Tom, Rozdzial

 5518     2, 20|                 taki !~- Dosyć mi waszych nauk i przypowiastek, swój rozum
 5519     3, 29|                ugwarzywszy się ździebko i naużalawszy nad pokrzywdzoną, jął się
 5520     3, 28|            zapaskę na głowę.~- Ale co się naużywa, tego jej nikto nie odbierze,
 5521     3, 30|                   się trwożnie w cieniach naw wyniosłych i mrocznych,
 5522     4, 44|             Chodźta prędzej! zaczynamy!~- Nawąchał się dobrego jadła, to go
 5523     4, 38|                 Lipce prosto ginęły w tej nawale ludzi, wozów i koni.~Rwetes
 5524     3, 35|                   liściami, na które znów nawalił zsiadłego mleka i wszystko
 5525     1, 3 |             zielonym piecem.~A narodu się nawaliło, że ani palca wetknąć, i
 5526     3, 26|              wróble fruwając niekiedy pod nawami ze źdźbłami w dziobach,
 5527     1, 1 |                chmury niby zwały śniegów, nawiane przez wichry i postrzępione.~
 5528     2, 13|                topniał i te smugi śniegu, nawianego szparami, tajały pod przyciesiami,
 5529     3, 26|                  gotów się jeszcze kłopot nawiązać.~Snadź przeczuła to Agata,
 5530     3, 33|                 dnia i następnych poczęli nawiedzać chorego, jeno co tak samo
 5531     3, 30|         pociągnęli.~Potem zaś już chałupy nawiedzali wraz z całą chmarą dzieci
 5532     3, 30|       nastroszonych, na które tyle korali nawiesiły, ile która miała. Zabawiały
 5533     2, 20|                 to póki sanna, siła można nawieźć, mój parobek wyjeżdża we
 5534     1, 6 |              Parobek?... - zapytała stara nawijając na furkoczące po podłodze
 5535     1, 11|                   bo mu się wciąż na oczy nawijał.~Godnie go wprowadzili do
 5536     1, 8 |          wrzeciono turkotało w powietrzu, nawijała nić i szła dalej, do gęsi,
 5537     4, 39|                   kopiąc Łapę, któren się nawinął pod nogi, wyrzekła przez
 5538     1, 7 |                 co się jej tylko pod ręce nawinęło, a do tego głowa ją poboliwała,
 5539     1, 4 |                nie wymiarkował, bo mu się nawinęły pod oczy Dominikowa z Jagną,
 5540     4, 39|               drzeć kłami, co mu się jeno nawinie, nienawiść buchnęła jej
 5541     4, 45|              księża pracują nad nimi, jak nawołują do pracy, ale to wszystko
 5542     2, 16|                  szukały go po obejściu i nawoływały, ani się odezwał jucha;~
 5543     4, 49|             przyśpiewki, wrzaski radosne, nawoływania, turkoty wozów i jaśniały
 5544     2, 19|                  galante przez skowronków nawożone, a drugi też takie, na których
 5545     4, 46|                   kieby te zboża na ziemi nawożonej, rodzą się nowe brońce,
 5546     3, 29|                 prawie prosiła o pługi, o nawozy i o to ziarno święte...~
 5547     2, 17|                   stronę, ale już z sieni nawracała z powrotem. Była w gorączce
 5548     2, 25|                  stawały dęba i z kwikiem nawracały ponosząc, aż rządca, widząc,
 5549     2, 13|                   ani oprzeć się temu, ni nawrócić. Dola go rzuciła we świat.~
 5550     2, 21|               tędy, a za dębiną mokradła, nawróćmy do pól.~Jakoż nawrócili
 5551     3, 34|              zielenią, zaś w snopki dachu nawtykała tataraków.~A przykładali
 5552     1, 11|                  Chłopaki jeszcze wczoraj nawtykali świerczyny w strzechę, to
 5553     4, 42|                   swoje granice, znaczone nawtykanymi gałęziami.~Chodził z wolna
 5554     3, 33|               żółtym piaskiem wysypał, że nawtykawszy w ziemię u stóp figury świeczek
 5555     3, 32|          pyskaczem i ozornicą? Jagustynka nawydziwiała nad nią, co ino wlazło,
 5556     2, 21|                 współczująco Krakalina.~- Nawygrzewała się dosyć w Borynowej chałupie,
 5557     2, 21|                    podwiezę cię.~Tak była nawykła do ojcowych przykazów, że
 5558     2, 13|            głównie, bych pomleć ozorami a nawyrzekać; chłopy zaś młóciły zawzięcie,
 5559     2, 19|              gorzały się napiją, wysapią, nawyrzekają i tyla z tych narad jest,
 5560     1, 8 |                  ten, kogo stać na nią...~Nawyrzekały, nażaliły się na świat i
 5561     4, 46|                 rozdzielili, więc jeno mu nawytrząchał pięścią, nasobaczył i odszedł,
 5562     4, 42|                    bele jeno zbyć, a dużo nawzdychać, a w piersi się nagrzmocić
 5563     4, 38|                 toć każden wymodlił się i nawzdychał do woli, napatrzył onym
 5564     1, 8 |               stać na nią...~Nawyrzekały, nażaliły się na świat i jego sprawy
 5565     4, 38|              różnego zobaczył, wspominków nazbierał i zbył się chociaż na ten
 5566     2, 25|               rada będąc wielce mętowi, a nazbierawszy przy tym nowinków różnych
 5567     3, 34|                  a wy na działach chcecie nazbijać pieniędzy! - przerwał im
 5568     4, 42|                 się nagrzmocić i tyla się nażegnać, jaże kulas zdrętwieje:
 5569     1, 5 |               cięgiem poboliwa, a jak się naziębię, to i żywą krwią pluję...
 5570     2, 20|              porządkiem, komu śmierć była naznaczona - umierał, komu radość weselił
 5571     1, 1 |                   Wróci na zwiesnę, to im naznosi w torebeczkach, a to i cukru,
 5572     4, 38|              ludzi spod jakiegoś drzewa i naznosił im stołków, że zasiedli
 5573     3, 27|                   nie umartwi, dobrze się naźre, w cieple się wyśpi, dzieci
 5574     4, 49|            zapowietrzony !~- Używałaś, to nażrej się teraz wstydu, posmakuj
 5575     4, 44|                   posobnie, a pisarz przy nazwisku znaczył kreskę, jeśli był
 5576     3, 28|                wielkiego, jeno to, że się nażyje dobrego po grdykę; stroi
 5577     4, 37|                była!~- Ale i dobrości też nażył niewiela.~- Któż to jej
 5578     2, 20|             nieśmiało Jasiek, Przewrotnym nazywany z prześmiewiska.~- Zawieraj
 5579     2, 22|                 ten cały pełen utrapień i nędz wszelkich, i krzywd, i płakań,
 5580     1, 12|            zapamiętały w hulance, a każdy nerw dygotał do taktu, każdy
 5581     3, 30|                  raz.~- Żydowskie bachory niańczy, to i tobie nos będzie umiała
 5582     4, 47|                szkoda tylko, że Jasio już niańki nie potrzebuje i sam sobie
 5583     2, 16|                zatrzęsła ze zgryzoty...~- Nicem ci nie winowata, nie, to
 5584     3, 26|                  ale porwał ci je kiej te nicie nadgniłe, aż się przelękły
 5585     1, 10|                  nie będzie sobie żałował niczego- szepnęła kowalowa rozżalonym
 5586     3, 32|                 nie strzegąc się już oczu niczyich.~Jakby ją kto wodą zimną.
 5587     4, 37|                   dół, w któren z wolna a nie- powstrzymanie spływa cały
 5588     3, 32|               dawno nie widziane progi, a nie-jeden na ziem rymnął przed obrazami,
 5589     2, 23|                    z krańców ziemi płyną, niebami kołują, aż się odnajdą,
 5590     4, 43|             kokosz; więc kiedy już minęło niebezpieczeństwo i zaczynali się rozchodzić,
 5591     4, 48|                niebem w oczach, i jakby w niebiańskich otęczach nad głowami.~Jakby
 5592     4, 37|                   i owdzie na dołkach lny niebieściły się bledziuśkim kwiatem,
 5593     4, 38|              drzwi kościoła oprzędzając w niebieskawą i wonną mgłę pochylone głowy
 5594     3, 31|                sadów i białymi ścianami w niebieskawym powietrzu, roztrzęsały się
 5595     2, 22|                   Przenajświętszy, on Pan niebieski, i rzecze:~- Nic tu po tobie,
 5596     2, 22|                   ze stajni i powiedły do niebieskiej zagrody!"~Dziwowali się
 5597     4, 45|                   se będziesz pierwszą na niebieskim dworze, panią se będziesz,
 5598     3, 30|                pól ogromnych, opłyniętych niebieskością, bił niekiedy chłodnawy,
 5599     3, 27|              zdały się płynąć zanurzone w niebieskościach, po wszystkim świecie, nic
 5600     3, 35|               zbóż zielonych; nędzne żyta niebieszczały od modraków spóźnione owsy
 5601     4, 37|                   biły, jakby skarżąc się niebiosom, zaś znad świeżej mogiły
 5602     4, 47|             ostawi samą, a potem, jak się niebodze co przygodzi, to gotów ją
 5603     1, 8 |            strzymam - nie bójcie się!~- I nieboja wilcy zjedli.~- Takim rad,
 5604     1, 12|               dobrze mu było, spokojnie i nieboleśnie, a tak na duszy lekko i
 5605     3, 29|                   i zaraz poszedł do tych nieboraczek. ~Tymczasem noc się już
 5606     3, 33|                  a wyrzekań i gróźb siadł nieborak na kasztanka i przedawać
 5607     3, 31|              płocie przyodziewę po swoich nieborakach!~- Pono na jesień wójt obiecują
 5608     3, 32|                  ludźmi, a hukało pieśnią niebosiężną.~Jeno co rychło śpiew opadł
 5609     3, 34|                 czysto i górnie, śpiewały niebosiężnie jakimś złocistym, głębokim
 5610     1, 11|              zawodziła, bo się jej matula nieboszczka przypomniała.~Wysypali się
 5611     4, 37|           przeciągle i na darmo rozwiewał nieboszczykowi włosy i targał światłem
 5612     1, 3 |                tośwa my ją zjadły, a i to niecałą, bo na wsi się zwiedziały,
 5613     1, 10|                   na porębę...~- Przecież niecały sprzedał, jeszcze tyle zostało!~-
 5614     3, 31|           dzieciątku usypiając je w dużej niecce, że to u starej kołyski
 5615     3, 29|              otulaniem w pierzyny dzież i niecek z ciastem, wsadzaniem do
 5616     3, 32|                     jeno czytał wolno, bo niechący a cięgiem obzierał się na
 5617     3, 30|                  wam nie zaszkodziło.~- A niechbym już raz zdechła i więcej
 5618     4, 49|          wywiedział, bo go czym niebądź i niechętliwie zbywali.~Dopiero na Podlesiu,
 5619     2, 24|                 nad inne, a to kłótliwa a niechluj, a to lubiła i zjeść dobrze,
 5620     2, 13|               całej duszy na tych żółtków niechrzczonych!~Tylą krowę stracić, to
 5621     2, 18|                 się w obejściach, co było niechybnym znakiem, że szło na odmianę.~
 5622     3, 32|            powrócą... - Porwała ją nagła, niecierpliwa radość, że porzuciła wystraszonego
 5623     2, 22|                 nie widząc, że się czegoś niecierpliwi, a ukradkiem daje jakieś
 5624     4, 41|                nie wiedząc już, co mówić, niecierpliwiąc się jeno a wyczekując, które
 5625     1, 10|                 czego... czekał na ojca i niecierpliwił się, a rad był w duszy,
 5626     2, 19|                  dobre, tyla co tam jakaś niecierpliwsza para się pokręciła.~Na izbie
 5627     2, 13|               pokazać za węgieł , tyla że niecierpliwsze kobiety przebierały się
 5628     4, 41|                 raz spozierał na słońce i niecierpliwymi oczami mierzył pole, spory
 5629     1, 11|                  brzękadłami wrzaskliwość niecił, baraszkował i trząsł się
 5630     1, 12|                przyginali, brali rozmach, niecili rum nogami i z krzykiem
 5631     3, 28|              cosik trwożnie gaworzyły nad nieckami z krwią.~- Laboga, jaże
 5632     3, 28|       opierającego się silnie wieprzka.~- Nieckę na krew, a prędko! - krzyknął.~
 5633     2, 24|                 mrowisku, kiej w nim jaki niecnota kijaszkiem zagrzebie.~Ledwie
 5634     3, 29|                  znosić swoje na miskach, niecułkach a donicach i ustawiać je
 5635     4, 39|          nieopowiedziany żal, jakiś zgoła nieczłowiekowy żal, że chciała bić głową
 5636     3, 32|                sunął i oczy wpierał w bór niedaleki, między drzewa przydrożne,
 5637     3, 33|          poraniony zwierz.~Dopiero jakieś niedalekie wrzaski podniesły ją na
 5638     2, 23|        rozdzierały ciszę, a od wsi, snadź niedalekiej, zrywały się~przyduszone,
 5639     1, 12|               przędziwem albo tym pierzem niedartym.~Rychtyk i wesele się skończyło,
 5640     3, 28|                Przypomniała sobie własne, niedawne nędze i westchnęła ciężko.~-
 5641     3, 27|                niełacno zapominała krzywd niedawnych.~Nie lubiła pleść bele czego,
 5642     2, 20|                   znowu szczekał? - pytał niedbale.~- Że ludzi podmawiasz na
 5643     3, 35|                   widne na każdym kroku i niedbalstwo.~- Prosto żydoska gospodarka,
 5644     4, 47|                   wam jeno rzeknę, co już niedługie to jego panowanie.~- Hale,
 5645     4, 43|            zastanawiał, dyć go znała kiej niedojdę, któren trzech zliczyć nie
 5646     1, 4 |                 drugim na nogi.~- Uważaj, niedojdo!~- Pokraka, kulas jeden! -
 5647     4, 43|                  coraz barzej, uwiędły, a niedojrzały owoc opadał z drzew, studnie
 5648     3, 31|             odwijały z jakiegoś wrzeciona niedojrzanego, wiążąc niebo z ziemią,
 5649     2, 14|                  paskami, zaś w głębi już niedojrzanej brzęczał monotonnie głos
 5650     2, 16|            zapłakała rzewliwie nad Pańską niedolą, a Jaguś wsparłszy twarz
 5651     1, 5 |                  papierków, powiadają, że niedopasiona, bo ino w gnatach gruba,
 5652     2, 15|               dwóch zaś drugich rozcinało niedorznięte końce i układało tarcice
 5653     3, 35|             zielonozłoty.~- Ni... jeno mi niedrujko na świecie, nie... - odwróciła
 5654     3, 27|                 rządy, iż ledwie po dwóch niedzielach, a już wszystko szło jej
 5655     3, 35|              skowronków.~I na wsi zaległa niedzielna cichość, że tylko niekiedy
 5656     3, 31|            poniesła się na wieś i całe to niedzielne popołudnie łaziła za Cygankami.
 5657     1, 4 |                   też krzynkę odpoczywało niedzielnie... A rwało go tak do karczmy,
 5658     1, 11|                koło domów i piały koguty.~Niedzielny to był dzień i chociaż dzwony
 5659     2, 15|              Juści, że poradzić poradził, niedziwna mu była obróbka drzewa,
 5660     2, 22|           wodziciel udawał różne głosy, a niedźwiadek jął skakać na czworakach,
 5661     2, 22|                 pokrzykując z całej mocy.~Niedźwiednik pochwalił Boga, zapiał potem
 5662     2, 24|          najlepsze, a tu Łuka, co latał z niedźwiednikami, bębni w okno i krzyczy: "
 5663     2, 22|         zapanowała, aż się za boki brali, niedźwiedź zaś wciąż baraszkował, figle
 5664     2, 25|                 wpół, opletli barami kiej niedźwiedzie i nuż się przepierać a zataczać,
 5665     2, 22|               cosik z cicha.~- Byli już z niedźwiedziem? - zagadnął Rocho, aby zwrócić
 5666     4, 37|                 słowem, juści, co ta była niegłodna użalań się nad sobą, ale
 5667     1, 8 |                mucha, kiej głodny - my ta niegłodne. Na Jagusię po ojcu wypadnie
 5668     2, 22|                   zaczął prawić z wolna i niegłośno.~Cichość ogarnęła izbę,
 5669     3, 26|                zamilkło przywierając oczy niegodne.~I oto dzień się stał, jako
 5670     4, 46|                  to se i leżą.~- Borynowa niegramotna! - tłumaczył wójt.~- Kto
 5671     3, 26|               lęgnie i trza mu miejsca, i niehonor byłby dla takich gospodarzy,
 5672     2, 18|                  chorobie. Jakieś głuche, niejasne podejrzenie wślizgnęło mu
 5673     2, 17|                   do kościoła, w głuchej, niejasnej nadziei, że go tam spotka.~
 5674     1, 4 |             ustrzelać ptaszków i zajączka niektórego, że co niedzielę nosiłby
 5675     4, 40|                  była ta spowiedź i zgoła niełacnym pokajanie, ale przemógł
 5676     4, 39|                nie popuszczę, ale cudzego niełakomam! - odrzekła z wolna, wpierając
 5677     1, 6 |                 uszanuje i na cudzy grosz niełasy - podjął znowu Jambroży.~-
 5678     2, 19|                turbacja padła na biedotę, nieletka.~Juści, że byli w Lipcach
 5679     2, 24|                  grzechy, że wstyd wprost nieludzki zaszarpał mu duszą i ozrywał
 5680     2, 25|         wyłuskiwał.~Podniesły się wrzaski nieludzkie, przekleństwa, kwiki przetrącanych
 5681     2, 24|                  wtór za nią i z krzykiem nieludzkim, rozczapierzone, nieprzytomne
 5682     1, 11|               ciepłem ostatnim.~Ogłuchła, niema cisza obtulała rozzłoconą
 5683     2, 15|                  szły, drugie, a w każdej niemal cha-łupie coś nowego; że
 5684     4, 46|            Jagusia przyśpieszyła kroku, w niemałej już trwodze dopadając chałupy,
 5685     4, 37|            Ochotnie on to zawdy robił i z niemałymi przekpinkami, ale dzisia
 5686     3, 34|                 nie?... A coście mądrze o Niemcach myśleli, to ja całą butelkę
 5687     3, 33|               dziedzic był winien jednemu Niemcowi piętnaście tysięcy rubli.
 5688     3, 32|                   zarówno dusze klękały w niemej, gorącej czci przed tą świętą
 5689     3, 33|                brat, powiedział im jakieś niemieckie słowo. Zadami się wykręciły
 5690     3, 34|               duszniej, zaś słońce paliło niemiłosierniej, a żaby nukały ciszej i
 5691     1, 8 |                  już w latach!~- Juści że niemłody, ale mu nie odmówią... nie,
 5692     4, 44|          podrętwieli spozierając po sobie niemo i bezradnie, ani w myślach
 5693     2, 18|              upragniona samotność, ta noc niemocą się na nich zwaliła, ciężarem
 5694     1, 3 |             rzekli ni słowa, jakby się tą niemotą mocując ze sobą.~Borynie
 5695     3, 32|                 gęsi wydawały się dziwnie niemrawe, jakby zamorzone.~- Ady
 5696     2, 15|            Jagustynki.~Wieczór był cichy, niemroźny, bo jakoś od rana sfolżało
 5697     3, 33|             wszelkiego stworzenia buchnął niemy krzyk i jak głucha błyskawica
 5698     1, 5 |              niemiara: ślepych, kulawych, niemych i zgoła bez rąk i nóg, tyla
 5699     1, 10|                jakby obłocone, niby stada niemytych baranów. Staw pomrukiwał
 5700     4, 42|                 do ziemi kieby ta pijawka nienasycona, mamrocząc cięgiem wedle
 5701     4, 46|                serce, tęsknica wyciągnęła nienasycone ramiona, przysunął się ździebko,
 5702     4, 41|                wiecznie żądnej i wiecznie nienasyconej tęsknicy. Jak kiedy uschnięta
 5703     4, 41|                  oni przepadali w jakichś nienasyconych żarach. Ożyły w nich dawne
 5704     1, 5 |                  wyciągnę i świeców gasić nienauczny...~Pojechali w boczną uliczkę,
 5705     4, 49|          wszystkie zazdroście i gniewy, i nienawiście; jęły wypominać, co ino
 5706     2, 24|                   wymysły, odgróżki złe i nienawistne słowa, wzburzona złość,
 5707     1, 10|                 ino złość i tysiące uczuć nienawistnych, aż się zdziwił temu! Suka,
 5708     3, 26|        przesiedzieli poredzając jeszcze o nieobecnych.~- Aż strach za grdykę łapie,
 5709     2, 25|                 nawet skrzyły się od rosy nieobeschłej, a pola, pobrużdżone strugami,
 5710     3, 32|           narodowi, chodził oczyma po tym nieobjętym rozlewie pól rodnych, co
 5711     3, 26|              zwiesna ci to szła przeciech nieobjętymi polami, skowronkowe pieśnie
 5712     1, 3 |            zagadnęło jakimś słowem, że to nieobycznie siedzieć jak te mruki, ale
 5713     3, 31|               grób, budziła pamięć straty nieodżałowanej i krzywdy. Uspokoiła się
 5714     1, 11|                uczynili długie powrósło z nieomłóconej pszenicy i opasali nim wielgachne
 5715     1, 10|             trzaskały. Krzyk się podniósł nieopisany, kobiety chciały ich rozerwać,
 5716     4, 43|                   naprzeciw doli swojej i nieopowiedzianemu szczęściu.~Był już późny
 5717     4, 39|            wszystką mocą, ostawiając jeno nieopowiedziany żal, jakiś zgoła nieczłowiekowy
 5718     2, 23|              bezwolni, zgubieni w sobie a niepamiętliwi, pijani jeno tą nadludzką
 5719     1, 11|                 za godzinami i przepadały niepamiętliwie we wrzawie, w krzykach,
 5720     1, 6 |                 po chwili, wahająca już i niepewna.~- Więcej by on dał, niźli
 5721     2, 21|              długo, bo się bała puścić na niepewne.~- A miarkujecie aby, w
 5722     1, 8 |                 Że roboty było niewiela i niepilne, a ludzie siedzieli po chałupach,
 5723     3, 31|                 smutne, ogłuchłe, jako te niepłodne wywieiska albo drzewiny
 5724     2, 23|               dziwnego ruchu, pełna lęku, niepochwytnych drgań, trwożnych szmerów,
 5725     4, 38|                rada, gdyż obrzydły jej te niepoczciwe dogryzania, jęła też spokojnie
 5726     4, 38|                  Nie sklęłaś me to, co?~- Niepoczciwie rzekłeś, to i musiałam.
 5727     2, 22|              westchnęła boleśnie nad jego niepoczciwością, to sprawiając, że zaraz
 5728     2, 25|               drugich, że zgoła do nikogo niepodobien we wszystkim - a teraz widział
 5729     3, 33|                   wonna lilija!~Dobranoc!~Niepokalana Maryja!~Dobranoc!~ ~Mrok
 5730     2, 13|                stawała; biały, migotliwy, niepokalany brzask sypał się by ta wełna
 5731     2, 23|                jeszcze głębsza i bardziej niepokojąca, że słychać było dygotanie
 5732     4, 45|                głosy ciemnic, głosy pełne niepokojącego żaru i lubości, zadyszane
 5733     2, 23|                wzburzonego mętu.~Głęboki, niepokojący, a ledwie odczuty szmer
 5734     2, 16|             oprawiano śledzie, wiercono w niepolewanych donicach mak do klusek.~
 5735     1, 4 |           dogryzała po kolei tanecznikom; niepomiarkowana była i zła na wszystkich,
 5736     1, 11|                stoi w Piśmie Świętym - bo niepomiarkowanie w piciu, w jadle jak i w
 5737     4, 38|                   paciorków, a wszędy był niepomierny gniot, harmider i wrzaski
 5738     1, 11|                   pijane, oślepłe, na nic niepomne, oszalałe, taczało się od
 5739     3, 30|           płaksiwe błagania: naród stojał nieporuszony i w ogień ponuro patrzał.~-
 5740     2, 19|                   sielny zabijaka, wicher nieposkromiony i z rodzicielami cięgiem
 5741     3, 30|              przez złoście, bezbożności a nieposłuszeństwo prawom boskim, jako każden
 5742     1, 10|                   tym jednym markotny, że niepotrzebnie pokłócił się ze szwagrem.~-
 5743     2, 25|                  mu do nóg z onej uciechy niepowściągliwej, ni razu nie omraczało jej
 5744     3, 33|           historie, że to Kobus miał ozór niepowściągliwy, łacno się z pięściami ponosił,
 5745     3, 32|                 naród wre ukropem radości niepowstrzymanej, a ona, choć idzie w pośrodku,
 5746     2, 25|              dziwowano, przemienił się do niepoznania. Zawżdy był kwardy i niełacno
 5747     2, 17|                 pazury jastrzebieją.~- Za nieprawdę to bym zabiła zaraz! Cygan
 5748     2, 16|            dźwigał niezgorsze torbeczki i niepróżne.~- Jeszcze mamy pół wsi
 5749     2, 21|              nieprzeliczoną ciżbą, gęstwą nieprzebraną, a tak śmigłą, prostą i
 5750     2, 21|                   szarozielonych sklepień nieprzejrzanymi rzędami - posępne, lodowe
 5751     3, 31|                   go miłością w jeden pęk nieprzełamany...~Ale uciekł zaraz, gdyż
 5752     3, 30|               płynąc z wolna skroś gęstwy nieprzeliczonej, wskroś świateł jarzących,
 5753     3, 33|               jakby tchu nabierały, wtedy nieprzeliczony żabi chór podnosił rechotliwe
 5754     3, 28|                  to, kaj schował!~Głęboką nieprzenikliwość miała w oczach.~- Wam by
 5755     1, 12|                   siały na świat posępne, nieprzeniknione zwały chmur, a już przed
 5756     1, 11|              widzeniu i przepadała w ćmie nieprzeniknionej, by się znowu wynurzyć i
 5757     2, 25|            otwarty, ale tak straszny, tak nieprzenikniony, tak obcy i głuchy, że zamierała
 5758     2, 22|                jakby morze powstało wałem nieprzeniknionym, wałem czarów, skrzeń i
 5759     2, 18|            podwórze, noc stała za progiem nieprzeniknionymi mrokami, cisza gnietła świat,
 5760     2, 24|                   czuł jeno, że jakaś moc nieprzeparta bierze go za gardziel i
 5761     3, 36|             kromie tej potrzeby głuchej a nieprzepartej, bych siać.~Szedł aż do
 5762     3, 34|               dobra, ale że to Michałowa, nieprzezpieczna: ma on tu coś w tym, ma...
 5763     3, 27|                  jej stanie ciężko było i nieprzezpiecznie...~Turbowała się jeno o
 5764     1, 11|                   kapotą zatka! - leciały nieprzychylne głosy, bo nie lubiano go
 5765     3, 35|           uspokajał...~- Myślałam, coś mi nieprzyjazny... - ozwała się cichuśko.~-
 5766     2, 23|              zapamiętaniu, jakoby we śnie nieprzypomnianym, a jeno przez dusze wiedzianym,
 5767     3, 30|                  głowy na jaśni powietrza nieprzysłonionego; wszędy rozlegały się kroki
 5768     2, 24|               dzisiaj kiej osa, kąśliwa i nieprzystępna jak nigdy, że bali się jej
 5769     2, 17|                 omszali; surowi, twardzi, nieprzystępni a mądrale , to się strzegli
 5770     4, 38|             krzyczał coraz głośniej i tak nieprzystojnie wszystkim przymawiał, jaże
 5771     2, 25|                 Boryna ochronił i zawlókł nieprzytomnego w przezpieczne miejsce.~
 5772     2, 19|                   i czerwienił się, że to nieprzywykły był przed drugimi mówić
 5773     4, 45|                 się jechać, ale zlazł jak niepyszny i ponieważ mrok już zapadał,
 5774     4, 44|               słomę na powrósła, że radzi nieradzi przyobiecali, co jeno chciał,
 5775     1, 3 |                  kur, Żydziąt obdartych i nierogacizny.~Zaraz na wjeździe obstąpili
 5776     4, 40|             napasał oczy, bo chociaż szła nierówno, kłębami a zatokami, lecz
 5777     2, 22|                   wszystko splatało się w nierozerwalny łań cuch marzeń i życia,
 5778     2, 21|                  siekły naokół, to grania nierozeznane drgały nad ziemią, to szumy
 5779     2, 25|                zamąci, że jeno jeden kłęb nierozeznany się uczyni, tacza po polu
 5780     2, 20|              widziało, bo przez oną zgodę nierozeznanymi szparutkami ciekły przyczajone
 5781     2, 21|               miała twarz srogą, zaciętą, nierozpoznaną, jak ta noc, co już szła
 5782     2, 22|                ciemnych kątach kłębią się nierozpoznane cienie... aż niejedna żegnała
 5783     2, 21|                  że wszystko topiło się w nierozpoznanej mątwie i świstach.~Zaraz
 5784     1, 9 |                  i te oczy modre i stojał nieruchawy jako ten głupi i serce mu
 5785     2, 14|              milczała; leżeli koło siebie nieruchomie, bez słowa, sen ich odleciał
 5786     2, 25|             poczerwieniała barzej i znowu nieruchomieli, że widzieli się kiej te_
 5787     2, 13|              zachodu, zza borów czarnych, nieruchomych wysuwały się z wolna sine,
 5788     2, 16|             wypadło, w same żniwa... Czas nierychtowny, gorąc, roboty, ale cóż
 5789     3, 28|                  nie wyskoczy! Te dłuższe nieś stryjnie najpierw, zbójem
 5790     1, 7 |                  Głupiś... bacz ino, kiej niesiesz ojcowe ćwiartki do Jankla,
 5791     4, 37|             swoich, dziadów i pradziadów, niesionych tam, na smętarz, już widny
 5792     4, 43|             niekiedy niby te gorące słowa nieskończonego pacierza:~- Przyjedzie,
 5793     3, 31|                    No, mówię wam, że choć nieskorzy jesteście dawać na mszę,
 5794     2, 20|                  ją srogo karzecie za to, niesłusznie robicie, a kto niesprawiedliwość
 5795     2, 22|                różności o nim, jako tylko nieśmiały jest, ale zgoła niegłupi.,
 5796     2, 14|                  długim wahaniu, po wielu nieśmiałych wzdychach spytała wreszcie:~-
 5797     4, 40|                  wieczór, zaś ona spytała nieśmiele męża:~- Chcesz to obejrzeć
 5798     1, 12|             Pańską, w ten kościół święty, nieśmiertelny, Boży! Gdzie ino duszy człowiekowej
 5799     3, 26|             człowiekowa zmartwychwstaje w nieśmiertelnych mocach i klęczący ze szczęścia
 5800     2, 23|           modlitewną pieśnią ziemi całej, nieśmiertelnym krzykiem istnienia.~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~-
 5801     3, 31|            zarznąć na rosół kokoszkę, nie nieśną po prawdzie, ale zawdy wartałą
 5802     2, 20|               sposobem uchronić się przed niesnaskami, z tego wychodzą najgorsze
 5803     3, 33|             chałupy nie zginęło! Kokoszki nieśne, kurczęta, kaczki, a nawet
 5804     4, 45|               więc tylko się radowała jej niespodzianej i żarliwej pobożności.~-
 5805     2, 20|                 starym i ochraniała przed niespodziankami! A wszystko to robiła przez
 5806     3, 31|                   i napitku la tych gości niespodzianych, rozumiano bowiem, jako
 5807     2, 21|                hukliwy sielnie i kołujący niespodzianymi nawrotami, że jako ten pijanica
 5808     4, 42|             koście i patrzył na chałupę z niespodziewaną uciechą.~- Moja! Juści,
 5809     2, 24|                  się zmieszany tym oporem niespodziewanym.~- Tanio cię kupił, glonkiem
 5810     4, 47|               Przejmował go coraz większy niespokój, odsunął miskę i kurząc
 5811     4, 39|           przyszedłem.~Podniesła na niego niespokojne oczy.~- Wiecie, Dominikowa
 5812     4, 41|                  słucha i z coraz większą niespokojnością wyczekuje na Jagusię.~Przeszło
 5813     4, 49|               choć trząsł się i dygotał z niespokoju. - Wszyćko musi iść po swojemu,
 5814     4, 49|                Juści, ale głupia i zła, i niesprawiedliwa! - wybuchnął Mateusz i podprowadziwszy
 5815     4, 49|                  niespodziane, i bardziej niesprawiedliwe.~Nazajutrz bowiem, w niedzielę,
 5816     4, 48|                dla mnie taka poczciwa! To niesprawiedliwie, ja na to nie pozwolę! Cóż
 5817     3, 32|                 uradzić? co?~- No, cicho! Nieśta ziemniaki, bo zbraknie kobietom!~
 5818     4, 42|               poglądali dziwując się jego niestrudzonej pracy.~- Kwarda jucha! Kto
 5819     1, 6 |                marzeń sennych - ogromna a nieświadoma siebie - potężna a bez woli,
 5820     1, 4 |              rozpustę, a czynienie szkód, nieszanowanie starszych, bezbożność! I
 5821     4, 43|            przyźby obrazy la obrony przed nieszczęściem, ale dzięki Bogu burza przechodziła
 5822     2, 24|                tak samotnym, zbiedzonym i nieszczęśliwym, taką potrzebę czuł wyżalenia
 5823     4, 41|                  Jagusi ani o tej sprawie nieszczęsnej~Któregoś dnia powiedział
 5824     3, 36|                    natknął się na bróg ów nieszczęsny, spalony jeszcze zimą i
 5825     2, 20|                dworem godzić, grunty miał nietabelowe i do lasu mu było nic; wójt
 5826     1, 12|            przypochlebić.~Ale zabawa szła nietęgo, juści, że nikt za kołnierz
 5827     2, 22|               jęczą wisielce, a strzygi z nietoperzowymi skrzydłami przelatują; błądzili
 5828     2, 20|             spotkawszy jego szare, zimne, nieubłagane oczy i zacięte wargi, odwrócił
 5829     4, 48|            zapłonęły taką świętą zgrozą i nieubłaganiem, że Jasio zdrętwiał ze strachu. -
 5830     4, 40|                patrząc w całe swoje życie nieubłaganymi oczami opamiętania; każdą
 5831     4, 40|                  i łzy słodkie wyciska, i nieukojoną tęsknicą kieby kamieniem
 5832     4, 43|                   zórz, we wszystek świat nieukojonej tęsknicy.~Księżyc już był
 5833     2, 24|                  wśród spojrzeń ciekawych nieulękła, śmiało zaś, choć ze drżeniem,
 5834     4, 40|                  ciężki trud i ponieść go nieulękle i niestrudzenie, aż póki
 5835     4, 37|                  gotowi już na wszystko a nieulękli, ugorom i zarazem tym bujnym,
 5836     3, 35|                   Czas się robił ciepły a nieupalny, jaskółki niby kule przecinały
 5837     2, 25|            Stachem na przedzie, naród był nieurodny, ale pyskaty szumny i wielce
 5838     4, 42|                   zachwaszczonej, płonej, nieurodzajnej i opuszczonej, dodawał pieszczotliwie
 5839     3, 29|                  kiej w ulach od roboty i nieustających jazgotów babich - boć to
 5840     4, 49|             dzieje dokoła, tylko żywe łzy nieustanną strugą ciekły po jej twarzy
 5841     4, 37|              trzepot rosisty, brzękliwy i nieustanny, a jeno kajś niekaj zawrzeszczały
 5842     3, 29|           turkotał, wody z takim krzykiem nieustannym waliły na koła, a wiater
 5843     2, 21|             rozpierało we środku od mocy, nieustępliwości a odwagi, ognie chodziły
 5844     2, 20|                 należy świat wszystek, do nieustępliwych a zawziętych! Na mnie się
 5845     1, 5 |                   nie stracił, bo jął się nieustępliwym czynić, że Boryna rad nierad
 5846     3, 27|              swego, a jeno tymi kwardymi, nieustępliwymi pazurami - wiedziała ci
 5847     2, 19|                   mieli ze sobą, a hardo, nieustraszliwie poglądali na chłopów.~Byłoby
 5848     1, 6 |                   strasznej tęsknocie - w nieutulonej tęsknocie za słońcem.~...................................................................~ ~
 5849     3, 28|                   na łóżko, w boleściwym, nieutulonym płaczu roztrzęsiona~Hanka
 5850     2, 24|                   pokarał, grzeszna! A to nieużyczliwa la drugich, a to wynosząca
 5851     2, 15|                    Mateusz nie był zły ni nieużyty, a nasprzeciw, serce miał
 5852     4, 45|                  się bratał. Ścierwo! Sam niewart i wszy pieczonej, a drugich
 5853     4, 49|                  nie można radzić, będzie nieważne.~- Prawda, posłać po niego!
 5854     4, 39|               piosneczka i szła z wiatrem niewiada kaj, zaś pod młynem jakaś
 5855     4, 40|               wzbiera i ponosi ją w jakąś niewiadomą stronę, i łzy słodkie wyciska,
 5856     4, 48|                się, dotknięta srodze jego niewiarą.~- Jak mama uważa. Ale jeżeli
 5857     1, 8 |              Jezus rzekł: weź se, robaku, niewiastę, żeby ci się, chudziaku,
 5858     2, 16|                  pierwszej gwiazdy.~Jakoś niewidne były zaraz z pierwszego
 5859     1, 3 |                 coś kalkulował i często a niewidnie poglądał na starą, na jej
 5860     3, 30|                  i ciepłe.~On zaś, prawie niewidny la oczu, uroczystym, cichym
 5861     3, 26|                gdziesik po wsiach jeszcze niewidnych.~Ostatnie gwiazdy gasły
 5862     4, 45|             bliska w jej otwarte, a jakby niewidzące oczy.~- A te moje, co się
 5863     3, 26|             ogniami patynę wynosiły Boże, niewidzialne ręce nad sennymi ziemicami
 5864     2, 22|             wszystko wielkie, nadludzkie, niewidziane żyło świętym życiem cudów!~
 5865     2, 19|            wszyscy. Siedział tak martwy i niewiedzący, że darmo mu Żyd przypominał,
 5866     1, 5 |                wielkim placu klasztornym. Niewielkie jeszcze po drodze błoto,
 5867     2, 19|                  kto ino miał ochotę.~Ale niewielu szło w tany, oglądając się
 5868     1, 11|                apostołowie, co wszystko w niewiniątka zgorszysz, to jakby mnie
 5869     3, 32|            Grozisz! Zacznij ino, zacznij! Niewiniątko, sierota pokrzywdzona...
 5870     2, 20|                niech płaci.~- A bogać tam niewinien, tylachna krowa!~- Chodźcie
 5871     1, 7 |                      bo przecież nic temu niewinna...nie zwoływała go do chałupy...
 5872     3, 35|              swoje sprawy robią, a bez to niewinne cierpią - rzekła smutnie.~-
 5873     4, 48|               coraz głębiej wierzył w jej niewinność i ogarniał go żal, i wstawała
 5874     2, 20|                  pewnym w głębi Jagusinej niewinności, ale poczuł, że w tej synowskiej
 5875     4, 49|                  zwieść chciała, chłopiec niewinny jak dziecko, to uciekł od
 5876     3, 29|                skamłaniem, bych wypuścili niewinowatych.~Hale! będzie ta kto miał
 5877     1, 3 |                   matka?... Juści, baczę; niewinowatym, świni nie zjadłem a Marcjanna
 5878     2, 15|               zrazu, boście niezwyczajni, niewłożeni...tłumaczył stary.~- Przejść
 5879     2, 15|                 że robota była ciężka dla niewłożonego, to się rychło zziajał i
 5880     2, 25|                  a jeno szła jakby z musu niewolenia, a i bez to, że w chałupie
 5881     4, 41|                macochą? Ja cię też pewnie niewoliłem, byś się tłukła z każdym,
 5882     1, 12|           poczęstunek był sutszy i barzej niewolili gospodarze. Wodzili się
 5883     1, 11|                  do izby, bo skrzypki tak niewoliły do tańca, że już same nogi
 5884     2, 25|                    pełna wyrzutów i żalów niewstrzymanych, zalała mu serce.~- Cyganisz
 5885     4, 49|                 wątpiach, że podniósł się niewypowiedziany wrzask. Krzyczały jedna
 5886     2, 18|                   Zamajaczyła w nim jakaś niewyraźna postać...~- Pietrek!... -
 5887     2, 16|                 zawżdy zwartą kupą rosną, niewyrosłe, średniaki same, a pękate
 5888     4, 41|               stał się w chałupie srogi a niewyrozumiały. Hanka w głowę zachodziła,
 5889     1, 10|                  na wieś, jako ten popiół niewystudzony i od ukrytego zarzewia rudawy
 5890     3, 32|            światła, że co chwila, jakby z niewytłomaczonego musu, spozierały z dala
 5891     1, 10|                 serce zamierało ze zgrozy niewytłumaczonej, z obawy przed jakąś straszną
 5892     2, 23|                   i nagłych stawań rzeczy niewytłumaczonych a przerażających; czasami
 5893     2, 24|               jarzma nakłania i przejmuje niewytłumaczonym strachem.~Z głęboką trwogą
 5894     3, 27|                  ano zmorzył i strudzone, niewywczasowane kości ciągnęły pod pierzynę,
 5895     2, 17|                   bez mała z wczorajszego niewywczasowania, że nawet kolację jedli
 5896     2, 14|                  przędzie i przez czyste, niezamarzłe szyby na świat spogląda...
 5897     2, 13|          przepowiadał że jako ten pacierz niezapomniany! Różaniec ci to był bolesny
 5898     4, 39|                 za krowę, bo na konia już niezdatny! - żartował Michał i naraz
 5899     2, 25|          zwyczajnie bywa przed zwiesną, w niezdrowy czas, kiej wapory smrodliwe
 5900     4, 48|               modre jak niebo i jak niebo niezgłębione, oczy upojne niby całunki
 5901     4, 41|                  się boleśnie i tak pełna niezgłębionego żalu, że już nie poredził
 5902     1, 1 |               Kłębowie, co? A może to ino niezgoda?... może...~Nie zaraz odrzekła,
 5903     1, 1 |              dobre są ludzie - krewniaki. Niezgody też nijakiej być nie było.
 5904     3, 28|                 Jagustynka, ale chociaż w niezgodzie żyła z dziećmi, a w ciągłych
 5905     2, 20|                 się z niego prześmiewała, niezgraba, ale jedynak na dziesięciu
 5906     1, 11|                 wiadomo, ale chłopaki też niezguły i ciamajdy!~- Tyle paroby,
 5907     1, 11|           zarumienionej twarzy; tańcowała niezmęczenie, coraz zmieniając taneczników,
 5908     4, 37|                  jakby szedł sam w pustce niezmiernej i opuszczeniu, a każden
 5909     4, 45|                   pchając ją przed sobą z niezmiernym wysiłkiem, gdyż była naładowana
 5910     4, 41|               słodkiej udręce niemocy, na niezmierzone szczęście, na śmierć samą...~
 5911     4, 45|                   w jakieś przenajsłodsze niezmierzoności marzenia. Upalne wiewy nocy
 5912     3, 31|              rozpoczęło nabożeństwo w tym niezmierzonym kościele. Naród w pokorze
 5913     3, 30|                 srogiej się wydarł, zmógł niezmożone ku człowiekowemu szczęściu
 5914     2, 23|                   odnaleźli i z jednakim, niezmożonym krzykiem pożądań padali
 5915     2, 18|                ogień, a głównie rozglądał nieznajomego i mocno się dziwował, że
 5916     4, 43|              dygocie, że posiedziawszy la nieznaki jakąś chwilę, uciekła jakby
 5917     2, 22|                   grudka ziemi przepojona nieznanymi potęgami - gdzie wszystko
 5918     3, 33|                 bojaźnią wpatrywała się w niezrozumiałe litery listu.~- A może go
 5919     2, 24|                śpik, a jeno jakiś ciężki, niezwalczony smutek czepił się duszy
 5920     3, 27|                   nocy późnej.~Jeno że to niezwyczajna była ni takiej pracy, ni
 5921     2, 15|                  To ino tak zrazu, boście niezwyczajni, niewłożeni...tłumaczył
 5922     2, 15|                czasu.~W chałupie też było niezwyczajnie, Hanka chodziła strapiona
 5923     3, 30|              natknęła się na Burka; leżał nieżywy pod szczytową ścianą - łeb
 5924     3, 35|                    ozwała się cichuśko.~- Nigdym ci krzyw nie był... nie
 5925     1, 8 |               będziecie... Nie będzie jej nijaka krzywda, to ja, wójt, wama
 5926     1, 3 |                  żaden wiater ni przewiew nijaki nie przedzierał się z pól,
 5927     1, 7 |                   był litościwy i krzywdy nijakiemu stworzeniu zrobić by nie
 5928     4, 41|                  me zastanawia, że się za nijakim poratunkiem jeszcze nie
 5929     2, 16|                  tula się ino, tula, a do nikąd nie zajdzie. Nie powiadaj
 5930     2, 13|             jeszcze czasami prószył śnieg nikły, płowy - jesienny śnieg...~-
 5931     3, 36|        przesiąkało to w niego w strzępach nikłych, w bladych przypomnieniach,
 5932     4, 38|                 pacierzów rozdzwaniał się nikłym i sypkim chrzęstem w rozbielałej
 5933     1, 4 |                żarł ziemniaki, ale mi ich niktój nie wymówi.~- Nie wymawiam
 5934     2, 20|              drugie...~- Niech popróbuje! Nimby mnie wzięli, takiego bym
 5935     2, 14|                 mnie droga, bo Mateuszowi niosę kolację.~- We młynie teraz
 5936     2, 13|                   ptak, we wszystek świat niósłby się, na bory, na te nieobjęte
 5937     2, 14|                przez długą sień.~Ogromną, niską izbę rozświetlał ogień,
 5938     1, 3 |                  co wybuchały raz w raz z niskiej, ciężkiej kurzawy, jaka
 5939     1, 11|            rozeznać...~Na niebie modrym i niskim ani jednej chmurki nie było.~
 5940     3, 32|                 kopca, drogą wzdłuż lasu, niskimi zaroślami jałowców i sośnianej
 5941     4, 49|                opał, porządek gospodarski niszczał, żniwa były za pasem, roboty
 5942     3, 29|              drogach, statki gospodarskie niszczały na deszczu, pługi rdza zjadała,
 5943     1, 7 |                  kolorowych opłatków i na nitkach wiszące u czarnych, okopconych
 5944     3, 36|              któren był wziął i teraz tym niwom świętym powracał i Bogu
 5945     3, 32|            pochyleni, obejmując oczyma te niwy zielone, kaj gęsto kwitnące
 5946     3, 32|                   i zimny wiater powiał z nizin, ksiądz przyśpieszał nabożeństwo,
 5947     1, 9 |            bruzdach, a gdzieniegdzie i po nizinach a łęgach siwiały się mętne
 5948     3, 26|                udoju zalewały łęgi i pola nizinne. Kokoty zaczęły piać na
 5949     1, 3 |           powiewem, co się był podnosił z nizinnych łąk.~- Dobry czas na miądlenie.
 5950     1, 5 |                burymi chmurzyskami, a nad nizinnymi ziemiami wsiały mgły szare,
 5951     3, 27|                   jaskółki przewijały się niziutko łyskając białymi brzuchami,
 5952     2, 14|                     że jest robota u pana nnłynarza...dopraszam się... może
 5953     2, 19|            piosneczkę muzykantom rzucał i no-~sił się wskroś ciżby, rozbijał,
 5954     3, 32|                  brwie siwe i krzaczaste, nochal kiej trąbę, a brzucho niezgorzej
 5955     4, 38|                 puścił na wolę i pociągał nochalem, miarkując, zali już jedzą
 5956     1, 3 |       przedzwonili już na Anioł Pański... nocka też szła... idę se... jaż
 5957     2, 24|                   i ludzie oczy z pomroki nocnej przetarli, a już każdemu
 5958     2, 24|               świeciło od samego wschodu, nocny, tęgi przymrozek jeszcze
 5959     1, 7 |                wegnane do chlewów, a kury nocują po drzewach.~U Boryny już
 5960     4, 40|                 fetor zalatywał od kacząt nocujących pod łóżkami, ale Hance nie
 5961     3, 27|              musiałem uciekać, jeszcze mi nogawice ozdarły... ale nie daruję...~-
 5962     1, 12|                   trudno było rozebrać.~- Nogeś pono wykręcił?~- A obaczcie
 5963     1, 7 |             żałośliwie i tuli się do jego nogów...~...to Pan nasz Jezus
 5964     1, 4 |               niektórego, że co niedzielę nosiłby dobrodziejowi.~Kowal by
 5965     1, 4 |               odpowiadali.~- Pono ptaszki nosiłeś dobrodziejowi? - zagadnął
 5966     3, 31|                  darło się gdziesik i po- nosiło nie wiada kaj i po co, że
 5967     4, 41|                się skrupiło.~- Kaj się to nosisz? Cięgiem ganiasz jak kot
 5968     4, 38|                cięgiem jeszcze przybywali nowi gnietąc się, a nawet swarząc,
 5969     4, 41|                   me, nie ciekawym twoich nowinek - warknął gniewnie, że odszczeknęła
 5970     3, 31|               rozważać i dziwować się tej nowinie, zapominając całkiem o kradzieżach
 5971     2, 25|                   a nazbierawszy przy tym nowinków różnych po chałupach poszła
 5972     3, 29|              trzydzieści złotych! Wełniak nowiutki ma całe siedm łokci pół
 5973     2, 22|                nie dowierzały zbytnio tym nowomodnym wymysłom woląc prząść po
 5974     1, 11|                  Kucharki znowu z miskami nowymi szły i śpiewały:~Chrząkała,
 5975     1, 2 |              uspokajał go dziad i wciągał nozdrzami smakowitą woń, a przygrzewał
 5976     2, 16|                  rwiącą, aż pod te święte nóżeczki Dzieciątka.~Gdy już i drugą
 5977     2, 13|          starszego chłopaka i ocieplał mu nożęta dłonią nagrzewaną, patrzył
 5978     1, 3 |                  dziecko wierzgało nagimi nóżkami i krzyczało wniebogłosy.~-
 5979     1, 7 |                  ale że już tych świętych nóżków nie czuł z utrudzenia i
 5980     4, 39|               poczuła, jakby ją naraz sto nożów przebiło i wszystkie rany
 5981     2, 14|           siedział mały chłopak i obcinał nożyczkami do równa.~Hanka pozdrowiła
 5982     4, 40|                 prędko przeszło, i wzięła nucić ściszonym, a tęsknością
 5983     2, 25|                  że w chałupie źle było i nudno, a i bez to, że na złość
 5984     4, 45|                   i rozchodziło się senne nukanie żab, z gąszczów trzęsły
 5985     3, 33|                grał zgodliwym skrzekiem i nukaniem przeciągłym.~I tak już szło
 5986     4, 38|               Niby to ślepa, a niezgorzej obaczyła...~- Ślepa, ale jeszcze
 5987     4, 45|                 Może być bułki, karmelki, obarzanki albo jeszcze co? Ja mam
 5988     1, 10|                starym. Tego się najwięcej obawiał.~- Trza temu zapobiec! -
 5989     4, 42|              podniósł się wrzask, rypnęły obcasy, zaskowyczały dyle, zaśpiewały
 5990     2, 21|                   To ją kieby rozpalonymi obcęgami ściskało za serce, przegryzało
 5991     1, 10|              parobków prawie służym, a on obcej zapisuje, leda komu...~-
 5992     4, 39|                 nie zaczepiajcie, kaj was obchodzą z daleka jak to śmierdzące -
 5993     2, 19|                ważniejsze sprawy, zarówno obchodzące wszystkich.~Bo tak się ano
 5994     1, 4 |             łopotały skrzydłami.~Procesja obchodziła kościół.~Kuba osłaniał dłonią
 5995     4, 38|                zawdy w Lipcach uroczyście obchodzony.~A czas się też był zrobił
 5996     2, 18|                  źrebicę wypaść, ogon jej obciąć, grzywę zapleść i sprząc
 5997     3, 34|                  nie przystroi - trzepała obciągając przykrótkie obleczenie.~-
 5998     3, 27|              bezboleśnie, jako to drzewo, obciążone kwiatem w wiośniane poranki,
 5999     1, 11|              przykładów nie słuchała, a o obcięciu i gadać sobie nie dała.
 6000     3, 35|               uwieszę, i choćby mi kulasy obcięli, a nie puszczę!... Dosyć
 6001     1, 7 |               Jagusia, Józka i Nastka, to obcierały ukradkiem oczy, bo tak je
 6002     1, 7 |            obrazach. Różańce mają na szyi obcierane o grób Jezusowy... obrazki
 6003     4, 41|               jęczała, zaś sześciu chłopa obciesywało je do kantu, a drugie wynosiły
 6004     3, 33|               Mateusz zabrał się zaraz do obciesywania podpór do chałupy, zaś Kłąb
 6005     1, 3 |             frasobliwie po gęstych, równo obciętych włosach; głupowaty uśmiech
 6006     2, 15|                 na pół przysłonięte równo obciętymi, ciemnymi, prawie czarnymi
 6007     1, 12|                  Jezus, żeby sobie samemu obcinać kulasa! Prosto nie do wiary!
 6008     1, 11|                 po dworach i miastach nie obcinają!~- Pewnie, juści, bo im
 6009     1, 11|                   po ślubie włosów mi nie obcinajcie!~- Hale, co mądrego umyśliła?
 6010     1, 7 |                    wzięła główkę na dłoń, obcinała liście i mówiła szybko,
 6011     2, 15|              pomagało... - powiadał wolno obciosując drzewo z drugiej strony,
 6012     1, 2 |                  na klepisku krowę z Kubą obdarł i wyporządził.~- Zmieści
 6013     2, 13|                trupy srodze pomordowane i obdarte.~W te wiejne i wrzaskliwe
 6014     2, 25|                   martwe i kloce potężne, obdartym i poćwiertowanym trupom
 6015     4, 43|                  szeroko, jak to Nastusię obdarzają.~- Hale, na złość Dominikowej
 6016     3, 28|                szerść puści! - rozkazywał obdzierając mu tymczasem ze grzbietu
 6017     3, 26|                wzburzoną i kolorową nicią obdzierganą, że gospodyni aż wręcz plasnęła
 6018     1, 11|                   a pod szyją bujne krezy obdziergane modrą nicią, a na szyi całe