Tom, Rozdzial

 5007     3, 28|                  rzucały na jedną kupę, a nadbutwiałe na drugą.~- Będzie czym
 5008     3, 31|            rzucając pozdrowienia kobietom nadchodzącym zewsząd, dzieci zaś jak
 5009     2, 24|                  światła, a wciąż jeszcze nadchodzili opóźnieni.~Ale Hanka nie
 5010     3, 29|            wlepiając w niego oczy.~Ze wsi nadchodziło coraz więcej kobiet i dzieci,
 5011     3, 29|                 strażników.~A tu i święta nadchodziły, Wielki Wtorek już był na
 5012     1, 9 |             potężniał i huczał niby burza nadciągająca... Zataczały kręgi nad wsią
 5013     3, 26|                   wszystek ród skrzydlaty nadciągał ze śpiewaniem, a kędy tknęła
 5014     2, 16|           pookręcanych w czerwone chusty.~Nadciągali z rzadka, kapaniną, po dwóch,
 5015     2, 24|                  niemały, bo coraz więcej nadciągało narodu, że kupy już stały
 5016     2, 16|               pasami czerwonymi okręceni.~Nadciągnęła i szlachta rzepecka, co
 5017     1, 11|                   rychlej pobiegła, a gdy nadciągnęli - już ona państwa młodych
 5018     1, 12|                   jeszcze najeść, bo wnet nadciągnęły rozgęganą gromadą gęsi,
 5019     3, 29|               parobka; sama później miała nadejść. Ubrana już była, ale ociągała
 5020     4, 45|                źle, każden wije się kieby nadeptany piskorz i każden ledwie
 5021     1, 4 |                   raz w raz się potykał i nadeptywał drugim na nogi.~- Uważaj,
 5022     3, 33|                 powyrywane wraz ze skórą, naderwane uszy, oczy zakrwawione i
 5023     3, 26|                porwał ci je kiej te nicie nadgniłe, aż się przelękły wszystkie,
 5024     1, 2 |              kościele Laboga, a jak ociec nadjadą będzie to pomstowanie, będzie. -
 5025     3, 30|           powróciły z miasta, a Hanka nie nadjeżdżała.~Józka narządziła sutą wieczerzę:
 5026     3, 30|                   miasta zaś coraz więcej nadjeżdżało wozów i coraz rozgłośniej
 5027     2, 25|             wywiedli w bór.~Na to właśnie nadleciał Antek, spóźnił się wielce,
 5028     2, 19|                    powiedział głośno, gdy nadlecieli, i chciał ją chycić za rękę,
 5029     2, 23|             niepamiętliwi, pijani jeno tą nadludzką mocą czucia, co ich niesła
 5030     2, 23|                 szli, na wskróś tych scen nadludzkich, wszystkich stawań, wszystkich
 5031     2, 22|                   gdzie wszystko wielkie, nadludzkie, niewidziane żyło świętym
 5032     2, 25|                 trup, okropny jakiś a tak nadludzko mocny, że prawie sam jeden
 5033     2, 23|                   ruchem drzew, pokrytych nadmiarem kwiatów i kolebiących się
 5034     1, 11|             wirującej gęstwy ludzkiej, co nadpływała spienioną rozśpiewaną falą,
 5035     3, 27|               ręce zwisały martwo kiej te nadrąbane gałęzie.~Poprawiła mu pościeli
 5036     3, 34|              tłumiąc gniew.~Kowal wypił i nadrabiając miną ozwał się żartobliwie:~-
 5037     1, 12|          zaspawszy jak i drudzy, krzykiem nadrabiała przy obrządzaniu gospodarstwa.~
 5038     2, 15|                  tych wiewiórczych kudłów nadrę i żeber pomacam, nie obronią
 5039     3, 30|                   tak że dziewczyna zaraz nadrobiła różności na talerz i poniesła.
 5040     4, 41|                 latał oczami po gąszczach nadrzecznych.~- Taki gorąc, trza się
 5041     3, 28|                  i we wsi czynił się ruch nadspodziewanie, coraz więcej ludzi człapało
 5042     4, 37|              nieboszczyka, a uszów dobrze nadstawia na nowinki - warknęła Jagustynka.~-
 5043     4, 40|              coraz niecierpliwiej, pilnie nadstawiając uszów, gdy kowal zaczął
 5044     1, 2 |                 iście proszalnym głosem i nadstawiał pilnie uszów, a wyciągnął
 5045     2, 18|                Antku, przystanęła nagle i nadstawiła uszów...~- Nie powiadaj
 5046     4, 44|                 tę ostatnią złotówczynę w nadstawioną garść wtykał, a wszystkie
 5047     2, 23|                   czucia, co ich niesła w nadświaty i rwała się pieśnią bezładną,
 5048     2, 14|                  cóż robić?... Trza się i nadszarpnąć, a krewniakowi pomóc...~
 5049     1, 8 |                    Będzie się ona dopiero nadymała! I tak kiej ten paw chodzi
 5050     1, 1 |                 wyjęła dziecko z płachty, nadziała mu czapeczkę z kutasikami,
 5051     3, 30|                miał prawdziwego, na patyk nadziany.~Na desce se stojał czerwono
 5052     3, 30|               Borynowym, srodze na bakier nadzianym, a pobok w kupie szedł Maciuś
 5053     4, 41|            łakomie do jadła i z wolna się nadziewał podrzucając niekiej glonki
 5054     1, 12|          talerzach placek, miodem i serem nadziewany, któren umyślnie upiekła
 5055     3, 26|            schodziła, aż się niemało temu nadziwowali.~Zaś kiej już noc zapadła,
 5056     1, 11|        kieliszeczku słodkiej, pogwarzyły, nadziwowały i rozbiegały się spiesznie.~
 5057     2, 17|                 musiała ją dusić albo zły nagabywał i do grzechu sposobił.~O
 5058     1, 11|                  po przyjacielsku napić i nagadać.~Młódź zaś wysypała się
 5059     1, 11|                 nie potrza ich było długo naganiać, hurmą się sypnęli do izby,
 5060     3, 36|                  naszykowane do siewu, aż nagarnąwszy tyla, iż się ledwie podźwignął,
 5061     2, 22|                 go przemęczyć i do pokory nagiąć, ale koń ciągnąć nie chciał,
 5062     1, 4 |           dokwitały pod ścianami, libo te nagietki i nasturcje - tak szły kobiety
 5063     1, 3 |               sędziami; dziecko wierzgało nagimi nóżkami i krzyczało wniebogłosy.~-
 5064     2, 19|                  zaś często a nieznacznie naglądali pod okna, gdzie za stołami
 5065     2, 25|                zaś Wojtek miał przykazane naglądanie po drogach i przy karczmie,
 5066     3, 30|                 zdrowie a prędko, bo czas nagli.~I może w pacierz pojechały.
 5067     3, 28|                  i nieraz dobrze musi się nagłowić!~- Juści, że nauczny, kaj
 5068     2, 15|        przyciszała wciąż dzieci , starego nagnała, by buciarami nie hałasował,
 5069     2, 22|                 świat rodzi,~A po świecie nago chodzi."~Długo zgadywali,
 5070     1, 9 |             podąża...~Jako te drzewiny, w nagości stojące o zwieśnie, Pan
 5071     4, 42|                swojemu: ~- Żeby ta smaków nagotowali, a zapachniała kufa okowitki,
 5072     4, 42|                narzędzia, jeszcze wczoraj nagotowane, i tak się śpieszył, że
 5073     3, 33|                 czekacie jeno, by wam kto nagrabił i do chałupy przyniósł.
 5074     4, 38|           wszystko nie roztopiło; a w tej nagrzanej i sennej cichości jeno łyżki
 5075     2, 25|                   zaś wyłazili pod ściany nagrzewać struchlałe kości, a co było
 5076     1, 11|                  co wieczór przed kominem nagrzewaj.~- Głównie tłusto jeść dawać,
 5077     2, 13|                 ocieplał mu nożęta dłonią nagrzewaną, patrzył ponuro w ogień
 5078     4, 42|                nawzdychać, a w piersi się nagrzmocić i tyla się nażegnać, jaże
 5079     3, 31|                  jak je Pan Bóg stworzył, nagusieńkie i kiej rak czerwone, matce
 5080     3, 33|               kozie śmierć... mało się to naharował?~- I nama też może niezadługo
 5081     3, 28|                    mało się to w chałupie naharujesz!~Odradzała Hanka takim głosem,
 5082     4, 41|                  kto chciał, i biedym się najadł, ale kamraty me nauczyły,
 5083     2, 21|               dosyć w Borynowej chałupie, najadła tłusto, nasmakowała dobrości,
 5084     4, 41|           poniesła do Żyda, bych się jeno najadły.~- To znowuj siedzicie z
 5085     3, 27|                 jej zęby kiej te paciorki najbielsze, a rozplecione włosy burzyły
 5086     4, 45|               miał duszę czystą kieby ten najbielszy kwiat, to i nie zrozumiał
 5087     2, 16|           strużynami albo zasie puchem co najbielszym; słońce się nawet całkiem
 5088     4, 39|                   śmierci.~Wszyscy też co najbliżsi siedzieli w bocznych ławkach,
 5089     4, 44|                 poczekanie do żniw lub do najbliższego jarmarku.~Z pisarza chytra
 5090     3, 31|                 ze strachem myśląc o nocy najbliższej.~Jakby na szczęście przed
 5091     2, 25|              potopią.~Aż kilkoro ludzi co najbliższych posłyszało i przybiegło
 5092     3, 33|                 drugą najlepsze. Magdusia najbogatsza, ale już przez zębów i ze
 5093     2, 19|                  w uszach dzwoniło i żeby najcichszy głos, a leciał światem całym.~
 5094     2, 13|                  i wcisnął się za stół, w najciemniejszy kąt.~Pusto było w karczmie
 5095     4, 38|                  i śpiewał najżarliwiej i najcieniej wyciągał.~Ale skoro jeno
 5096     4, 41|                 jej nie dawał.~A już było najciężej, kiedy chodził cichy, strapiony,
 5097     3, 29|               potrza, i w robocie, choćby najcięższej, pomagał, bo jak u Kłębów
 5098     3, 33|               złość. Wolała bowiem grzech najcięższy i obmowy ludzkie niźli przesiadywanie
 5099     3, 32|                   kiejby tę przygarść lnu najczystszego~Rozjuszona już była i gotowa
 5100     3, 27|                 aż na ziemię kiej ten len najczystszy, w słońcu wysuszony.~- Zedrzeć
 5101     4, 39|                   nowinę: oto dzisiaj abo najdalej jutro powróci Antek!~- Nie
 5102     3, 26|              chłopów, że dojrzał choćby i najdalsze kraje pól; wszystko błyszczało
 5103     1, 11|                 wsi...~- A wasza Marcycha najdawniej czeka i grunt przyległy
 5104     1, 4 |              skrzypiący głos rozlegał się najdonośniej.~- Beczycie, Kuba, kiej
 5105     4, 45|                najgłębszą i najsłodszą, i najdufniejszą, żarliwy krzyk serca rwący
 5106     3, 29|                jeno babi gatunek pociechę najduje - byle jeno naród ku lepszym
 5107     4, 37|              uschniętego nie naleźli... a najdziecie, to trzymajcież, bo waju
 5108     2, 24|              Pogrzebta no, chłopaki, może najdzieta tam jeszcze jakie portki!...~-
 5109     3, 32|                 że się w cieple wyspali i najedli po grdykę...~- Juści, tyle
 5110     4, 39|                    był w polu przy swoich najemnikach przerywających marchew;
 5111     3, 29|                roboty!...~- Byłam rano za najemnikami na Woli, po trzy złote obiecywałam
 5112     3, 32|                 wszystkiemu nie uradzi, a najemniki!... Boże się zmiłuj. Od
 5113     4, 47|              bogatsze już się oglądali za najemnikiem.~Zaś na pierwszego ruszył
 5114     3, 32|                 wyglądają. Dorabiać się w najemników to jakby wilki zgodził do
 5115     2, 22|                   i kijem ostrymi kołkami najeżonym, na których tkwiły kawałki
 5116     3, 29|                 co po Jagnie Borynowej za najgładszą była we wsi uważana, siała
 5117     4, 37|                   już teraz wszyscy czuli najgłębiej, jako to gdziesik pomiędzy
 5118     2, 23|                   wszystkich cudów, przez najgłębsze kręgi zdumień i oczarowań.
 5119     2, 24|        przekrwioną ranami duszę w pokorze najgłębszej a dufności bezgranicznej
 5120     4, 44|                przytakująco głowami, gdyż najgłupszy rozumiał, jako z nowej szkoły
 5121     4, 49|                   nadgroda, co? Ze już co najgorszeé we świecie, to mnie spotkało! -
 5122     2, 24|          kompanami ,bo stowarzyszył się z najgorszymi we wsi, przystali do niego
 5123     4, 37|                   świtaniu ostała jeno co najgrubsza, migocąc się kiej to złote
 5124     3, 34|          złuszczoną korę sosny.~Polazł do najgrubszej, zwalonej na dróżkę, kucnął
 5125     4, 44|                     Cichocie, Kłębie. Sam Najjaśniejszy Cysarz nadał ustawę i tam
 5126     4, 37|                   a takie lamenty, coby i najkwardszego skruszyło.~Ryczała Józka,
 5127     2, 13|               mocy wyzuta.~- Choćby i ten najlekciejszy wiaterek, a zakurki będą -
 5128     4, 47|                   mu zawierzyłam jak komu najlepszemu! Mój Boże, mój Boże! A Jasiek
 5129     3, 31|                  tym zwiesnowym cudem i w najlichszej trawce widomym.~To i mnogi
 5130     3, 30|              miętkie miejsce wymaca, że i najlichszy... - urwała porywając się
 5131     4, 40|          wpatrzona w niego i czuwająca na najlżejsze skinienie.~Rychło się jednak
 5132     4, 43|             słońce zachodziło czyste i by najlżejszym obłoczkiem nie przyćmione.~
 5133     1, 6 |               próżno mówią, żeście we wsi najmądrzejsza...~- Ale i za starym też
 5134     4, 45|                 bratem choćby i ten stwór najmarniejszy! Przed każdym dniem by klękał
 5135     2, 13|                   by ta wełna najbielsza, najmiększa, najśliczniejsza; suły się
 5136     4, 42|                  me to, Nastuś? wygonisz, najmilsza, w taką noc?~Matka nalazła
 5137     3, 30|               mrozów, z pluch się wyniósł Najmilszy! Śmierci srogiej się wydarł,
 5138     3, 36|              zaraz w progu, by dać piersi najmłodszemu.~- W pięciu zaczęli wczoraj
 5139     3, 30|                chorego, była i kowalowa z najmłodszym przy piersi, ugwarzająca
 5140     2, 20|                  całymi nasłuchiwał, i za najmniejszym trzaskiem zrywał się z łóżka
 5141     2, 15|                  każdy z nich miał się za najmocniejszego chłopa we wsi, ale teraz
 5142     2, 16|                   też był, że może we wsi najmocniejszy, ale się spieszył, aby przed
 5143     4, 37|                 samym zmierzchu przyszedł najniespodzianiej ksiądz wraz z dziedzicem.~
 5144     4, 42|            najzapamiętalej bił w podłogę, najostrzej zawracał i toczył się bujnie,
 5145     2, 15|                  mu była najwierniejszą i najpamiętliwszą, ale i często łapała oczami
 5146     2, 24|               onej nocy pamiętliwej, to i najpierwszemu głowaczowi niełacno byłoby
 5147     3, 32|                  co była szła w rzędzie z najpierwszymi gospodyniami, aż krzyknęła
 5148     3, 34|                 Na niejedną pyskują, choć najpoczciwsza - zaczął mówić Mateusz jakimś
 5149     4, 45|             którzy chociaż szli jak mogli najpowolniej, zrównali się z nim pokrótce.~-
 5150     3, 28|              słowo znał będzie dobrodziej najpóźniej jutro po mszy; nie darmo
 5151     3, 26|         młodziuchną zielenią.~A choć to i najprawdziwsza zwiesna siała się prosto
 5152     3, 34|                 było zebranych, wszystkie najprzedniejsze we wsi parobki, same rodowe,
 5153     2, 15|                  pod cylindrem, gdzie się najprzednieszą mąkę robiło, a tak jakoś
 5154     3, 32|              ciężko przypłaci, a dzieuchy najprzódziej...~- Że i trzy kwartały
 5155     1, 11|            cholewy wyłożonych, uwijał się najraźniej, wszędzie był, ze wszystkimi
 5156     1, 4 |             wzrostem równa była i chłopom najroślejszym, a strojna dzisiaj była,
 5157     4, 38|                było niełacno. A juści, co najrozgłośniej gadały kobiety gnietąc się
 5158     4, 48|               dokładkę ni plotów, ani też najrozmaitszych wymysłów.~Jasiowi włosy
 5159     2, 13|              oczymgnienie.~Aż przyszła.~A najrychlej przyleciały zapowiednie
 5160     4, 44|                   gaju cienistym, tam się najskwapniej ciżbiąc, bo chociaż chłodnawy
 5161     3, 36|                kiej z pieca straszliwego, najsłabszy wiater nie przewiał, liście
 5162     1, 5 |                   deszczu; a białe; a już najśliczniejsze te mieniące, co się lśkniły
 5163     4, 45|                   niego jakby w ten obraz najśliczniejszy i nie straciła ani jednego
 5164     1, 5 |                    a. już się jej widział najśliczniejszym sznur korali, obwinęła nim
 5165     4, 45|                  spojrzeniu, najgłębszą i najsłodszą, i najdufniejszą, żarliwy
 5166     2, 22|                zaś z Józką na czele, jako najśmielszą, nacisnęły Rocha pod kominem
 5167     1, 11|                 kwiaty, a ona między nimi najśmiglejsza i kieby ta róża najśliczniejsza
 5168     3, 34|             porębie i zaraz sam wybrał co najśmiglejsze z tych, co to je zimą cięli
 5169     3, 28|                 ojcowych pieniędzy dobrać najsprawniej, że tylko niekiedy spoglądała
 5170     3, 31|               wydoją, i garnki pomyją jak najsprawniejsze dzieuchy.~- Bo w poczciwości
 5171     4, 40|          podnosząc łzawe oczy ku niebu, w najszczerszej, zgoła niewypowiedzianej
 5172     2, 20|            podejrzenia.~Stary bowiem mimo najszczerszych usiłowań nie zatracił w
 5173     2, 16|                 dusz olśnionych cudem i w najszczerszym odczuciu łaski Pańskiej
 5174     3, 27|           wszystkiego może jeno ona jedna najszczerzej pragnęła, by wyzdrowiał.~
 5175     2, 22|                  Jego okiem...~- Ni nawet najtajniejsze pomyślenie, ni chęć jaka
 5176     4, 37|                jako wilk wybiera ze stada najtłustszego barana i w biały dzień na
 5177     3, 31|            wyszedłszy na wieś potwierdzał najuroczyściej - radość buchnęła po ludziach,
 5178     2, 22|                Pleciuch baba, tak dzisiaj najurzyła u Szymków, że sołtysowa
 5179     2, 19|          nakryłaby się nogami, a często i największego mocarza wodzi kieby to cielę
 5180     3, 29|                kozy, do oczu stanę choćby największemu urzędowi i wypowiem wszystko,
 5181     4, 41|                   że mu służyła jak mogła najwierniej, że już jadło miał wybrane
 5182     2, 15|                potrzebuje, służką mu była najwierniejszą i najpamiętliwszą, ale i
 5183     2, 16|               oddawali Mu się w te służki najwierniejsze aż po wiek wieków amen!~
 5184     3, 34|                grzechu nie jest, ale wójt najwinniejszy.~- Prawda, i jemu powinni
 5185     3, 26|                 jako przy takiej pogodzie najwyższy już czas do wywożenia gnojów,
 5186     4, 42|         pierwszego i najgłośniej krzykał, najzapamiętalej bił w podłogę, najostrzej
 5187     4, 44|                   pyskowały najgłośniej i najzawzięciej, powstając przeciw szkole.
 5188     2, 22|                   i w sąsiedzkich swarach najzawziętsza; a po niej wtoczyła się
 5189     3, 29|       poniektórych opłotkach pyskowały co najzawziętsze, ale większość rozeszła
 5190     2, 14|               jeden dzień stanie parę sto najzdatniejszego chłopa. Póki na przykupnym
 5191     3, 29|                spod cmentarza, bo tam był najżółciejszy; wysypała też cały zajazd
 5192     1, 2 |             przykucnęła przed progiem i z najżywszą radością i zdumieniem patrzyła.~-
 5193     1, 3 |                  raz zagarnął jaką muchę, nakarmiał nią i puszczał.~- Lećta
 5194     2, 21|                    Po kolacji, gdy dzieci nakarmione do syta, poobtulane w pierzyny,
 5195     2, 20|                     Siadaj, nie marudź! - nakazała Nastka wskazując miejsce
 5196     3, 31|                 rób, coć masz przez wójta nakazane, a wara ci od gospodarzy!
 5197     1, 11|                papier do mnie przyszedł z nakazem, by gromadę zwołać i z morgi
 5198     3, 29|                   też jeździć, że już bez nakazu wyleciała do handlarzy krzycząc,
 5199     1, 11|                    jak przykazania święte nakazują, a przed się nie wyglądał...
 5200     2, 21|                   każdą trza było wymijać nakładając niemało drogi.~Hanka szła
 5201     2, 25|                 czuł, to jakby mu pokrzyw nakładli za pazuchę, tak go zapiekło,
 5202     3, 28|             koniom podrzucał kłak siana i nakładłszy wespół z Witkiem gnoju,
 5203     2, 24|                 ziemi przygina, do jarzma nakłania i przejmuje niewytłumaczonym
 5204     2, 24|                  że ją wszyscy odstąpili, naklęła, by sobie ulżyć złości,
 5205     3, 36|              pastwiska, zaś ktosik zaczął naklepywać kosę, że cieniuśki, ostry
 5206     1, 3 |                siebie i konisków! com się nakłyźnił i nabiegał, że i teń pies
 5207     1, 2 |                  Józia, ino go kołeczkiem nakręcę, to już se spaceruje kiej
 5208     1, 2 |               Postawił go na progu obory, nakręcił, i ptak zaczął się kiwać,
 5209     3, 30|                 pódźmy!~Szli w milczeniu, nakryci prawie cieniami drzew. Słońce
 5210     2, 22|                  cień, gdy chmurka słońce nakryje, że potem nie wiada nawet,
 5211     2, 19|                 takie, co kieby dmuchnął, nakryłaby się nogami, a często i największego
 5212     2, 18|           przejścia między sadem a szopą, nakrytego niby dachem obwisłymi pod
 5213     4, 37|                 izby, na szerokiej ławie, nakrytej płachtą i obstawionej płonącymi
 5214     3, 36|           przysiadły na trawie w słońcu i nakrywając chustami głowy słuchały
 5215     4, 42|                  dam abo i na dwie! Świec nakupię, a jak się dorobię, to nawet
 5216     4, 40|               wybierać i kupować.~A sporo nakupił, gdyż dodał żonie jeszcze
 5217     3, 29|                  pojedziesz do miasta, to nakupisz, co potrzeba.~- A nawet
 5218     4, 38|                  w tęczę, odwrócił oczy i nakupiwszy w kramie obrazików, zaczął
 5219     1, 5 |             sprzedali wszystko, co mieli, nakupowali różności i użyli jarmarku,
 5220     4, 46|                    Antek siedział w ganku nakuwając sierpy na kowadełku i porwał
 5221     4, 45|                  wóz rychtował, ktoś kosę nakuwał sposobiąc się do żniw, pachniał
 5222     3, 36|                   słychać było brzęki kos nakuwanych i przyśpiewki dzieuch grabiących.~
 5223     3, 27|                  że to im wody zapomniała nalać. Poczęła je właśnie troskliwie
 5224     4, 45|          niezmiernym wysiłkiem, gdyż była naładowana workami gałganów i drewnianymi
 5225     1, 1 |                  przed sobą taczki dobrze naładowane, bo raz w raz przysiadał
 5226     1, 6 |             błocie było słychać, albo wóz naładowany kapustą wlókł się wolno
 5227     4, 48|              sparło pod piersiami, a oczy nalały się łzami, przejął go jakiś
 5228     3, 31|                jeno stracili do południa, nałazili się po wertepach i zabłocili
 5229     1, 3 |                 zwiedziały, to się ich tu naleci; ino nie borguj nikomu.
 5230     2, 13|                   i rozświetliły nieco.~- Naleciało go tyla, że i na całą zimę
 5231     4, 48|            wszystko nieprawda? powiedz! - nalegał prosząco.~- Nieprawda! Nieprawda! -
 5232     3, 29|             niejeden... Pieska weź...~Nie nalegała już więcej, skoro nie chciał.
 5233     3, 28|                  co jest garnków, zbierz, nalej wodą i przystaw do ognia,
 5234     3, 35|                     na sąsiedzką zgodę... Nalejcie no, chłopcy...~- Wychlaj
 5235     3, 33|                   poredził: z pustego nie naleje.~- Kto nie ma grosza, nie
 5236     1, 11|                  nieco w komorze i wyszła nalepiać resztę wzdłuż ścian, pod
 5237     1, 11|                 krótko i dała wnet spokój nalepianiom - brakło jej cierpliwości...
 5238     2, 16|                   czy też na ramy obrazów nalepić, to widzą się kieby pomalowane
 5239     1, 4 |               pchnął ją, aż przysiadła na nalepie komina w podle Kuby, któren
 5240     2, 18|               przed wycinkami, jakie były nalepione na ramach obrazów, a gdzieniegdzie
 5241     1, 4 |             właśnie ciągnęła go w kąt, do nalepy, i cosik mu mówiła płaczącym
 5242     4, 45|                 zesromana, że kiej wzięła nalewać mleko, ręce jej latały i
 5243     1, 11|                   Bogu! - zawołał młynarz nalewając. Nie w smak mu szły te rozmowy
 5244     1, 4 |             wreszcie.~Jankiel w milczeniu nalewał i lewą rękę wyciągał po
 5245     1, 12|                  szkody... niby to zające należą do kogo... ścierwa... zasadził
 5246     4, 37|                 tam czego uschniętego nie naleźli... a najdziecie, to trzymajcież,
 5247     3, 30|            jeszczek ordynarii na Nowy Rok należnej nie dostały, wszędzie winien,
 5248     3, 26|                  używaną... dyć ją z tych naleźnych piórek po pastwiskach uścibała...
 5249     1, 5 |                 się nań wszyscy szykowali należycie.~Już na parę dni przedtem
 5250     1, 11|                  dom, ustawili w porządku należytym i ruszyli pieszo, bo do
 5251     4, 41|                    poczekaj.~Zaś kiej się nałożył do syta i brał za lejce,
 5252     1, 3 |               okrytym czerwonym suknem, i nałożyli złote łańcuchy na grube
 5253     2, 18|                się pod pierwszą z brzegu, namacała wymiona, wytarła je zapaską
 5254     1, 3 |                 Ale co się przódzi narodu namarnuje, tego nikt nie odbierze.~-
 5255     2, 17|                ale zły być musiał, bo się namarszczył i jął drewka rzucać do komina.~-
 5256     3, 36|                  go jeno świętymi olejami namaścił.~- Więcej mu już nie potrzeba,
 5257     2, 16|              przystrajano się i czekano z namaszczeniem, a wszędy stawiano w kącie
 5258     1, 11|                   i gadać sobie nie dała. Namawiała ją Ewka, a ta znająca była,
 5259     4, 44|              młynarz.~- Prawda, najwięcej namawiali a straszyli - przyświarczył
 5260     1, 7 |                  i nie piła, mimo próśb i namawiań.~- Nawet i smaku gorzałki
 5261     2, 24|                  tu stoita? Jużeśta dosyć namełły ozorami - i rzucił się,
 5262     2, 23|               szmer pocałunków, wzdychów, namiętne pokrzyki, głuchy warkot
 5263     2, 18|             szeptał.~A ten głos zduszony, namiętny, zapiekły mocą kochania,
 5264     2, 23|                   że ni wiedząc wybuchali namiętnym, nieprzytomnym zgłoła śpiewem...~
 5265     3, 28|                   wama rozgrzywkę, Józia, namocz duchem śledzie.~- Dajcie,
 5266     4, 40|                   co się nasłucha, co się namodli! Jeno parę niedziel, a widzi
 5267     4, 40|               Dopieroś to się, chudziaku, namorzył głodem.~- Jakże, toć w końcu
 5268     1, 5 |           Ślicznie jej było, jakoby zorze namotała na swoich lnianych włosach;
 5269     3, 35|             swojej strony też nie żałował namów, a jak było potrza na upartych,
 5270     3, 33|                sadła zalać za skórę, to i namową, przypochlebstwem a gorzałką
 5271     3, 29|                paskudności.~Witek dał się namówić i poniósł garnek na plecach
 5272     4, 45|                 drugie.~- Któż to was tak namówił? - pytał ciszej pochylając
 5273     3, 29|                 bym dała i ni jednego nie namówiłam. Każden swoje przódzi obrabia:
 5274     1, 6 |               skrzypka z Woli i la ciebie namówiłem Kłęba, żeby dał chałupy,
 5275     1, 4 |                  do samych kart.~Kuba się namyślał, przestępował z nogi na
 5276     2, 17|                   drugi zaś rozważnie i z namysłem odrzekał- tamten o śniegach
 5277     2, 14|                     Naród wszystkiego da, naniesie, przysposobi, to mają pełne
 5278     4, 40|                  spać do stodoły, kaj już naniesła im Hanka do sąsieka pierzyn
 5279     4, 42|               niezgorszy kawał słoniny.~I nanieśli jej tyla, że mogło starczyć
 5280     3, 29|                  spółecznie się zmówiły i naniesły jej, co ino która mogła:
 5281     3, 30|                  przystawili ławę i Józka naniosła święconego i flachę gorzałki
 5282     1, 5 |                  kieby z tych kropel krwi nanizane, a perły białe, wielkie
 5283     2, 18|               przetakiem, a obaczycie, co nanosicie, tak jest i z biedą! już
 5284     1, 12|                  siekiera, a taczalnik do naostrzania, któren zawsze stał pod
 5285     4, 49|         dochodziły turkoty wozów, szczęki naostrzanych kos i dalekie, dalekie śpiewania,
 5286     3, 36|           niekiedy przystawał któryś kosę naostrzyć lebo grzbiet wyprostować
 5287     4, 49|              miejsca.~Porwał się na nogi, naostrzył kosę osełką, przeżegnał
 5288     4, 39|                Jaguś spięła się niby wilk napadnięty w barłogu, gotowy już drzeć
 5289     2, 14|                  się do wyjścia.~- Ociec, napalcie ogień a miejcie baczenie
 5290     2, 14|                blasze...~- Dobrze, Hanuś, napalę, przypilnuję, a kapusta
 5291     4, 48|              powiedziała, jako koniecznie naparł się iść do Częstochowy!
 5292     4, 46|                   chciał iść, ale Jagusia naparła się ponieść za nim choćby
 5293     3, 30|                się wam napić maciórkowego naparu! Strzęśliście się wczoraj! -
 5294     4, 40|                   najdłużej się cieszył i napasał oczy, bo chociaż szła nierówno,
 5295     1, 12|                 spać.~- Żeby choć te oczy napaść.. żeby...~Zamilkł znużony,
 5296     4, 42|           ździebko, sieroto, uprawię cię, napasę, wyceckam, że rodzić będziesz
 5297     3, 26|                   do Tomkowej, to się tam napasiecie nowinkami barzej drujkimi
 5298     4, 38|        wygarniając z miski, a skończywszy napasł swojego pieska i jął się
 5299     3, 27|                kazali, byście swoją krowę napaśli, aż z głodu ryczy!~- Powiedz,
 5300     2, 16|              dojrzała, a te jego wielkie, napastliwe i harde oczy tak się słodko
 5301     4, 49|                 by i ludzie przestali cię napastować! Choćby i Mateusz, też nie
 5302     2, 24|             społem takie brewerie po wsi, napastowania i bijatyki, że co dnia chodziły
 5303     3, 30|                hurmą, zaganiając, kto się napatoczył, pod sikawki, aż sołtys
 5304     4, 40|                  lekko i dobrze. A co się napatrzy świata, a co się nasłucha,
 5305     4, 38|                 się i nawzdychał do woli, napatrzył onym pozłotom, światłom,
 5306     4, 38|             jednym pokoju, grali w karty.~Napatrzyła się do syta i poszła opłotkami,
 5307     3, 30|                  kiełbasach i dworowi się napatrzyły! Powiedają, że czymś innym
 5308     4, 38|                lunął do kościoła i tak go napchał, jaże żebra trzeszczały,
 5309     2, 19|                   kamieni, to w kieszenie napchały. Ale i Sochowie też nie
 5310     3, 26|                  świat cały, każdą grudkę napęczniałą, każde drzewo, każden kamień
 5311     3, 26|                była w każdej grudce ziemi napęczniałej, a tak jakoś smutnie się
 5312     2, 25|                   gęsto, że darły się ano napęczniałymi brzuszyskami o drzewa. Smutno
 5313     3, 30|                 roboty jeno go trza kijem napędzać!~- Moiście, a dyć ze służbą
 5314     3, 32|               beczki na saniach, chcąc go napędzić z wyższego brzegu do stawu,
 5315     4, 44|              dopiero przy pomocy sołtysów napędził go w podwórze. A jeszcze
 5316     4, 48|                   to się z wolna ściągali napełniając drogi nad stawem wozami
 5317     2, 25|                  pokaleczeni, okrwawieni, napełniali las radosną wrzawą.~Kobiety
 5318     1, 7 |               podśpiewywali wesoło - izba napełniła się wrzawą a tupotem i śmiechami ,
 5319     1, 2 |                  czegoś szukał w beczkach napełnionych zbożem, to w kącie pod stosem
 5320     2, 13|                 letko się otrzaskuje... - napierał mi się Filip, ale jeżeli
 5321     3, 35|                   chociaż zrazu cała wieś napierała się iść, jak wtedy na bór.~
 5322     3, 34|                odpuście - odpowiadał, gdy napierali ciekawie, kaj się to zadziewał
 5323     2, 20|                 pospieszę... ale kiej się napierasz, idź, nie wzbraniam...~
 5324     2, 13|             przyczajeniu dygotały skokiem napiętym, złym.~A niebo poczęło się
 5325     2, 19|                 Zbierają się, gorzały się napiją, wysapią, nawyrzekają i
 5326     4, 41|            karczmy.~- Z biedy się niekiej napijał, z czystej biedy, ale jak
 5327     3, 35|                   to może piwa się z nami napijecie... na sąsiedzką zgodę...
 5328     1, 3 |                 że nic rozeznać nie mogę! Napijwa się jeszcze!~- Bóg zapłać,
 5329     4, 47|               niespokojnie Hanka.~- A co, napiłam się człowieczego bólu i
 5330     1, 5 |         najspokojniej i prosząco rzekł:~- Napiłbym się czego, postawicie?..~-
 5331     4, 42|                   go, a prawił dobrze już napiłym głosem:~- Słuchać me powinieneś,
 5332     1, 5 |               sine i wielkie czarne wąsy.~Napisał skargę, wziął za nią rubla,
 5333     2, 22|                      Dam, choćby i zaraz!~Napisali cyrograf, któren chłop krwią
 5334     3, 34|                  krzykając na Żyda, by im napitki wynosił.~Że prawie sama
 5335     4, 49|      niewypowiedzianej męce i szlochaniu.~Napłakały się nad nią do woli, nabiedziły
 5336     2, 20|                  co innego zamierza!...~- Napletli wam, a wy to do serca bierzecie!...~-
 5337     1, 4 |                      Tymczasem do karczmy napływało coraz więcej ludzi, bo już
 5338     2, 16|                  współczuciem, a łzy same napływały do oczów.~Siedziała sztywno
 5339     1, 5 |             zmiękł, że to z tej strony go napocząć nie napocznie, i jakby nigdy
 5340     1, 5 |                tej strony go napocząć nie napocznie, i jakby nigdy nic, najspokojniej
 5341     1, 12|                 są; a któren spragnionego napoi, zasługę ma! - odparł poważnie.~-
 5342     3, 32|                wszystkich; wydoiła krowy, napoiła cielaka, nawet świniom żarcie
 5343     2, 19|          niestworzone historie o wojnach, Napolionie, Naczelniku, a później i
 5344     2, 25|               wtedy, gdy dobrodziej naród napomina i mękami straszy!~ ~Ani
 5345     4, 37|                  powiadał, do serca i tak napominająco, i takim gniewem Bożym groził,
 5346     2, 20|                może to zrobić, musiał coś napomknąć o tym, całkiem nie stworzyłaby
 5347     2, 21|               wsuwa i na jakie bądź słowo napomknienia za kij chwyta - bywa to
 5348     2, 20|                  wiem, dosyć się przecież napomstowali na was inni, że nikomu zarobić
 5349     4, 41|               ostrożnie, a wielce chytrze napomykał, że gdyby mu było pilno
 5350     1, 3 |                   i chociaż mu Dominikowa napomykała z lekka, że cała ta Jewczyna
 5351     1, 11|                    O Antku tyż coś niecoś napomykali, że tu i ówdzie widywali
 5352     3, 29|             powstrzymując na sobie babski napór, że strażnicy wysunęli się
 5353     4, 49|                pod figurą odzipnąć nieco, napotkał go Mateusz, rychtujący niedaleczko
 5354     4, 40|              jakby z rozmysłu pogadując z napotkanymi, chocia i nie wiedziała,
 5355     4, 48|                   na samym zmierzchu, nie napotkawszy nikaj Jagusi.~Zobaczył ją
 5356     2, 15|                    pierwszy to miałem się napraszać, żebyś mnie wygonił jak
 5357     2, 24|                się nie poprawi, złego nie naprawi, pokutował nie będzie -
 5358     3, 28|                   szyją puścił u koszuli, naprężył się i kiej nie huknie w
 5359     3, 29|              tutaj, to i zamrę.~Co się go naprosiła, co mu się naprzekładała,
 5360     3, 29|                    I pierwszy na wszystko naprowadza.~- A o to jeno stoi, z czego
 5361     3, 27|                   swoje miejsce od drzwi, naprzeciwko Pietrka.~Jedli z wolna spozierając
 5362     3, 29|                   go naprosiła, co mu się naprzekładała, nie chciał i nie.~- W sieni
 5363     2, 13|             złością.~- Mówię ci co kiedy, naprzykrzam się, a dyć robisz, co chcesz!~-
 5364     4, 38|                  muchy były dzisia barzej naprzykrzone, zaś każden człowiek gadał
 5365     2, 24|                  od proga kieby tych psów naprzykrzonych.~Ale jedno, co zgodnie i
 5366     2, 15|               zezuwać i okładać lodem, bo napuchła i srodze bolała... A do
 5367     3, 32|                  odwożę, moja Borynowo! - napuszała się dumnie.~- Na księdza!~
 5368     3, 34|                    radź!~- Nie gadać, nie naradzać się, a trza zrobić tak samo
 5369     2, 18|                  stamtąd poszła nowina.~- Naradzał się wójt, młynarz i kowal,
 5370     3, 35|                  Jeszcze się cały wieczór naradzali, ale już rankiem w niedzielę
 5371     3, 29|             Przeciek z wójtem już od rana naradzały się w karczmie.~- Nachlały
 5372     2, 19|                  Balcerek jął opowiadać o naradzie, jaka się odbyła we święta
 5373     4, 37|               Chodźta do karczmy, tam się naradzim.~- A ja stawiam la całej
 5374     3, 34|           Podlesie to on pono dziedzicowi naraił. A hula cięgiem, pije, stodołę
 5375     3, 34|              odpoczywanie i drugą babę ci naraję... młodą, jedrną kiej rzepa!
 5376     2, 14|                  i omroczało, jakby śnieg narastał i sposobił się znowu.~W
 5377     2, 18|            śniegiem, nazbierała pod szopą naręcz drzewa i wolno spokojnie
 5378     3, 34|                 chałupami, dzieci znosiły naręcza tataraku, przed Płoszkami
 5379     3, 34|                wydrapią po łbach, nim się naredzą, nim się na jedno zgodzą,
 5380     2, 18|                żeście z nim poszli.~- Nie naredzałem się z nimi, chcecie, to
 5381     2, 13|               Właśnie chciała się z mężem naredzić i coś niecoś pogadać przódzi
 5382     4, 45|              cięgiem mu się myliło, a gdy nareszcie uchwycił wątek i przyklęknąwszy
 5383     2, 14|                 szmat, tyle chust!... Nie narobi się, nie umartwi niczym,
 5384     4, 46|            zawarczał Mateusz.~- A mało to narobił mątu? Mało to was nabuntował?
 5385     3, 31|                    Z dziesięć ich było, a narobiły wrzasku na całą wieś.~-
 5386     1, 12|                Wesela se zażyj, córuchno! Narobisz się jeszcze, natrudzisz! -
 5387     3, 30|                 żywo, że jak wtedy w Boże Narodzenie słyszała głos jego gorący
 5388     2, 16|               było ich w onym czasie przy Narodzeniu, to nie można.~Wracali do
 5389     2, 16|                stajenki onej pokłonić się Narodzonemu! Wraz z nimi, co ino żyło
 5390     4, 40|                   bydlę się nie tak łacno narowi do szkody jak chłop niektóry...~
 5391     2, 22|         piąciomorgowy miał konia, ale tak narownego i próżniaka jak mało, próżno
 5392     4, 43|               wypatrzą, zobaczysz! Witek, narwij mi jabłek, niech cię ino
 5393     2, 21|             gorąca, i może w jaką godzinę narychtowała takie brzemiono drewek,
 5394     3, 28|                  Magda kościół podmiecie. Narychtowałem wszystko, by ino wama zawodu
 5395     2, 25|                  w jakie dwa pacierze już narychtowani ciągnęli na topolową, gdzie
 5396     4, 43|               ponieść - szepnęła Hanka.~- Narychtujcie, to zaniesę - nastręczała
 5397     1, 6 |                zapis zrobi, to już go tak narychtuję, żeby gront wypadł wpodle
 5398     1, 10|                  żałuj, a obaczysz, że go narychtujemy... A nie da się dobrocią,
 5399     2, 15|                 nie ptak, nie pofrunie, a narywać się la młynarza czy tam
 5400     2, 17|                pozwalał.~- Odpocznij, nie narywaj się, by ci się przed czasem
 5401     2, 20|               nawet wieczorami w chałupie narządzał uprzęże albo na kobylicy
 5402     1, 6 |                już się zwijała po izbie i narządzała jedzenie pilnie poglądając
 5403     3, 32|             prawie kominów, smaczne jadła narządzali, radość wydzierała się z
 5404     1, 12|               Ewka z Jagustynką wieczerzę narządzały, aż huczało w kominie, że
 5405     3, 32|                      Józia, niech Pietrek narządzi deski, gnój będzie wywoził
 5406     2, 21|                  zmilknął pomarkotniały i narządziwszy sobie spanie legł cicho,
 5407     3, 31|              pośpiechem brali miski wczas narządzone; konie, już założone do
 5408     4, 37|                 pono się kajś podziały.~- Narzeka, a dobrze je musiał schować.~
 5409     2, 22|                  occie, z obwiązaną gębą, narzekająca wiecznie i cięgiem się skarżąca
 5410     1, 5 |                 brać na wszystko...~- Nie narzekajcie, Macieju, chwalić Boga,
 5411     1, 2 |                  my niczego niewinowate! -narzekała płaczliwie.~A potem siadła
 5412     2, 19|               zapytał.~- A cóż, skamlali, narzekali, żalili się, a rady nijakiej
 5413     1, 10|                   Dyć się nie skarżę, nie narzekam, ino... ino... - głos mu
 5414     1, 10|                 tej robocie i do południa narznął tyle, aż Kuba, któren przyjechał
 5415     4, 40|          poszarzały okna, podniesła się i narzuciwszy Antkowy kożuch wyszła przed
 5416     3, 28|               stole; uczynionym ze drzwi, narzynała słoninę, troskliwie ją przesalając,
 5417     4, 37|                  cicha skamlący polizywał nasadlone buty nieboszczyka.~Prawie
 5418     3, 30|                  przy duszy, jako to pole nasadzone głowami, że ino w tym rozkołysanym
 5419     4, 42|              śmiechem:~- Gniazdko gotowe, nasadźże sobie kokosz...~- Dyć jutro
 5420     3, 28|               przy Florce, kobiet się też naschodziło i powiadały, co się we wsi
 5421     4, 45|                  się wam samej? - głos mu nasiąkł żałością i łzami.~- Całkiem
 5422     2, 25|                krzyczały wieszając się po nasiennikach, to czasem stado wron przeciągało
 5423     2, 25|                   kwarde sterczały smukłe nasienniki pochylając się ciężko jako
 5424     4, 40|                 napatrzy świata, a co się nasłucha, co się namodli! Jeno parę
 5425     3, 27|           szczytowe okno przywarł pod nim nasłuchiwać, bo jak raz tam dotykały
 5426     2, 23|                   takie cienie idą.~Długo nasłuchiwali rozpatrując ciemności.~Chodźmy
 5427     1, 9 |                  się przed domy, z trwogą nasłuchiwano szumów drzew, z trwogą patrzano
 5428     1, 12|                 sytu, a tu leż, zdychaj i nasłuchuj, jak się drugie zabawiają.~
 5429     4, 45|              spostrzegła:~- Co tak pilnie nasłuchujecie?~- Bo pan Jasio tak prawi
 5430     2, 21|                 chałupie, najadła tłusto, nasmakowała dobrości, to może teraz
 5431     1, 3 |                 wóz wytoczył ze stodoły i nasmarował, napoił konie i przyłożyl
 5432     4, 41|            pojącego konie pod studnią: ~- Nasmaruj wóz i wyporządź, będziesz
 5433     4, 41|                  o kolację, że musiała im nasmażyć jajecznicy.~- Kajże tak
 5434     3, 36|                   a Lipce o gwałt.~Chłopy naśmiały się z tego do woli.~Właśnie
 5435     1, 8 |                   świecące urągliwością i naśmiechliwe...~- Czarownica jucha, wierci
 5436     1, 3 |               Cichojta! To grzych tak się naśmiewać nad biedotą! - krzyknęła
 5437     2, 15|                   kantu, wedle Bartkowego nasmolenia, nie odzywał się jeno, bo
 5438     4, 46|                  mu nawytrząchał pięścią, nasobaczył i odszedł, a że już było
 5439     2, 15|                nie był zły ni nieużyty, a nasprzeciw, serce miał wspomogliwe
 5440     3, 36|                 go oburącz kiej widły i z nasrożoną twarzą rzucił się na słupy,
 5441     4, 41|                   siedział chmurny, a tak nasrożony, że nawet nie odpowiadał
 5442     4, 44|               przygładził żółtawą bródkę, nasrożył się, kiwnął głową i wszedł
 5443     1, 10|                   ale wy jak te psy tylko nastajecie jeden na drugiego, tylko... -
 5444     2, 25|                   dłużej.~Więc niech jeno nastała jaka godzina suchsza i słońce
 5445     2, 24|              przynosi.~Przyszedł marzec i nastały czasy zgoła nie do wytrzymania,
 5446     1, 8 |                spodziewali się z góry, że nastąpią bitki a procesowanie, a
 5447     3, 28|                   się spodziewając, co ma nastąpić; jeno stary jak zwykle na
 5448     2, 17|                  Jambroży szedł dzwonić i nastąpił na nią...~- Mój Jezus! I
 5449     2, 24|                 za dawne winy; zgoda wnet nastąpiła, nie dziwiła się temu siostra,
 5450     3, 30|                żarcia z cebratki, a ostro nastawała: co mu się stało?~Wykręcał
 5451     2, 24|                  popamiętał!... najbarzej nastawali ci, którym nieraz Antek
 5452     2, 21|                  i wierzchołów.~Ale potem nastawały długie, zgoła martwe cisze,
 5453     3, 31|                 Prawda, same nawet pysków nastawiają do bicia! Wypisz, wymaluj -
 5454     4, 45|           roześmiani.~Zdziwił się niemało nastawiając przy tym uszy, ale chociaż
 5455     1, 6 |                obierał ziemniaki, a stara nastawiała kolację.~Jakiś stary, siwy
 5456     3, 32|                  drogę i z jakąś lubością nastawiały się na pluchę.~Ale już szło
 5457     3, 26|                  podał w żelaza, sam nogi nastawił i tak go powieźli...~- Jezu
 5458     3, 36|            przyklęknął na zagonie i jął w nastawioną koszulę nabierać ziemi,
 5459     2, 16|                 właśnie najczęściej zbóje następowali, to się przeżegnał, pacierz
 5460     1, 10|                  mojej chałupie ludzi nie następuj, bo tu nie karczma! - krzyczał
 5461     4, 45|                 nie zawrócić, lecz widząc następujących strażników powziął nagle
 5462     4, 41|              śmieć jeno, co się go trepem następuje, ani wiedząc o tym, i do
 5463     2, 17|             ślepie i myśli, . że mnie tym nastraszy, głupia - pomyślała Jagna
 5464     2, 15|                   nie ustąpi i nie da się nastraszyć, to nie nastawał więcej,
 5465     4, 43|                Narychtujcie, to zaniesę - nastręczała się skwapnie, gdy z izby
 5466     1, 7 |             powrócił, przyniósł skrzypce, nastroił i zaczął przegrywać pieśnie
 5467     2, 16|              ludzi i wrzaskliwie; radosny nastrój święta drgał w powietrzu,
 5468     3, 32|              wynosił się kiej biała kopa, nastroszona kwiatami rozbrzęczonymi
 5469     4, 49|              przerwy toczyły się ciężkie, nastroszone wozy; toczyły się ze wszystkich
 5470     3, 30|              czołami, we fryzkach po uszy nastroszonych, na które tyle korali nawiesiły,
 5471     2, 18|                    Pies się zerwał nagle, nastroszył i zaczął szczekać.~- Wyjrzyj
 5472     3, 33|                   z Gulbasem kudłów sobie nastrzępili o prosiaka, któren marchew
 5473     3, 30|                   kiej kwiaty makowe lebo nasturcji roiły się między drzewinami,
 5474     4, 41|                   nawet nie odpowiadał na Nastusine łzawe szepty. Oni zaś deliberowali,
 5475     2, 19|                 do głowy Pryczkowe swaty, nasuły mu za pazuchę kamieni, to
 5476     4, 38|                się nie spaliła że wstydu.~Nasunęła chustkę barzej na czoło
 5477     3, 28|                  mruk i pilnie kryjąc pod nasuniętą na czoło zapaskę oczy zaczerwienione
 5478     3, 29|             twarzach, ledwie widnych spod nasuniętych na czoło zapasek, żal się
 5479     1, 9 |               mówił, choć i Antek cięgiem nasuwał mu się na oczy, ino zaraz
 5480     1, 4 |                przystawały w podle, abych nasycić oczy tym jej wełniakiem
 5481     2, 24|                 jakby mu kto żywego ognia nasypał w serce, że ledwie się doczekał
 5482     4, 41|             niosąc z pół zapaski czernic, nasypała mu jagód w kapelusz i zebrawszy
 5483     1, 11|            widziała niby ten obraz, co go naszają na procesjach, aż przycichło
 5484     4, 45|                 profitu, co się po wsiach naszczekają pieski, a jaki taki zbędzie
 5485     3, 31|             indziej szuka, dosyć się łoni naszczekała przed całą wsią na ojca,
 5486     4, 38|                   wrzaskliwych jazgotów i naszczekiwań, ukazał się cały rząd ogromnych
 5487     2, 13|                  Ni, w Sikorowym obejściu naszczekują - powiedziała wyjrzawszy.~-
 5488     4, 42|                wykurzyć papierosa i zębów naszczerzyć, ale Szymek, odpowiadał
 5489     3, 32|                   łacno idą.~A komornice, naszeptawszy się o niej do syta, że to
 5490     3, 33|                  Odpasła cię w kreminale, naszkodowała się na ciebie, to jej teraz
 5491     2, 24|            wyjścia, stary przykazał Józce naszykować w tobołki, co ino było można,
 5492     3, 36|                    niby z tego wora zboże naszykowane do siewu, aż nagarnąwszy
 5493     1, 10|               jadła dobrego i napitku nie naszykują? Młynarze się też obiecali
 5494     2, 20|                    idź zaraz do Pietrka i naszykujcie, co potrza, a ty pojedziesz
 5495     2, 15|             słonko, tom go rzucił, a szli natenczas ludzie do Kalwarii - poszedłem
 5496     4, 48|                 już nie do wytrzymania, i natkał się na księżą Marynę, ciągnęła
 5497     4, 40|                Mało to jeszcze Michał się natłumaczy każdemu?~- Co tam Michał!
 5498     1, 12|           córuchno! Narobisz się jeszcze, natrudzisz! - szeptała i raz w raz
 5499     4, 39|                folgę! Tylam się przez nią natruła, tylam przecierpiała, że
 5500     3, 32|                utęsknień tych wspominków. Naturę bowiem już taką miała, kieby
 5501     3, 27|                   swoją głową, a wielce z natury nieśmiała i przez Antka
 5502     1, 10|               temu zapobiec! - zdecydował natychmiast i mimo obawy przed Antkiem
 5503     3, 30|                   rozczapierzonymi rękoma natykając się co trocha na płoty i
 5504     3, 32|               częściej, bo prawie co krok natykała się na jakąś parę, mocno
 5505     4, 46|                 się jeszcze bliżej zaczął nauczać, jaki to będzie ów dzień
 5506     4, 41|                 ze swoimi książeczkami, a nauczając pobożne nabożeństwa do Serca
 5507     2, 20|                    Długo jeszcze prawiła, nauczała ją, a z wolna, choć i nie
 5508     4, 44|              wiechcie z butów tak samo by nauczały!~- Kury zmacać nie poredzi,
 5509     2, 13|                 całą, aż Rocho zaprzestał nauczania w ten dzień, bo nie mógł
 5510     1, 7 |                  po trzech chłopach, to i nauczna.~- Juści, jeden ją uczył
 5511     4, 41|                  swoich frasunków.~- Taki nauczony, to może prędzej najdzie
 5512     1, 4 |                trzy grosze jak i ty! Ale, nauczyciel jaki, Żydom się wysługuje,
 5513     4, 45|                 niemu.~- Dzieci też i bez nauczyciela przychodzą do rozumu - odrzekł
 5514     4, 44|                  utrzymanie szkoły wraz z nauczycielem, i że na to wszystko trzeba
 5515     3, 35|                 dwa roki chodził do Woli, nauczycielowi dowoziłem, po korczyku ziemniaków,
 5516     2, 20|                  uczył.~- Pacierza to mię nauczył Kuba, a katechizmu i na
 5517     4, 41|                się najadł, ale kamraty me nauczyły, że jak czego brakowało,