Tom, Rozdzial

 2005     4, 45|           dotknięta - Jasio miałby z taką dziewą... prawie już ksiądz... -
 2006     3, 30|                   poznać, kiej te brzuchy dziewają... Z bliskam wypatrywała.~-
 2007     1, 7 |                  tych poschniętych badyli dziewann, że i ptaszek by się nie
 2008     1, 12|                  zaś, że to poczciwe było dziewczątko, co tylko mogła, nazbierała
 2009     4, 40|                   zaznasz.~Rozpłakała się dziewczynina żalnie, wypominając ojca
 2010     3, 29|                same kobiety się zwijały a dziewczyniska, zaś trafił się chłopak,
 2011     1, 12|                 organy zagrali.~Myślałaś, dziewczyno,~Że ci zawsze będą grać?...~
 2012     3, 31|                   przygrywał na skrzypicy dziewczynom, co się były zleciały posłuchać.~
 2013     3, 35|                     Magdy ni młynarzowych dziewek to nie wypomina: wiadomo
 2014     1, 2 |                   zapytał spokojnie.~- Na dziewiątą napisane w powiestce. Musicie
 2015     1, 8 |                   zaśpiewam, że rychtyk w dziewięć miesięcy chrzciny wyprawicie... -
 2016     3, 36|               jakieś dał i pedział, co do dziewięciu niedziel będą zdrowi, byle
 2017     1, 8 |            Niełacno to rzec! Młódka, a na dziewiętnastą zwiesnę jej idzie, dobra
 2018     3, 31|              takie ziąby -~Zskrzytwiałyby dziewosłąby ;~Dam w Wielkim Poście...~
 2019     1, 8 |                 Jagną zmówinach.~Wójt był dziewosłębem - więc wójtowa, że mąż srogo
 2020     1, 8 |                  wiedzieć naprzód, nie od dziewosłębów.~- Kto? A sam ci Boryna! -
 2021     3, 26|                potem zaś sznury paciorków dziewuchom, a tak pięknych, że ino
 2022     1, 6 |            wstąpiłem...~- Kostucha waszej dziewusze na imię...~- Z młodszymi
 2023     3, 29|           bochenków, otulaniem w pierzyny dzież i niecek z ciastem, wsadzaniem
 2024     4, 41|              komornicy.~Postawiła w ganku dzieżkę zsiadłego mleka i bochen.~
 2025     3, 26|                  pod nawami ze źdźbłami w dziobach, a czasem jaskółki wpadały
 2026     1, 11|                  jak kuropatki, bo gonił, dziobał i bił skrzydłami.~Izba aż
 2027     3, 27|                 cichego, ledwie odczutego dziobania w jajach.~Rychtyk i Łapa
 2028     3, 33|             Mateusz skończył oglądanie; a dzióbiąc toporem jeszcze tu i owdzie
 2029     1, 3 |              kaletnicy obory, czesały się dziobkam i szczebiotały jakby dziękczynienia~
 2030     1, 3 |           churchał na nie, rozdziawiał im dziobki, poił z ust własnych, aż
 2031     1, 12|                  przytomnie.~- Odleciała? Dziobnąłem dwa razy, ale mnie zamroczyło... -
 2032     4, 43|                rozpytując:~- A nie będzie dziobów na polikach?~- Nie zdrapuj,
 2033     4, 45|               wisus jaki ciepnie pecyną i dzionek zleci, ani się człowiek
 2034     3, 32|            Gulbasowa.~- Moiście, przeciek dzisiejsi ludzi nie głupsi wczorajszych...~-
 2035     3, 31|                Nawet u Hanki czuć było to dzisiejsze świątko, bo choć pomocy
 2036     2, 14|                 na Kłęba.~- Prawdę mówię, dzisiejszej nocy podkopywały pod wójtów
 2037     3, 33|                 gdy mąż opowiedział jej o dzisiejszym z Agatą. Spać się już położyli,
 2038     3, 32|              zagonie, głowami do siebie - dziubały motyczkami dołki, a wraziwszy
 2039     3, 32|               wróble nie gnieździły się w dziuplach, a chociaż naokół leżały
 2040     2, 13|                  siwą brodą; ściany pełne dziur, pozapychanych gliną, a
 2041     3, 30|               widno było, światło buchało dziurą, że łacno dojrzeli, jako
 2042     1, 3 |                   psie pary, a wrota były dziurawe, wyciągnęły i bal se sprawiły
 2043     3, 35|              zostać, a głupiście kiej but dziurawy! - dorzucił mu Grzela.~Przerwali,
 2044     2, 17|                  chroniły się do wielkiej dziury, jaka była wybrana w sianie;
 2045     1, 11|                  Wysadzili się, no, no! - dziwili się ludzie.~- Jakże, z tysiąc
 2046     2, 24|                 widział, aż się sama temu dziwowała, a choć czasami drgało w
 2047     1, 10|               rzadka odpowiadał, bych ino dziwowiska la sąsiadów i wsi całej
 2048     3, 33|          roznosiły się daleko, że kiej na dziwowisko zbiegali się ludzie: sporo
 2049     3, 32|                   z kuźni rozlatywały się dźwiękliwe, przejmujące bicia młotów,
 2050     3, 33|               przygięte, kieby zasłuchane dźwiękliwy bełkot rzeczki i to cichuśkie
 2051     2, 21|            zdawało się jej chwilami, jako dźwiga na sobie zimę, śniegi, wichry,
 2052     2, 16|                 zakrzyknęła gorąco:~- Nie dźwigaj dzieży, Maciej wyniosą!~-
 2053     3, 30|                  z Woli to ci takie kupry dźwigają na zadzie, jakby te indory,
 2054     3, 29|                  owe feretrony, ostrożnie dźwigające wielgachne stolnice i niecki
 2055     4, 37|             żywota zbawi.~O duszo, po cóż dźwigasz człowieczego trupa, po co?~
 2056     4, 37|           organista, napity już ździebko, dźwignął się nad stołem i z kieliszkiem
 2057     4, 37|                  Co najpierwsi gospodarze dźwignęli trumnę, a nawet sam dziedzic
 2058     3, 26|                uczynione, że bije górnie, dzwoni, huczy radośnie, budzi struchlałe
 2059     3, 26|             cichość padła barzej w uszach dzwoniąca, jakoby ziemia dech przytaiła -
 2060     3, 30|                 skowronkowymi świergotami dzwoniący i młodą zielenią przytrząśnięty.~
 2061     2, 17|                 gwaru i Józinych śpiewek, dzwoniących po chałupie, obcą się czuła
 2062     2, 22|               pacierz trzepiąc w cichości dzwoniącymi zębami... ale to rychło
 2063     2, 13|              kłębach kurzawy, a ostro i z dzwonieniem.~Jechał Boryna z Jagusią,
 2064     4, 45|                 głosie niby w tym słodkim dzwonieniu, aż organiścina spostrzegła:~-
 2065     3, 34|             Wojtek, i twojej kobiecie tak dzwoniłem, jaże mi kulasy popuchły:
 2066     1, 2 |                    Józia! Na Anioł Pański dzwonili, to musi jeszcze być przy
 2067     2, 16|                    tłukł się jękliwy głos dzwonka i skrzyp sani, ale tak słabo
 2068     4, 44|                się za stół.~Wójt zatrząsł dzwonkiem i rzekł uroczyście:~- Zaczynamy,
 2069     3, 27|        rozsypywały się w mdlejące dźwięki dzwonków.~Czas snuł się wolno i cicho,
 2070     3, 30|                   sinym obłoku kadzideł i dzwonnej wrzawie, pieśń buchnęła
 2071     4, 45|         skrzydłami, zaczęły się osadzać w dzwonnicznym oknie.~- Jambroż! drabina,
 2072     2, 17|                  i zaraz, pójdę z tobą.~- E... to już jutro może...
 2073     3, 32|                 głosem, aż bór zajęczał i echami oddawał, wesele bowiem przepełniało
 2074     3, 36|              cichuśkim chrzęstem i jakimś echem dziennych zabiegów i trosk -
 2075     3, 31|             pośpiechu przynaglał, jakby i ekonom nie poredził lepiej.~I zaraz
 2076     3, 31|               miały, co im sam dobrodziej ekonomuje.~Słońce już czerwone i pełne
 2077     4, 45|                   szelma, po łacinie umie ekspedite, że i biskup lepiej nie
 2078     3, 26|                  nie śmiała, by ją ksiądz eksportował na cmentarz.~Gdzieby zaś
 2079     4, 37|                żałobny.~A kiedy wrócili z eksporty, to w chałupie widziało
 2080     1, 10|           najstarszy chłopak uczył się na elementarzu przy stole... Przywitali
 2081     1, 6 |                  dali, oho!... - zawołała energicznie Józia.~- Młódka ty jeszcze,
 2082     1, 4 |             jarmarku, a na zgodę postawił esencji ze spirytusem...~Tylko owsa
 2083     1, 11|            gospodarstwem. Pomagała warzyć Ewce, a co trochę zaglądała do
 2084     1, 3 |            zawzięcie, że dymił niby komin fabryczny, a co chwila ostry, gniewny
 2085     4, 41|                    Mateusz prowadził całą fabrykę, że co trochę widać go było
 2086     4, 48|          proboszcz siedział se na ganku z fają w zębach i cosik pilnie
 2087     3, 32|                 Pewnie: kapoty granatowe, faje w zębach i portki na cholewach.~-
 2088     3, 30|                 ze skrzypicą pod pachą, z fajeczką w zębach, chudy, wysoki,
 2089     4, 45|             tytuniu? A może dać kieliszek fajnej gorzałki? Ja mam dla siebie,
 2090     4, 45|             szkoły w Lipcach. Mój zięć im faktorował.~- Jeszcze zimą? Przed uchwałą?
 2091     3, 30|            folwarkiem i biło spiętrzonymi falami w niebo, zapalone snopki
 2092     4, 42|                 do nóg, szwagra ucałował, famieliantorn pokłonił się w pas, przeżegnał
 2093     3, 35|                  porozmierzali, wszystkie famielie już się sprowadziły, studnie
 2094     2, 16|                naród, a wiedli się całymi familiami, jak te krze jałowcowe,
 2095     2, 19|                całą kupą goście Kłębowi i familianci Sochy, ale też jeszcze z
 2096     1, 9 |                   imion podają... za całą familię... za ojców, dziadów i pradziadów...
 2097     4, 40|              leśne paśniki, a kto wpędzi, fantować.~Strwożyli się tą niespodzianą
 2098     2, 25|            spamiętać mi tych krzywd, tych fantowań, tych szkód, a utrapień,
 2099     3, 34|                  tą rzeką mieniącą się od farb, zaś środkiem, niby łódź
 2100     2, 17|                 świateł i złoceń, po tych farbach ledwie widnych i niesła
 2101     3, 29|                więcej niźli cztery funty, farbierzowi też płaciłam.~Rozwinęła
 2102     2, 14|          wszystkich i przędła, i tkała, i farbowała, nie kupowali na przyodziewek,
 2103     2, 19|                  modrawą, w różowy rzucik farbowaną, a końce od niej puściła
 2104     3, 29|                  brezylii do jajek potrza farbowania... nici też zabrakło! -
 2105     2, 14|                   a ludzie zaraz to sobie farbują na swoje.~- Mógł się już
 2106     1, 4 |                   Ewangelię - a światła i farby biły na niego z okien, że
 2107     1, 10|               głowy, ręce nagie, skórzany fartuch, twarz usmoloną tak, że
 2108     4, 41|             dwojaków z mlekiem, chleby we fartuszek i poleciała.~- Spojrzyj
 2109     1, 7 |                    że Żydy paskudne i one faryzeje srogie wiedły Pana na umęczenie -
 2110     1, 12|                  Mądra i Kaśka, jak pełna faska! - odparła przekąśliwie. -
 2111     2, 25|                 je na cmentarz, potem zaś febry i gorączki, to insze choróbska
 2112     4, 45|              szczęśliwości.~- A kiedyż to Felek przyjedzie na wakacje?~-
 2113     4, 45|                   Stary ryfa i bufon, ale Felka szkoda, zdolna szelma, po
 2114     4, 45|                 jeden. Słyszałeś to już o Felku? Te gałgany to tną jak osy,
 2115     4, 40|                 było duszno i gorąco, zły fetor zalatywał od kacząt nocujących
 2116     4, 44|                 pisarzowa nie lubi takich fetorów na pokojach.~- Pokrótce
 2117     3, 29|             gotowane, żółciuchne, białymi figlasami ukraszone i tak galante,
 2118     3, 31|            papierków daliby za niego.~- A figlował kiej pies, nie ściągał to
 2119     1, 4 |             skrzypic, co cięgiem śpiewały figlujący.~- A chto będzie za mną
 2120     3, 32|           krzyżowych dni można chodzić do figur i święcić granice. ~- Chłopaki
 2121     3, 31|            stróżowań zaraz pierwszej nocy Filipce zza wody złodzieje wyprowadzili
 2122     4, 38|               puszystą bielą, żółtością i fioletem; kwitnęły już bowiem owe
 2123     1, 4 |                   i smugi złota, purpury, fioletu niby tęcza padały na jego
 2124     3, 29|             oczach, czerwone były, żółte, fiołkowe, i jak lnowe kwiatuszki
 2125     1, 5 |                  rozgorzały z radości, aż fiołkowy cień padał od nich na twarz
 2126     3, 32|              wianuszki a obraziki, ubrane firaneczkami, zaś z boku tuliła się wypróchniała,
 2127     1, 6 |                  przez szyby przysłonięte firankami widać było lampę stojącą
 2128     3, 26|              wywarte okna powiewały białe firanki, a sama młynarzowa siedziała
 2129     2, 14|         wykrzykiwał:~- Te, trąba, zjadłeś fis jak skwarek! - powtórz od
 2130     1, 8 |                   ptaszek, co se pisknie, fiuknie i tylaś go już widział!
 2131     4, 45|                 usnęła trąba, i pszczółki fiut... na bory i lasy. A jeden
 2132     2, 24|                  tańców, dopito spiesznie flach i kieliszków, i naród się
 2133     3, 33|              ambony! Z taką to i człowiek flaczeje. Psiakrótka z tymi babami! -
 2134     4, 41|                   wygnała me z chałupy ta flądra, to świńskie pomietło! Przez
 2135     3, 30|                zgotuję.~- Na przepłukanie flaków niezgorsze, ale byście się
 2136     3, 31|                 Jambroży nie przepuszczał flaszce i choć nikto nie słuchał,
 2137     1, 4 |                Jankiel postawił przed nim flaszeczkę araku.~Opierał się, już
 2138     1, 4 |                stół dygotał, że raz w raz flaszki pobrzękiwały i wywracały
 2139     3, 28|                  pokutnie, a drugiemu zaś flaszkowy pobrzęk to czyni, że wpodle
 2140     3, 28|                   że zawdy przy spowiedzi flaszuchnę z pachnącym w garści trzyma
 2141     2, 25|                  zapłaci, ale tymczasowie flażyło cięgiem nie do wytrzymania,
 2142     1, 11|                 przepraszaj -~Rozgłaszaj, flecie, rozgłaszaj!~A ty, Jaguś,
 2143     2, 13|                  Nie, to nie!- powiedział flegmatycznie i oglądał się za swoim,
 2144     1, 11|                   szły skrzypki w parze z fletem, a za nimi warczał bębenek
 2145     2, 25|               jeszcze obejrzał, wyciągnął flintę spod kożucha, przykucnął
 2146     1, 7 |            odrzekli chórem.~- Spiesz się, flisie, póki jest na misie... Spóźniliście
 2147     3, 28|              Przesiedziałam do późna przy Florce, kobiet się też naschodziło
 2148     3, 32|                    gnój będzie wywoził od Florki na te zagony kiele Paczesiowego
 2149     2, 20|              twoją matkę też, że to z tym Florkiem wiadomo było...~- Nie tykajcie
 2150     2, 13|           odwieczerzu, kiej wichura nieco folgowała, niejeden z parobków przemykał
 2151     3, 35|                 tak dostać na ogrodach po foliwarku!~- Jaki mądrala, najlepsze
 2152     3, 33|                  ino, a niezadługo i cały folwarczek wama przyobieca.~Zaśmiał
 2153     4, 42|                wywieisko, kaj jeno pieski folwarczne odprawiały swoje wesela,
 2154     3, 30|              Pożar zaś urastał co chwila, folwark stojał na wzgórzu pod lasem,
 2155     3, 30|                  ognia przewalało się nad folwarkiem i biło spiętrzonymi falami
 2156     2, 25|                    jako chciał, a nie, to fora ze dwora.~Juści, krzywdy
 2157     1, 11|                  tak wszystko utrafione i foremne kieby żywe, aż się ludzie
 2158     4, 45|                 głowę zapadając w głęboki fotel, ale gdy Jasio powstał z
 2159     1, 8 |                       Widzi mi się, że we Francji... nie, w Italii to było,
 2160     1, 5 |                 organiściuch.~- Zażyjcie, francuska... - proponował organista
 2161     4, 38|                   brat, wyrzekł niby to z frasobliwością:~- Za delikatny naród na
 2162     3, 26|                 Nikto się tym zbytnio nie frasował ni narzekał, bo swoje dokazali,
 2163     2, 20|             dosłyszeli, bo się już srodze frasowała, że ani słowa nie powiedział
 2164     3, 29|               zapomniały, tym się jedynie frasując, by zakalec nie wlazł do
 2165     4, 37|                    Poredzimy se sami. Nie frasujcie się, już ja wszystko wyrychtuję.~
 2166     3, 28|                 niemałe mają... jeden się frasuje, czym by lepszym kichy nadział,
 2167     3, 28|                   niej wstała.~- Wieprzak fraszki małe ptaszki, zarzynajcie
 2168     1, 2 |                  wychodził na podwórze, a frontem czterookiennym na sad i
 2169     4, 41|                   drewnem, poderwał się i frunął na stodołę i długo tam stojał
 2170     3, 26|                  szybami ćwierkały wróble fruwając niekiedy pod nawami ze źdźbłami
 2171     3, 35|              ogadamy po sąsiedzku! Johan, Fryc, ławek dla sąsiadów. ~-
 2172     4, 45|                   babie należała porządna frycówka. Nie bój się, nic jej nie
 2173     4, 48|                   wsi, a sprawię jej taką frycówkę, że mnie popamięta z ruski
 2174     4, 40|         rozrządzała zwijając się sama jak fryga; kurom podrzuciła przygarście
 2175     3, 33|              powiem zaraz, a wuj takie ci fryko sprawi, darmozjadzie jeden,
 2176     2, 19|              cieniuśkiej, która bieluchną fryzką burzyła się suto koło szyi
 2177     3, 30|                skarbowane nad czołami, we fryzkach po uszy nastroszonych, na
 2178     3, 32|        rozpachnionych sadach czy na polu, fujarka zaświergoliła tęskną nutą,
 2179     2, 19|                   to gotów całej karczmie fundować !~A za nim puścili się w
 2180     1, 3 |                 raz i drugi, zjedli drugi funt kiełbasy z półbochenkiem
 2181     3, 29|                 niego więcej niźli cztery funty, farbierzowi też płaciłam.~
 2182     3, 32|                Nim plucha przejdzie, parę fur wywiezie... co się ma wałęsać
 2183     4, 38|                  to Hanka przystając przy furcie.~- Szukacie to kogo? - zapytał
 2184     3, 32|                   księdzu dobrodziejowi z furkę jaką użyczę.~- Bóg zapłać,
 2185     3, 36|                nad nimi, czasem kuropatki furknęły spod nóg, ale oni, kołysząc
 2186     1, 11|                  wicher zakręcił - że ino furkot szedł od kapot, wełniaków,
 2187     1, 6 |                 kręciło się po podłodze i furkotało.~- Jakże? Ma to przysłać?~-
 2188     1, 11|           zapamiętale, aż te jej wstęgi z furkotem za nią latały chlastając
 2189     4, 45|                konie zaczęły się rwać, aż furman skoczył zakryć im ślepie,
 2190     4, 46|                   przed plebanią, wypytał furmanów, przyjrzał się żandarmom
 2191     4, 49|             smętarza była zawarta, zaś we furtce stojał Jambroż z proboszczowską
 2192     2, 20|              gankiem, a on sam w komży na futrze, poprzedzany przez dwóch
 2193     1, 4 |                odtrącę... A za to, co się fuzja będzie psuć, to Kuba przyniesie
 2194     3, 34|                patrzeć z lasu, przywiezie gaci jodłowej i świerczaków,
 2195     3, 33|           Organista rozmamłany całkiem, w gaciach jeno, popijając kawę jął
 2196     2, 22|                   po miedzach, o drzewach gadających, o wilkołakach, o zjawach
 2197     3, 34|             końcem stawiać do pionu.~- To gadajże, Mateusz, radź!~- Nie gadać,
 2198     2, 19|                Nieprawda, przez złość ino gadałem, tak sobie:.. nie, gdzieby
 2199     3, 29|                    A dyć przyciszcie się! Gadaniem nic nie poredzi! Cichocie!... -
 2200     1, 2 |                   no.~- Po głosie ino, po gadaniu.~- Cóż ta we świecie słychać?
 2201     1, 4 |               krępy i kędzierzawy, ten ci gadatywus był największy i zbereźnik,
 2202     2, 15|                  mój Jezus, co zabawy, co gadek, co krzykań, że aż po drogach
 2203     2, 15|                    Juści, że Antek o tych gadkach nie wiedział, bo do chałup
 2204     4, 41|                   ludzi, wałęsających się gadzin i dzieci. Przyśpiewki trzęsły
 2205     4, 40|            Przepędziła z podwórza wszelką gadzinę nie bacząc nawet, że świnie
 2206     4, 41|                  podoba, tak zrób. Wojtek Gajda z Wolicy też ano wrócił
 2207     1, 1 |                   co dopiero przygnał, bo gajowy ich wypędził z zagajów.
 2208     3, 31|                     Cie! Że i na odpuście galanciej by się nie uraczyła, no,
 2209     3, 34|                nasze podwórko... juści... galantyś, widzę... Bóg ci zapłać...
 2210     3, 35|               niekiedy zatrzęsła się jaka gałązka i zamrowiły się cienie,
 2211     3, 30|                trząchając się cichuśko na gałązkach i gmerząc kiej motyle, ptasie
 2212     1, 3 |            zagwarzyły, poszemrały z cicha gałązkami i pomilkły kiej te kumy,
 2213     3, 29|                 las pognała po borowinowe gałązki i wąsy zajęcze.~Jeszcze
 2214     3, 27|                drzewo piorunem rozłupane, gałązków zielonych jeszcze pełne,
 2215     3, 30|                 te miejsca wypychają lebo gałganami - pojaśniała stara.~- A
 2216     4, 45|                   była naładowana workami gałganów i drewnianymi pudłami, a
 2217     4, 45|              Słyszałeś to już o Felku? Te gałgany to tną jak osy, a sio! -
 2218     4, 39|                    Że latawica i tłuk, że ganiacie za nią kiej te psy, że każdy
 2219     2, 18|              młocki weźmie, pomóż mu, nie ganiaj po wsi jak ten psiak z wywieszonym
 2220     1, 1 |                 suką, tak chłopaki za nią ganiają.~- A bo też urodę ma, to
 2221     2, 19|                 saniami, a ludzie w dyrdy ganiali po obejściach, bo parzyło
 2222     4, 41|                Kaj się to nosisz? Cięgiem ganiasz jak kot z pęcherzem! Powiem
 2223     2, 15|                  się mełło, warowali przy gankach, reszta siedziała w izdebce
 2224     2, 15|             dygotał i pracował wszystkimi gankami, koła trzepały się tak mocno
 2225     1, 1 |                  gruszki, ino że tam jest gapie gniazdo - ozwał się śmielszy.~
 2226     3, 32|               przez okno.~Hanka odstawiła gar z barszczem i na drugą stronę
 2227     3, 28|              całej izbie było czerwono, w garach parkotały gotujące się różności,
 2228     2, 18|              czerniały się nad groblami i garbami śniegów; miejsce zaś było
 2229     1, 5 |                  wodzili.~A kołodzieje, a garbarze.~Gdzie znowu krawce i kożuszarze
 2230     2, 15|                   jastrzębi, jeno nie tak garbaty, oczy wielkie, siwozielone,
 2231     2, 17|                  mocno, powłóczył nogami, garbił się i ręce mu się trzęsły.~-
 2232     4, 49|                  jadły mięso! Wójtowa pół garczka cukru kładła se do kawy,
 2233     4, 38|              padających z upustu w czarną gardzie! rzeki, pod olchy wyniosłe
 2234     3, 32|             kwiliły i krzyk nabrzmiewał w gardzielach, już ponosiło wszystkich,
 2235     3, 34|              serca, całą mocą, wszystkimi gardzielami, że zdało się, jakoby wraz
 2236     1, 2 |            dzwonił nie będę; zadzwonita w garki sami.~- Ociec z Antkiem! -
 2237     2, 14|               kawał słoniny i z dobre pół garnca kaszy.~- Niech ci Pan Jezus
 2238     1, 5 |                 się bednarze, blacharze i garncarze, porozstawiali tyle misek
 2239     3, 35|               zębach, i pili z glinianych garnczków; dzieci baraszkowały kole
 2240     2, 18|                 Wrzątku niby!~Przystawiła garneczek z wodą do ognia i siadła
 2241     2, 25|            dziwota, że z tego wszystkiego garnęła się do Antka, choć go miłowała
 2242     3, 34|            dzieciom, co się były do niego garnęły, głowiny przygładzał poczciwie,
 2243     4, 43|                  izbie, kuł po wszystkich garnkach i na darmo przyczajał się
 2244     2, 20|                   dufność.~Było jak z tym garnkiem rozbitym, co choć odrutowany
 2245     3, 29|               wrzątek bełkocący we trzech garnuszkach, w których je kolejno zanurzała.
 2246     4, 44|                    to potrza było młodych gąsek la naczelnika, to przymawiał
 2247     2, 24|         przywalone smutkami i rozdeptane, gasiła je w sobie z rozmysłem,
 2248     4, 38|                Hanki.~- Świece juchy będą gasili - dorzucił ktosik.~A drudzy
 2249     3, 27|                 nie bacząc na syczące nań gąsiory.~- Hale! próżniaczysko,
 2250     3, 33|              żadnej nie poredzę, nawet za gąskami nie wydążę. Darmo to źreć
 2251     1, 12|                stawu, któren poczerniał i gasł przyzduszony mrokiem, wskroś
 2252     4, 45|                drgając, kieby ten promień gasnący w mroku, jeszcze se śnił
 2253     1, 9 |                  szare, zmęczone powieki. gasnął i zapadał z wolna w przerażające,
 2254     2, 16|                różne, ale z wolna, wraz z gaśnięciem zórz i z tą popielną sinością,
 2255     3, 30|            przycichło, spać wszyscy legli gasząc światło, że ino koło garnków
 2256     3, 30|                   któren się z sikawką od gaszenia pożarów zaczajał na Nastkę,
 2257     4, 45|                  se jakieś turkaweczki... gaworzą... Juści, miejsce sposobne...
 2258     4, 48|             wszystko wybrany, że se cosik gaworzy, że oczy mu się jarzą, a
 2259     4, 45|                 dziedziczką..." ~I tak se gaworzyła starucha kiej ta zasypiająca
 2260     3, 28|                   a dzieci cosik trwożnie gaworzyły nad nieckami z krwią.~-
 2261     1, 4 |                   I... to i taka kowalowa gazeta! - rzekł urągliwie Boryna.~-
 2262     3, 31|                  kwoki siedzące na jajach gdakać poczęły strachliwie i sfruwać
 2263     4, 39|           pępuszki; rozczapierzona kokosz gdakała na brzegu.~- Śliczne stadko,
 2264     4, 41|                 wsią, zawracał spiesznie, gderząc niby gniewnie na konie. ~-
 2265     2, 19|               Kłębianki ze Sochą Wickiem. Gdybym chciał, moje by były z Małgośką,
 2266     2, 21|                 chciał brać na sanie, ale gdym mu rzekł żeś przodem poszła,
 2267     2, 15|              Hanuś, obiad?~- Przyniesę, a gdziebyś to latał taki karwas drogi,
 2268     2, 15|                nie doszedł. W jednej wsi, gdzieśmy połedniowali, stawiał gospodarz
 2269     3, 33|                 po jałówce... juści, jeno gdzieżby wam taki kłopot i turbacje!
 2270     3, 28|              kieliszek.~- Wielki Tydzień! Gdzieżbym to gorzałkę piła!~- Nie
 2271     1, 12|              pozwoli, u Nastki z dziesięć gęb siedzi na trzech morgach.~-
 2272     3, 33|                   stając z rozdziawionymi gębami, aż dopiero Mateusz pierwszy
 2273     3, 35|             musiał przyciszyć, tak srodze gębowali.~Zmierzch się już kładł
 2274     1, 2 |                    opadały im z szerokich gębul.~Gdzieś, od drugiego końca
 2275     2, 16|            postękiwała ino, żuła, ruchała gębulą pomlaskując ozorem.~- Cosik
 2276     4, 40|         przeżuwając i glamiąc oślinionymi gębulami, podnosząc ku niej ciężkie,
 2277     1, 8 |                  słodkości jej prawił, po gębusi głaskał, że to nieobyczajnie
 2278     1, 9 |             gąszczem mrocznych zarysów... gędźbą rozjęczonych a cichych głosów...
 2279     2, 24|                trwożliwą i straszną jakąś gędźbę drzew.~- Przez niego wszystko,
 2280     1, 11|                   swawoli; pełne weselnej gędźby i bujnej, mocnej, zuchowatej
 2281     4, 40|          rozkolebane zagony długo jeszcze gędziły i cichuśko, jakby się skarżąc
 2282     3, 27|                zawarte pobok, przyjęły ją gęganiem i sykami; wygnała precz
 2283     3, 26|                gęsi gdziesik pokrzykiwały gęgliwie i leciały rozgłośne wołania
 2284     2, 16|                   wrzawy dzieci, rwetesu, gęgliwych głosów gęsich, co się trzepały
 2285     3, 28|              szczypać ziemniaki a przykry gęgot czynić. Zagadnęła potem
 2286     3, 26|           pępuszki, a stare jęły radośnie gęgotać a wodzić nad nimi dziobami~
 2287     3, 33|             radośnie skrzydłami, a gęsi z gęgotliwym krzykiem wywodziły młode
 2288     2, 19|                   Weronka Płoszkówna kiej georginia rumiana i w sobie wielce
 2289     1, 2 |                światła i szła przez kierz georginiowy i niskie drzewa śliwkowe
 2290     3, 28|                   do Rzepek, po spisie.~- Gęsią orze, piaskiem sieje i niezgorzej
 2291     1, 7 |                nastał czas taki, że już i gęsiarce nie mówią o bocianie, ino
 2292     3, 33|                    Zaś pokrótce za nimi i gęsiarki wypędzały białe, rozgęgane
 2293     2, 16|                 rwetesu, gęgliwych głosów gęsich, co się trzepały po przyręblach,
 2294     2, 19|                   głupie, nie było co, to gęsiora wsadzili mu pod kapotę i
 2295     2, 25|                jaj i przekrzykiwały się z gęsiorami po sadach, koguty piały
 2296     3, 27|            zadyszany Witek.~- Że to nawet gęsiorom spokoju nie dajesz!~- Szczypać
 2297     3, 27|                    co chwila zbaczając do gęsiorów i wojnę z nimi czyniąc,
 2298     3, 30|                    z drzew pochylonych, z gęstej nocy, ku przestrodze a opamiętaniu
 2299     1, 12|               tańce też szły raźniejsze i gęstsze, śpiewać już poczynali,
 2300     1, 12|               mrokiem, wskroś mgieł coraz gęstszych, w ciszy ciemnicy ogłuchłej
 2301     1, 5 |               dość rano, a narodu już się gęstwiło niezgorzej; wszystkie ulice,
 2302     2, 23|                  świętojańskie robaczki w gęstwinie; były może o pół staja zaledwie
 2303     2, 25|                 zwierz jaki wysuwał się z gęstwiny, stawał na skraju i długo
 2304     3, 27|                   rwały, jął się trząść i gibać w Hanczynych ręku, że kowalowie
 2305     4, 37|                 drzewa, zaś one wysmukłe, gibkie malwy kiej dzieuchy chyliły
 2306     4, 41|                  płomieniami, że już wraz giną hucząc weselną pieśń zatraty,
 2307     2, 21|              rozdartego, z tego skrzybotu ginących bez ratunku, czasem zaś,
 2308     2, 22|              śpiące jaskółki, poplątane w girlandy, budzi o każdej wiośnie
 2309     4, 37|                  praśnie w pysk, zadrzesz giry na księżą oborę i oprzej
 2310     2, 14|                 szło na ukos drogi, przy-~glądałem się, alem myślał, że to
 2311     3, 30|                 jarzyły się spod lnowych, gładko przyczesanych włosów. Ale
 2312     4, 38|            światła, co leciały z okien na gładź stawu i marły nie wiada
 2313     3, 36|                  ziemię jęli raz po razie gładzić kosy osełkami. ~- Sielna
 2314     2, 18|                  uśmiechnął się dziwnie i gładził tulący mu się do kolan psi
 2315     2, 13|                  drogi, a co trochę to ją gładziła po gębuli, to pokładała
 2316     3, 32|                    kieby te ręce matczyne gładziły pieściwie dziecińskie gębusie.~
 2317     1, 12|                 się samemu ckni...~Począł glamać, pogryzać, żuć, ale nie
 2318     3, 30|            uroczystej cichości spożywania glamania się rozchodziły, przysapki
 2319     2, 16|               dzieciątka rozgrymaszonego, głaskali, patrzyli w oczy, nic nie
 2320     2, 21|                 przewiewało do kości, zaś głębią straszno było iść, drzewa
 2321     2, 24|                sobie, jakby przecknięci z głębokiego snu, przestępowali z nogi
 2322     2, 13|               podruzgotanych, przerwanych głębokimi przepaściami, zasypanych
 2323     2, 13|                pełne dziur, pozapychanych gliną, a miejscami słomą z. nawozem!
 2324     1, 5 |               gdzie piszczałki, organki i gliniane kuraski, i jensze muzyckie
 2325     2, 14|                  pleśnią rozrastał się po glinianym toku; świerszcz strzykał
 2326     4, 41|           przyorywał Antek.~Że zaś ziemia gliniasta, mimo niedawnego zbronowania,
 2327     3, 32|              szeroki, wyboisty gościniec; gliniaste wody rowami waliły, w bruzdach
 2328     4, 41|               łaziły bruzdami wydziobując glisty, zaś gniady źrebiec, szczypiący
 2329     2, 16|               powiedział Rocho.~A chociaż głodni byli, boć to dzień cały
 2330     1, 12|           przysiadł na progu z radości. - Głodnyś, chudziaku, co?~Znalazł
 2331     3, 29|                  jeść ciepłej warzy, więc głodowali ździebko na chwałę Pańską
 2332     3, 28|                   bied, mało chorób, mało głodowań, to się jeszcze w pojedynkę
 2333     3, 33|                   ona ledwie się, pożywi, głodując często.~- Gospodyni idą! -
 2334     3, 27|                  w niej przypominki bied, głody, krzywdy, Antkowe przeniewierstwa,
 2335     3, 30|                Pojedzcie i wy, gospodyni: głodzeniem zdrowiu nie pomoże...~-
 2336     1, 12|             piersi i skamlał z radości.~- Głodziły cię, biedoto, i wygnały
 2337     3, 33|                   zarzuconym tulipanami a głogiem różowym i pierwszy zaczął
 2338     1, 2 |                   zapytał, krając potężny glon chleba z bochna jak przetak
 2339     2, 24|       niespodziewanym.~- Tanio cię kupił, glonkiem chleba jak tego psa - mruknął
 2340     3, 27|                  ganek i wetknąwszy im po glonku chleba przywołała Łapy,
 2341     3, 26|              śpiewać zawzięcie, a poranek głosić wszemu stworzeniu czującemu.~
 2342     1, 1 |             prosiętami i śpiewała cienkim głosikiem:~Aj, nie chodź kiele woza,~
 2343     3, 26|                bladym niebie, bił w górę, głośniał, iż w onej świętej cichości
 2344     3, 26|                   to jakie słowo pacierza głośniejsze.~Od lampki płonącej, uwieszonej
 2345     4, 38|                śpik wyrywał się niekiej z głośniejszym Zdrowaś i o wspomożenie
 2346     3, 32|               czasu... Nie bój się, kto w głośności żyje, o tym cicho mówią!
 2347     2, 21|                 rajcowali z prześmiechami głośnymi, a Jambroży często podśpiewywał
 2348     4, 44|                    aby la sprawiedliwości głosowali imiennie.~Strapił się tym
 2349     4, 44|               słyszały:~- A ja wam radzę, głosujcie, jak chcą urzędy. Szkoła
 2350     4, 44|                 ściszone szepty.~- No co, głosujemy na szkołę? Mówcie, Płoszka!
 2351     4, 44|                się i myślą, co największe głowacze! Juści, żeby jeno w krzyku
 2352     2, 24|           pamiętliwej, to i najpierwszemu głowaczowi niełacno byłoby zapamiętać
 2353     4, 49|                    na próżno się przy tym głowiąc, kaj zadział tylachna pieniędzy.~-
 2354     3, 29|                  że już w każdej chałupie głowiły się ciężko gospodynie, jak
 2355     4, 46|                 je do piersi a całując po głowinach kiej ten ociec rodzony,
 2356     4, 37|               przyłożył se po raz ostatni głowinę strudzoną; kiej ten ptak
 2357     3, 29|             świńską nogę i galanty karwas głowizny, wszystko zaś poubierane
 2358     1, 5 |                   wolna przedzierał przez główną, do rynku, bo jarmark był
 2359     2, 16|               rozgorzałe okna kościelne i główne drzwi na rozcież wywarte,
 2360     4, 38|               gorąc nie do wytrzymania. W głównej izbie tłoczyło się wiela
 2361     3, 27|                  podjadł, i zapaliwszy od głowni papierosa wyszedł razem
 2362     1, 9 |                  Dziady uczyniły ulicę od głównych drzwi aż hen na drogę, a
 2363     3, 34|                   powiadacie!~- Prawdę! W głównym urzędzie powiedzieli mi,
 2364     2, 18|         spozierała na niego pilnie, pełna głuchego niepokoju i ciekawości:
 2365     2, 16|             zarzewiem posypane - ale wieś głuchła i przycichała ; nosili jeszcze
 2366     4, 45|               jakimś czasie jęło wszystko głuchnąć, jakby zalane słonecznym
 2367     2, 25|          połyskuje, nabrzmiewa piorunami, głuchnie, a leda chwila spadnie i
 2368     3, 35|            pięściami, zaś o dziedziczce z Głuchowa, choć cały świat wie, jak
 2369     4, 41|               jeszczek statki mył będę!~- Głuchyś czy co? - wrzasnęła wybiegając
 2370     3, 34|                 go mieli za dziadaka i za głupawego, że to nie wiada, z czego
 2371     3, 35|                  Wójtem chcecie zostać, a głupiście kiej but dziurawy! - dorzucił
 2372     3, 28|                   co się ze swarliwości a głupoty chrześcijańskiego narodu
 2373     1, 3 |                  równo obciętych włosach; głupowaty uśmiech skrzywiał mu suchą,
 2374     3, 32|              przeciek dzisiejsi ludzi nie głupsi wczorajszych...~- Hale,
 2375     4, 44|           Słyszelim! Juścik, przeciek nie głusim! - ozwali się tu i owdzie.~-
 2376     2, 25|              nocnego chłodu, pełen sennej głuszy i spowity w lute i szkliste
 2377     4, 49|                    czerwieniały wełniaki, gmerali się niestrudzenie ludzie
 2378     3, 26|                  tylko, co zaraz pod wsią gmerało się kilka kobiet rozrzucających
 2379     2, 13|             strasznych - jakby pełne tego gmerzącego robactwa; a jeszcze i z
 2380     3, 36|                 piaszczystym i każdy rak, gmerzący się w prześwietlonych cieniach
 2381     1, 5 |                  przychodziło podatki, to gminne składki i spłaty różne między
 2382     4, 49|                 za brak pieniędzy w kasie gminnej.~Nie sposób było zrazu uwierzyć,
 2383     1, 7 |                  nagła rozstąpioną ulicą, gna z wywieszonym ozorem i wprost
 2384     3, 32|                odbiegł maci, w cały świat gnając.~Ze staje mieli jeszcze
 2385     2, 21|                 plątała w zaspach, a szła gnana trwogą o dzieci, która wstała
 2386     1, 5 |                psu mucha, póki kto całego gnata nie rzuci, a napić się lubiał
 2387     1, 3 |                    Zamilknij, suko, bo ci gnatki porachuję, że rodzona nie
 2388     2, 25|           serdeczny, i ten strach głuchy, gnębiący, okropny, że może on już
 2389     3, 27|             niezgorzej - ale jedno ją ano gnębiło boleśnie, że przed Hanką
 2390     3, 29|                 Pietrkowi założyć do wozu gniadą.~- Ja w deskach i ślepą
 2391     3, 33|               Rozpętałem je i wsiadłem na gniadego, a tu widzę, że w naszej
 2392     3, 29|                 drzewach łażąc za wronimi gniazdami, gdyż nie było komu przeszkodzić,
 2393     4, 42|              pachę i rzekł ze śmiechem:~- Gniazdko gotowe, nasadźże sobie kokosz...~-
 2394     1, 1 |            gruszki, ino że tam jest gapie gniazdo - ozwał się śmielszy.~Ksiądz
 2395     3, 28|                   jeszcze dzisiaj w dołku gniecie...~- To Agata pono zachorzała?~-
 2396     4, 42|              rzekł:~- I was ruszę, ciężko gnieść się na kupie! Bruk z waju
 2397     2, 16|                 rozpierała, aż ją w dołku gnietło, a tak cosik we świat duszę
 2398     4, 45|                  jeno za pieniądze.~- Nie gniewajcie się, to ja dam śliczne kuraski
 2399     2, 20|                się chłop rozpuścił.~- Nie gniewałem się z nim, to i o zgodę
 2400     3, 33|                   gniewała twarz pokorna, gniewało i to, że cięgiem plątała
 2401     2, 24|                  Witek wyszedł, wybuchnął gniewiem.~- Przykazywałem ci, psiakrew,
 2402     4, 46|                   w jej twarz zapłakaną i gniewną...~Księżyc znowu zaświecił
 2403     1, 12|                   Od domu rozlatywały się gniewne głosy Jagustynki, bieganina
 2404     4, 47|                   nagle z dzikim warkotem gniewnego szaleństwa.~- To po coś
 2405     2, 25|              kupić się do się z pomrukiem gniewnym, a zwłaszcza Rzepczaki,
 2406     2, 20|                  i pełna powstrzymywanych gniewów a żalów.~Cały dom zmilknął,
 2407     3, 28|             reszta w barłogu kiej psy się gnieździ... nie pomarła dzieucha,
 2408     1, 6 |                  rozlały się w błotniste, gnijące kałuże.~Krótkie; smutne,
 2409     4, 39|         nieszczęsna! Dziś żyjesz, a jutro gnijesz. To już Michał pojedzie
 2410     2, 13|                   świat, roboty poszukam, gnił tutaj nie będę!~- We świat!
 2411     1, 12|                  miał więcej mocy, to nie gniłby dłużej na wyrku, a na wesele
 2412     3, 29|            prosząc podpory.~A wszędy wody gniły pod chałupami, błoto po
 2413     4, 38|                  a wszędy był niepomierny gniot, harmider i wrzaski kieby
 2414     4, 38|               głowy, ale naród cierpliwie gniótł się przy konfesjonałach
 2415     4, 44|                   a będzie tu występował! Gnojek jucha! Baran!~Stary zeźlił
 2416     3, 29|                   to dziadówka, by mnie w gnojnicach wozili? Wiedzą przeciek
 2417     3, 26|           najwyższy już czas do wywożenia gnojów, do podorówek, do siewów,
 2418     3, 27|           spasiony, to uwalił się zaraz w gnojówce i ani chciał się ruszyć.~-
 2419     3, 28|               nawozem, któren wybierali z gnojowiska. W podwórzu zaś było prawie
 2420     2, 13|                  smród bił gorszy niźli z gnojówki, a z tego trzęsawiska dźwigały
 2421     2, 19|                pierwszy raz po adwencie i Godach miała być muzyka, a i szykowały
 2422     2, 19|               poredzali, świadczyli sobie godności, jak to przystało na zmówinach.~
 2423     2, 18|                   Prawda, ale żeby mu kto godny przełożył, ile narodu przez
 2424     2, 16|                Rozdział 4~W Wigilię przed godnymi świętami już od samego świtania
 2425     4, 42|             stołami, kaj się porozsadzali godownicy jedząc, przepijając a gwarząc
 2426     2, 15|          wyrychtuje na glanc...~- Psów se gódź, nie mnie, słyszysz! Nie
 2427     4, 38|                miarkujecie, no to się nie gódźcie, ale drugim nie przeszkadzajcie! -
 2428     1, 5 |                 by, że się do kalikowania godzę, na pomocnika organiście....
 2429     2, 25|                  do matki - stara się nie godziła, pograżając jeszcze, że
 2430     1, 5 |              czapkę...~- Wnetki by cię tu godziły do siebie...~- Hale... inom
 2431     2, 22|             zjawach strasznych północnych godzin, strachach, wisielcach,
 2432     1, 5 |             jarmark to był ten, na którym godzono się do robót i zmieniano
 2433     3, 29|             cichuśko wypytywać o Mateusza Gołębia. ~- Byliście u chłopów,
 2434     4, 45|                  z radości, sypnął ziarna gołębiom, pomógł młodszemu wypędzać
 2435     3, 31|                  które robiły u Weronki i Gołębowej.~Tych se wybrała, że to
 2436     2, 15|                   czarnymi włosami i wąsy golił do cna jak wszyscy, że mu
 2437     4, 38|           Przeciech i my Nastusi we świat gołkiem nie dajemy. Tysiąc złotych
 2438     4, 49|                jak spadła na ową Sodomę i Gomorę! Spadnie i wszystkich wytraci,
 2439     4, 38|                  pokornie:~- Dyć mnie nie goń od siebie.~- Hale, odpędzałam
 2440     3, 31|                    a chcecie wróżenia, to gońcie se za nimi.~Snadź trafiła
 2441     4, 45|                  trop za Jagusią, kiej te gończe za zajączkiem.~Ale Jagusia,
 2442     4, 37|                      ozwała się Płoszkowa goniąc oczami krowę, szarpiącą
 2443     1, 2 |              krowa, to się złachała w tym gonieniu, że się w niej cosik zapaliło.~-
 2444     4, 39|                 Spokoju mu nie dawałaś... goniłaś za nim kiej ta rozciekana
 2445     2, 23|                 klucze wiosennego ptactwa gonione przez jastrzębie.~Noc była
 2446     3, 26|            kuntentnością przyglądając się gonitwie.~- A i na Kłębowych morgach
 2447     2, 22|               rozwaliła od tych wrzasków, gonów i śmiechów!~Opatrzyła ich
 2448     1, 7 |               dach i ganek świeżo pokryty gontami, bo się jeszcze żółciły,
 2449     3, 30|                zapalone snopki z dachów i gonty roznosiły się krwawym deszczem,
 2450     3, 31|                 Spóźniłeś się, Michał, to gońże nas teraz!~- Prędko was,
 2451     2, 16|                 mórz nieprzejrzanych, zza gór srogich przybiegli z darami,
 2452     2, 22|             królach, o wojnach srogich, o górach, gdzie śpi wojsko zaklęte,
 2453     2, 19|                   wesele; wełniak wdziała gorącożółty w zielone a białe pasy,
 2454     2, 15|          pokazywał, że sami go omijali.~W gorącu takim, że ledwie można było
 2455     2, 15|                  a uważam, że i do roboty gorącujecie się...~- Bo mi zimno - rzucił
 2456     1, 12|               myślał pogładzając psi łeb.~Gorączka mroczyła go coraz bardziej,
 2457     2, 25|               cmentarz, potem zaś febry i gorączki, to insze choróbska zwaliły
 2458     4, 48|                przez długie chwile wrzały gorączkowe, dyszące oddechy i szamotania.~- ...
 2459     2, 25|               snami, pełnymi mar i widzeń gorączkowych.~A skoro się jeno uczynił
 2460     4, 41|               pijany też plótł, ogarnięty gorączkowym wzburzeniem. Wysłuchała
 2461     2, 13|             smoliste, czarne, popręgowane gorejącymi żagwiami, że świat cały
 2462     3, 32|             progów darły się krzyki, a co gorętsze wybiegały kiej oszalałe;
 2463     1, 11|                  taktu przytupywali, a co gorętszy dziewczynę brał i puszczał
 2464     3, 26|                  gospodyni, to bym ano na górkę poszła, kości me bolą po
 2465     2, 14|               pajęczyna, raz wyżej brała, górniej kieby w śpiewie, to znowu
 2466     2, 13|                 Ino się cięgiem myśleniem górno nosi, jak obcy zachowuje,
 2467     4, 37|                organowe granie tym jakimś górnym, dalekim, a słodkim trzepotem.~
 2468     4, 40|                   narodem zawdy musi ktoś górować, co ma rozum i moc, i poczciwe
 2469     3, 34|                 grubachny głos z Jambroża górował wyraźnie nad drugimi w różnych
 2470     3, 32|                        Podziękuj Bogu, że gorszegoś nie oberwała! - rozczapierzyła
 2471     3, 29|           naprawiać? kto złemu zaradzić i gorszemu zapobiec?... Kobiety?...~
 2472     4, 38|               jaże ludzie się tym niemało gorszyli.~Naraz kajś w końcu wsi,
 2473     3, 33|          wydzierał się mocno, nad drugimi górując; a często wołał za siebie:~-
 2474     2, 13|           wynędzniałych twarzach widniała gorycz, żale się snuły, a zarazem
 2475     2, 14|            podejrzeń żadnych ni żalów, ni goryczy, a ino tym miłowaniem serdecznym,
 2476     1, 9 |                 ptak zamknięty! Antek zaś gorzał w mękach coraz boleśniejszych
 2477     2, 25|                  już moja gęba.~- Hale, o gorzałcem myślała jeno! - powiedziała
 2478     4, 49|                 oczach szeroko rozwartych gorzało ponure płomię grozy i śmierci.~
 2479     3, 27|                kruszynę ludzką mieciesz w gorzkiej śmierci strony!...~Dumała
 2480     3, 30|                   rozdzierać serce i łzom gorzkim płynąć.~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~
 2481     3, 26|         rozrastały się grusze rozłożyste, górzyły się kamionki cierniem obrosłe,
 2482     4, 37|              Borynów, skoro uprzątnęli po gościach i przyszedł ciemny wieczór,
 2483     4, 43|               zleci.~- Cichoj, Jaguś, dyć gościńca ci przywiozłem - i wtykał
 2484     3, 34|               sąsiedzkich wsi pozostało w gościnie u Lipczaków: byli to ci,
 2485     2, 18|             obrażona.~- Bóg wam zapłać za gościnność! Powiedzcie waszemu, że
 2486     3, 34|            zajmowali gospodarze ze swoimi gośćmi.~Izba była ciasna; zapchana
 2487     4, 39|                    na ludzim ich wywiódł, gospodarkę-m niezgorszą ostawił, to się
 2488     2, 22|                 ta historia o królu i tej gospodarskiej córce. Jezus, jak się to
 2489     1, 2 |                  z trzech stron budowlami gospodarskimi, a z czwartej sadem, który
 2490     1, 2 |          rozmyślał, liczył, rozmarzał się gospodarsko, aż czasem i przystawał
 2491     3, 30|                   wykupna, ze trzydzieści gospodarstw tam by wymierzył, juści...
 2492     1, 7 |              podnieśli się z "Bóg zapłać" gospodarstwu.~- Niech wam pójdzie na
 2493     2, 22|              siebie i powiedły rankiem na gospodarzowe pole, i założyły do pługa,
 2494     3, 28|                  na Sybir i tam se będzie gospodarzył! - wykrzyknął spieniony.~-
 2495     1, 12|                   wiada od kiela na swoim gospodarzyła.~- Jaka jest, wnet stary
 2496     2, 22|          pogańskich krajów.~Trza się było gotować i na obronę stawać!~Zbawienie
 2497     3, 32|              huczał w niej kiej w studni: gotował się, wrzał i wzbierał w
 2498     1, 5 |                  przyrzucał koniczyny, to gotowanego jęczmienia z kartoflami.
 2499     4, 40|          sporządziła picie, sypnęła kaszy gotowanej kaczętom i wygnała je na
 2500     3, 29|                   gnietły lub pękały przy gotowaniu, ale w końcu naczyniły ich
 2501     2, 16|              Najpierw był buraczany kwas, gotowany na grzybach z ziemniakami
 2502     2, 20|                  mnie kto chlaśnie batem, gotowem oddać kłonicą.~- Bijcie,
 2503     4, 41|                  karwas czasu.~- Wszystko gotówem przenieść, bele jeno nie
 2504     1, 12|           przewlekanych z izby do izby.~- Gotują się do przenosin!~Drogą
 2505     3, 28|              czerwono, w garach parkotały gotujące się różności, z których
 2506     2, 21|                  wrzawą. Jakby tym kotłem gotującym się, przepełnionym białym