Tom, Rozdzial

 2507     3, 27|                przeniewierstwa, bóle kiej góźdź raniące i tych smutków i
 2508     1, 7 |                   raz te święte, przebite goździamń, konające nóżki Panajezusowe
 2509     2, 19|                   rozeznasz: dąbek-li to, grabek-li to, osiczyna-li to!~Takuteńko
 2510     3, 36|          nakuwanych i przyśpiewki dzieuch grabiących.~Zielone, puszyste równie
 2511     1, 3 |                  kopanie, to zagnać je do grabienia ściółki, a ty mógłbyś kołki
 2512     1, 3 |                   leszczyna, to karłowata grabina, to osiczyna drżąca tulił
 2513     4, 45|                leszczyn, osik, jałowców i grabów, zaś miejscami świerkowe
 2514     4, 49|                sinej ćmie dnia, kurzawy i gradów targały się rozpaczliwie
 2515     3, 36|                  stronami wisiały ciężkie gradowe chmury i wiater zrywał się
 2516     3, 32|             ksiądz odczytywał modlitwę od gradu i kropił wodą święconą wszystkie
 2517     4, 42|              kościelna wieża biła wysoko, grając w zorzach pozłocistym krzyżem.~-
 2518     2, 22|                   ta miesięczna poświata, grająca farbami na poślepłych, pomarłych
 2519     3, 26|                 zapadła, że nawet i zorze grające po szybach przygasły, i
 2520     4, 38|                    a głównie do katarynki grającej, na której jakiś zwierz
 2521     4, 43|              patrząc na boćka, któren się grajdał po izbie, kuł po wszystkich
 2522     3, 34|           rzęsiściej gruchnęła muzyka, bo grajki wiedziały, że z Mateuszem
 2523     3, 34|                 muzyka, dziesiątki rzucał grajkom, Nastkę wpół ujmował i z
 2524     3, 28|                        pojękiwał radośnie gramoląc się z barłogu.~Hanka zaś,
 2525     4, 40|          podsadziła starszego, że jął się gramolić na ojcowe kolana bełkocąc
 2526     2, 14|         rozkołatanego.~Noc cicha, mroźna, granatowa, osypana gwiazdami, jakoby
 2527     1, 5 |                  na Jagnę.~Stała w czapce granatowej na głowie, a drugą jeszcze
 2528     2, 16|                 bure opony, a z głębokich granatowych głębin rodziła się gwiazda
 2529     3, 31|               jeno okiem sięgnął za kopce graniczne, wszędy dojrzał chłopów
 2530     3, 32|                   weszli na szeroki wygon graniczny, w gąszcz smukłych jałowców,
 2531     4, 45|                Jasia, siedział pod kopcem granicznym z książką w ręku, nie mogła
 2532     1, 11|                  wiedli do izby szumno, z graniem i przyśpiewkami.~Ale Jagusi
 2533     2, 17|                  bym spała najlepiej przy graniu - zaśmiała się Jagustynka.~
 2534     1, 2 |                Toć i marnieje wszystko... granule trza było dorznąć... we
 2535     3, 29|             kominie huczał duży ogień i w grapie, którą dwojgu ciężko było
 2536     4, 39|          przywiezła z Warsiawy. Wpadło do grapy z ukropem i prawie się ugotowało.~-
 2537     4, 43|                  i zapomniała o wszystkim grążąc się w mgławych i rozmigotanych
 2538     4, 47|                  znojami utrudzony, twarz grążyła się w tuman wiecznego zmierzchu,
 2539     4, 38|                kiej wody, ale już z wolna grążyło się wszystko w słonecznym
 2540     3, 27|                   albo ją musiano pięścią grdykać w plecy, by łacniej przeszło,
 2541     4, 37|                   i cosik długo przy nich grdykał.~Długo ich było słychać,
 2542     2, 14|               pomagać drugiemu. Wełna już gręplowana, a będzie jej ze sto funtów.~-
 2543     2, 21|          ogromnych, stogów powichrzonych, grobel szło po polach, ruchało
 2544     2, 21|                środka, cisza ich otoczyła grobowa, żaden głos się już tam
 2545     4, 37|               długie, nieskończone, zgoła grobowe cichoście.~Oni zaś siedzieli
 2546     2, 23|                   zaguby i lęku...~...I w grobowej cichości umierały.~Ale po
 2547     2, 22|              zapieje, wszystko zapada i w groby się kładzie; o krajach,
 2548     2, 25|                 raz trzask się rozlegał i grochot, i wody z krzykiem wychlustywały
 2549     3, 30|          przekarmiają ich też niezgorzej. Grochówkę im przynieśli w połednie,
 2550     2, 22|                    gdzie płoty kiełbasami grodzą, a ogniem się chłodzą; gdzie
 2551     3, 31|      zawrzeszczała wybiegając na drogę do gromadki wylękłych kobiet, zbierających
 2552     1, 3 |                  zgiełkliwiej; wychodzili gromadnie na pola, którzy do kopania
 2553     3, 33|                Wójt se pozwolił, no!...~- Gromadzki chleb tak go roznosi, to
 2554     3, 33|              jakiej kochanicy na koszulę. Gromadzkich pieniędzy już ci nie starczyło,
 2555     2, 23|           przysłony cieniów, pękały jakby gromem rozprute i przez straszliwe
 2556     3, 28|            przerwał ostro i jął ją surowo gromić, odsunął nawet podawane
 2557     3, 32|             wszystkich, ale ksiądz jednym gromkim słowem powstrzymał i uciszył
 2558     1, 5 |                  w dogasających brzaskach gromnic.~A co świtanie - dzień wstawał
 2559     4, 48|                   poręczy łóżka tliła się gromnica zatknięta w dzbanuszek,
 2560     2, 20|                  parę dni potem, zaraz po Gromnicznej, dał znać wieczorem Jambroży,
 2561     4, 40|              układał w głowie, jak się to grontem podzielim, nawet już o kobiecie
 2562     3, 35|              ślepiami podleskie ziemie.~- Gronty łacno podzielne! - rzekł
 2563     4, 40|                  powinno się uchwalać ani grosika.~Poparł go Rocho, strasząc
 2564     2, 17|                      twarz i wyciągnięte, grożące ręce widziała przed sobą.~
 2565     4, 47|               przylatywała już parę razy, grozi, że się utopi... że nie...~-
 2566     1, 10|              kłócić, przyskakiwać do się, grozić, bić pięściami w stół, wykrzykiwać
 2567     3, 35|                 me, pludro jedna, tknij - grozili zuchwale i wyzywająco. Stali
 2568     3, 32|                   ino ślina przyniesła.~- Grozisz! Zacznij ino, zacznij! Niewiniątko,
 2569     2, 25|               trzęsła, posępni, kwardzi a groźni kiej ta chmura gradowa,
 2570     4, 49|          rozwartych gorzało ponure płomię grozy i śmierci.~Sto rąk wyciągnęło
 2571     4, 45|               ciżbą, a dołem tulił się do grubachnych pni drobny naród leszczyn,
 2572     4, 38|              całemu światu radoście swoje grubachnym głosem powiada...~Zaś drugi,
 2573     2, 14|          zwieszała się od belek, a płótno grubachnymi wałami leżało na kupie,
 2574     4, 41|                   od łąk dalekich leciały grubaskie pohukiwania bąków, zaś nad
 2575     3, 28|                   kiełbas, kiszek i onych grubaśnych salcesonów. Hanka siekała
 2576     4, 38|                   Jasio poczytał nieco na grubej książce, zaś potem przyklęknął
 2577     3, 28|                   kaj cieni beknąć, a kaj grubiej i jak wycyganiać. ~- Jenszy
 2578     2, 14|                    zobaczyłam, że dziewka grubieje i rośnie jak na drożdżach,
 2579     2, 16|                opłatków, a wyjął lepszą i grubszą paczkę, bo w złoty pasek
 2580     4, 39|                  jeno czekać, jak komu co grubszego ukradną - rzucił kowal.~-
 2581     3, 29|             jeszcze tu i owdzie doganiali grubszej roboty, ale już głównie
 2582     1, 5 |                 wykol; deszcz padał coraz grubszy i gdzieniegdzie po drodze
 2583     4, 38|              zwiesnowego i przeplatał się grubymi ziarnami błogich łez niby
 2584     3, 33|               słońce przypiekało, gołębie gruchały we strzesze i cichuśki szmer
 2585     4, 41|                   i stado gołębi opadło z gruchaniem na ganek, a kiej je spędzała,
 2586     3, 32|                  się otrząsając z błota i grud, których mu nie szczędzili.
 2587     4, 48|                 cienia po nim, choćby tej grudki ziemi tkniętej przez niego.~
 2588     2, 25|                 chrupały pod nogami słabą grudzią, wody się ścięły, że pełno
 2589     3, 32|            Rychtyk, podobni do Olendrów z Grunbacha.~Szeptali oczy wytrzeszczając
 2590     4, 47|                   na piaskach i lżejszych gruntach wychodzono ze sierpem, już
 2591     2, 19|             młodych powinni przypuścić do gruntów i do rządów.~- A samym na
 2592     2, 20|                 mógł się z dworem godzić, grunty miał nietabelowe i do lasu
 2593     2, 24|           dogadywała Kozłowa.~A w drugiej grupie starszych gospodyń szeptano
 2594     4, 45|                 za wsią, na miedzach, pod gruszami, na granicznych kopcach,
 2595     4, 45|                   cosik, bych zajrzeć pod gruszkę... patrzę... siedzą se jakieś
 2596     1, 1 |           będziecie.~- My nie rzucalim na gruszki, ino że tam jest gapie gniazdo -
 2597     4, 37|                   co się da, nie czekając gruszków na wierzbie.~Na to powstał
 2598     3, 33|               była odwieczna, spękana i w gruz się sypiąca, że nawet ptaki
 2599     2, 13|                 torfowych, a pełne pręg i gruzłów sinych, pełne plam i rojowisk
 2600     1, 11|             rychło,   zarządziły zabawę w gry różne, bych prędzej chłopaków
 2601     3, 34|                   figurami, to we zbożach grywa na skrzypicy, a czasem tak
 2602     3, 31|                   a ty, biedoto, kamienie gryź i łzami popijaj! Owczarz
 2603     4, 41|                  Dyszeli ciężko, szarpani gryzącymi spominkami, oczy im pływały
 2604     2, 20|                przejmowała, taka zazdrość gryzła, że nie mógł wyleżeć, rzucał
 2605     2, 18|                  i przyjacielstwa szukał! Gryzło go to srodze, bolało nawet
 2606     3, 26|               koszul kobiety przy kopaniu grządek.~W zacisznych miejscach
 2607     3, 26|              rozdziana do koszuli, kopała grządki w sadzie wzdłuż drogi.~Przystawała
 2608     2, 24|                nim tknął ziemi, topniał i grząską młaką pokrywał wszystko,
 2609     1, 6 |               ustawał, a drogi robiły się grząskie, nie do przebycia.~I u Dominikowej
 2610     2, 25|                 zatapiała opłotki i stała grząskimi sadzawkami w obejściach,
 2611     1, 7 |               jako te wyspy czerniały się grzbietami zagonów spośród siwej, spienionej
 2612     2, 13|         zaprzestawał roboty, wspierał się grzbietem o ścianę i niósł oczami
 2613     1, 4 |                   dla wyprostowania nóg i grzbietów; tylko chłopaki, co mieli
 2614     3, 26|             błocie podwórza i kury pilnie grzebiące w gnoju. ~Podjąwszy próżną
 2615     3, 30|                 maluśkie dzieciątko w nim grzebie! Prosto płakać, co się to
 2616     1, 5 |               podwiązanymi skrzydłami, to grzebieniaste koguty wyzierały spod zapasek
 2617     3, 29|              drogę i z drugimi chłopakami grzechotał pod płotami, że to od rana
 2618     1, 12|           przycichła, stoły poustawiali i grzechotano miskami, a oni wciąż się
 2619     2, 22|                 kiej te krze na szerokiej grzędzie, rozrosłe, dostałe i późną
 2620     3, 32|               jadło narządzają i pierzyny grzeją...~- Prześmiewacie, a samej
 2621     4, 45|               długo stał pod jakąś ścianą grzejąc się w słońcu i ciesząc oczy
 2622     4, 44|                    osiemdziesiąt przeciw.~Grzelowi podnieśli wrzask.~- Na nowo
 2623     3, 34|                  wypadnie sprawa z borem. Grzelowy sposób jest mądry, jeno
 2624     2, 16|            usłyszeli, ani słowa, nic...~- Grześniśmy pewnie, to nie usłyszymy,
 2625     2, 16|                 Nie bluźnij, kobieto, nie grzesz, nie słuchaj podmów diabelskich,
 2626     1, 7 |              szedł na odpust na zbawienie grzesznego narodu...~I szedł Pan Jezus...
 2627     4, 39|                  Jezu, bądź miłościw mnie grzesznej!~Wójtowa wyleciała z chałupy
 2628     1, 8 |                tylko wie przódzi, nie my, grzeszni! Zapiliśmy, prawda... a
 2629     2, 24|              rodzonych, o uwodzicielach i grzesznikach takich, których nie minie
 2630     2, 22|               pamiętliwości i ostrzeżeniu grzeszników, jako "kara za złe nikogo
 2631     2, 24|              zatrzęsły się dusze w udręce grzeszności swojej, rozpłakały się żalami
 2632     4, 42|                 wyrobek staję! Juści, com grzeszny, ale me spomóż, Panie miłosierny,
 2633     4, 37|                   trwodze.~Jezu, bądź nam grzesznym miłościwy! Jezu!~O dolo
 2634     4, 38|                    Zmiłuj się, Panie; nad grzesznymi, a nie pamiętaj im dziadoskiej
 2635     3, 35|                 sprawą.~- Juści, że Jagna grzeszyła, juści, że trzeba ją było
 2636     4, 47|                 płaci, przeciek pospólnie grzeszyli. Czemuż to jemu tylko uciecha,
 2637     4, 45|                  blacha, zezuł i buciary, grzęznąc w piasku jakby w tym gorącym
 2638     1, 6 |                    jak klął na konia; wóz grzęznął i zarzynał się aż po osie
 2639     4, 48|                 po wsi, patrzył na kowali grzmiących młotami, zajrzał do młyna,
 2640     4, 43|                   się wyjaśniać, to znowu grzmiało, jakby tysiące wozów pędziło
 2641     3, 34|               pociemniało z nagła, daleki grzmot zahuczał i suchy, palący
 2642     4, 49|             szumiące.~Grzmoty już szły za grzmotami przewalając się z hurkotem
 2643     3, 34|                  rozlewała się skłębionym grzmotem w rozżarzonym powietrzu
 2644     2, 21|              oniemiały, jakby wsłuchany w grzmotliwą wrzawę, w ten dziki krzyk
 2645     4, 49|                podobien dalekim i groźnym grzmotom.~I w jakiejś minucie cała
 2646     2, 16|               buraczany kwas, gotowany na grzybach z ziemniakami całymi, a
 2647     4, 45|              mroczno, pachniało pleśnią a grzybem, drzewa stojały bez ruchu
 2648     1, 4 |                  ptaszki, to zajączka, to grzybków, ale nigdy jeszcze tyla
 2649     1, 3 |               kołujący spływało na drogę. Grzybny zapach bajorów i liścia
 2650     1, 3 |                   sobie...~- Cichojta! To grzych tak się naśmiewać nad biedotą! -
 2651     3, 28|                 służy, a gotów się by i z grzychem pokumać, bych jeno sobie
 2652     1, 3 |                 bo płowe włosy spadały mu grzywą na oczy, to zaglądał ostrożnie
 2653     3, 36|                  powróci. Odstawili go do guberni, Rocho pojechał za nim z
 2654     4, 43|                   jej ulżyć, bo już mleko gubiła z cycków. Przeszedł wieczór,
 2655     2, 18|                   jej pod nogi.~- Zapaski gubisz, nalazłem ją przy przełazie! -
 2656     1, 5 |                   dydka nie mam, a wiesz, Guciu, że nie zborgują.... - mruczała
 2657     3, 33|              napominać, a to Balcerkowa z Gulbasem kudłów sobie nastrzępili
 2658     3, 34|               pasłem na smugu i jużeśmy z Gulbasiakiem jechali do dom, aż tu przed
 2659     2, 25|             Bylice szły, Kobusy, Pryczki, Gulbasy, Paczesie, Balcerki i kto
 2660     3, 33|            kajściś pod płotem, zaś indory gulgocąc rozczapierzały skrzydła,
 2661     3, 34|                  hulały po zagonach pełne gurb płowych, zielonych zatok,
 2662     2, 21|                 śnieg leżał po kolana, to gurbił się miejscami w zagony,
 2663     3, 35|                 staw polśniewał i koliste gurby roztaczały się od nóg Jagusinowych
 2664     3, 31|                      Niby nabożna, a taka guślarka z Dominikowej! - śmiał się
 2665     3, 27|                Witek, a któren ci takiego guza nabił? - pytała Hanka.~-
 2666     3, 31|                  któren cały we srebrnych guzach chodzi, a taki ma posłuch,
 2667     1, 8 |               Józkę powstał, że się długo guzdrała... a konie czekały na nią.~
 2668     3, 31|                   wróżyć chciały i do izb gwałtem się cisnęły. Z dziesięć
 2669     4, 48|                się kiej listek wstrząsany gwałtowną nawałnicą, chciał ją odepchnąć
 2670     1, 8 |              różne. Jakże, znali Borynową gwałtowność, że jak się zaweźmie, to
 2671     1, 6 |                    Dreszcz nią wstrząsnął gwałtowny i coś jak płomień wichrem
 2672     2, 19|                 kiej z książki prawić, że gwałtu nie można czynić, bo wda
 2673     4, 38|                 okna, buchające światłem, gwarami a brzękiem talerzy.~Tłukła
 2674     3, 31|                powietrzu, roztrzęsały się gwarliwe, pełne krzykań i śpiewów
 2675     3, 30|               czyniło się coraz rojniej i gwarliwiej: starsi poredzali przed
 2676     3, 32|                   mocno splecioną i cicho gwarzącą.~Spotkała i brata z Nastusią:
 2677     1, 3 |               żenie, a on się zakolebie i gwarzy, i szumi, a potem staje
 2678     4, 41|             chodził mamrocąc pacierze, po gwiazdach włóczył oczami, a niekiej
 2679     2, 16|               przed gankiem, nim pierwszą gwiazdę uwidzieli.~- Jest! Jest! -
 2680     4, 48|               tyla mi do niej, co do tych gwiazdów... Jasia se tera namówiła...~
 2681     2, 22|                 ból...~I w błocie tarzasz gwiezdną duszę, człowieku, w błocie.. .
 2682     3, 27|            przysłoniły niebo, że ni jeden gwiezdny migot się nie przedzierał,
 2683     3, 30|              nieba, kaj się aż trzęsło od gwiezdnych migotów, dołem zaś, nad
 2684     2, 22|       dobrotliwością... Przenajświętsza i gwieździe zarannej podobna... Kobieta
 2685     3, 31|                  psy jesteśmy, co na leda gwizd do nogi się zlatują! Potrza
 2686     3, 35|                 jaże bory oddawały, jensi gwizdali z uciechy, to gwarząc obejmowali
 2687     4, 38|              wyciągały po swojemu, dzieci gwizdały na glinianych kuraskach,
 2688     2, 19|                  zwoływali się z opłotków gwizdaniem i szli kupą, zalegając karczmowe
 2689     2, 18|                jeden raz się odwrócił, by gwizdnąć na Łapę i spojrzeć, co tamten
 2690     2, 18|                    zakręcił się po izbie, gwizdnął na Łapę, ale pies zwinął
 2691     3, 32|                 wodziły się z chłopakami, gżąc się a przeganiając po drogach.~
 2692     3, 33|                  starzy patrząc na młódź, gżącą się wieczorami po drogach,
 2693     1, 7 |                Idź, a siedź do północka i gzij się tam z parobkami! - wybuchnęła
 2694     1, 4 |                   nim baraszkować.~- Ale, gził się cięgiem będzie, kiej
 2695     2, 19|                dziewczyny aż piszczały do gzów i na muzykę nogami przebierały,
 2696     2, 14|               gotowa.- Przywarła drzwi na haczyk, wydobyła pieniądze i wzięła
 2697     1, 7 |                 stało, wsiadła na Jagnę i hajże jazgotać, a wypominać wszystko,
 2698     1, 5 |                   kupach, a gdzie znów na hakach wisiały całe wieprzki wypaproszone
 2699     2, 13|                   bych go ino nie jątrzyć hałasem, ale coraz częściej spozierała
 2700     2, 25|              porwali.~Szli mocno, głośno, hałaśliwie, tocząc jarzącymi oczami
 2701     2, 15|                 nagnała, by buciarami nie hałasował, sama boso chodziła po izbie,
 2702     1, 2 |                 moje!... Taka krowa, taki haman, że i drugiej nie w każdym
 2703     3, 35|             złości, a i drugie ledwie się hamowały.~- Wszarze przeklęte!~-
 2704     4, 49|               jeno ten chlew diabelski, a hańba i wstyd la poczciwych! Że
 2705     4, 48|               chcę dożyć takiego wstydu i hańby, żeby cię ludzie wytykali
 2706     4, 37|                  Weronka zabrawszy ojca i Hanczyne dzieci też poszła, w chałupie
 2707     3, 29|                   bez nakazu wyleciała do handlarzy krzycząc, iż niczego im
 2708     1, 5 |                  nocą i większą pluchą.~I handlerze rychlej zdejmowali kramy
 2709     3, 34|             gospodarze, to ja będę z wami handlował!... Jak mój dziadek z waszymi,
 2710     3, 29|             Żydowica osobno na swoją rękę handlowała znosząc jajka, koguty, to
 2711     3, 28|                  duda gra, a ty, biedaku, handluj głodem i ciesz się, że jeść
 2712     3, 30|                  inszy, uczony i zasobny, handlują wespół z Żydami, a krzywdą
 2713     1, 5 |                   te Żydy, co wykrzykują, handryczą i ciskają się kiej głupie.~
 2714     2, 13|                   i jak zaczęli krzyczeć, handryczyć a przysięgać, że więcej
 2715     3, 34|                wiadomo, że co dnia z nimi hańdryczysz.~- Kto mi robotę daje, temu
 2716     1, 1 |        torebeczkach, a to i cukru, a to i harbaty, a to i grosza coś niecoś;
 2717     3, 30|                    Co prawda, to i służba hardzieje... Mój ano chłopak do pasionki,
 2718     1, 9 |                  nabił i gruchnęło kiej z harmaty...~- Toście zaraz z wieczora
 2719     1, 9 |             drugie na piszczałkach libo i harmonikach, że wrzask się rozlegał,
 2720     1, 12|                  i powaga w niej rosła, i harność pełna mocy a spokojności!
 2721     4, 40|                     Bo nie każdy tak musi harować, nie każdy! - westchnęła
 2722     4, 39|                   jeno rozum mają. Wyście harowali kiej wół, to sprawiedliwie
 2723     1, 10|                   Jezus!... A jak te woły harowalim i dnie... i noce... za parobków...
 2724     2, 21|                 kuć dolę a w cierpliwości hartować.~Dojeżdżali do wsi, mrok
 2725     3, 27|                  ni dospała, ni wypoczęła harując nikiej ten wół w jarzmie
 2726     4, 45|                   Przecież rozumiesz, jak harujemy i zabiegamy, aby chociaż
 2727     1, 1 |        przyjacielsko obwąchiwały twarz.~- Heeet-aa! - wołał śpiewnie Walek,
 2728     2, 18|              znowu, nalał sobie drugi raz herbaty, usiadł przed kominem i
 2729     4, 38|                   was mór nie ominął, psy heretyckie.~A któraś z lipeckich wyciągnęła
 2730     3, 34|                  prześmiewały się z całej historii.~- To ci kokot z wójta,
 2731     4, 38|                  wyrozumieć, laczego taki hojny?~- Juści, w tym musi być
 2732     4, 37|            widziała.~- He, prawda! Czysty holender, trzysta rubli kosztuje.~-
 2733     1, 11|                   jakby sto par trzasnęło hołubcami i sto chłopa zakrzykało
 2734     4, 38|                 chałupy i żyw, kiejś taka honorna.~- A sprowadzę! Już mu tej
 2735     4, 48|                   wędrować z księżykiem i honorniej! Ostajta z Bogiem. - Pożegnała
 2736     3, 33|       powiedziałem... Hale, będzie się tu honorować o bele słowo, a tam chłop
 2737     2, 25|            dziewkę, i tak ją też uważał i honorował. Nie pomogły jej przymilania
 2738     3, 26|               gospodarz dostępuje takiego honoru i szczęścia, a przy tym
 2739     3, 31|                   zapraszały, tak sielnie honorując chłopów, że sadzały ich
 2740     3, 33|                   ktosik gorzałkę stawia, honoruje, a na świadki prosi. Żeby
 2741     4, 41|             płomieniami, że już wraz giną hucząc weselną pieśń zatraty, tak
 2742     2, 24|              przez gęstwę rozwścieklonym, huczącym potokiem; podniósł się wrzask
 2743     2, 25|                     Nie damy! Nie damy! - huczeli, aż się karczma zatrzęsła
 2744     1, 11|                   jako te grusze Maćkowe, huczne a szerokie niby te równie
 2745     2, 20|                  dni się zabawiali, a tak hucznie, że powiadali, jako Kłąb
 2746     1, 12|                  nowy tan, ze śpiewami, a huczno, tłumno i ogniście.~Że już
 2747     4, 37|                dziwny, ni to krzyk, ni to huk, ni to wołanie dalekie,
 2748     2, 15|                  bełkocze cięgiem, szumi, huka, że ani człek się spodzieje,
 2749     3, 32|            Podlesie zaroiło się ludźmi, a hukało pieśnią niebosiężną.~Jeno
 2750     2, 13|            zdrętwiałych chat, pełzających hukań; zjaw przerażających, nawoływań
 2751     3, 32|                    sennym, coraz cichszym hukaniem... aż dzieci, baraszkujące
 2752     3, 32|               jaże chciało się niejednemu huknąć po lesie albo i przypaść
 2753     3, 27|              całkiem cicho, że ze złością huknęła drzwiami; nie przebudziło
 2754     1, 9 |               żeby ich kto nie zeszedł.~- Huknęło, że Jezus! Myślałem, że
 2755     3, 34|                blaskami.~Domy dygotały od huków, a wszelkie stworzenie przyczaiło
 2756     1, 11|               musiał, wyrywać przez moc i hulać w kole, nie bacząc, że go
 2757     2, 19|                uciecha rosła, to i młodzi hulali z całej mocy, a starsi zasię
 2758     1, 12|                   serca się zapamiętały w hulance, a każdy nerw dygotał do
 2759     1, 12|                grzmoty buchały po stajni.~Hulanka tam już szła siarczysta,
 2760     2, 19|                głośno wydziwiały z takiej hulanki, kiwały głowami, mełły ozorami
 2761     2, 23|         struchlałe obłąkaniem, spojrzenia huraganów walących na siebie, aż przejął
 2762     4, 49|                 zasypując oczy i stronami hurkotały grzmoty.~- Poganiaj, Pietrek,
 2763     2, 13|                   ryki, trzaski, łomoty i hurkotania, jakby tysiące pustych wozów
 2764     4, 49|               grzmotami przewalając się z hurkotem wskroś całego świata, jaże
 2765     2, 25|               były ciężkie do zniesienia, hurkotliwe, zadeszczone, a tak ciemnicami
 2766     3, 32|                   wam nie mówię, a wy ino huru buru jak na tego łysego
 2767     2, 13|                dobrego słowa, ino cięgiem huruburu, jak na tego psa, to pewnie
 2768     3, 32|                   wróci! - przyśpiewywała huśtając go i chodząc po izbie.~-
 2769     3, 32|                dziad w pośrodku wlókł się huśtający na kulach i nogach pokręconych,
 2770     4, 38|                    tulił ci je poczciwie, huśtał i łaskotał, jaże izba zatrzęsła
 2771     4, 39|                 od tajonego płaczu, Magda huśtała dziecko, Hanka zapatrzyła
 2772     2, 15|      zapowietrzone, kiej się wyzwolita na hyclów !~Źli byli na to, boć nie
 2773     4, 41|              znowu do roboty, kiej bociek hycnął na ganek, przyczaił się
 2774     2, 23|                 że wybuchali oślepiającym hymnem uniesienia, modlitewną pieśnią
 2775     4, 47|                  Częstochowskiej do ręki, í nową koszulę, suty wełniak,
 2776     3, 35|                się rozmówić z Miemcami po ichnemu.~Właśnie to był Rocho teraz
 2777     3, 29|              kowalową i dosłyszała kowala idącego z wójtem ku kościołowi,
 2778     2, 24|               prędzej, gdy ci na przedzie idący jęli wołać:~- Ksiądz z Panem
 2779     1, 3 |                   za mną kiej pies, to se idzi obok, to wlazł w kartofle
 2780     1, 8 |               mroczeć poczynało.~- Rychło idzieta, co?~- W te minuty, zarno
 2781     2, 16|               śnieg przed progami świeżym igliwiem, a gdzieniegdzie to i bielono
 2782     3, 32|                  Jagna, wy tak ze mną nie igrajcie!~- Bo co? Odprawicie mnie
 2783     3, 33|                czarnymi brwiami opięte, a ilekroć spotkał się z nimi, odwracał
 2784     1, 10|              statki, a szmaty, a krowę, a ileś wycyganił od ojca? Bacze
 2785     2, 25|                poratunku nie było znikąd: ileż to razy chciała wrócić do
 2786     2, 25|                  za nim ciągnęły Płoszki, ilu ich było z trzech chałup,
 2787     3, 35|                 zapamiętali... jako ogień ima się słomy, ale zeźre i murowańce,
 2788     4, 41|                  Antek, jakby wrośnięty w imadła, orał zawzięcie zapomniawszy
 2789     2, 18|                   pańskiej skóry tak samo imają się cepy jak i kużdego! -
 2790     3, 31|                   przejadły, za pługi się imali, nie leniąc ni ociągając.
 2791     4, 47|                mocniejsze ziemie, dopiero imano się przygotowań i żniwa
 2792     2, 22|         przytykając, to pacierzem, to tym Imieniem Pańskim.~Wyspowiadał się
 2793     2, 22|                  bluźnił przeciw boskiemu imieniowi a krzyczał, że już chyba
 2794     3, 35|              wypominać z ambony prawie po imieniu... tego już za wiele...
 2795     4, 44|                 sprawiedliwości głosowali imiennie.~Strapił się tym Grzela,
 2796     4, 40|                całkiem jesteś jakiś zgoła inakszy.~- Poczekaj, pójdę w pole
 2797     1, 3 |              Głupiś. Jak się nazywacie? - indagował nieubłaganie sędzia.~- Bartek
 2798     3, 29|                  wrzaskiem, kiej to stado indorów rozwścieczonych. Kobusowa
 2799     4, 38|                   te rozczapierzone ogony indycze. Paru młodych dziedziców
 2800     4, 37|                   rozczapierzała się kiej indyczka, gotowa zrobić kłótnię.~
 2801     3, 33|            trzepały się w kałużach, młode indyczki biadoliły kajściś pod płotem,
 2802     1, 5 |             niedzielę nie baczyłeś na to, inoś się pchał tam, gdzie najpierwsze... -
 2803     2, 14|                tak rozumieli, że z jakimś interesem przychodzi.~- Że to nikt
 2804     3, 30|               westchnąwszy ciężko zaczęła iskać najmłodsze dziecko. Józka
 2805     1, 9 |               okno na ganek, bo tam Hanka iskała chłopaka, a nie chciał się
 2806     4, 49|                   dysząc od złości.~Jakby iskra padła na prochy, tak buchnęły
 2807     2, 19|           rozżarzane wichurą pędu, sypały iskrami i buchały krwawym płomieniem,
 2808     1, 7 |                    a ino poglądali na się iskrzącymi, głodnymi oczami, jakoby
 2809     1, 11|           rozpierzchłą, świetlistą smugą, iskrzyła się wrzącym srebrem wskróś
 2810     2, 14|                 nozdrzach wierciło, niebo iskrzyło się już gwiazdami, a od
 2811     2, 17|              przyglądała mu się teraz, bo istotnie, w ostatnich czasach postarzał
 2812     1, 8 |                   że we Francji... nie, w Italii to było, nie... alem teraz
 2813     1, 3 |                jej Szymon, Barbara Piesek itd.~- Świadkowie czy są? .
 2814     4, 44|                  po naszemu.~- Karpienko! Iwanow! - ryknął na strażników,
 2815     1, 5 |                   we dworze... Znają mię, iżem robotny i na wszystkim w
 2816     3, 26|               dawałam za jedno... Dobrze, iżeście już ściągnęli do chałupy...
 2817     1, 3 |                  jabłonkach, obwieszonych jabłkami niby pięście; rzucił czymściś
 2818     3, 33|              trawy, pszczoły brzęczały po jabłoniach, staw polśniewał wskroś
 2819     1, 3 |           opłotkach, gdy Witek mignął pod jabłoniami.~- Zabaczyłem... prru...
 2820     3, 33|           rozkwitłe pławiły się w słońcu, jabłonie obwalone kwiatem wynosiły
 2821     4, 48|                   kierz różany, kieby ten jabłoniowy kwiat, mdlejący w skwarze
 2822     1, 4 |                 wraz potrząsał gruszą, to jabłonką, że słychać był ciężkie
 2823     1, 3 |            omroczonym jeszcze na dole, po jabłonkach, obwieszonych jabłkami niby
 2824     2, 23|                  ten ciężki, rodny okwiat jabłonkowy, a słowa ciche, rzadkie,
 2825     4, 43|                   że ciężkie od rumianych jabłuszek gałęzie zwisają nad nią
 2826     3, 33|                gębusia, zarumieniona kiej jabłuszko, a śliczna, jaże się prosiła
 2827     4, 48|           przyodziewy, posiedział z panem Jackiem pasącym na jakiejś miedzy
 2828     3, 31|                    Bo krzepka tabaka pana Jackowa, całą paczkę mi dał... całą...~
 2829     3, 33|                  zbóż ozwały się też pana Jackowe skrzypice przywtarzając
 2830     3, 34|                Nie potrza mówić, jak panu Jackowi dziękował i przepraszał;
 2831     3, 27|               dziedzicowym bracie, głupim Jacku, mówimy - objaśniała któraś.~
 2832     3, 30|           wygrzewali poredzając z ludźmi, jacy wciąż do sadu szli, a srodze
 2833     4, 45|                 tych gorzkich wspominków, jacyś ludzie go wymijali, ani
 2834     4, 45|                    a dojrzawszy dziedzica jadącego konno podszedł do niego.
 2835     3, 34|            turkotało wozów, z drugich wsi jadących.~Jęli się więc śpiesznie
 2836     1, 6 |                   cieple siedzą... słodko jadają, a ludzie na nich robią... -
 2837     2, 22|                dzieci nauczał, mieszkał i jadał, Mateusz zaś witał się z
 2838     1, 1 |               mleko odebrał, co? A jak na Jadamowego chłopaka, co jej śliwki
 2839     4, 49|                   o niczym i jutro z rana jadę do Żarnowa na cały dzień!~
 2840     4, 45|            spojrzenia ostre kiej pazury i jadowite kieby żmije. Brały ją też
 2841     4, 45|                powieda cichuśko: "Leż se, Jagato, Pan Jezus cię wynagrodzi!..."
 2842     3, 30|                   Na drugie zaś prażonych jagieł im postawili... no, Łapa
 2843     2, 15|              taczalnik stoi w młynicy pod jaglakiem...~Może w jakiś pacierz
 2844     4, 47|            Kłębowa prosząc o pół ćwiartki jaglanej kaszy.~- Płacicie zaraz,
 2845     1, 10|                      Zajrzę do młyna, czy jagłę zrobili. - Dłużyło mu się
 2846     2, 24|                   i siebie przedał, bo za Jagniną kieckę! - wykrzyknęła bez
 2847     2, 24|                  bąkała o tym tu i owdzie Jagnustynka...~- Ani chybi, wezmą go
 2848     4, 45|                   niebądź; to gruszek, to jagódek, to nawet niekiej i osełkę
 2849     4, 45|                  po mchach, po czerwonych jagódkach, rozsypanych jak stężałe
 2850     4, 42|                   zbierał la cię, Nastuś, jagódki, ale matka mu odebrała.~ ~
 2851     4, 41|                 powiadali.~- Takaś to ty, jagódko, taka! - myślał ze wzgardą
 2852     2, 21|              przytajone przed zimą żółkłe jagodziny albo muchar zaschnięty.~
 2853     4, 41|                 że to rychtyk przylega do Jagusinego pola.~Drgnął na to imię,
 2854     3, 35|               gurby roztaczały się od nóg Jagusinowych kiej węże pręgowate, cienie
 2855     1, 11|                   sobie -~A da na smutek, Jagusiuu, tobie...~Hej !~Dominikowa
 2856     3, 32|                 ustawała, nie zważając na Jagustynkowe przycinki ni widząc babich
 2857     1, 12|                   tak weselą i cięgiem za Jaguusia chodzą, cięgiem.~- Jakże...
 2858     3, 29|                specjały z serem, i drugie jajeczne cukrem posypane i tym maczkiem
 2859     3, 30|                   jak ino mogła, plackiem jajecznym a kiełbasą.~Nastusia rej
 2860     3, 28|                   za każdą duszę zapisaną jajko dostają...~- A za kartki
 2861     3, 32|              wczorajszych...~- Hale, tera jajo chce być mędrsze od kury
 2862     3, 28|              dygują z różnościami. Samych jajów sprzedała organiścina w
 2863     2, 14|                 jeszcze Bylica powiedział jąkająco i nieśmiało:~- Znam ja to
 2864     3, 33|                     Bóg zapłać wama. Cie, jakaście to poczciwa!~- To już całe
 2865     1, 10|                będzie jego macochą, matką jakby- jakże to może być, jakże?...
 2866     4, 41|                  siadywała! Nie baczycie, jakem to przy was dulczyła, kiejście
 2867     1, 11|                kochane, braty rodzone!... Jakobym zwiesnę w sercu miała...
 2868     3, 26|                 Bogu! A powiadali ludzie, jakoście jeszcze na Gody pomarli,
 2869     4, 38|             dziedzicowej obietnicy nie ma jakowego podejścia? Miarkujeta, co?~
 2870     4, 41|                  i poleciała jakby na dno jakowegoś raju, a on ją wzion, jak
 2871     4, 37|                  tak rozśpiewani, a pełni jakowejś dufności weszli na smętarz.~
 2872     2, 25|                  zwierali, a w każdej był jakowyś pyskacz, któren wrzeszczał
 2873     4, 39|                chwilą żona mi opowiadała, jakżeście to wykurzyli macochę! Ho,
 2874     3, 34|                  przedać maciorę... krowę jałową też by można, zbędna, Żyd
 2875     1, 11|                   ci wieniec,~Da z samego jałowca!~A insze jeszcze barzej
 2876     2, 13|              kominie ledwie się tliło, bo jałowcowa świeżyzna ino trzeszczała
 2877     4, 37|                 ćwierkanie wraz z kłębami jałowcowego dymu, jakim Jagustynka wykadzała
 2878     4, 48|           odganiała muchy wielką gałęzią, jałowcowy dym ciągnął się z komina
 2879     3, 30|                 martwe, wznosi przygięte, jałowe zapładnia.~Alleluja! Alleluja!
 2880     2, 14|                sieczki musiała urznąć dla jałowicy, prosiaka nakarmić, bo pokwikiwał
 2881     3, 33|            Psiachmać baba... Potrza, to i jałówka nie ołtarz!~Słońce prażyło
 2882     2, 24|                  Sprzedał Żydowi ostatnią jałówkę i przepijał ją z kompanami ,
 2883     4, 48|                  cosik pilnie pogadywał z Jambrożem, obszedł ich z dala i spacerując
 2884     4, 37|              policzku miał długą zadrę od Jambrożowej brzytwy, zalepioną papierem.
 2885     4, 37|               oczy nie patrzył. Wziął się Jambrożowi pomagać i ubiery ojcowe
 2886     3, 33|                   Opowiadał szeroko o tej Jameryce, o ludziach znajomych, które
 2887     4, 37|                  to była wigilia świętego Jana, ale co ćma była i plucha,
 2888     3, 31|            drzwiach i zająkał:~- Gęsi pod jangrestami ostawiłem. A to przyszedł
 2889     4, 40|          Częstochowskiej ochfiarowałam na Janielską, bych jeno powrócił. Wójt
 2890     4, 37|                    kieby te głosy śpiewań janielskich i wiecznej szczęśliwości,
 2891     4, 46|       niewypowiedziane, a serca się pasły janielskim, przesłodkim śpiewaniem
 2892     4, 39|                   stawu i nie zważając na Janklowe prośby i groźby, najspokojniej
 2893     3, 33|                 razem z Jaśkiem Tereski i Jarczakiem z Woli.~- Na żniwa się obiecują.
 2894     3, 33|             powrót na żniwa, razem z Kubą Jarczykiem z Wólki i z Grzelą Borynowym.
 2895     1, 3 |                  Borynowa, a potem między jarką Tomka a owsem tego Jaśka,
 2896     3, 34|                mnie weźmiesz~Skoro żytko, jarkę zeżniesz;~A tyś zeżon i
 2897     1, 5 |                 co jarmark!~- Kto cięgiem jarmarczy - temu długo nie starczy.~-
 2898     1, 5 |                późna w noc ostatnią przed jarmarkiem; dopiero gdy pszenica już
 2899     1, 4 |                 którym siedział Jankiel w jarmułce i w koszuli tylko, bo ciepło
 2900     4, 38|                   modrym, czystym niebie, jarząc się coraz barzej i nagrzewając
 2901     1, 1 |                 nad którymi pochylały się jarzębiny o krwawych, ciężkich głowach...
 2902     2, 16|               leciała, pryskała światłem, jarzyła się coraz bystrzej, a coraz
 2903     4, 45|                 ździebko i szły prosto na Jasiową brykę; wrzasnęła organiścina
 2904     4, 43|                   mrokach oświetlone okna Jasiowego pokoju, kaj teraz Michał
 2905     3, 32|                  tych parzących, spojrzeń Jasiowych.~- Organistów syn, a kiej
 2906     4, 43|                czekać tego jutra i śnić o Jasiowym powrocie.~Ale na darmo się
 2907     1, 3 |                pod okap zajrzeć do gniazd jaskółczych, bo cicho tam jakoś było.~-
 2908     4, 39|        ministranturę, a latał ślepiami za jaskółkami, której kiej niekiej śmigały
 2909     1, 12|              mruknął zeźlony.~Bo to matka Jaśkowa chciała bronić syna. Ruszył
 2910     2, 22|                   niegłupi., a tak bronił Jaśkowej sprawy, że nikto się nie
 2911     4, 43|                Szymek nie wystroi obórki. Jaśkowy Kruczek też dopilnuje bydlątka!
 2912     4, 47|                  uważaniem rozpowiadali o Jaśkowym postąpieniu.~- Ze świecą
 2913     4, 38|               wyczki całymi kępami, a one jaskry, a mlecze i krwawe osty,
 2914     4, 47|            skrzywił się i zagadał znowu o Jaśku, a wywiedziawszy się wszystkiego,
 2915     3, 32|                  lecącym przed się w dale jasnego nieba, w rzekę rozmigotaną
 2916     3, 27|               drodze wyłupywały się nieco jaśnią bielonych ścian, zaś po
 2917     2, 14|              podle księdza siedzieli, też jaśniało światło i ktosik chodził
 2918     1, 9 |              robaczki świętojańskie, jęły jaśnieć i migotać światełka wskróś
 2919     3, 31|                 do przygotowań, a tak był jaśniejący i na podziw rozmowny, że
 2920     2, 24|                choć już pora była na dużą jasność, a mroczało jeszcze kieby
 2921     3, 36|               rozwarło przed nim, a tam w jasnościach oślepiających Bóg Ociec,
 2922     4, 37|                 kiej ta woda głęboka, zaś jasnozielone owsy, gęsto przerosłe żółtą
 2923     3, 32|                   na trawy, na kępy łozin jasnozielonych, na cierniowe krze, całe
 2924     3, 31|           rozgląda w zdumieniu i pyta dni jasnych i tych odłogów pustych: ~-
 2925     2, 15|                 suchą, nos kiej ten dziób jastrzębi, jeno nie tak garbaty, oczy
 2926     2, 17|                   jak to kurczęciu pazury jastrzebieją.~- Za nieprawdę to bym zabiła
 2927     1, 2 |                  spokojnie przyglądał się jatce.~- Nie bucz, głupia! Ojcowa
 2928     2, 24|                  i jensze, barzej jeszcze jątrzące ślinę smaki.~Niedźwiedniki
 2929     2, 13|              Różaniec ci to był bolesny i jątrzący, ale go sobie przewłóczył
 2930     2, 13|             Zezuła trepy, bych go ino nie jątrzyć hałasem, ale coraz częściej
 2931     2, 20|               zrobił mu budę pod szopą, a jątrzył cięgiem, mało jeść dawał,
 2932     2, 22|                 straszne, bych się barzej jątrzyły.~Jedno zmiłowanie Pańskie
 2933     1, 9 |                  okna, czy nie stoją, nie jawią się ci, co w dniu tym błądzą,
 2934     3, 27|               przeznaczeń mocy, która się jawisz, kiej się nikto nie spodzieje,
 2935     2, 17|                   z tego spostponowania i jawnej złości, ale siedziała w
 2936     2, 23|                kręgi zdumień i oczarowań. Jawy kołysały się w cieniach,
 2937     2, 14|                  tabaki... krzepkiej ino,~jażby we wątpiach zawierciło,
 2938     3, 34|             krzyżem koń się rzucił w bok, jażem bęcnął na ziem. Patrzę:
 2939     2, 13|                  tam na drodze coś pieski jazgoczą...~- Ni, w Sikorowym obejściu
 2940     4, 40|              brzozy, stoczyła się w piach jazgocząc zapamiętale, tłukąc się
 2941     3, 30|                   chuda Sikorzyna, była i jazgocząca cięgiem Borynowa, stryjeczna
 2942     1, 10|           Zmilkniesz ty, a to, psiachmać, jazgocze cięgiem jak ta suka! - rzucił
 2943     1, 5 |                 la zachęty grali, że taki jazgot się czynił, że i wytrzymać
 2944     1, 7 |                  wsiadła na Jagnę i hajże jazgotać, a wypominać wszystko, co
 2945     3, 29|                drzewa, siekące gałęziami. Jazgotali cosik spólnie, to jakieś
 2946     3, 31|             przewlókł, odprowadzany psimi jazgotami, albo wóz do młyna i znowu
 2947     4, 37|                   A chłopi mimo kobiecych jazgotań i sprzeciwiań poszli całą
 2948     4, 45|     przeprowadzały ich wiernie z niemałym jazgotem i docieraniem.~Starszy zakurzył
 2949     4, 37|           tęskliwe beki owiec, kajś znowu jazgotliwie zagęgały gęsi, to koguty
 2950     3, 33|                      rozległ się w sadzie jazgotliwy głos organiściny. - Nie
 2951     3, 28|                poszło.~Słuchał cierpliwie jazgotliwych i szlochem przeplatanych
 2952     1, 5 |          kobiecych... A i wozy niezgorzej jechały wyładowane, raz w raz z
 2953     1, 6 |              sadów nagich, poskręcanych i jęczących z cicha.~Szara kurzawa deszczów
 2954     1, 2 |               odpowiadał wolno rozlazłym, jęczącym, iście proszalnym głosem
 2955     2, 22|              spragniony, takim obolały! - jęczało konisko.~- Rzekłem swoje,
 2956     1, 7 |                  mięso gotowane z prażoną jęczmienną kaszą, i kapusta z grochem -
 2957     1, 4 |                 niezgorszą miseczkę kaszy jęczmiennej, uprażonej ze słoniną.~Jedli
 2958     3, 36|                 Gospodarzu!~Zielone pióra jęczmion trzęsły się jakby w płaczu
 2959     3, 32|                 ani znaku jeszcze owsów i jęczmionów.~- Spóźnione wszystko, deszcze
 2960     1, 3 |              Jagusine z morga... cztery i jed na... Wio! głupia, sroków
 2961     2, 25|              starości ozieleniałe, padały jedle, kieby w zgrzebne kapoty
 2962     1, 11|                  Wysypała podłogę kolkami jedlinowymi , to stoły pokryła cienkim
 2963     1, 10|                  mu cięgiem rzęziało...~- Jedliście śniadanie, co? - pytała
 2964     3, 27|              świat się jawi...~Nie za tym jednakże patrzała i nie tego. ~Jawiły
 2965     4, 44|                 wójt.~- Więc cóż, wszyscy jednogłośnie zgadzacie się? - zapytał
 2966     2, 22|                 starsze już były a prawie jednolatki.~Kłębowa wszystkim zarówno
 2967     1, 2 |                  i młódka to jeszcze.~- A Jędrkowa Kasia? - wyliczała dalej
 2968     3, 34|                  babę ci naraję... młodą, jedrną kiej rzepa! Postaw, bracie,
 2969     3, 30|          przemglonych, niesły się czasami jędrne krzykania i huki pistoletowych
 2970     3, 33|                  wstawał cudny, ciepły, a jędrny, niby ten chłop dobrze wyspany,
 2971     4, 38|                   se kajś w cieniu... Te! jedrona pałka! - krzyknął znowu
 2972     2, 17|                rózga?~- A tom ją ucięła w Jędrzejki, zasadziłam w piasek, trzymałam
 2973     2, 17|                mnie zakwitła, samam w noc Jędrzejkową ucieła, samam...~- Młódka
 2974     2, 20|                   się odgrażali, to krowa Jędrzejom udławiła się ziemniakiem,
 2975     2, 16|            skrzynię.~- Do chałupy idźta z Jędrzychem, dom na boskiej Opatrzności
 2976     1, 8 |              pochowku...~- I nie dziwota, jedynaczka z domu, to waju się już
 2977     4, 42|                się porozsadzali godownicy jedząc, przepijając a gwarząc z
 2978     1, 12|                  odjeżdżać, bierzcie je i jedźcie.~Wyprowadzili konie na drogę
 2979     2, 21|           zazdrość, pomsta i te wszystkie jędze nieszczęścia wsadzały kolczaste
 2980     1, 6 |                  już do koszuli przejęło. Jedziecie to już?~- Juści. Noc zaruteńko
 2981     3, 28|             dopiero, co chłop znaczy. Nie jedziesz do miasta?~- Juści, że chciałabym
 2982     4, 45|                 pieściwie po twarzy.~- To jedźmy, mamusiu, prędzej będziemy
 2983     4, 38|                 pól kieby w kościele, gdy jegomość okadza Sakramenta.~Ten i
 2984     4, 37|                  w przejmujących, żalnych jękach, aż dusze mdlały struchlałe
 2985     2, 13|              chyba! Mój Boże, mój Boże! - jękała boleśnie. - Już nawet Jankiel
 2986     3, 29|                wybuchając płaczem jeszcze jękliwszym i barzej zawodzącym.~- Uspokójcie
 2987     1, 4 |          płonących, barw ostrych i głosów jękliwych; procesja ruszyła, organy
 2988     4, 38|              baczysz?~- Jak nie mam, to z jelit sobie nie wypruję.~- A wypruj
 2989     2, 23|                  trwożnie, niby spłoszone jelonki, wybiegli za stodoły, w
 2990     2, 18|            szepnął znowu:~- Ani śpię, ani jem, ani robić mogę bez ciebie,
 2991     3, 33|                rozczapierzyły się kiej te jendyczki.~- Hale, jaki przebierny!...
 2992     1, 3 |                  człowiek jest taki, że z jenszego la samej uciechy pasy by
 2993     1, 2 |               przespiecznie ode psów lebo jenszej gadziny...~Skończył wrychle
 2994     4, 44|                   każda wieś znaczyła się jenszymi ubierami, ale skoro się
 2995     4, 40|                 trza wypiąć plecy na cały jenteres...~- Cóż ja? Któż to me
 2996     4, 40|              prawda? zwiążesz się w cudze jenteresa, a wiesz to, jak cię zasądzą?...~
 2997     2, 14|            kobiecie wiedzieć o chłopskich jenteresach, w głowę dobrze nie weźmie,
 2998     1, 5 |                   Kupili ją la księdza do Jerzowa. Matka poszła z organistami,
 2999     2, 13|              prószył śnieg nikły, płowy - jesienny śnieg...~- jeszcze przychodziły
 3000     1, 11|               południa i prószyło bladym, jesiennym światłem, że ziemia błyszczała
 3001     1, 1 |              leżała wieś i grała w słońcu jesiennymi barwami sadów - niby czerwono-żółta
 3002     3, 26|             wszystkich karać nie pokarzą, jeśliby na to przyszło, ale nikto
 3003     2, 25|                  głową nie miarkujesz, że jeślim na takie psy zeszedł, to
 3004     2, 22|                  nie wie sam o sobie, czy jest-li w żywych jeszcze!~Hej! jakby
 3005     4, 46|             wstrzymał się niespokojnie.~- Jesteśma! Swoi!~- Nogi mi się już
 3006     2, 25|                  Rzepek i skąd to jeszcze jesteśta, słuchajcie !~Przycichło