Tom, Rozdzial

 3007     1, 1 |                one mają cały półwłóczek i jeszeze łączkę za młynem.~- Juści,
 3008     4, 47|               parę dni po ucieczce Rocha, jęto się ostro sposobić do żniwa,
 3009     1, 3 |            napomykała z lekka, że cała ta Jewczyna sprawa to musi być robota
 3010     1, 3 |                 Dziwno mi tej zawziętości Jewczynej! Bom nie ukrzywdził w niczym,
 3011     1, 3 |             rajcowały.~Boryna, że dojrzał Jewkę z dzieckiem na ręku, stojąca
 3012     1, 3 |                  i tak psy uciekają, kiej Jewusia bez wieś idzie!...~- A gębusię
 3013     4, 43|                jakby złotem oprószone, to jeża, to oswojoną wiewiórkę,
 3014     4, 37|                  szyby lub Łapa zawarczał jeżąc się groźnie, a potem wlekły
 3015     2, 25|                  Kiej takie głupie barany jezdeśta, to niech waju zapędzają,
 3016     3, 34|             widzieli?~- Nie było czasu.~- Jeździłam niedawno, nie puścili me
 3017     4, 38|              zaśby ta wrócił!~- A podobno jeździliście po niego?~- Juści, zarno
 3018     1, 5 |                 mniej. Dawniej, kiedy się jeździło po snopkach czy z opłatkami,
 3019     3, 29|                   to gospodynie zazwyczaj jeździły.~- A czerwonego kup, a złocistego
 3020     1, 1 |                 rękami torby i kijaszek z jeżem na końcu, przeżegnała się
 3021     1, 4 |                Bóg broni dostać mu się na jęzór. Boryna ino strzygł oczami
 3022     2, 23|                   zatrzepał się, tysiącem jęzorów błysnął i po chwili buchnął
 3023     1, 5 |                swojemi zamrzeć - o to ino Jezusiczka proszę, o to jedynie... -
 3024     2, 24|                wyraźnie. Opowiadał o Męce Jezusowej, a gdy skończył, jął napominać
 3025     1, 7 |                   Żydziak.~- Jak temu psu Jezusowemu było przez Pana, tak kobieta
 3026     3, 35|                wystrachane i cosik mamlał językiem. Zabaczyła już o całym świecie,
 3027     1, 8 |                   popijał, to juści, że w języku ni w nogach mocny już nie
 3028     3, 33|                  Wychudły był, siwa broda jeżyła mu się na żółtej twarzy
 3029     3, 34|                   z lasu, przywiezie gaci jodłowej i świerczaków, zaś Jagustynkę
 3030     3, 35|                  to ogadamy po sąsiedzku! Johan, Fryc, ławek dla sąsiadów. ~-
 3031     3, 26|                  okratuje.~- Jezus Maria, Józefie święty! - jęknęła, jako
 3032     1, 9 |            starsza, i matula moja... i ta Józefka, co za pokojówkę była...
 3033     1, 6 |                  wiecie, a to jutro Walek Józefów śle z wódką do Marysi pociotkowej...~-
 3034     1, 9 |               pewnym głosem podał imiona: Józefy, Marianny i Antoniego, te,
 3035     1, 7 |                   o kości wyrzucone przez Józię.~Wzięli się akuratnie z
 3036     1, 12|                  i pojadali se społecznie Józin placek; albo cmokał na konie
 3037     2, 17|               było, mimo ciągłego gwaru i Józinych śpiewek, dzwoniących po
 3038     3, 28|                  latego i gorszym jeszcze judaszem stał się la narodu! - mówiła
 3039     3, 28|             drugie. Przejrzałam już wasze judaszowe zamysły, przejrzałam...~-
 3040     2, 16|                Panna porodziła Syna; aż w judejskiej ziemie, w Betlejem, nie
 3041     4, 44|                panowie się buntują, naród judzą, do nieszczęścia prowadzą,
 3042     3, 33|              tupał z uciechy, pokrzykując judząco na kobiety.~Krzyki roznosiły
 3043     4, 39|           wpierała w nią szydliwe oczy, a judzący prześmiech wił się na wargach.~
 3044     3, 33|                 żałoście, przez Płoszkowe judzenie na wójta, przez przednówek
 3045     2, 25|                 krzyczeć, nuż pomstować a judzić... że wnet karczmę zalał
 3046     2, 20|                kądzielą, podsłuchiwała, a judziła jednych na drugich prześmiewając
 3047     4, 49|                 wrzała coraz zapalczywiej jurząc się nawzajem krzykami, że
 3048     4, 41|                leżał jeszcze do zaorania. Jurzył się też w sobie coraz barzej
 3049     3, 34|         kończącego się dnia.~Zaś z powodu jutrzejszego święta ludzie wcześniej
 3050     1, 5 |               było spać bacząc na jarmark jutrzejszy.~.........................................................................................................~ ~
 3051     4, 43|                przyjacielską naradę przed jutrzejszym zebraniem w kancelarii,
 3052     3, 26|                  słonecznym obleczeniu, z jutrzenkową i młodą gębusią, z warkoczami
 3053     3, 29|                   i przez żadnej mocy, to jużci, że pług im chodził kiej
 3054     3, 35|              uciekłeś wtedy na ogrodach i jużeś się nie pokazał...~- Boś
 3055     2, 24|                    baby! Czego tu stoita? Jużeśta dosyć namełły ozorami -
 3056     3, 34|              warta co ten trep rozłupany! Jużeśwa nawet myśleli, czy w tej
 3057     3, 32|                   brzegi, gęsto upstrzone kaczeńcami, kieby do cichego wtóru
 3058     3, 26|                  znów patrzyły żółte oczy kaczeńców, wiaterek też wziął przygarniać
 3059     4, 39|             Kozłowa przedała organiścinie kaczęta, to się ździebko wspomogła...~-
 3060     4, 39|               Józka poleciała nad staw za kaczętami, a ona wciąż siedziała na
 3061     4, 40|                   sypnęła kaszy gotowanej kaczętom i wygnała je na staw. Witek
 3062     4, 45|                kajś ze sadzawki zakwakała kaczka i rozchodziło się senne
 3063     3, 33|          zawiązawszy w węzełek pięć jajek kaczych, powlekła się do organisty.~
 3064     3, 36|                   pokaże wama.~- To ta na Kaczym Dołku, karwas tego galanty.~-
 3065     2, 13|                    przeciągały zgniecione kadłuby, rozwichrzały sine grzywy,
 3066     2, 13|             słońce i spadało ciężko, niby kadź roztopionego żelaza, z której
 3067     2, 17|                   tyle zrobi, co umarłemu kadzenie zakończył chmurnie:~- Pewnie,
 3068     4, 45|                   tyle pomoże co umarłemu kadzidłem.~- Więc czymże? Zmądrzałeś,
 3069     2, 25|             kobiety wyłaziły na przyzby z kądzielami, nawet dzieciątka wynoszono
 3070     3, 36|                głosy życia i trudu wraz z kadzielnymi woniami zbóż i łąk, i słońca,
 3071     1, 7 |                  pasiastych... zapasek... kaftanów... ale nie cieszyło ją tu
 3072     1, 5 |               były i materie na staniki i kaftany.~- Jezus mój, jakie śliczności,
 3073     2, 24|               Matką i Panią całego narodu kajała się z win wszelkich, bo
 3074     3, 28|                  gospodarka, powloką go w kajdanach na Sybir i tam se będzie
 3075     3, 35|           gorączkowo, żałoście się w niej kajść zapodziewały, a wstawał
 3076     3, 33|                wszędy galanto.~Wiater się kajścić zapodział, że w lubej cichości
 3077     3, 36|                   na literkach i wołał:~- Kajście mi buty zapodzieli! - dawajcie
 3078     4, 39|                wszedł do izby Jambroży.~- Kajżeście to chodzili? - spytała rozpalając
 3079     4, 41|            uspokoił.~- Podobno u was żyje kakoj to Rocho?~- A może pan starszy
 3080     4, 44|                 leci, żal mu przetrząsnąć kałduna - zaśmiał się któryś, że
 3081     3, 30|                   mich z dobrą już wagą w kałdunach, a Pietrek z Witkiem, czego
 3082     2, 15|                   krzykaniem ulgę sprawia kałdunowi - powiedział Bartek.~- I...
 3083     2, 16|                 całkiem stare, chore albo kaleki.~Już z daleka widniały rozgorzałe
 3084     4, 37|                   idąca.~Że nawet chore i kalekie nie ostały w chałupach.~
 3085     1, 5 |                   komu; były takie, gdzie kalendarze, gdzie książki nabożne,
 3086     3, 32|                    a zaś wrony uciekały z kalenic i niesły się cichuśko a
 3087     1, 5 |               brogach, a wrony siadały na kalenicach, to wieszały się na nagich
 3088     1, 3 |                   jak jaskółki siadały na kaletnicy obory, czesały się dziobkam
 3089     1, 11|                  już był ni po dwóch...~- Kalikant jucha, zabawy będzie ludziom
 3090     1, 5 |                 Powiedziały by, że się do kalikowania godzę, na pomocnika organiście....
 3091     1, 12|                pijże okowitkę, kiejś taki kalkulant.~- Przepijcie, wójcie! Powiedają
 3092     3, 28|                rozważając cosik w sobie i kalkulując, bo wstał rychło i rzekł
 3093     3, 35|             śmierdzi...~- Grzela tu jakoś kalkuluje i zdaje mi się...~- Grzela! -
 3094     3, 32|                    kaj pełno było jeszcze kałuż, a miejscami tak grząsko,
 3095     2, 14|           świntuchy rozlały na ziemię, że kałuża stanęła pod drzwiami.~-...
 3096     2, 25|                  że pełno było zamarzłych kałuży kiej tego szkła potrzaskanego,
 3097     1, 5 |                Ostrą Bramę, Częstochowę i Kalwarię, a rade opowiadały długimi
 3098     1, 9 |              umiera! - wzdychali ciężko z kamienną rezygnacją i wlekli się
 3099     2, 24|          zasyczały w duszach, że jako ten kamienny grad leciały na nią przezwiska,
 3100     3, 32|                 już opadły, że z szarych, kamiennych płotów wynosiły się coraz
 3101     1, 3 |           podwiózł pod smętarz, gdzie pod kamiennym szarym płotem, w cieniu
 3102     2, 23|                  gdziesik blisko jakby za kamionką, pod którą siedzieli, zaczęły
 3103     3, 26|                  powietrzu, gdzie zaś pod kamionkami tliły się ostatnie płaty
 3104     1, 4 |                 buty i srebrną dewizkę na kamizelce; twarz miał czerwoną i rude
 3105     1, 5 |                  organisty abo i z drugim kamratem i rajcują se swobodnie,
 3106     3, 35|                 Mateuszowi, Grzeli ni ich kamratom; Mateusz bowiem przerwał
 3107     4, 45|                 nagła na Antka i krzyknął kamratowi:~- Bierz go!~Źle się jednak
 3108     1, 5 |                  kto cały kram posuł tymi kamuszczkami drogimi, że się lśniły a
 3109     2, 16|                choćby i ta najmarniejsza, kamuszek najmniejszy, nawet ta gwiazda
 3110     1, 12|                  trzymał za tym! Rzuć ino kamuszkiem w krzaki, a zawżdy ptaszek
 3111     3, 36|             włóknistą powierzchnią; każdy kamyk na dnie piaszczystym i każdy
 3112     1, 6 |                    Po pokoju chodzą... na kanapach się wylegują... w cieple
 3113     4, 38|                 wsunął ją ze śmiechem pod kanapę.~Długo się z nim żegnali
 3114     4, 44|                karczmę, stojącą naprzeciw kancelaru w kępie drzew jakoby w tym
 3115     2, 21|                gorszych miejscach musieli kanie przeprowadzać za uzdy; snadź
 3116     2, 15|                skiełznał duszę niby w ten kantar żelazny i trzymał krzepko,
 3117     1, 10|             prośbą błagalną i łzy jęły mu kapać z zapadłych, poczerwieniałych
 3118     4, 37|                  i szli księża w czarnych kapach.~Trumna jechała w pośrodku,
 3119     4, 40|                 się wypinały z nocy, rosa kapała obficie z wierzchołków,
 3120     2, 16|              chusty.~Nadciągali z rzadka, kapaniną, po dwóch, po trzech i ci
 3121     4, 38|                  dzwoniły czyniąc galantą kapelę, bo to i bas pobękiwał,
 3122     1, 11|             szeroko, przybijali obcasami, kapeluszami potrząchali, a czasem któryś
 3123     4, 44|                czoła, chłopi pozdejmowali kapelusze, zaległo milczenie, wójt
 3124     1, 11|                   spencerki, pęki wstęg u kapeluszów i rozpuszczone na wiatr,
 3125     1, 9 |                 prawie, bo i młynarzowa w kapeluszu kiej dziedziczka, i kowalowie,
 3126     3, 31|                   żeby czarne były, to je kąpią we wywarze z olszyny, że
 3127     4, 41|               pogwarów i wrzasków dzieci, kąpiących się we stawie.~Antek wyciągnął
 3128     2, 13|                ziemice... Juści, co mu tu kapieć, czego doczekiwać? Już go
 3129     3, 30|            Marysię Balcerkównę i taką jej kąpiel sprawili, aż matka z kijem
 3130     4, 41|             rozdziewając się spiesznie do kąpieli.~Przechłodził się galancie
 3131     4, 48|             zawsze, że skoro mój syn nosi kapłańską sukienkę, to splamić się
 3132     4, 37|                 mogił, traw i krzyżów, za kaplicę, kaj w gąszczach leszczyn
 3133     2, 22|               dalejże gnać za Panienką ku kapliczce !~Patrzy, a tu Ona już w
 3134     3, 33|                  naprędce dało, przybrali kapliczkę w zieleń, a kwiaty, ktosik
 3135     3, 34|              polnej i przystrajała ściany kapliczki; opięła też nimi obrazy,
 3136     4, 49|           częstował, a kiej mu jaki grosz kapnął niespodzianie, pacierze
 3137     2, 20|                 czego gęsto i parę groszy kapnęło od Antka. Ale głównie pomagała
 3138     3, 34|                  a wiewającymi kieckami i kapotami, już piesneczki przyśpiewywali
 3139     4, 39|                      Jakże, przyjaciół se kaptuje, bo mu pachnie wójtostwo!~
 3140     3, 33|                  hale!~- Głupiś kiej głąb kapuściany! - zaperzył się Pietrek,
 3141     3, 33|                nie strujesz się!~Zaś przy kapuście wyrzekał na stare sadło.~-
 3142     4, 40|                 Antek wrócił, daj znać na kapuśniki. Chodźta, kobiety, póki
 3143     1, 4 |                  połowa z chałupą i z tym kapuśniskiem! - wskazała na lewo, w łąki,
 3144     1, 7 |                   ma, bo wszystkich to by karali?~- Baczę... zrobili tak
 3145     3, 33|               gdyż wójt o podatki wołał i karami straszył, zaś gospodynie
 3146     1, 11|                   jak i w uczynkach srogo karanym będzie, to wam, ludzie kochane,
 3147     4, 40|                   zaś jakiś głos kwardy i karcący, jak gdyby głos sumienia,
 3148     1, 4 |                 bo spotkał się z surowym, karcącym wzrokiem Dominikowej, co
 3149     3, 35|                  słowo, wnet ścichnął pod karcącymi spojrzeniami: nie pora była
 3150     2, 20|                łby brano, aż ksiądz potem karcił z ambony, no i drugie szły
 3151     2, 20|              kroku, a tak nieraz boleśnie karciła, że dziewczyna z płaczem
 3152     3, 29|        przepatrywały pilnie komory, co by karczmarzowi przedać albo do miasta wywieźć
 3153     2, 19|         gwizdaniem i szli kupą, zalegając karczmowe sienie i przyzby, choć mróz
 3154     4, 42|                   się do równania ziemi a karczunków.~Dzień się już był podniósł
 3155     2, 22|                   zaraz zjawiła się złota kareta, cugi, lokaje, przeodziała
 3156     4, 38|                   siedziała przed gankiem karmiąc dziecko i pogadując z dziadkiem
 3157     3, 32|                   biedota swoje zamorzone karmicielki wywodziła na postronkach
 3158     3, 32|                 tej dobroci zażyły, co te karmiki na pokrzywach z plewami. ~-
 3159     2, 25|              krzywdy, złoście, jakimi się karmił od dawna, jakimi jeno żył,
 3160     1, 10|                Hanka siedziała na progu i karmiła chłopaka, a latała niespokojnymi
 3161     1, 5 |                   spod słomy wyzierał ryj karmnika i kwiczał, aż gęsi gęgały
 3162     4, 44|                 pozostający pod śledztwem karnym, nie ma prawa brać udziału
 3163     4, 44|                   się uczyć po naszemu.~- Karpienko! Iwanow! - ryknął na strażników,
 3164     1, 7 |                    Witek dorzucał suchych karpów na ogień, że ino trzaskał
 3165     1, 9 |              skrzypiał, a trzaskały suche karpy na ogniu.~Siedzieli wszyscy
 3166     3, 28|                   jajko dostają...~- A za kartki do spowiedzi osobno przeciek
 3167     1, 5 |                   gotowanego jęczmienia z kartoflami. byle jeno wypęczniała ździebko;
 3168     3, 26|                   ozimin, to zeszłoroczne kartofliska czerniały abo i już latosie
 3169     1, 2 |                  rychtyk te pola za mojem kartofliskiem, żyto, widzi mi się, posiały
 3170     3, 29|                podorywało tuż przy drodze kartoflisko: jeden poganiał, drugi niby
 3171     4, 41|                    A jak me przezywały od kartoszków, jak się śmiały z mojej
 3172     1, 5 |                  to granie katarynki przy karuzeli, to płaczliwe lamentacje
 3173     1, 3 |                 się wielkim głosem sądu i karyza to, że tak spostponował
 3174     3, 29|               ubliżenie urzędowi!~- Niech karzą, niech wezmą do kozy, do
 3175     2, 20|             Powiadali mi też, że ją srogo karzecie za to, niesłusznie robicie,
 3176     2, 24|                   to niedźwiedniki szły z karzmy i pierwsze zobaczyły.~-
 3177     2, 19|                sam chodzić; zazdrość mnie kąsała, że i nie wypowiedzieć,
 3178     4, 47|            Mateusz może się z nią ożenić, kąsały go kieby rozwścieklone psy.~
 3179     1, 11|               Wychodź, druhenko, wychodź, Kasieńko,~Na wesele czas- ~Będą tam
 3180     3, 33|                się nie rozporządza: dyć i kasjer pilnuje, i pisarz, i urząd...~-
 3181     1, 12|                  do Jagustynki.~- Mądra i Kaśka, jak pełna faska! - odparła
 3182     4, 49|               żałoście i myśli, kiej lute kąśliwe wichry, owiały go mrocznym
 3183     3, 27|                   zaś, chociaż w domu był kąśliwy kiej pies i dobrego słowa
 3184     4, 38|                 przed kościołem nie zdjął kaszkietu ni kogo pozdrowił. Jeno
 3185     3, 33|                   Powlekła się wolniuśko, kaszląc często i przysiadając co
 3186     3, 30|              poszumem pacierzy, wzdychań, kaszlów a pozdrawiań, i kołysał
 3187     3, 31|                    a pospólnie wspominały kasztana chwaląc go niemało.~- Piękny
 3188     3, 33|                   gróźb siadł nieborak na kasztanka i przedawać go pojechał.~
 3189     3, 28|               zajeżdżała bryczka w spaśne kasztanki, z której wysiadał tłusty
 3190     1, 3 |                   starych, poobdzieranych kasztanów, konających na środku placu,
 3191     1, 3 |                 daleka wyciągała do niego kasztanowaty łeb ze strzałką białą na
 3192     1, 9 |                   Na środku kościoła stał katafalk z trumną na wierzchu obstawioną
 3193     2, 16|                  wiązanych pod brodę, i w katanach z cienkiego sukna... a potem
 3194     2, 20|           Pacierza to mię nauczył Kuba, a katechizmu i na lementarzu Rocho! -
 3195     1, 4 |         obieżyświat, a chrześcijan prawy, katolik...~Podnosił głowę coraz
 3196     4, 37|           poczciwego człowieka, i prawego katolika chowacie... Znałem go bowiem
 3197     4, 38|                   we środę.~- Jakże tam z kaucją, zapłacicie?~- Dyć tam o
 3198     4, 47|              kobietami jeszcze ciągnie.~- Kawalerska sierota, to kajże się pożywi,
 3199     2, 18|              nalał wrzątku i przegryzając kawałkiem cukru, popijał i chodził
 3200     3, 33|                   drogę - a tom rano pięć kawałków płótna wyniesła na bielnik.
 3201     2, 16|               między rogami, a wtykała po kawałku w gębule, na szerokie, ostre
 3202     4, 41|                 aż w końcu rzekł cicho:~- Kaźmirz z Modlicy umiał se poredzić...~-
 3203     1, 4 |                młynarczyk, niski, krępy i kędzierzawy, ten ci gadatywus był największy
 3204     4, 44|             stojącą naprzeciw kancelaru w kępie drzew jakoby w tym gaju
 3205     3, 34|                   bęcnął na ziem. Patrzę: ki licho strachnęło konia?
 3206     1, 11|         podstawiali, a Józia tak utrafnie kicała, stawała słupka i wargami
 3207     4, 41|                  naraz dziad zaczął srogo kichać, bowiem z obory zawiało
 3208     4, 41|                konie krzyczał raz po raz, kichając przy tym siarczyście~- A
 3209     3, 31|                 Bylica przyginając się do kichania po tęgim zażyciu.~- Widać
 3210     2, 14|           Stachowa słaba... ani człek nie kichnie od niej... - Rozliczał,
 3211     3, 28|                  frasuje, czym by lepszym kichy nadział, a inszy, komu by
 3212     3, 26|                czerwieniło po zagonach od kiecek i aż się trzęsło od przyśpiewek
 3213     3, 34|                   wrzaskiem a wiewającymi kieckami i kapotami, już piesneczki
 3214     2, 22|             baraszkują po śniegu.~- Hale, kiedym dobrze widziała za oknem,
 3215     4, 44|                narodowi! Słuchajta panów, kiedyśta głupie, ale mnie na plewy
 3216     4, 39|             pościele? - wtrąciła Józka.~- Kiejże to ich sprawa z wójtami?~-
 3217     3, 36|                 tak przejrzyste, że każdy kiełb widniał pod włóknistą powierzchnią;
 3218     3, 30|                   przetrzęsły się jeno po kiełbasach i dworowi się napatrzyły!
 3219     3, 28|                 żałośnie przyglądając się kiełbasom, rozwieszonym na drążku;
 3220     3, 31|                   i strachem dotela żyło, kiełkowało teraz weselnie, szło chyżym
 3221     2, 21|               juści. Ale i to wiadomo, że kiep, suczka nie chce, pies nie
 3222     3, 34|                   nieśmiało:~- Mateusz ma kiepełe: mądrą radę daje.~- Cie!
 3223     3, 36|                 jak wczorajsza.~- Taka to kiepska, co?~- Juści, wyschła prawie,
 3224     3, 32|                    że wzięła ich wymijać, kierując się prosto do matki, ale
 3225     3, 28|            przepił, a ten syna na księdza kieruje.~- To i honor będzie miał
 3226     4, 46|                   nie darmo powiadają, że kierujesz się na księżą gospodynię...~
 3227     3, 33|               ruchając mocno koziełkiem w kierzance, jaże śmietana wypryskiwała
 3228     3, 33|                 siedziała przed kuchnią z kierzanką między kolanami, masło wybijając,
 3229     2, 19|                  za pazuchę kamieni, to w kieszenie napchały. Ale i Sochowie
 3230     2, 15|              mocno jakby sto kobiet prało kijankami a bez przerwy, woda z bełkotliwym
 3231     1, 4 |                szedł kieby po szafranowym kilimie.~Plebania stała na prost
 3232     4, 44|                  wrzasnął Grzela i za nim kilkudziesięciu.~- Nie potrza nam takiej
 3233     4, 41|          zamączone, a Hanka kłóciła się z kimś w sadzie.~- Paparuch! Na
 3234     4, 48|            słyszał krótkie, rwane i warem kipiące słowa, buchały kiej płomienie,
 3235     3, 32|            skotłował się kiej ten wrzątek kipiący.~Buchnęła wrzawa, śmiechy,
 3236     1, 12|                stajały od gorącości, krew kipiała warem, rozum odchodził,
 3237     2, 13|                  niebo czarnym, strasznym kipiątkiem błota i rumowisk...~Świat
 3238     3, 31|            zwiesną, aż ziemia zdawała się kipieć i bulgotać od tego wrzątku
 3239     3, 28|          pośpiesznie do robienia kiełbas, kiszek i onych grubaśnych salcesonów.
 3240     1, 7 |                 przyciągał pasa, tak mu w kiszkach burczało z głodu. ~Ale rychło
 3241     2, 22|                   A koń na baranie ogonem kiwa."~Z trudem się domyślili,
 3242     4, 40|                zagonami, a boćki chodziły kiwający, pilnie bobrując. Pachniało
 3243     4, 44|                 Nikto głosu nie zabierał, kiwali jeno przytakująco głowami,
 3244     2, 19|              wydziwiały z takiej hulanki, kiwały głowami, mełły ozorami i
 3245     2, 17|             wyjeżdżał, kto ino wzdychał a kiwaniem przytwierdzał - a wszystkie
 3246     2, 20|               temu, przytakiwano, głowami kiwano, ale nikt się w pole wyprowadzić
 3247     2, 20|                 że któren się da, to mu i kiwnąć palcem nie przepuszczą,
 3248     4, 45|               straciła ani jednego słowa, kiwnęła się raz i drugi, bo ją rozbierało
 3249     2, 20|                    mówię wam, błogosławi! Kiż to diabeł! - krzyknął zrywając
 3250     2, 17|                   snuł się nieskończonym, kłaczastym przędziwem.~W izbie było
 3251     2, 20|               przez to samo zmarnowali mi klaczkę! Po jakim to ogierze?~-
 3252     4, 38|               Pacierze zmówię i zaraz się kładę, mamusiu.~Rozeszli się wreszcie.~
 3253     2, 22|           zwyczaju, przyszła Wachnikowa z kłakiem wełny w zapasce i z wrzecionami
 3254     3, 31|              napita, gdyż długo macała za klamką i słychać było z izby potykanie
 3255     4, 37|                   o ściany, to jakby ktoś klamki zatargał i ciężko stąpający
 3256     3, 26|               ciągnęły żurawiane klucze z klangorem radosnym, a sznury dzikich
 3257     1, 3 |               chudziaka, Bartka Kozła - i kłaniała się ręką ziemi, aż wyrurkowanym
 3258     3, 35|             krzykać zbożom, co się do nóg kłaniały ze chrzęstem, drzewinom,
 3259     2, 22|                czworakach, ruchał uszami. kłapał ozorem, wierzgał, za dzieuchami
 3260     4, 39|               Kajś od stawu rozlegały się klapiące trzaski kijanek, wróble
 3261     3, 33|                 tej cichości a słowiczych kląskań i zawodzeń.~Hanka siedziała
 3262     3, 33|                 się te trele perliste, te kląskania cudne i te lube, rzewliwe
 3263     3, 32|          Zostańcie, Jaguś, z Bogiem.~- Do klasów to już? ~Za serce ją cosik
 3264     1, 5 |                   targowisko świńskie, za klasztor, na ogromny piaszczysty
 3265     1, 5 |                rozlewały po wielkim placu klasztornym. Niewielkie jeszcze po drodze
 3266     4, 37|             swojej izbie kiej ten ptak po klatce i co trocha leciała do Hanki,
 3267     4, 45|                   stał jeszcze kosz jaj i klatka z kurczętami, zaś w dodatku
 3268     3, 34|                samym ołtarzem przyczepili klatkę z kosem, którego Nastusia
 3269     3, 32|                tłukąc się kiej ten ptak o klatkowe pręty.~Tak się już bowiem
 3270     2, 14|                  brzęczał monotonnie głos klawikordu - muzyka snuła się jak pajęczyna,
 3271     2, 25|               kopy, zamąci, że jeno jeden kłęb nierozeznany się uczyni,
 3272     4, 40|                  człowiekowym sercu tylko kłębi, wzbiera i ponosi ją w jakąś
 3273     2, 22|                ślepia i w ciemnych kątach kłębią się nierozpoznane cienie...
 3274     3, 35|                 wrzask buchnął, krzyczeli kłębiąc się a szwargocąc zajadle,
 3275     3, 34|                spały pod krzakami. Złapię Kłębiaka, to ja mu dam strachania.
 3276     2, 25|                   Na ganku zetknęła się z Kłębiakiem, któren jeno wsadził głowę
 3277     4, 44|                ale wara od...~- Cichocie, Kłębie. Sam Najjaśniejszy Cysarz
 3278     3, 30|                  na ręku przyhuśtywali, i kłębili się wielką, ponurą ciżbą,
 3279     4, 40|                   żołna, jakby kto cisnął kłębkiem zwiniętej tęczy.~Chłód zawiewał
 3280     3, 33|             krewniaków ostać powinna, zaś Kłębom, niby to z przyjacielstwa,
 3281     1, 4 |                stado.~- Głupiś! Jabłka są Kłębowe, a ptaszki Panajezusowe,
 3282     3, 26|       przyglądając się gonitwie.~- A i na Kłębowych morgach ni żywej duszy! -
 3283     2, 14|                  Józef, Matka Boska, a tu klęczą trzej królowie...- objaśniała
 3284     4, 45|                  jednak dostrzegł Jagusię klęczącą nieco z boku i co podniósł
 3285     1, 2 |                  zapytał tłustej kobiety, klęczącej przykołysce i karmiącej
 3286     3, 33|               wcześniej. Jeno parę kobiet klęczało przed ołtarzem, nie mogąc
 3287     4, 38|                białych rączków, bych jeno klęczeć przed nim a patrzeć z bliska
 3288     1, 4 |                   go już kolana bolały od klęczenia, ale nie ścierpiał...~-
 3289     1, 12|                  zmoczone szmaty.~Roch na klęczkach przyświecał latarnią i modlił
 3290     3, 30|        dokumentnie, jaże kajś niekaj oczy kleiły się śpikiem, a po kątach
 3291     4, 45|      najmarniejszy! Przed każdym dniem by klękał w podzięce, każdej nocy
 3292     4, 40|                   niej działo! Dyć byłaby klękała przed nim, dyć byłaby prochy
 3293     3, 32|                   wszystkim zarówno dusze klękały w niemej, gorącej czci przed
 3294     3, 31|                 wzdychem się wypowie albo klękaniem przed tym zwiesnowym cudem
 3295     1, 4 |                pacierz, jeno że się bojał klęknąć na błyszczącej, śliskiej
 3296     4, 41|                stodołę i długo tam stojał klekocąc a wycierając dziób o kalenicę. ~-
 3297     3, 29|                  po drogach, grzechocąc a klekotając w kołatki.~Nawet mało która
 3298     4, 40|                 brzęki otwieranych okien, klekoty trepów i przeróżne głosy.~
 3299     4, 39|                 co tu będziem po próżnicy klektać. Prawdę rzekliście. Hanka,
 3300     3, 29|                  go też wciąż na spółkę i klęły swarząc się między sobą.~-
 3301     3, 29|               gęsiory stróżujące gęsiąt i klepały ostro kijanki, gdyż prano
 3302     4, 37|                   podprowadził je bliżej, klepiąc z lubością byka, któren
 3303     2, 15|                  ni rozważy, jeno bele co klepie. Powiadają, że Pan Jezus
 3304     3, 28|                   stawał rychtyk na prost klepiska, zabijał ręce, koniom podrzucał
 3305     4, 43|                   wyspać z gorąca, prosto klęska waliła się na wieś, trawy
 3306     4, 47|                   Mateusz wił się jakby w kleszczach i jak mógł, wykręcał się
 3307     4, 49|         Jagustynka ozwała się gniewnie:~- Klituś bajduś, módl się za nami.
 3308     2, 15|                 niedługo.~Zza olbrzymiego kloca, leżącego w śniegu, wyprostował
 3309     3, 26|                  nie przychodzi, jako ten klocek leży... Zwoziła Hanka dochtorów,
 3310     1, 12|                ten płacz... Hanka ino się kłóci z siostrą, że się już pono
 3311     2, 15|             ostawił go na zajeździe wśród kloców zwalonych na wielkie kupy,
 3312     2, 19|                jednym kącie ode drogi, na kłodach od kapusty, siedziały muzykanty
 3313     3, 28|                   penetrował po beczkach, kłódki może będziecie ukręcać,
 3314     3, 26|                 okładali nową darnią boki klombu, któren się już rudział
 3315     1, 7 |            wydziwiać; a mamrotać trzaskać kłonicami o ziemię: że to zwierz dziki
 3316     4, 43|                 Przyjedzie, przyjedzie!~I kłoniła się bezwolnie, jakby nad
 3317     1, 4 |             ustami, aż trzęsły się lipy i klony, i raz w raz jakiś czerwony
 3318     2, 13|                starunek o wszystkim miej, kłopocz się, ani zagadać do kogo,
 3319     3, 36|                    a to o sądy za las się kłopotali, a to wójtowe sprawy kłyźniły
 3320     3, 26|                stanie zielenią, kwiatem i kłosem pełnym.~Hej! zwiesna ci
 3321     1, 3 |               potem staje równo kłos przy kłosie. To znowuj Jewka, dojrzawszy
 3322     3, 33|                  jeno widne nad tym borem kłosistym. ~Noce też były duszne i
 3323     3, 27|                   na dzień, jako to zboże kłosne w słońcu pod ostry sierp
 3324     2, 24|              wynosząca się nad inne, a to kłótliwa a niechluj, a to lubiła
 3325     3, 36|             spodoba dziedzicowi - warknął kłótliwie Kobus rozciągając się pod
 3326     2, 25|               szlachta była i od wieków w kłótniach sąsiedzkich z Lipczakami,
 3327     3, 27|                   światło.~- Leda godzina kluć się będą - myślała nasłuchując
 3328     3, 28|               Muszą być gdziesik, szukają klucza od wozów, którego byli kiejś
 3329     2, 16|                pługach, a nawet boćki jak kluczem ciągnęły na bagniska, a
 3330     4, 45|                   się to już zmierziły te kluczenia, ścisnął mocniej kijaszek
 3331     3, 30|               Dopiero Jambroży brząkaniem kluczów przyniewolił ją do wyjścia
 3332     2, 21|                   chusty pełne białych, a kłujących paździerzy, że wszystko
 3333     3, 33|              przypalona i kiej cie w zęby kłuje...~- Nie przeciwiaj się!
 3334     3, 26|                  Dziwnie jednak zasłabła, kłuło ją w piersiach, kaszel męczył,
 3335     3, 31|                  rudziały szczawie, perze kłuły się gęsto po podorówkach
 3336     2, 16|             niepolewanych donicach mak do klusek.~Boć to Gody szły, Pańskiego
 3337     1, 11|                   to jeno bieda podjudza, kłyźni i jednych na drugich rzuca,
 3338     1, 3 |                  oczymgnienia nie ma, ino kłyźnij się ze wszystkimi! - myślał
 3339     4, 44|                   la samego sprzeciwu się kłyźnił, że powstał taki męt, taki
 3340     3, 36|            kłopotali, a to wójtowe sprawy kłyźniły cięgiem ludzi między sobą,
 3341     2, 22|                   jednej pod Krakowem żył kmieć, Kazimierz mu było na imię,
 3342     1, 2 |                   stronę.~Dom był zwykły, kmiecy - przedzielony na przestrzał
 3343     1, 8 |         przewodził. Jakże, na odwiecznych kmiecych rolach siedział, z dziada
 3344     4, 37|                Jambroż raz po raz obcinał knoty i śpiewał z książki, a za
 3345     1, 5 |                  się stadami uwijały koło kobiałek, z których jadły konie,
 3346     2, 24|               czerwieniało na śniegach od kobiecego przyodziewku.~Bróg był spalony
 3347     3, 31|           radoście kaj?...~Jeno ten płacz kobiecy im powiadał, co się w Lipcach
 3348     1, 5 |                  zapchane całkiem towarem kobiecym - a płótnami, a chustkami,
 3349     1, 3 |              pokryły się rdzawo-złocistym kobiercem pociętym gęstymi pręgami
 3350     1, 2 |                   nie ostygła...~- Weźcie kobitę do swego wieku, a zaraz
 3351     2, 25|         postanowiwszy.~Mateusz zaś wraz z Kobusem i Antkiem, któren już cały
 3352     2, 19|        nieszporach przyleciał Jambroży do Kobusów i powiedział, że z księdzem
 3353     3, 31|                  wyręki. Hale, powiedzcie Kobusowej, że zagony pod kapustę dam
 3354     3, 33|             przychodziło coś nowego. A to Kobusowie się pobili, jaże ksiądz
 3355     2, 25|                    A w końcu Bylice szły, Kobusy, Pryczki, Gulbasy, Paczesie,
 3356     1, 12|                   Żółtek ! Niechrzczony ! Kobyli syn !~- Cichojta! Przyjąć
 3357     3, 33|                   barzej. Gniewały go jej kochające, lękliwe oczy, gniewał chód
 3358     2, 15|                        Jak tego Pana Boga kocham, tak czystą prawdę rzekłem.~-
 3359     1, 2 |                 na listeczku,~A naści-że, kochaneczku...~Słuchał długo, ale głos
 3360     1, 1 |                ucałowania rąk dobrodzieja kochanego.~- Pan Bóg dał latoś urodzaj
 3361     2, 24|                  każdego kąta tej chałupy kochanej. Rychło się utuliła, bo
 3362     3, 26|            cichuśko skarżyła się Jezusowi kochanemu na krzywdę swoją...~Noc
 3363     3, 34|               jakoś na dobre, uładzi, moi kochani - szeptał całując ją w głowę,
 3364     3, 35|                   i zakrzyczał:~- Wójtowa kochanica!~O! to jakby ją noże przeszyły
 3365     4, 48|                moim dachem sposobił sobie kochanicę, nie chcę dożyć takiego
 3366     2, 22|                   cicho, czająco kiej ten koczur, Balcerkowa, sucha, mała,
 3367     3, 27|            uprzedziła!~Pytać się to miała kogój o przyzwoleństwo, chyciła
 3368     3, 32|          zadygotało z żałości.~Prawda, na kogoż to czeka? przeciek nikomu
 3369     2, 23|               przyduszone, a mocne piania kogutów.~- Późno już... - szepnęła
 3370     3, 30|                jeszcze ano lecą...~- Inom kogutowi trochę z ogona wyrwał, bo
 3371     3, 35|                granie organów sączyło się kojącą, cichuśką smugą, staw polśniewał
 3372     2, 25|            znajdowali słów pieszczonych i kojących, bo w sercach wrzały gorzkie
 3373     4, 42|             Najpierwej przyszła Kłębowa z kokoszką pod pachą i stadem kurczątek
 3374     2, 13|          przeżuwał te wspominki kiej oset kolący a gorzki.~Dzień się już
 3375     1, 11|               głosami:~A jadą, jadą, wozy kołaczą -~A moja Jaguś, po tobie
 3376     4, 40|       zachwaszczone, mlecze bowiem szły w kolano, a kacze ziela i nawet osty
 3377     3, 29|                 hurmą reszta, grzechocąc, kołatając a wrzeszcząc, co ino gardzieli
 3378     2, 22|                milczenia, że słychać było kołatanie serc wzruszonych, wilgotne
 3379     2, 25|              słupy, że jeno serca biły im kołatliwie, a na wargach plątały się
 3380     1, 10|              kochanie i wznosiła swój łeb kolczasty tęskność bolesna, taka straszna
 3381     4, 48|          przeżuwał matczyne słowa niby te kolczate osty, dławił się nimi, sycąc
 3382     1, 11|                  wili się coraz prędzej , kolebali do taktu i szli w taki tan
 3383     3, 30|                  kaj już oziminy, wiatrem kolebane, niby płowe, pomarszczone
 3384     4, 40|              jakby się stawał szumem pól, kolebaniem się borów, siłą i pędem
 3385     2, 16|               wzrokiem matki.~- Nawet tej kolebeczki nie miała biedota!~- Dziw,
 3386     4, 41|                wiośniane, pachnące zwiewy kolebiące duszę słodkimi spominkami;
 3387     2, 23|             pokrytych nadmiarem kwiatów i kolebiących się cicho w pszczelnym brzęku...~
 3388     2, 16|              między tym gąszczem zwartym, kolebiącym się i szumiącym jak bór,
 3389     2, 13|         przychyliła się i wtuliła głowę w kolebkę, by łez nie pokazać i tego
 3390     1, 2 |                      A sam, Józia, ino go kołeczkiem nakręcę, to już se spaceruje
 3391     2, 16|                mocą ryknął jednym głosem:~Kolędować małemu !~Zatrzęsły się drzewa
 3392     1, 7 |                  w cieple się wysiedzi, z kolegami wypraktykuje, że kiej go
 3393     3, 32|          kwiatuszkami, że nawet w starych koleinach mrowiły się żółte mlecze
 3394     4, 40|               wylazły z lasu, maszerowały koleinami wydziobując, co się dało,
 3395     4, 44|                  wywoływać i każden szedł koleją, posobnie, a pisarz przy
 3396     1, 12|                  wręby i szkło brząkało w kolejkach.~Jagusia zaś cięgiem zapraszała
 3397     3, 29|               wody święconej popiła dając kolejnie wszystkim - od chorób gardzieli
 3398     1, 11|                   ona wystrzygnęła z nich kółek strzępiastych, to kwiatuszków,
 3399     1, 2 |          złotopurpurowe tęcze i płomienne koliska, przez które niby białe
 3400     3, 35|                  smugą, staw polśniewał i koliste gurby roztaczały się od
 3401     1, 3 |               odrywał się od maci ,spadał kolisto na drogę abo i na zakurzone
 3402     1, 1 |                   zboże, co jak złoty pył kolistym wirem padało na ziemię.~
 3403     1, 5 |                się rymarze z chomątami na kołkach i uprzężą rozwieszoną.~A
 3404     1, 1 |               ksiądz usiadł z powrotem na kółkach od pługa, zażył tabaki i
 3405     1, 6 |                Zięciaszek ci go tak sprał kołkiem, że aż mu wątpia odbił.~-
 3406     1, 5 |                 jarmarkach się wodzili.~A kołodzieje, a garbarze.~Gdzie znowu
 3407     3, 26|                kieby u jakiego Olendra na koloniach a lepiej nie było.~A dalej
 3408     3, 33|                  już pojechali rozmierzać kolonię, że całe piętnaście familii
 3409     3, 34|                 że jaże grała w oczach od kolorów, zaś w pośrodku, na podwyższeniu,
 3410     3, 26|               fryzkę szeroką, wzburzoną i kolorową nicią obdzierganą, że gospodyni
 3411     2, 16|                  okręconą i poprzekładaną kolorowymi opłatkami. Jaguś wzięła
 3412     1, 12|                jako ten ptaszek Jezusowy, kołowała jeszcze błędnie, oderwać
 3413     4, 47|                    nie było cię we wsi... kołowałam z godzinę, ale musiałam
 3414     2, 17|           strzegli wymówić przed czasem i kołowali po miedzach sprawy, jako
 3415     2, 13|                kopice, buchające brudnymi kołtunami dymów, drogi się wyrównały
 3416     3, 34|                   od gospodarzy ci zasie, kołtunie jeden! - dorzucił jeszcze
 3417     3, 31|              wprzęgli do wozu złodzieje i kołując po rolach, wyjechali koło
 3418     2, 21|           przyzwie...~I z wolna, z wolna, kołująca jeszcze, pełna wahań wstawała
 3419     3, 33|                  i pogwizdywał na gołębie kołujące nad trześniami.~Słońce się
 3420     3, 32|                 ptaki, ale nie sięgnęły w kołującym locie innych granic, kromie
 3421     1, 3 |              sennością, to poglądał przez kolumnadę topoli na pola, pławiące
 3422     2, 25|                nad którym ino się trzęsły koły niezgorsze, to widły zardzewiałe,
 3423     4, 37|              chwiać, szeleścić, trząchać, kołysać i jakby zaglądać w Borynową
 3424     2, 24|               wzburzenie głębokie, srogie kołysało tłumem, błyskało w oczach
 3425     1, 6 |           poczerniałe, zwiędłe georginie, kołysane przez wiatr, zaglądały w
 3426     3, 32|                Hanka przyklęknąwszy przed kołyską jęła go karmić.~- Józia,
 3427     2, 25|              nawet dzieciątka wynoszono w kołyskach na słońce, a z otwartych
 3428     2, 24|               wskroś i osnuły pieszczoną, kołyszącą nutą, że dziwnie osłabł
 3429     3, 35|           zapadłych dachach i sterczących kominach, zaś pod ścianami, w chudych
 3430     1, 5 |                  kurzyło się z blaszanych kominków - tam sprzedawali gorącą
 3431     2, 17|                trzeba jechać ze skargą do komisarza- rzekł Boryna po namyśle.~-
 3432     4, 49|              chciał ich powstrzymać przed komorą i chociaż prał drągiem,
 3433     3, 30|            głównie zaś o tym podkopie pod komorę trajkotać.~Zasie domowi
 3434     3, 30|              krzykliwie cosik rozpowiadał komornicom, często po kieliszek sięgając.~
 3435     1, 3 |                   dziada pradziada, a nie komornik, nie prefesjant jaki abo
 3436     2, 25|                był tak rozsierdził wraz z komornikami i drugą biedotą, że już
 3437     1, 5 |                procenta albo i na odrobek komornikom rozpożycza, to ino uśmiechał
 3438     2, 24|                  jałówkę i przepijał ją z kompanami ,bo stowarzyszył się z najgorszymi
 3439     2, 24|                    byle się jeno przy nim kompaniono, bo bakę mu świecili, jak
 3440     1, 8 |                   strzeż~I jeszcze dopłać komu-~Żeby wziął z domu...~- Tak
 3441     2, 22|                    drżące, upojone świętą komunią marzenia - jako ta ziemia
 3442     4, 46|              wiary serdecznej, jako by tę komunię przenajświętszą... Niebo
 3443     4, 37|                  chwalił, spowiadał się i komunikował, a biedotę wspomagał.~Mówię
 3444     3, 36|                 się narodu, bo zdawał się konać, że Hanka już mu gromnicę
 3445     1, 5 |                 cieniach chałup.~A smętek konania był w tych południach cichych,
 3446     4, 47|            rozumiejąc, co już zaczęło się konanie, poleciał zwoływać Kłębów.~
 3447     2, 21|                  i prawie ziemię zamiatał konarami, gałęzie siekły, po twarzach,
 3448     2, 21|                  górze, przez strzępiaste konary, niby wskroś zdziurawionych
 3449     3, 34|               widzi mi się, trza go innym końcem stawiać do pionu.~- To gadajże,
 3450     3, 33|                   Maj dopiero się miał ku końcowi, a przypiekało kieby w lipcu.
 3451     3, 34|                   wolna czerwonawy brzask kończącego się dnia.~Zaś z powodu jutrzejszego
 3452     4, 47|                załzawione oczy.~- Dyć już kończę, paniczku - uśmiechnęła
 3453     3, 29|                  świąteczne przyodziewy i kończyli jeszcze roboty.~Sobota zaś
 3454     2, 19|            niejednemu już i ziemniaki się kończyły, bieda była w chałupie,
 3455     1, 12|               zaropiała, noga spuchła jak konew.~- To... ino nie powiedajcie
 3456     3, 26|                    dobrodziej spowiadał w konfesjonale, kilkanaścioro ludzi z dalszych
 3457     3, 30|               ludźmi, cisnęli się kiej do konfesjonału, kużden głowę wtykał do
 3458     1, 7 |                    a juchy tak żrą jak te konice wygłodzone, jeszcze gotowe
 3459     4, 39|              zdrowie! Co ja już mam z tym koniem!~- Wypchajcie go słomą,
 3460     4, 37|                  słońcem, zagrały z cicha koniki polne, bąk też kajś niekaj
 3461     3, 29|       przejeżdżającą właśnie taką mizerną koniną, że ledwie szła pod wiatr.~
 3462     3, 33|                  przypierało, że ostatnią koninę wyprowadził, jak to Gulbas
 3463     2, 22|                cierzpliwej pracy, bo choć koniskowi skóra się odparzała od chomąta,
 3464     2, 15|                   jako ten szczygieł przy konopiach, ino migał jego czerwony
 3465     4, 41|                 żyta mignęła kiej niekiej konopiasta głowina.~Na podorówce pod
 3466     1, 8 |                   ogier, widzi mi się, ma konopie w ogonie!~- Nie nasza to
 3467     3, 31|                  im sterczały kiej wiechy konopne i oczyma toczyli górnie,
 3468     2, 16|               obtaczane i smażone w oleju konopnym, później zaś pszenne kluski
 3469     1, 12|                 rozpuści się w tym łajnie końskim? Ksiądz jest od tego, by
 3470     1, 11|                 łbów kurzyło niezgorzej i kontentność rozbierała. Siadali, jak
 3471     3, 26|                 wręcz plasnęła z wielkiej kontentności...~I wszyscy radowali się
 3472     3, 32|            parobków, a dziadem musita się kontentować!... he?~- A nieprawda! po
 3473     3, 30|                rozpalono ognia w kominie, kontentując się zimnym święconym. Właśnie
 3474     4, 45|             jeszcze zimą naczelnik zrobił kontrakt z jednym majstrem na postawienie
 3475     1, 12|                 kurzawie brzasków, że już kontury koni jęły się wycinać, a
 3476     1, 1 |                  Józka biegła przodem. ~A kopacze, każdy okrakiem nad swoją
 3477     1, 1 |               zaraz znowu przystanął przy kopaczkach.~- Szczęść Boże w robocie!~-
 3478     2, 13|         poznaczoną Stachowymi trepiskami, kopało się dwóch Żydów, juści,
 3479     2, 15|                   Bartkowi, którego to po kopaniach zięciaszek tak pobił, że
 3480     1, 1 |                 skośnym rzutem leciały na kopaniska- a czarny migocący cień biegł
 3481     1, 1 |                 kobiet czerwieniły się na kopaniskach... rozlegał się gruchot
 3482     1, 2 |                połednia samego byłam przy kopaniu- tłumaczyła się cicho Hanka.~-
 3483     1, 1 |                 wsi, ku polom, na których kopano kartofle; i na te dymy pastusich
 3484     4, 45|                się na Jasia, siedział pod kopcem granicznym z książką w ręku,
 3485     3, 34|                 przy stole. Jedna łojówka kopciła się w mosiężnym świeczniku,
 3486     4, 46|                jak przetrząsali dom kieby kopę siana. Antek musiał im wszystko
 3487     3, 35|          recytował Jacek wyciągając jakąś kopertę z torby.~Hanka przybiegła
 3488     4, 39|                  pod którymi przejeżdżały kopiaste wozy, trzęsły się przygarście
 3489     4, 42|                  odświętnie zasiadł przed kopiastymi michami; chodziły też kole
 3490     2, 19|              Jeden chłopak śmigły kiej ta kopica, a i drugiemu brzucho wzdeno
 3491     3, 30|                  się we mnie i cięgiem me kopie, mgli me przy tym...~- Połóżcie
 3492     1, 1 |              prawda. A czyje to ziemniaki kopiecie?~- A Borynowe.~- Gospodarza
 3493     2, 21|              wolniej i ciężej.~Droga była kopna, zawalona zaspami i otwarta
 3494     4, 49|          poruszyła.~Dopadła jej wójtowa i kopnąwszy nogą zawrzeszczała:~- A
 3495     3, 33|                  ma całe sto złotych samą koprowiną, wałkoń, pod pierzyną cięgiem
 3496     1, 8 |                       A moje po bracie! A Koprzywianki! A Nastusia! A drugie! To
 3497     3, 29|                   wlepione, a ogon, uszy, kopytka i chorągiewkę z czerwonej,
 3498     4, 45|              płaszczu, a cała we złocie i koralach. Pogładziła me po głowie
 3499     2, 20|              parobkiem zsypali do sań pół korca owsa i grochu ćwiartkę,
 3500     4, 43|                nią przylecą! To mnie jeno korciło, że była przywiązana. Jakże,
 3501     3, 34|                nią przepytywał... to parę korczyków zboża...~- A widzicie, ziarnko
 3502     3, 35|               nauczycielowi dowoziłem, po korczyku ziemniaków, kobieta też
 3503     1, 5 |                jarmark miał być na świętą Kordulę, walny i ostatni już przed
 3504     3, 34|                  rękoma żółtą, złuszczoną korę sosny.~Polazł do najgrubszej,
 3505     1, 11|                   już!~Po wianeczku tuż -~Kornet wity. czepiec szyty,~To
 3506     1, 11|                 karczmy po gorzałkę słał, kornpanił się i na umor pił.~Kto odszedł,