Tom, Rozdzial

 3507     4, 37|            przypadając gospodarzowi w tym kornym, ostatnim pokłonie.~Księża
 3508     1, 4 |               całe w tiulach a kwiatach i koronach szychowych, a już we drzwiach
 3509     3, 27|                   modląc się półgłosem na koronce, że to na książce nie umiała.~
 3510     1, 11|             zaplecione nad czołem, w nich koronę wysoką, ze złotych szychów,
 3511     2, 22|                patrzeli się nieskończonym korowodom mar przerażających, w bojach
 3512     1, 6 |                wasza niezgorsza, a już co korpiele, to macie największe...~-
 3513     1, 6 |            jeszcze, sam widziałem, jak se korzec żyta zadawał na plecy. Już
 3514     3, 31|                   się czuć w ziemi parcie korzeni i wynoszenie się ździebeł
 3515     3, 34|                Wyrwać złe, póki większego korzenia nie zapuści...~- Pleć zboże,
 3516     2, 25|                   siwy łeb podskakiwał po korzeniach.~Antek raz się jeszcze obejrzał,
 3517     4, 37|            dalekiej.~Już mu się ano dusza korzyła przed sądem Pańskim, a jeno
 3518     3, 35|                   i cierzpliwie tłumaczył korzyści każdego. Ale mimo tych zabiegów
 3519     3, 31|               dwóch za łby bierze, trzeci korzysta!~- Prawda, Rochu, ale niech
 3520     4, 37|              głowy, jakby pod nieubłaganą kośbą śmierci, ale szli niepowstrzymanie;
 3521     2, 16|                   chleba, bo przemarzł na kość w tym sołdackim szynelu.
 3522     4, 47|                 Zaśbym ta żałował, już mi kością w gardle stanęła. Co inszego
 3523     3, 35|                 zza sadów, złota bania na kościelnej wieży błyszczała w słońcu,
 3524     3, 31|              miedzach pojeść z dwojaków i kościom dać folgę, ale skoro tylko
 3525     4, 37|            smętarzowi.~Czarna chorągiew z kościotrupem załomotała na wietrze kiej
 3526     3, 34|             ołtarzem przyczepili klatkę z kosem, którego Nastusia przyniesła:
 3527     3, 36|             niebie.~- Skoro człowiek łąkę kosi, leda baba deszcz uprosi -
 3528     3, 36|                  grzbiet wyprostować przy kosie.~Jagna wywarła okna po swojej
 3529     3, 36|            wyschła prawie, jakby szczotkę kosił.~- Rosa obeschnie, to można
 3530     3, 36|                jęczały pod kosami, wszędy kosili, wszędy błyskały sine ostrza,
 3531     2, 15|                   że ino łysawa zdziebko, koślawa i świdrem patrzała, ale
 3532     4, 40|                nad nią zawzięcie, a jakiś kosmaty trzmiel buczał nieustannie.~
 3533     1, 2 |           szramami, włosy białe jak mleko kosmykami opadały mu na czoło i kark,
 3534     3, 34|            oglądać ołtarz i przygwizdywać kosowi, że gałęzią odganiał, a
 3535     1, 7 |               człowiekowi nie zostawić ni kosteczek myślał z markotnością i
 3536     1, 12|                  Jezu, myślałech, że jaką kosteczkę ogryzę i podjem se choć
 3537     3, 30|             dzieci nie rozbudzić, a każda kostka w niej z osobna się trzęsła
 3538     1, 4 |                  mu raz w raz ktoś rzucił kostkę jaką, z którą uciekał pod
 3539     2, 13|                  ludzie pod pierzynami, a kostnieli!~Co się naród nacierpiał
 3540     1, 12|                mocy, ale widzi mi się, że Kostusi z pazurów się nie wypsniesz.~-
 3541     2, 22|       rozgrzeszania... Sama pójdę po tego kostyrę do dworu... Naści różaniec,
 3542     3, 35|                   siedzącego przy parobku koszącym koniczynę, któren potem
 3543     1, 4 |                    przeciech kuropatwy to koszerne?... - zdumiał się.~Niech
 3544     4, 40|                   zdała, jeno co tylachny koszt. Poredziłabym sama, ale
 3545     2, 21|                  wójta przegrał i jeszcze koszta musiał zapłacić:~- Odbierę
 3546     4, 37|                  go zagadnęły o pogrzeb i koszty; przerwał im ostro i niecierpliwie:~-
 3547     2, 16|            pokraśniał jak burak i wziął w koszu szukać opłatków, a wyjął
 3548     3, 32|                 jeszcze spowity w szmaty, koszyk wyplatał na progu i pogwizdywał
 3549     1, 5 |                   przenikające piszczałki koszykarzy.~Jarmark był wielki, co
 3550     1, 1 |               Pozbierali prędko motyczki, koszyki, to dwojaki od obiadów i
 3551     4, 43|          niespodzianie na Jagusię, szła z koszykiem i motyczką, pozdrowił ją
 3552     4, 42|                pachą i stadem kurczątek w koszyku i snadź dobry zrobiła początek,
 3553     4, 39|              jakby co ubyło!~- Nie kupuję kota we worku!~- Lepiej wy znacie
 3554     3, 27|           czerwonej, pokryte srebrzystymi kotkami, stały w dzbanku od wczoraj,
 3555     2, 21|               świstem i wrzawą. Jakby tym kotłem gotującym się, przepełnionym
 3556     1, 1 |                   wśród pagórków; na dnie kotliny, dokoła stawu, leżała wieś
 3557     4, 38|                   miętosił się radośnie i kotłował jakoby w tym rozbełkotanym
 3558     1, 3 |              młynarza, a ten w kompanii z kowa1em chodzi..: miarkujecie?!...~-
 3559     4, 46|                 ganku nakuwając sierpy na kowadełku i porwał się strwożony,
 3560     1, 10|               płomieniem; kowal stał przy kowadle, czapkę miał na tyle głowy,
 3561     1, 11|                   rana przystrajała się u kowalów, a Kuba leżał wciąż chory.~-
 3562     4, 40|                  i organki, nawet miał la kowalowej, bo cosik odłożył obwiniętego
 3563     3, 32|                uczyniła, przypominki słów kowalowych spadły na obolałe serce
 3564     4, 46|                  Kłębiak co ino mówił, że kozaki ciągną od Woli - dorzuciła
 3565     4, 44|                  płaci? chłopi! A jak wam kozaków po wsiach zakwaterują, to
 3566     2, 22|                nie chciał, sprał go wtedy kozicą, co wlazło, i przymusił;
 3567     1, 7 |            przygrzewało, i rosły same ino koziebródki, a cienia było tyla, co
 3568     3, 33|                   dziewka, ruchając mocno koziełkiem w kierzance, jaże śmietana
 3569     1, 7 |                  I byk był.~A chłop wziął kozika,~Urznął mu u dołu ~I stworzył
 3570     3, 26|                  indory napuszone; a to i koziki sielne, prawdziwie misiarskie
 3571     3, 33|                 stronę.~Chociaż to jeno z Kozłami była sprawa, ale wójt nie
 3572     2, 13|               szopę przewróciła, Bartkowi Kozłowi wzięła dach ze stodoły i
 3573     3, 33|            dopiero w jaką godzinę ruszyli Kozłowie.~Stary Płoszka, nawet wielce
 3574     2, 15|                  siedziało paru chłopów w kożuchach i pogadywało wesoło, byli
 3575     3, 31|              cichy i ciepły, mgły białymi kożuchami zsiadały się na łęgach,
 3576     1, 5 |            garbarze.~Gdzie znowu krawce i kożuszarze rozwiesili swoje towary,
 3577     2, 15|                 siwej na głowie, w żółtym kożuszku, w trepach i czerwonych
 3578     1, 10|                  je brał do siebie.:. ale kożuszysko się wytarło i nic mę nie
 3579     1, 4 |                 największy i zbereźnik, i kpiarz, i na dzieuchy tak łakomy,
 3580     1, 2 |                  gospodarstwa pilnować.~- Kpicie czy co?... A dyć na Zielną
 3581     3, 35|                darmo może, po zbójecku? - kpił urągliwie.~- Za te dziesięć
 3582     4, 47|               pożywi, jak nie z cudzego - kpili parobcy.~- Mateusz też niewinowaty,
 3583     1, 5 |           drzewach lub krążyły nad ziemią kracząc głucho - jakoby pieśń zimy
 3584     2, 15|                   Wlazła gapa na kościół, kracze i myśli, że jest księdzem
 3585     3, 35|                 wespół ze złodziejami nie kradli.~- Zuchwale se poczynasz,
 3586     3, 26|                   w drobiazg, tratowały i kradły jedzenie, jak ino mogły,
 3587     1, 10|                 gront, dobro najwyższe im kradnie - a to kijem go choćby i
 3588     3, 31|            nowinie, zapominając całkiem o kradzieżach i tak się ciesząc serdecznie
 3589     3, 31|                wsiach również mnożyły się kradzieże. Bez to na ludzi padło jeszcze
 3590     3, 31|                  co począć i jak zapobiec kradzieżom. Dzień nastał iście pogrzebowy,
 3591     2, 22|            świętej, przez nieopowiedziane krainy cudów i czarów, dziwów i
 3592     4, 41|                   i jakiś czas cierpliwie krajał spieczoną, twardą ziemię,
 3593     3, 32|              Lipcami, zawdy się ziemniaki krajało na tyla, chyla oczków miały -
 3594     3, 32|                 mi się widzi, co za grubo krajane...~- Za grubo, dyć ino na
 3595     3, 28|                 nie ulękła, bierąc nóż do krajania mięsa i bystro a urągliwie
 3596     1, 5 |                leciały nisko nad polami i krakały głucho, długo, żałośnie...
 3597     2, 22|                  z gospodarską córką spod Krakowa, a Zofia było jej na imię,
 3598     1, 11|                życie.~I tańcowali!~...Owe krakowiaki, drygliwe, baraszkujące,
 3599     2, 22|                nią miał, na zamek powiódł krakowski i tam w długi wiek rządy
 3600     4, 38|              odwrócił oczy i nakupiwszy w kramie obrazików, zaczął je rozdawać
 3601     1, 5 |               mały - poglądała jeszcze ku kramom z żałością i często sobie
 3602     3, 36|                    bych siać.~Szedł aż do krańca pól, a gdy mu ziemi zabrakło
 3603     2, 23|                 się przez zwały świata, z krańców ziemi płyną, niebami kołują,
 3604     4, 49|                   tu każdemu będzie wolno kraść, rozbijać, krzywdzić, rozpustę
 3605     4, 45|              cztery wiatry! - ośmiała się kraśniejąc kieby róża, że to wszyscy
 3606     3, 29|              Jagna z Józką, zajęte pilnie kraszeniem jajek, a każda swoje z osobna
 3607     3, 30|                   wystrojone. Zasie przed kratą, tam, kaj było miejsce la
 3608     1, 3 |                    uwijał się za czarnymi kratami, dzielącymi izbę na dwie
 3609     1, 5 |                   a garbarze.~Gdzie znowu krawce i kożuszarze rozwiesili
 3610     3, 36|                   wynoszony z nawrotem na krawędź żyjącego świata przez chrzęstliwą
 3611     4, 44|                gwarem porwały się z dachu krążąc roztrzepotaną białą chmurą.~-
 3612     3, 33|                   kiej te stada gołębie i krążąco, z wolna unosiły się ku
 3613     4, 45|                   motyl w kręgu światła i krążyć musiała, parło ją za nim
 3614     2, 24|                 wieczora i pobiegł.~Długo krążył koło ojcowej chałupy, naglądał
 3615     1, 4 |           pochylonych, nad wieżą kościoła krążyło stado gołębi zestraszonych...~..................................................................~ ~
 3616     3, 35|               myślał o Jagusi, słyszał ją kręcącą się po izbie, czasem stawała
 3617     2, 18|              sprawy, iż z tego może być i kreminał, zna... Abo i ten wójt!
 3618     3, 35|                  poczciwie, a wy grozicie kreminałem i przekpiwacie się z nas!
 3619     2, 25|                kiej dęby.~A piąte Sikory, krępe niby pnie, żylaste i mrukliwe.~
 3620     1, 12|             Jambroży, nogę składał, mył i krępował w zmoczone szmaty.~Roch
 3621     2, 16|                 szła jej prosto do serca, krępowała niby powrozami i przejmowała
 3622     1, 4 |                 Franek młynarczyk, niski, krępy i kędzierzawy, ten ci gadatywus
 3623     3, 33|            patrzyła z lękiem na te jakieś kreski, z których tyle jeno Nastka
 3624     4, 45|                  jej widzi, że nie ma już kresu ni zapory la jej mocy i
 3625     2, 15|                   jucha; leci, wywąchuje, kręta się, a ogonem ślad zaciera,
 3626     3, 30|                 go urodzić. Znałem go, że krętacz, ale o taką rzecz bym nie
 3627     3, 31|         zatrzepotały, i cały ten rwetes i krętaninę wychodzących na robotę.~
 3628     2, 15|                 wystawań przed chałupami, krętaniny, bijatyk, przemawia uciesznych -
 3629     3, 26|                   w sady pochowane; drogi kręto powyciągane, kamionki, rzędy
 3630     3, 31|            dalekości, od wód błyskających krętowinami, od mgieł i od nieba, wynoszącego
 3631     2, 13|                    rzędy kopic abo i tych kretowisk śnieżnych siedziały w podle
 3632     3, 26|               nierówna, zawalona świeżymi kretowiskami, kamieniem, a miejscami
 3633     4, 46|                   światłem, lelki cichym, krętym lotem przewijały się nad
 3634     3, 26|                przy polach, porozdzielane krętymi miedzami, na których gęsto
 3635     4, 45|                było dziecko, więc jakby w krewieństwie ze wszystkimi.~A dopiero
 3636     3, 26|             gospodarzy, by pod ich dachem krewniackie dziadówki pomierały...~Rozmyślała
 3637     1, 11|                   co bogatsze, a wszystko krewniacy, powinowaci i kumy Borynów
 3638     1, 11|                albo i ten Wojtek, Borynów krewniak po siostrze, dorobił się
 3639     3, 28|               Jakże, nie u Kłębów leży?~- Krewniakiem przyznają, któremu niczego
 3640     3, 28|                   w podarunku najbliższym krewniakom albo z którymi przyjacielstwo
 3641     2, 14|                 Trza się i nadszarpnąć, a krewniakowi pomóc...~Hanka się rozgadała,
 3642     1, 5 |                   jej brać od obcego, nie krewny żaden ni pociotek nawet...
 3643     1, 11|               rękawach, a pod szyją bujne krezy obdziergane modrą nicią,
 3644     4, 45|               wzdętymi piersiami podawała króbkę, z której Jasio wybierał
 3645     3, 36|                  gdziesik i szło ciężkimi krojcami wskroś mroków, że ziemia
 3646     4, 48|                   uśmiechem, lecz po paru krokach zawrócił na dawne miejsce
 3647     4, 46|               zacinając łuzy la osadzenia krokwi.~- Nie odjechały jeszcze? -
 3648     3, 31|           różności, jak to Cygany swojego króla mają, któren cały we srebrnych
 3649     1, 7 |                   niektórym, to i takie z królami, co to z naszego narodu
 3650     2, 22|                   prześmiewiska chłopskim królem przezywali, że to był pan
 3651     2, 22|                Walentowa takie cudności o królewnie zaklętej, że wrzeciona przestały
 3652     2, 22|                   gdzie złote izby, gdzie królewny zaklęte w białych gzłach
 3653     2, 22|                   na one boje srogie.~Ale królewski parobek u drzwi stojał i
 3654     1, 7 |                  ci się zaczerwienią kiej królikowi i jak to pójdziesz do Borynów?~-
 3655     2, 16|                  i drogę wskazywała trzem królom, co chociaż pogany i czarne
 3656     2, 22|                  miejsce.~Poznał ci wtedy Królową Niebieską, strach go wziął,
 3657     2, 14|                  Boska, a tu klęczą trzej królowie...- objaśniała organiścina.~-
 3658     1, 7 |             weźmie, tyle co kapkę mleka i kromkę chleba, a i za to jeszcze
 3659     2, 22|               misiu, tańcuj! - zakrzyczał kropiąc go kijem, a na to piszczałka
 3660     1, 11|              błogosławić, i wodą święconą kropić, aż Jaguś z płaczem padła
 3661     4, 45|                   i nieustannie machający kropidłem, zaś Jambroż skradając się
 3662     2, 17|               Boga wstrzymując rękę przed kropielnicą, by tamta pierwsza umaczała
 3663     1, 9 |                  go odepchnęli w kąt, pod kropielnicę, to się ino wsparł głowiną
 3664     3, 32|            odczytywał modlitwę od gradu i kropił wodą święconą wszystkie
 3665     3, 30|                  jej w ręku zemglała, pot kroplisty wystąpił na jej twarz, żółtymi
 3666     1, 11|            jeździł aż na trzecią wieś, do Krosnowy, to teraz ostro wziął się
 3667     4, 43|                  gorączce i cała obwalona krostami, zrazu wynosili ją na dzień
 3668     1, 3 |              kobiet pochylał się ciągle w krótkich a prędkich drganiach, i
 3669     1, 2 |                   Wstąpcie jutro do mnie, krowem dorznął, to się tam jaka
 3670     1, 2 |             powiedział znowu dziad. .~- O krowiem słyszał, mówili mi już na
 3671     3, 30|               paść jeszcze!~- Sam łoni za krowim ogonem tańcował, a tera
 3672     4, 38|               jeszcze niedawno wyrywał za krowimi ogonami.~- A juści, gdzieby
 3673     4, 37|                podwórza, kole niezgorszej krowiny, którą chłop trzymał krótko
 3674     4, 40|              przysiadały we włosach, boże krówki szukały czegoś po twarzy,
 3675     2, 13|                      Jezu!... Na tom cię, krówko, pasła, na tom zabiegała,
 3676     4, 37|                tym drzewom równi w sile i kruchości - drzewom, w które piorun
 3677     3, 29|                 ano wyrywał z dachów i co kruchsze gałęzie odzierał, a wiał
 3678     4, 41|                   zjem, niezgorzej już mi kruczy w brzuchu po obiedzie.~-
 3679     3, 29|                która mogła: to grochu, to krup jęczmiennych, to mąki...~-
 3680     1, 11|                   ostatku, dla wybranych, krupnik, miodem i korzeniami zaprawiony,
 3681     1, 12|               komorze i tak se przepijały krupnikiem, tak se dogadzały piwem,
 3682     3, 28|                  zaś nawet sypały śnieżne krupy grube kiej pęczak, a przyszedł
 3683     2, 15|              wybrali, drzewo przemarzło i kruszy się kiej szkło, nic byście
 3684     4, 45|                   Bóg, ziarno już suche - kruszył kłosy i pojadał.~- Juści,
 3685     4, 43|                  co się były zlatywały do kruszyn chleba.~Któregoś dnia, gdy
 3686     4, 46|                  o mnie się nie trwóżcie, kruszynam tylko, jedno źdźbło z bujnego
 3687     4, 39|                  po głowie latały zamysły krwawej odemsty, aż w końcu i to
 3688     2, 22|                 za oknami, że przez szyby krwawią się jakieś ślepia i w ciemnych
 3689     2, 25|              pamięć przeniewierstwa jej i krwawiący wstyd, i luta, nieprzebłagana
 3690     2, 13|               ginęła w pamięci pod nawałą krwawiących, żywych i bolesnych uraz
 3691     4, 39|                    jeśli zobaczy, że jego krwawicę rozrywacie jak wilki barana!
 3692     1, 12|              trzymała na skórze i obficie krwawiła.~Na progu czerwieniły się
 3693     2, 24|          przesiadywał i pił, snując coraz krwawsze zamysły pomsty i nie widząc
 3694     2, 15|                  swoim miłowaniu, a Antek kryć się z tym musiał, to i głucha,
 3695     4, 38|                  patrzeli jeno w te białe krychy na stole i głęboko deliberowali.~-
 3696     4, 41|                  kobiety. ~- Kajże się to kryjesz, że ani sposobu cię uwidzieć?~-
 3697     3, 29|               przebierał się do Lipiec na kryjome przewiady.~Zaś w niedzielę
 3698     1, 10|               jaki mu Hanka narządziła po kryjomu, i wyniósł się po cichu.~
 3699     3, 29|                  pies dni całe waruje pod kryminałem, a zanosi mu, co ino może.~-
 3700     1, 5 |           lusterek, szychów, a wstążek, a kryzków onych na szyję, a kwiatuszków
 3701     2, 18|              krychę nad okiem, nos długi, krzaczastą, rzadką bródkę i ciemne
 3702     1, 2 |            nieruchomo tkwiące pod siwymi, krzaczastymi brwiami...~- Skąd to Pan
 3703     2, 17|             bezwiednie prawie zaczęła się krzątać, zajrzała do krów, przecedziła
 3704     4, 40|                   słychać było jeno Hankę krzątającą się po izbie; strzepywała
 3705     4, 40|            podwórzu gwarno było i ludnie, krzątali się kole wieczornych obrządków,
 3706     2, 25|              powstała gorączkowa spieszna krzątanina, przybierania się, zaprzęgi,
 3707     2, 14|                 na łóżku i z cicha do się krzekorzyły, kiej te kurczątka zestraszone,
 3708     2, 15|                 że niech Bóg broni, jakby krzemieniem nabijane, rzadki ten dzień,
 3709     3, 35|               każden się stulał w sobie i krzepą wzbierał. ~Na kopcach granicznych
 3710     2, 19|               plecy bolą... aleś ty chyba krzepciejszy niźli Wawrzek z Woli?...~-
 3711     1, 11|              Głównie tłusto jeść dawać, a krzepę miał będzie...~- I przypodchlibiaj,
 3712     3, 30|                 znowu, ale już radośnie i krzepiąco, o Zmartwychwstaniu Pańskim
 3713     4, 40|                   trawy, zawiewał rzeźwy, krzepiący chłód.~Niskie, sinawe opary
 3714     2, 20|                  się będą kiej pieski! Do krzepkich należy świat wszystek, do
 3715     1, 2 |                   przestała płynąć, tylko krzepła w czarne, spieczone żużle -
 3716     1, 2 |                   nogami... Pies zlizywał krzepnącą na powietrzu krew, a potem
 3717     3, 35|                   siniakach cały i w tych krzepnących już soplach krwie na twarzy,
 3718     1, 11|               brat przed bratem, kiej ten krześcijan prawy przed krześcijanem
 3719     1, 11|                ten krześcijan prawy przed krześcijanem i somsiadem.~- Źle jest
 3720     4, 45|                   ale gdy Jasio powstał z krzesła, otworzył oczy i zamamrotał: -
 3721     2, 15|              witali, a przechodzili mimo, krzesząc ślepiami jako te dwa wilki
 3722     2, 23|             krzykiem miłości...~...I jako krzew ogrnisty płonęła w chaosie
 3723     4, 37|           rozpusta a pijaństwo, a złoście krzewią się coraz barzej.~Wszędy
 3724     2, 16|                  kwitły...gdy wtem z tych krzów ostatnich wyskoczyli zbóje!
 3725     2, 22|            półkolem zwartych, pochylonych krzy, i zaczął prawić z wolna
 3726     4, 40|                    lecz dosłyszawszy gęsi krzyczące na stawie wypadła je przyciszać
 3727     1, 3 |                   przed tylim chłopem?... Krzyczałam, to mę sprał i zrobił, co
 3728     1, 11|              niepamiętliwie we wrzawie, w krzykach, w radości szumnej, w tanecznym
 3729     1, 11|                biło w podłogę, sto głosów krzykało z mocą i sto narodu zawracało
 3730     3, 30|                 niesły się czasami jędrne krzykania i huki pistoletowych strzelań!~
 3731     3, 28|                  potrza mu o tym z ambony krzykiwać! Moiściewy, dobrze one wiedzą,
 3732     3, 30|          szynkwasem kolebał się Jambroży, krzykliwie cosik rozpowiadał komornicom,
 3733     3, 26|                ino mogły, rejwach czyniąc krzykliwy.~- Siodłate wszystkie będą -
 3734     2, 25|                  ni "Jezus!" krzyknąć nie krzykną i wraz całą ławą się chylą,
 3735     4, 40|              Witka ni też o parobku.~Jaże krzyknęły z podziwu na coraz nowe
 3736     3, 32|                 kobietom!~Dała już spokój krzykom. - Prawda, dziewczyna wszystkiemu
 3737     1, 4 |                   zachodowi, jakby se też krzynkę odpoczywało niedzielnie...
 3738     1, 10|                 zwarci całą nienawiścią i krzywdami tarzali się, gnietli, dusili...~
 3739     3, 28|                krzywdźcie jej!~- To ja ją krzywdzę?~Zdumiała się wielce, nie
 3740     2, 20|                 Któren swojego broni, nie krzywdzi!~- Jeno byście w porę uwidzieli,
 3741     3, 28|                potrzebuje... Łajdusy to i krzywdziciele moi, choć dzieci rodzone...
 3742     2, 13|                winowaty, ociec to był tym krzywdzicielem, tym osękiem, któren się
 3743     4, 39|                Hale, spasła się na cudzej krzywdzie i będzie się tera czepiała
 3744     4, 41|                   to me rodzona matka tak krzywdziła! - jęknął ocierając rękawem
 3745     2, 25|                szynkwasowi.~- Zawdy naród krzywdzili, jak ino mogli.~- Kiej takie
 3746     2, 19|              pilno tańcować, a i dzieuchy krzywe, że do nich nie przychodzę!
 3747     2, 19|                 nich uwagę, coś szepczą a krzywią się i w głos dogadują.~Ale
 3748     4, 47|               Wracali do wsi, Mateusz się krzywił i jakoś boleśnie i ciężko
 3749     4, 43|                   ją maścią, gdyż Hanusia krzywiła się na wielki rozchód masła
 3750     1, 7 |               resztę chlustały na ziemię, krzywiły się, mówiły "mocna" i oddawały
 3751     4, 43|             pytająco w oczy.~- Cóż ci to? krzywisz się kieby po occie.~Jął
 3752     4, 48|              zesztywniałych palcach tkwił krzywo obrazik, dwie świece paliły
 3753     1, 10|                nie może, tak go ten kulas krzywy boli...~- Hale, noga go
 3754     1, 1 |                   za nimi bieliły się dwa krzyżaki, u których w płachtach leżały
 3755     3, 32|            zezując na prawo.~- Przelotne, krzyżówki - odparł młynarz patrząc
 3756     3, 32|                dzisiaj, to musi, co i bez krzyżowych dni można chodzić do figur
 3757     3, 30|              boskim, jako każden człowiek krzyżuje Go w sobie, nie pomnąc na
 3758     1, 6 |                wśród mogił zapomnianych i krzyży pogniłych i płynął światem
 3759     4, 44|                  był za szkołą, lub robił krzyżyk, gdy się jej przeciwił.~
 3760     4, 41|             wędrował po okolicy ze swoimi książeczkami, a nauczając pobożne nabożeństwa
 3761     1, 12|                 po pokojach se chodzi...z książek poczytuje... z Panem Bogiem
 3762     2, 16|              swoje - a kobiety ich były z książkami, w czepeczkach białych,
 3763     2, 18|                 nie ma co do gęby włożyć, księdzowa to sprawa, nie moja! Jeden,
 3764     1, 9 |                tym biedotom nic z tego.,. Księdzowe albo i dziadoskie świnie
 3765     3, 28|                się przed stawem ślepy koń księdzowy ciągając na płozach beczkę,
 3766     2, 22|                   że jeno o tym w starych księgach stoi... We wsi jednej pod
 3767     1, 4 |                  jaku tam piękne, że tyla księgów.~- Kiedy tu un wszystkie
 3768     4, 38|                 Jasio, jeno już ubrany po księżemu, i zbierał na kościół, co
 3769     2, 22|                   nie mam, jaką Jezus dał księżom! Łajdus on jest, o naród
 3770     4, 45|                   się jej spomniały różne księżowskie historie i ogarnął ją niepokój,
 3771     2, 16|                 starczy i na światy, i na księżyce, i na gwiazdy! - wołała
 3772     4, 41|                   galancie rozrośniętych.~Księżycowy sierp zawisł już był na
 3773     4, 45|                   Janioł przenajświętszy! księżyczek mój serdeczny!~On zaś potem
 3774     4, 38|           społecznie basowali, kiej jakiś księżyk w białej komży i z tacą
 3775     4, 38|                 szepnął Mateusz wskazując księżyka, któren się bronił ze śmiechem,
 3776     4, 48|            Raźniej będzie nama wędrować z księżykiem i honorniej! Ostajta z Bogiem. -
 3777     4, 44|                postawić szkołę w Lipcach, któraby była i dla Modlicy, Przyłęka,
 3778     3, 32|                 przestrzegać poczciwości, któraście Bartka Kozła kobieta!.. -
 3779     4, 45|              przepuści bez pogłaskania. A którąż to spotkał?~- Nie rozeznałem
 3780     1, 2 |                 była la nich w sam raz.~- Którna?....~- A Jagna Dominikowa?~-
 3781     3, 26|                    co Michał organistów z którymś organiściakiem. Po wielkanocnym
 3782     4, 39|                  kiej dziadowski bicz, bo ktoż jej co zrobi kiej stara
 3783     4, 37|                 aż święty Pietr zapyta:~- Któżeś to i czego potrzebujesz?~-
 3784     2, 14|                      Kucusie! Kucu, kucu, ku-cu! - zaczęła gonić po śniegach
 3785     2, 20|                   zarobek pewny, płacą od kubika. Nim się w polu roboty zaczną,
 3786     1, 4 |          przynosić nie obiecywał.~- Ociec Kubów złodziej nie był, to i syn
 3787     2, 16|                którego przyjął do koni na Kubowe miejsce.~A w chałupie uwijano
 3788     2, 18|           zestrachanymi oczami wypatrywał Kubowego krzyża; odnalazł go wreszcie,
 3789     2, 18|           Dziedzicowy brat, a klęczy przy Kubowym grobie! - szepnął zdumiony,
 3790     1, 11|               dziesiątku za przyprawę-~Da kuchareczkom dajcie!~Naród był syty,
 3791     1, 12|                   widział, bo gdy szła do kucharek, leciał za nią, dopędzał
 3792     1, 10|                   bo z Jewką od młynarzów kucharować będziemy. Wieprza już im
 3793     1, 11|                  buzował się tęgi ogień i kucharowała Ewka od młynarza przy pomocy
 3794     2, 14|                   Hanka przez podwórze do kuchni; ledwie się tam dostała,
 3795     3, 33|                   dziewka siedziała przed kuchnią z kierzanką między kolanami,
 3796     2, 18|                 gnietła świat, tyla co te kucia młotów pobrzękiwały w dalekościach...
 3797     3, 34|          najgrubszej, zwalonej na dróżkę, kucnął przed przekrojem i patrząc
 3798     4, 45|                  i zaczął czytać, Jagusia kucnęła naprzeciw i wsparłszy brodę
 3799     2, 14|                  zagadać! - westchnęła.~- Kucusie! Kucu, kucu, ku-cu! - zaczęła
 3800     1, 11|               ciemności; oknami naglądały kudłate,~poskręcane drzewa i coraz
 3801     4, 42|                 nagotowali, a zapachniała kufa okowitki, to by się kijem
 3802     3, 35|                   spokojnie, pociągając z kuflów; flecik zagwizdał nutą jeszcze
 3803     2, 25|                   jedzie od ciebie kiej z kufy! - szepnęła odchylając się
 3804     3, 30|                    z jakiego zęby do bron kują.~- Mogli ukraść choćby i
 3805     1, 11|               wycinać mazury a obertasy i kujawiaki takie, aż same nogi drygały,
 3806     2, 20|               kajś przytaić i jeszcze mie kujnie... - jąkał się, wystraszonymi
 3807     3, 29|                   się wesołe przyśpiewy i kukania, po polach błyskały pługi,
 3808     1, 5 |                   placków żółtych, bułek, kukiełek...~Gdzie zaś i kto przeliczy,
 3809     4, 38|                   znów kupczyli chlebem a kukiełkami. Kajś Żyd nawoływał do cukierków,
 3810     3, 29|                     Tyle mi znaczy, co ta kukła do strachania wróbli!...
 3811     1, 3 |                  paździerzy, zwijała ją w kukłę libo w chochoła i rzucała
 3812     2, 20|               prześmiewano ze mnie kiej z kukły jakiej, zapamiętajcie to
 3813     2, 25|                  ano, dusili, ozdzierali, kulali po ziemi, że już przymilkły
 3814     4, 45|                   bo uciekną! Ruszaj się, kulasie! Jak się masz, Jasiu, zrób
 3815     1, 12|              wolno, jak te dziady ślepe i kulawe, po srogich piaskach idące
 3816     1, 5 |               stron co niemiara: ślepych, kulawych, niemych i zgoła bez rąk
 3817     2, 25|               Jakoż przeszedł Winciorek z kulawym Grzelą; przeszedł Caban
 3818     1, 2 |                   ni krzyża... a i licowy kuleje na przednią.~- Józka, zwołaj
 3819     1, 3 |                  pani krzyczała:~- Jacek! kulfonie jeden, gdzie moje pończochy?!..~-
 3820     2, 25|                  przypięło się do drzew i kuło tak zawzięcie i zajadle,
 3821     3, 28|              serca dawam. Nie za odrobek. Kumałam ci się niezgorzej z biedą
 3822     2, 19|                    i radzili, przepijali, kumali się jedni z drugimi i wesołości
 3823     3, 31|               Hanka dziękowała serdecznie kumom całując się ze wszystkimi,
 3824     2, 22|               którym chodził po wsiach, w kumostwach się bratał, o złem się przewiadywał
 3825     2, 22|                   powinowate swoje albo w kumostwie będące. Przychodziły też
 3826     1, 11|                   pierwszych chrzcinach w kumotry mnie proś! - wołał młynarz
 3827     1, 8 |               zwyczajnie przed kolacją.~- Kumotrze? - ozwał się po chwili wójt.~-
 3828     4, 45|                pchaj, ty jesteś mocny jak kuń! - mamrotał zachętliwie. -
 3829     1, 1 |                 prowadzony przez tłustego kundla na sznurku.~A potem leciał
 3830     3, 26|                 to ci wróci... szepnęła z kuntentnością przyglądając się gonitwie.~-
 3831     3, 32|                  snadź la ulżenia sobie w kuntentnościach, śpiewem znów gruchali rozgłośnym,
 3832     1, 5 |             nacieszyć.~Ostygła wnetki, bo kupcowa powiedziała pięć rubli,
 3833     4, 38|           grubachne postronki. Gdzie znów kupczyli chlebem a kukiełkami. Kajś
 3834     3, 29|                 tabaki, powlókł oczyma po kupiących się przy progu i w sieniach.~-
 3835     1, 5 |               buciska też, a i kapot jaki kupiłbym... już jak ten dziadak jaki
 3836     3, 34|                      wyrwał się któryś.~- Kupiłbyś wieś, jeno pieniądze gdzieś! -
 3837     1, 5 |                Weź, Jaguś, weź, la ciebie kupiłem, a jak ta któren parobek
 3838     3, 35|                tracili na żarty, Podlesie kupiliśmy, jest nasze i pozostanie,
 3839     4, 43|               musi być z dworskich, kiedy kupiliśta?~- Juści, co krowa nasza,
 3840     1, 5 |              pełne jeszcze żółtych liści, kupiło się dosyć ludzi, wozów i
 3841     1, 1 |                albo Żydówka pędziła stado kupionych gęsi.~A każdy pochwalił
 3842     4, 41|                sił. ~- Pietrek, a gęściej kupki, gęściej! - krzyknął do
 3843     3, 35|                     A może się i wyrzekną kupna, kto wie?...~- A juści!
 3844     3, 33|                  cieniuśkie, paczesne, że kupne nie byłoby lepsze, i zginęło!~-
 3845     1, 11|               kiedy słyszał?~- Abo drzewo kupował kto?... Jechał do boru i
 3846     2, 15|                     Hale, a na zwiesnę to kupowała będę!~- Jak uważasz, tak
 3847     4, 43|                  co krowa nasza, choć nie kupowalim! Jak ci wszystko rozpowiem,
 3848     3, 30|               panienki z Woli to ci takie kupry dźwigają na zadzie, jakby
 3849     3, 33|                   za morgę nie za dużo.~- Kupujcie, przeda i jeszcze waju w
 3850     1, 5 |            wytrzymać trudno było bo ci tu kurasek piszczy, tam trąbka potrębuje,
 3851     3, 32|               wróci tatulo, przywiezie ci kuraska... wróci, synka na koń wsadzi...
 3852     4, 38|             dzieci gwizdały na glinianych kuraskach, naszczekiwały psy i konie
 3853     3, 30|                krzepko ujął, że krzyknęła kurcząc się i wydzierając.~- Przydybałem
 3854     2, 16|             zmiłuje, jak ten jastrząb nad kurczątkiem.~Porwał się Rocho i zaczął
 3855     3, 30|                    odganiających wrony od kurczątków.~Mój Jezu, nie tak było
 3856     2, 17|           zawzięcie.~- Widzisz ją, jak to kurczęciu pazury jastrzebieją.~- Za
 3857     3, 33|                 zginęło! Kokoszki nieśne, kurczęta, kaczki, a nawet stara gęś,
 3858     4, 45|               jeszcze kosz jaj i klatka z kurczętami, zaś w dodatku droga była
 3859     1, 5 |                  się, każdy gospodarz się kurczy i jak ci da snopczynę żyta,
 3860     2, 14|                nagła boleśnie, i cały dom kurczył się, przywierał do ziemi
 3861     3, 31|                się jakby pijani; drzewiny kurczyły się w dygocie, a wszelkie
 3862     2, 25|               głowy... nim jednak spuścił kurek, porwali się obaj na nogi,
 3863     3, 30|                     szeptał pomieszany.~- Kuręście dusili... pióra jeszcze
 3864     2, 13|                    prosiak, gąsków parę i kurków, to i cała parada, i bogactwo
 3865     2, 18|                ale ino dołem szła mątwa i kurniawa, bo górą już było przycichło,
 3866     4, 43|             przyniósł całe stadko młodych kuropatek.~Józia, pogładź ptaszki,
 3867     2, 21|                  od wiatru, kiej to stado kuropatew, i rajcowały z cicha, zaś
 3868     3, 32|                  drzew pobliskich; czasem kuropatka wystraszona furknęła spod
 3869     3, 32|             schylać się nie było po co.~- Kuropatkom się udał: sporo się ich
 3870     1, 4 |             Borynowy.~- Juści... dyć parę kuropatków dobrodziejowi przyniosłem.~-
 3871     1, 4 |                   Wyście też nie wywiedli kuropatwów, a wzieniście całe stado.~-
 3872     1, 4 |                 gorzałę piją, i papierosy kurzą! - westchnął i legł znowu
 3873     2, 16|                   oparzeliskach, z oparów kurzących się mgłami wydzierały się
 3874     2, 21|                  się w mętnych, białawych kurzawach, niby straszne majaki z
 3875     2, 21|               wczesnego rana miało się na kurzawę; dzień nastał chmurny, wietrzny
 3876     1, 3 |              widno, cicho całkiem. Złe mę kusi czy co?... Ide dalej i że
 3877     3, 34|                  wiem, jak przyniewalał i kusił; A może i jakich kropli
 3878     1, 10|                 Jeszcze baran żyje; a już kuśnierz kożuch na nim szyje...~-
 3879     3, 29|           wielgachnym pudle nosiła z sobą kusząc nim co łakomsze...~Zajeżdżały
 3880     3, 33|            wnętrzności.~Pieniądze dziwnie kusząco lśniły w słońcu. Przymrużał
 3881     2, 17|                    i nie uciekała od tych kuszących, słodkich szeptów!~A dzień
 3882     3, 34|                   i wszędy wygarniając po kusztyczku, pijany już był całkiem,
 3883     3, 32|              wlekły się staruchy z Agatą, kusztykającą daleko za wszystkimi. Dzieci
 3884     3, 26|                   baczę dobrze...~I znowu kusztykała wzdychając ciężko i łzawo
 3885     1, 1 |                   nadziała mu czapeczkę z kutasikami, okręciła zapaską i poszła
 3886     1, 5 |             Janklowi... a nie...~- Cie... Kuternoga jeden, jak bryka. Kuba! -
 3887     3, 28|               Poczekam, byś siadł wpodle, kuternogo!~- Mam czas, pierwej waju
 3888     3, 33|                grosza dałby się powiesić, kutwa i zdzierus.~Wojna się też
 3889     2, 16|                  Kużde stworzenie, trawka kużda, choćby i ta najmarniejsza,
 3890     2, 16|                  do izby, a Roch mówił:~- Kużde stworzenie, trawka kużda,
 3891     3, 30|                       Wesoło mi, tom rada kużdemu, czego mu potrza! - szydziła.~
 3892     4, 41|                   cofnął się prędko przed kuźnię, gdyż znowuj zagrały młoty
 3893     3, 30|               wieś spała w najlepsze.~Nie kwapili się zrywać z barłogów, choć
 3894     3, 27|           dochodzi się swego, a jeno tymi kwardymi, nieustępliwymi pazurami -
 3895     1, 11|                      Jak pić, to już całą kwartą, jak się weselić, to już
 3896     4, 37|                   jakże, toć więcej niźli kwartał! A komu nie do zdrowia,
 3897     1, 7 |                 tak sposobny, że i trzech kwartałów czekać nie potrza...~- Jagustynka
 3898     3, 32|               najprzódziej...~- Że i trzy kwartały nie miną, a dobrodziej chrzcić
 3899     2, 16|                    Najpierw był buraczany kwas, gotowany na grzybach z
 3900     1, 7 |            dudniło po dachach.~Ludzie się kwasili po chałupach; jaki taki
 3901     2, 15|                    że Mateusza spierze na kwaśne jabłko.~Juści, że Antek
 3902     2, 21|               wstąpić.~- Wstąpimy, ma być kwaśno, niech będzie kiej ocet.
 3903     2, 20|                   pogwary ciągłe, obmowy, kwasy, kłótnie, sąsiedzkie swary,
 3904     4, 38|             jaskółka.~- By tak z miseczkę kwaszonego mleka la ochłody! - westchnął
 3905     2, 13|                  dookoła.~Pił kwaterkę po kwaterce, a te oczy wciąż modrzały
 3906     3, 31|                  bogatszych do bogatszych kwaterować.~Tak ano w mig wszystko
 3907     3, 34|               złote roztoki, to się gęsto kwaterowali pod ścianą, krzykając na
 3908     4, 47|        wykrzykiwał.~Młynarzowa, też jakoś kwękająca, spłakana i z obwiązaną
 3909     3, 32|                tyla, chyla oczków miały - kwękała sprzeczliwie Gulbasowa.~-
 3910     4, 38|          wszystkimi, pozdrawiał i sielnie kwestował; znali go bowiem i nijako
 3911     3, 32|                  kępami żółtych i białych kwiatków.~Chorągwie wiały się nad
 3912     3, 33|                 zamigotał kiej ten płatek kwiatowy, to stado wróbli z niemałym
 3913     3, 31|                  na wiśniach, ino patrzeć kwiatu.~- By mróz nie zwarzył,
 3914     2, 25|           chałupach, że oglądali ów blady kwiatuszek z podziwem głębokim, bych
 3915     2, 17|                  było jeszcze ani jednego kwiatuszka, a przez noc całkiem zakwitnęła,
 3916     3, 32|                  falą traw gęsto nabitych kwiatuszkami, że nawet w starych koleinach
 3917     4, 40|               przygarście ziarna, świniom kwiczącym pod chałupą wyniesła cebratkę
 3918     1, 5 |                   wyzierał ryj karmnika i kwiczał, aż gęsi gęgały zestrachane
 3919     1, 12|                  rabusiów.~Świnie zaczęły kwiczeć w podwórzu i cochać się
 3920     3, 34|           podniesła, wśród świateł i tego kwiecia, sypanego pod nogi dobrodzieja.~
 3921     3, 35|            zachwaszczoną drogą, że kiejby kwietna wstęga leżała wskroś zbóż
 3922     3, 33|                 żytami wisiał płowy tuman kwietnej kurzawy; staw polśniewał
 3923     3, 26|                 ziemiami się niesła w one kwietniowe poranki, a z rozpostartych
 3924     3, 26|                  był wiosenny o świtaniu.~Kwietniowy dzień dźwigał się leniwie
 3925     1, 11|                    weselna niby ten kierz kwietny i kiej słońce ciągnąca wszystkich
 3926     1, 3 |                   pysknie, i chrząknie, i kwiknie, a nie ostaje, ino za mną...~
 3927     3, 32|                pohuśtując na ręku dziecko kwilące i już puszczając wodze żalom
 3928     3, 32|            niekiedy zabłąkało się jękliwe kwilenie czajek. Ziemię zaś otulały
 3929     3, 36|                czajki kołowały z żałosnym kwileniem i białe mgły wpełzały od
 3930     4, 37|              ciężko dychając.~Płacze jęły kwilić dokoła i wzdychy rwały się
 3931     1, 3 |                 zaraz iść grabić ściółkę, kwitek jest za obrazem. A niechta
 3932     2, 16|            wiatrem sady wiśniowe, co były kwitły...gdy wtem z tych krzów
 3933     4, 38|                   pamięta, boć jemu tylko kwitną i tak pachną, że prosto
 3934     3, 32|              owinąć - bych rosnąć mogły i kwitnąć, i żyć - zaś oderwane podpory
 3935     2, 15|             schnące powoli w samym środku kwitnącego, zdrowego sadu.~Boć wokoło
 3936     3, 32|            powietrzu wstęgami sadów biało kwitnących.~Ksiądz szedł z asystą tuż
 3937     4, 40|                   że pachniało wszystko i kwitnęło i że jej było tak dobrze,
 3938     1, 7 |                 to Witka robota - zauważy ł Boryna.~- Ale, Witek by
 3939     4, 39|                  kiej ten stary, utytłany łach, że miał już chudziak po
 3940     1, 8 |          Widzieliście, moi ludzie! To się łachała z tym i owym... a teraz
 3941     1, 12|            zakopał się w słomę, przyokrył łachami na głowę i spał.~Dobrze
 3942     3, 26|                   i domiera w piachach; w łachmanach juści była, z kosturem dziadowskim
 3943     1, 6 |               wilgocią, trzęsły ostatnimi łachmanami liści i szamotały się rozpacznie,
 3944     3, 35|                   łydy dygoczą przed bele łachmytkiem z urzędu.~Wrzeszczał, że
 3945     3, 31|                 gorzej niźli na miejskich łachmytków i prefesjantów powstając;
 3946     2, 15|                   zmóc bele komu, takiemu łachmytkowi jak Mateusz.~Dość, że się
 3947     4, 37|        nieboszczyka tak górnie i z takimi łacińskimi przepowiadkami, że chocia
 3948     3, 28|                   za to, co ta pobeczy po łacińsku i na organach poprzebiera.~-
 3949     3, 36|                 biła z pól, zamglone dale łączyły ziemię z niebem, z łąk pełzały
 3950     1, 10|                    aż Antek oprzytomniał, ladę rzucił, przeciągnął się
 3951     1, 5 |                 spojrzeć na nią.~- Bardzo ładna - rzucił chłopak.~- Jak
 3952     3, 31|                polu: kto ukradnie, schowa ładnie.~Dobrze już było pod wieczór,
 3953     4, 45|             żartem:~- Jagusia to co dzień ładniejsza...~- Kaj mi tam do ładności! -
 3954     4, 45|             ładniejsza...~- Kaj mi tam do ładności! - stanęła w pąsach, pociemniałe
 3955     4, 40|                   z chłopami nie trafi do ładu, a dziedzic jest mu przeciwny.~-
 3956     1, 10|                   i jął nakładać słomę do lady.~- I tom mu przypomniał... -
 3957     3, 35|                  niekiedy o ziem dębowymi lagami, a czasem to i ktoś w garście
 3958     3, 29|               krowy się cieliły, drób się lągł, maciory się prosiły, w
 3959     2, 18|                obrażona, próżno zagadywał łagodnymi słowy, aż w końcu sam się
 3960     3, 29|                 Przyciszał kłótnie, spory łagodził, doredzał, a gdzie było
 3961     3, 32|                    wracałaś z pijatyki, z łajdactwa, pijana byłaś kiej świnia...
 3962     2, 14|           zaklinałam, strzegłam - a bo to łajdusa ustrzeże! Wszyscy spać,
 3963     4, 37|              Wszędy łajdus na łajdusie, a łajdusem pogania...~Wszędy jeno chytroście,
 3964     1, 5 |                   księdzem by być takiemu łajdusowi, przecież moja Magda jest
 3965     4, 39|                 grzebały w porozrzucanych łajnach. Było jeszcze wcześnie,
 3966     1, 12|                 jest i rozpuści się w tym łajnie końskim? Ksiądz jest od
 3967     4, 42|                  przyniesła śniadanie, to łakomiej sięgał jej warg czerwonych
 3968     3, 29|               nosiła z sobą kusząc nim co łakomsze...~Zajeżdżały właśnie przed
 3969     2, 20|               łacniej niźli młodziaka, bo łakomszy i trudno mu po cudzych chałupach
 3970     4, 39|                   ci, wypędź z chałupy te lakudre! Wygoń ją, póki jeszcze
 3971     1, 2 |                   i nic... i wosk topiony lali jej w gardziel i nic...
 3972     1, 7 |             zacznie wyć, kiej nie pocznie łamać chojarów a wiater, jako
 3973     3, 33|               wyjąkała, dygot ją trząsł i łamał. - Dyć... przeciek adwokat
 3974     3, 31|                 roboty: łazili powarzeni, łamali ręce użalając się nad Balcerkową,
 3975     1, 1 |                  rzekł upominająco:~- Nie łamcie ino gałęzi, bo na bezrok
 3976     4, 37|                   w przytłumionym; srogim lamencie; aż ścichło z nagła i trwożnie,
 3977     1, 5 |               przy karuzeli, to płaczliwe lamentacje dziadów albo ostre, przenikające
 3978     3, 31|                   dobrodzieja poleciała z lamentami, że litując się nad nią,
 3979     4, 37|                   zasłuchana w te długie, lamentliwe pieśnie, co nabrzmiewały
 3980     3, 35|                  a niejedna już i płaczem lamentliwym buchała.~- Nie dam mojemu
 3981     2, 25|                   nie krzyczał, nikto nie lamentował i nikto pomstą nie trząchał,
 3982     2, 22|                  gzłach w księżycowe noce lamentują i wybawiciela czekają, gdzie
 3983     4, 49|               jeno rwie się kajś uciekać, lamentuje i Jasia przyzywa. ~- Jakże
 3984     4, 37|                 pacierz mówił, zaś drudzy łamiąc rozpacznie ręce przystawali
 3985     2, 15|           przemarzłej niosły się tęsknym, łamiącym marzeniem długiego snu,
 3986     2, 14|                rozjaśnił więcej światło w lampie wiszącej, pomógł jej liczyć
 3987     1, 12|                   chrapaniem rwały się na łańcuchach, trzeźwiał nieco i unosił
 3988     4, 40|                 cna przepomniałam. Józka, łap no te żółte kogutki. Cipuchny!
 3989     3, 36|                    przytrzymywały bruzdy, łapały twarde skiby, wygrażały
 3990     4, 38|              rozchodzić do domów, jeno co łapczywsi na uciechę ostali w karczmie,
 3991     2, 20|                   nie piśnie naprzeciw, a łasić się będą kiej pieski! Do
 3992     2, 25|              kromie Hanki, która w takich łaskach u ojca teraz była, że ze
 3993     3, 29|           potłukło was? co?~- Bóg jeszcze łaskaw!~- Cud się stał prawdziwy.~-
 3994     3, 31|                   tam rzucił jakieś słowo łaskawe, ówdzie dziecińskie głowy
 3995     3, 30|             odebrałem... Po tom go pewnie łaskawił, żeby drugie uciechę miały,
 3996     1, 10|                 ulęgła... wysłużyła sobie łaskawy chleb... a przywiązana jak
 3997     4, 38|                 ci je poczciwie, huśtał i łaskotał, jaże izba zatrzęsła się
 3998     1, 5 |                białe, wielkie jak orzechy laskowe, a drugie ze srebra i złota...~
 3999     3, 31|                   Cyganichy pociągnęła ku lasowi, dojrzawszy, że jedna wstąpiła
 4000     3, 34|              ozwał się żartobliwie:~- Nie łasym cudzych sekretów, a nic
 4001     1, 4 |                  powiadał:~- Głupiaś! Nie latałem za tobą . Chrzciny zapłacę
 4002     1, 10|              drwiąco kowal.~- Ino o co?~- Latałeś za Jagną, to ci teraz i
 4003     4, 49|                srożyła sielna zawierucha, latali po wsi kieby poszaleli,
 4004     1, 6 |                  i mąż? Mało to chłopaków latało za nią? - niechby tylko
 4005     4, 46|               długiej chwili.~- Czy to ja latam z nowinami po chałupach! -
 4006     2, 16|               cherlaki i mizerota sama; w łatanych siwych kapotach, z kijami,