4, 38|                   tym drzewom pomdlałym w żarze, a że przy tym i wieś zasiadła
18685     1, 11|             chciał odebrać, i pomstował a zarzekał przeciw tobie, że powtórzyć
18686     3, 27|                  tył, oczy mu się zwarły, zarzęział.~- Umiera!... Jezus!...
18687     2, 24|               wiedział, co rzec.~- Jakbym zarznął kogo, tak patrzycie! - rzekł
18688     1, 3 |                  dopomóż Amen !~- A potem zarznęliście i zjedli, prawda? - rzekł.
18689     2, 21|                prędzej, chodźmy! - wołała zarzucając brzemię i przygięta pod
18690     1, 11|                  Jagnę ujął, poły na rękę zarzucił, poprawił kapelusza, trzasnął
18691     4, 46|                 na stronie z Dominikową i zarzuciwszy toboł na plecy chciał iść,
18692     1, 10|              stężałym błocie i po rowach, zarzuconych opadłymi liśćmi i śmieciami,
18693     3, 33|                  przedzie, przed progiem, zarzuconym tulipanami a głogiem różowym
18694     3, 28|                   wóz się w polu po sękle zarzyna.~- Parę dni dobrego słońca
18695     3, 28|            Wieprzak fraszki małe ptaszki, zarzynajcie go sobie i zjedzcie, wasza
18696     1, 2 |                   koszuli i zabrał się do zarzynania...~Hanka z Józią buchnęły
18697     1, 2 |                   wełniaki i płótno tkać, zasadzę ją i niechta se ścibie,
18698     2, 17|                tom ją ucięła w Jędrzejki, zasadziłam w piasek, trzymałam na piecu
18699     3, 30|             Borynowego i tak się zmyślnie zasadzili na Nastkę, aż ją dostali
18700     2, 22|                  ognia. Przyszła jeszcze, zasapana i zgoniona, Grzeli z krzywą
18701     2, 19|             Przepij no do mnie, do cna mi zaschło w gardzieli! Psiachmać sobacza
18702     1, 4 |                   pełnym ekstazy, że jego zaschły, skrzypiący głos rozlegał
18703     2, 21|              żółkłe jagodziny albo muchar zaschnięty.~Hanka obłamywała kulką